Gezondheid is meer dan de afwezigheid van ziekte

Opruimen en zelfzorg

Opruimen heeft verrassend veel raakvlakken met zelfzorg. Dat verwacht je misschien niet wanneer je begint met het uitzoeken van je spullen, maar de zorg voor je huis komt overeen met de zorg voor jezelf. Je huis is een symbool voor je fysieke lichaam. Door op te ruimen ontwikkel je een heel nieuwe kijk op zelfzorg en op wat gezond is. 

Als je eenmaal begint met opruimen, merk je al snel dat die spullen aan meer thema’s in het leven raken. Aan verspilling van grondstoffen, aan arbeidsomstandigheden, aan dierenwelzijn, aan milieuvervuiling, aan biologisch eten, en aan het gebruik van e-nummers en hormoonverstorende stoffen. Uiteindelijk komt alles wat je doet weer uit bij jezelf. 

Hoe er in deze tijd met gezondheid wordt omgegaan is heel erg veranderd. Er komen telkens meer middelen bij waarmee we ziektes kunnen opheffen of behandelen. Apparaten of medicijnen of hulpmiddelen. Alles is er op gericht dat mensen van hun symptomen af komen. Maar het valt me op dat die behandelingen telkens verder af staan van de mens zelf. 

Volgens mij is gezondheid meer dan de afwezigheid van ziekte. 

6

Durf jij je kind tweedehands speelgoed cadeau te geven?

 

Tweedehands vroeger en nu

Vroeger was tweedehands voor mij: mooie accessoires (dol op serviesgoed!) of kleine meubels. Het liefst spullen die een zweem van antiek hadden of op z’n minst nostalgisch waren. 

Pas later ben ik dagelijkse gebruiksvoorwerpen tweedehands gaan kopen. Dat waren bijvoorbeeld regenlaarzen voor de kinderen, kleding, sneeuwpak, turnpakje, een fiets of een tas. Of gebruiksvoorwerpen voor in huis; een vaas of een bloempot, een koelkast of vriezer, tupperware of een grasmaaier. Ik werd er steeds beter in en ging het op steeds meer vlakken toepassen. 

Ik zag steeds meer voordelen van tweedehands. Maar om een tweedehands cadeau te geven, vond ik telkens net te ver gaan. 

Op de foto zie je een set van Lalaloopsies die ik een paar jaar geleden tweedehands kocht voor een van mijn dochters. Dat was destijds voor haar verjaardag als ik me goed herinner. Haar zus had al spullen van Lalaloopsies (nieuw) gekregen en eigenlijk wilde zij ook wel heel graag! Deze hele set alles erop en eraan was €25. 

Een fractie van wat ik er nieuw voor had moeten betalen en ruim binnen het budget wat ik voor verjaardagen of Sinterklaas reserveer. 

Uiteindelijk redeneerde ik zo: liever tweedehands betaalbaar speelgoed wat ze echt heel graag willen, dan iets nieuws wat ze niet het allerliefste graag willen. 

Zouden kinderen het merken als het tweedehands is? Hangt misschien van het kind af en van de leeftijd? Mijn dochters waren ook gewend aan tweedehands spullen in huis, dan is een tweedehands cadeau misschien al een kleinere stap? Ik vraag me ook af of het heel erg is als ze weten of iets tweedehands is. Als je het leuk inpakt, dan is het voor kinderen al feest. Jonge kinderen houden zich niet bezig met of iets nieuw uit de verpakking komt, of dat het al een vorig huishouden heeft gehad. Veel speelgoed kan wel tegen een stootje of er wordt maar heel kort mee gespeeld. Tweedehands doet geen afbreuk aan het speelplezier. En laten we eerlijk zijn: kinderen ontgroeien speelgoed relatief snel. Wil je daar altijd het volle pond voor betalen?

Niet van nieuw te onderscheiden

Vaak genoeg is iets niet van nieuw te onderscheiden. Deze Lalaloopsy set was als nieuw, het enige verschil was dat het niet in de plastic verpakking zat. Maar dat vond ik dan weer een pluspunt. 

Overigens wil ik niet zeggen dat je perse altijd tweedehands speelgoed moet geven. Maar als je merkt dat het je tegenhoudt en je tegelijk wilt vereenvoudigen en besparen binnen je huishouden, dan heb je misschien wat aan mijn zienswijze. Het loont de moeite om te proberen of je voorbij je eigen bedenkingen kunt komen. 

“you must learn a new way to think, 

before you can master a new way to be”

Warme groet, 
Anita

O ja 1: bijkomend voordeel is dat je er minder moeite mee hebt om iets van de hand te doen als het je niet een rib uit het lijf heeft gekost. 

O ja 2: en niet vergeten de milieu voordelen! Minder nieuwe materialen in omloop gebracht. Er zijn geen extra grondstoffen gebruikt. 

O ja 3: tweedehands cadeautjes voor volwassenen kan ook. Ik heb wel eens een boek cadeau gedaan, 1 x gelezen, niet van nieuw te onderscheiden. 

2

Oefening baart kunst

We gingen naar Parijs in de herfstvakantie. 

Het was al heel lang geleden dat ik zoiets Grootstedelijks had ondernomen.

Vroeger zag ik niet erg op tegen zo’n reis. Het avontuur trok en ik voelde me eigenlijk meer mezelf in een omgeving waar niemand me kende. En ik bereidde alles tot in de puntjes voor :-). Als jong meisje droomde ik ervan om alle landen van de wereld te bezoeken. In mijn vakkenpakket had ik altijd Engels, Duits, Frans, wat me 10 jaar les in deze talen opleverde. Later nog Spaans en Italiaans les gehad. Ik vond en vind het nog steeds ontzettend leuk om mijn talen te spreken. Ook al is mijn Frans wat roestig. 

Zo Werelds voel ik me al jaren niet meer. Ik leerde door minimalisme en door op te ruimen dat ik heel weinig nodig heb en me meer mens voelde met kleine geneugten. Door veel stress, een stressvolle zwangerschap, me mentaal en fysiek overbelast voelen, had ik ook niet veel trek op reizen naar verre of ingewikkelde bestemmingen.  Toen onze meiden bijna 1 jaar waren gingen we naar Amerika (naar onze favoriete plek in Mendocino, Californië), dat was prachtig, maar ik worstelde ook met de zin er van. 

Om een lang verhaal in te korten; we gingen dus naar Parijs. Met de auto, want vliegen binnen Europa vind ik meestal niet nodig en met de auto ben je vrijer. 

2

8 manieren om te besparen op boodschappen

Foto via Canva

Het zal misschien als een open deur klinken voor sommigen, maar ik merk aan mezelf dat ik ook na meer dan 10 jaar budgetteren en besparen op boodschappen, een reminder af en toe echt heel fijn vind. Al was het maar om bevestigd te krijgen dat je op de goeie weg bent. 

Daarom deel ik 8 manieren om te besparen op boodschappen

10

Deze etenswaren kun je invriezen

Ik had 10 jaar geleden nooit gedacht dat je zoveel verschillende etenswaren kunt invriezen. Gewoon nooit echt over nagedacht. En niemand die het me vertelde. Verder dan de bekende producten zoals vlees en brood kwam ik niet. 

Inmiddels weet ik dat je talloze etenswaren kunt invriezen! 

Een goed gevulde vriezer maakt koken uit voorraad en met basisingrediënten zóveel makkelijker. 

lees ook:  Zelf eten maken, waarom zou je?!

Vroeger kon ik alleen maar koken volgens een recept. Dan had ik bijvoorbeeld een keer een recept met pasta uit een tijdschrift geknipt en maakte ik die pasta altijd volgens datzelfde recept. Het kwam gewoon niet in me op om er mee te variëren. Inmiddels heb ik geleerd om te koken met basisingrediënten en voel ik me veel zekerder om met gerechten te variëren. Met aardappels, rijst of pasta als basis kan ik telkens met groentes weer een maaltijd maken. Het geeft oneindig veel mogelijkheden, maar het maakt het ook makkelijker om met seizoensgroentes en aanbiedingen te koken. Ik heb daardoor ook beter grip op mijn boodschappenbudget. Ik weet inmiddels bijvoorbeeld wat veelzijdige groentes zijn om altijd in huis te hebben voor een voedzame, maar toch voordelige maaltijd. 

Lees ook: Met deze producten vul ik mijn voorraadkast. 

De vriezer vind ik echt een uitkomst in het voorraadbeheer. Naast verse producten vind ik het ideaal om ook groentes en sauzen in de vriezer te hebben. Niet iedereen zal plek hebben voor een vriezer, maar als je er nog niet een hebt en je wilt wel graag meer zelf koken en je boodschappenbudget bewaken, dan zou ik toch kijken of je ergens plek kunt maken voor een vriezer. 

Dit is mijn lijst van producten waarvan ik vroeger niet wist dat je ze kon invriezen. 

11

Opruimen gaat zelden over spullen

Toen ik begon met opruimen wist ik intuïtief dat opruimen over meer gaat dan alleen spullen, maar op welke manier dat in elkaar stak, dat ontdekte ik gaandeweg. 

Die eerste spullen die je huis verlaten, dat gaat nog redelijk makkelijk. Maar dat ‘makkelijk’ dekt ook maar half de lading. Je blijkt aan de ene kant met gemak ongedragen schoenen weg te kunnen doen, maar die lekke regenlaarzen van je kinderen daarentegen, daar kom je maar niet los van. Het lukt je zonder moeite om een ooit duur - maar nu in ongebruik geraakt - fitnessapparaat te verkopen, maar oude poetslappen met gaten moeten zorgvuldig bewaard, gewassen en gevouwen. 

Gaandeweg merk je dat het afstand kunnen doen van iets, zelden om de spullen zelf gaat. Het gaat niet om het beredeneren waarom het echt geen zin heeft om vast te houden aan hobbyspullen die al jaren ongebruikt in de kast liggen, dat de kans heel klein is dat je ooit nog in die schoolboeken van vroeger gaat kijken (die je bewaard hebt als naslagwerk), dat je kinderen echt nooit meer in hun babykleren gaan passen of met hun eerste speelgoed gaan spelen. 

Frappant genoeg gaat het niet om de rede. 

Het gaat om het gevoel. 

Opruimen blijkt uiteindelijk zelden om de spullen zelf te gaan, maar om een dieper liggende reden. 

Dieper liggende emoties bij het opruimen

Ik heb een aantal dieper liggende emoties op een rij gezet, die ik niet alleen bij mezelf ben tegengekomen, maar die ik bij vrijwel alle andere opruimers heb gezien. 

9

Doe elke dag iets dat je dichterbij het leven brengt dat je graag wilt leiden

Een eenvoudiger leven komt niet van de ene op de andere dag. Er is ook geen haast bij. Iedereen volgt zijn of haar eigen tempo. Ook bij mij was het een heel traject. Het begint bij een algeheel gevoel dat het anders moet dan hoe het altijd ging. Dat is het begin van bewustzijnsverruiming.

Als je elke dag iets doet wat je dichter bij het leven brengt dat je wilt leiden, dan groeit je gedroomde leven. Soms kan het voelen of je nooit komt daar waar je wilt zijn, maar ongemerkt komen er veranderingen. Je algehele gevoel van tevredenheid neemt toe. Pech en verdriet en ziekte en tegenslag zullen niet verdwijnen, maar je voelt je weerbaarder voor de dingen die nu eenmaal gebeuren.

Een paar voorbeelden van de dingen die je kunt doen: 

✿ Gooi een item weg wat je een onaangenaam gevoel bezorgt (versleten sokken, een plastic bakje waarvan de deksel nooit goed sluit, drinken dat je niet lust maar toch in de koelkast laat staan omdat het zonde is om weg te gooien...)

oude lappen, verknipte handdoeken, versleten ondergoed en versleten sokken. 
ik heb oude lappen genoeg, zelfs als ik dit weg doe. 

✿ Open je excelsheet van je huishoudadministratie of pak je notitieboek erbij en noteer de laatste wijzigingen in je vaste lasten.

✿ koop vandaag geen dingen uit sleur of in een opwelling.

✿ stop vandaag 15 minuten eerder met werken, zodat je niet een uur overwerkt, maar 3 kwartier.

✿ zet op een rij wat je deze week zou kunnen koken. 

Ik maakte trenette al pesto naar het recept uit de Disney Pixar film Luca. 

✿ ga vandaag de discussie niet aan met de persoon die altijd zijn/haar mening wil opdringen.

✿ bak een cake of koekjes

✿ denk aan je kind alsof het gehuld is in een zachtroze wolk

✿ ga terug in je herinnering en denk aan het moment dat je je volledig geaccepteerd voelde (door een ouder, partner, familielid of misschien zelfs een huisdier).

Een heel fijn weekend gewenst. 

Warme groet, 

Anita

==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 

3

Hoe het allemaal begon

Alle verandering begint met een verruiming van het bewustzijn. 

Ik zie mezelf nog zitten aan de keukentafel in 2011. De renovatie van onze benedenverdieping was net klaar. 

Hoe het vóór de opknapbeurt was: de kurkvloer was versleten en de meeste apparaten van de keuken hadden het begeven. Bovendien was het werkoppervlak van de keuken te klein. Met een baby tweeling was ik steeds aan het schuiven met het steriliseer apparaat, flesjes, bekers, waterkoker en dan ook nog het oud papier en lege flessen.

Oh, wat verheugde ik me op een prachtige keuken, een huis met een nette vloer, nieuwe gordijnen, frisse muren…Nu ging er wel wat mis met de vloer en er ging vooral wat mis met het gedrag van de vloerenman, maar wat er ook mis ging was het gevoel van euforie toen het werk gedaan was.

3

Wanneer weet je dat je klaar bent met opruimen?

Gedurende 10 jaar ben ik aan het opruimen geweest. Het eerste jaar vrijwel elke dag, hier schreef ik hoe leerzaam dit was. De jaren daarna ruimde ik gestaag verder. Niet meer elke dag, maar toch zeker meerdere keren per week. Om mezelf te motiveren deed ik af en toe mee mee aan opruimchallenges, zoals een opruimbingo en ik vond steun in een facebookgroep. Opruimen is zó’n leerzame bezigheid! Het is nog steeds een dankbaar onderwerp voor mij om over te schrijven. Telkens was ik weer verbaasd, maar vooral geraakt hoe anderen met dezelfde worstelingen te maken hebben. Er zijn heel veel mensen die te lijden hebben onder de last van hun spullen. Ik vond er telkens herkenning in. En ik kon anderen helpen met wat ik zelf al geleerd en ervaren had. 

Wanneer ben ik klaar met opruimen?

5

Soms wou ik dat ik op een camping woonde...

….zo gingen mijn gedachten deze zomer toen we een week kampeerden op een fijne camping in Drenthe. Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot kamperen. Aan mijn ouders was dit fenomeen niet besteed. Op vakantie gaan was overigens iets wat we pas gingen doen toen ik een jaar of 8 was. En dat deden mijn ouders alleen maar omdat het in de mode kwam en ze het mijn broer en mij niet wilden ontzeggen. Voor henzelf hoefde het niet perse. Ze hadden genoeg vertier thuis en er was altijd familie voor aanspraak. 

Het eerste avontuur met mijn ouders was een stacaravan van een nicht van mijn moeder. Dat vond ik machtig, maar ik keek ondertussen wel verlangend naar anderen die in een vouwwagen of een tent zaten. Dat leek me pas het echte kamperen! Kamperen is het leven van alledag, maar dan in het klein. 

Lees hier mijn kampeerbespiegeling van andere jaren. 
Kamperen is een werkwoord. 

Het leven op de camping

Waarom is kamperen leerzaam?

4

Een oefening in het beheersen van het denken

De afgelopen tijd heb ik minutieus ons vogelvoederhuisje bestudeerd. Dat komt omdat ik een oefening doe in de beheersing van het denken. 

Een van de dingen die ik in de afgelopen jaren ontdekt heb, is dat naast het vinden van je eigen ritme, de mens ook discipline nodig heeft. Ik merkte dat afleiding telkens op de loer ligt om je discipline te ondermijnen. 

Afleiding

Het wordt je ook erg makkelijk gemaakt, om je te laten afleiden. Er is vanalles binnen handbereik. Je kunt de hele dag wel googlend doorbrengen met het zoeken naar dat ene patroon van het perfecte vest, naar een remedie voor waterwratjes, naar dat specifieke ondergoed, naar nét zo'n knuffel als je kind is kwijtgeraakt, naar het nieuws, naar kattenfilmpjes, naar het weer, naar de koersen van je aandelen, de stamboom van je voorouders. Moet ik nog doorgaan ;-)? 

Een van de dingen die ik hoopte te veranderen toen ik mijn leven begon te vereenvoudigen, was het (her)vinden van mijn vrijheid. Mijn kinderen waren jong, tegelijk had ik huishouden en baan om draaiende te houden. Er werd continue een beroep op me gedaan, als moeder ben je altijd beschikbaar. Mijn leven draaide vooral om het ritme en de agenda van anderen en ik had geen aansluiting meer met mijn eigen ritme. 

1

Begrenzing en het vinden van ruimte

Misschien merk je aan jezelf dat de rek er een beetje uit is, na 15 maanden covid.

 

Misschien merk je het aan anderen of zie je het in de gedragingen van mensen op straat en in het nieuws. 15 maanden covid, de lockdown, de beperkingen, het ontbreken van echt vooruitzicht, de sluimerende zorgen om wat er nog komt, het begint merkbaar zijn weerslag te krijgen. 

Het begrip dat we eerst nog voor elkaar hadden, begint barsten te vertonen en ons geduld raakt op. 
Verhoudingen lopen steeds stroever. 
Binnen onze familie.  
Binnen vriendengroepen.  
Binnen gezinnen, tussen partners.  
En binnenin onszelf. 

Er is een collectief gevoel van 'de rek is er uit'. We voelen ons beperkt - zelfs binnen de vrijgegeven mogelijkheden - en ingeperkt. 

De beklemming die we in onszelf voelen is net zo beperkend als de lockdown zelf. 
 

Ontregelend 

Misschien ervaar je een grote woede, om de ongelijkheid van de maatregelen, om de maatregelen zelf, om wat die maatregelen voor jou betekenen.  
Misschien ervaar je een grote angst, om ziek te worden, om anderen te besmetten, angst om buitengesloten te worden, angst dat tijdelijke maatregelen nooit meer zullen verdwijnen, angst om het verlies van democratie, of angst om regels te overtreden.  
Misschien ervaar je een grote afkeer, van mensen die een vaccinatie halen terwijl ze nog niet opgeroepen zijn, of een afkeer van mensen die zich niet willen laten vaccineren, of een afkeer van mensen die vaccinatie als het enige redmiddel zien.  
 
Je merkt misschien dat je steeds vaker in een situatie belandt die je gemoed overhoop gooit. Die je ontregeld achterlaat. 

Situaties die je voorheen wel kon verdragen. Maar nu niet meer. 

Als het gesprek met je ouders over de almachtige wijsheid van de regering gaat en je jezelf net als altijd niet gehoord voelt. 
Als je met een wildvreemde in een fel gesprek beland over het (on)belang van mondkapjes en je voelt een oerreactie die je herkent, maar liever weggestopt had.
Of dat je door de lockdown geproefd hebt van een hernieuwde vrijheid, waarvan je niet eens wist dat je het kwijt was, maar het nu niet weer wil inleveren en dan opeens weer geconfronteerd wordt met naderende sociale- of werkverplichtingen. 

Het zijn de omstandigheden van nu die er voor zorgen dat ouwe meuk in onze innerlijke wereld wordt opgerakeld. Je merkt dat wat je vroeger wel kon verdragen van je partner, van je familie, van je collega's, van je vriendengroep, dat je dat nu opeens helemaal niet meer kunt.

Alles voelt als een beperking. Een beperking die je zelfs fysiek kunt ervaren.  
Alsof je geen kant op kunt. Ook niet in je lijf. 
Je voelt je kaken steeds vaker stijf op elkaar. Je voelt onrust in je benen. Je hebt de neiging om mensen te gaan slaan. Je voelt de spieren in je rug verstrakken. De knoop in je maag wordt steeds groter. De hoofdpijn wordt steeds erger. 

Echo uit het verleden

Ergens op de achtergrond is er een besef dat jouw reactie helemaal niks te maken heeft met dat groepje op straat dat geen 1,5 m afstand houdt, dat jouw reactie helemaal niks te maken heeft met dat familielid dat zich niks aantrekt van het maximale aantal bezoekers en jouw reactie ook helemaal niks te maken heeft met het familielid die zich sinds het begin van de lockdown volledig opsluit.  
Maar dat de omstandigheden meer een kapstok zijn van moeites die je altijd al had. 

Er is een vaag gevoel van ‘dit komt me allemaal té bekend voor’; een echo uit het verleden. Zo heb je je al een keer gevoeld, ooit. Vroeger, door je vader, je moeder, je leraar, je klasgenoten.   
   
Hé, dit is net als toen ik nog thuis woonde. 
Hé, dit is net als toen de kinderen nog klein waren 
Hé, dit is net als op de middelbare school 
Hé, dit is net als toen die tijd vlak voordat mijn relatie op de klippen liep 
Hé, dit is net als in die tijd met die vreselijke baas 
Of zelfs alles door elkaar en bij elkaar.  
 
De herkenning van emoties en de heftigheid waarmee het naar boven komt is beklemmend. We hebben het gevoel vast te zitten aan die emoties. Het is verstrikkend en verstikkend. We willen het niet ervaren! Niet nog een keer! We dachten dat we er van af waren, dat we er overheen waren, maar nu blijkt het opeens weer de kop op te steken en niet zo’n klein beetje ook. Alsof we in lockdown zitten in ons eigen lijf met onze ervaringen. 

Wat we doen is de woede die ons zo vertrouwd is, de angst die ons maar al te goed bekend is, de aversie die we vaker gevoeld hebben; dat 'hangertje' hangen we op aan de covid kapstok. Als er geen covid was geweest, dan hadden we hier niet mee te maken gehad, redeneren we. Maar die emoties rondom onze ervaringen waren er altijd al. Het zijn de omstandigheden die ze weer naar de voorgrond laten komen. 
 

Hoe kun je je hieruit weer bevrijden? 

2

Ruilen is het nieuwe weggeven

Toen ik een aantal jaren geleden begon met besparen heb ik ontzettend veel overbodige spullen verkocht. Ik verkocht echt álles wat maar enigszins verkoopbaar was. Van baby- en kinderspullen, tot aan miskopen zoals een stepper (je weet wel, zo'n apparaat met pedalen) of cross trainer. En alles daar tussenin zoals een traphekje, keukenkraan, dakraam, fietskar. In het begin verkocht ik de spullen omdat ik aan het sparen was voor het opknappen van onze benedenverdieping, later deed ik het vooral om spullen te minderen en extra huishoudgeld te hebben.

Nu we zoveel jaar verder zijn heb ik niet veel echt goed verkoopbare spullen meer, het zijn nog een beetje de restjes. Ook zijn de spullen die ik zelf koop steeds vaker tweedehands en dan kan ik - wanneer ik het niet meer nodig heb - er vrij makkelijk afstand van doen. Soms zijn de spullen helemaal versleten of kapot. Steeds vaker heb ik ook een andere verstandhouding met mijn spullen. Dan merk ik; ik heb het gekocht, ik heb het gebruikt en er nut van gehad, het mag mijn huis weer verlaten. 

Soms kan ik het ook niet meer opbrengen om al die tijd er nog in te steken. Weliswaar hebben al die MP verkopen hebben me best veel opgeleverd, maar er gaat ook ontzettend veel tijd zitten in het verkopen. Dat is de keerzijde. 

• Ik maak spullen goed schoon.
• Afhankelijk van het artikel noteer ik de afmetingen of de maten. 
• Zet het artikel mooi op de foto.
• Ik berg het item weer op totdat het verkocht is. 
• Ik maak advertenties en let goed op wat ik in de tekst zet.
• De advertenties deel ik op verschillende social media.
• Ik reageer op alle biedingen en vragen.
• Ik maak afspraken over het ophalen.
• Ik zet het item klaar voor afhalen. Verzenden doe ik nog maar hoogstzelden, want dat kost me nóg meer tijd. 
  
  

In die begintijd leverde die inspanning me nog heel veel op. Als je een doel voor ogen hebt, dan heb je die inspanning er voor over. Dan is inzet en resultaat in balans. Maar na zoveel tijd had ik dat oorspronkelijke doel wel bereikt en kwam er een achterliggend doel; namelijk dat ik minder hectiek wilde, meer rust. Dus ben ik niet meer wekelijks actief met verkoop van spullen.  

Te goed voor de kringloop

4

Wie zei dat opruimen makkelijk was?

Wie zei dat opruimen makkelijk was?

Nou, niemand heeft dat gezegd. Opruimen is helemaal niet makkelijk! Maar het is wel enorm leerzaam en een groot avontuur. 

En ik noem het ook wel de goedkoopste vorm van therapie en zelfzorg. 

Ruim 10 jaar geleden begon ik met opruimen en telkens als ik denk dat ik alle niveaus van zelfkennis wel gehad heb, kan ik toch nog weer tegen een moeilijkheid aanlopen.

Deze flamingo op dienblad vloog een paar jaar geleden ons huis in als ludiek cadeau van collega’s van de echtgenoot. Dochter vond ‘m meteen geweldig en wilde ‘m op haar kamer. Ik keek moeilijk, want woonaccesoires zijn een grote valkuil. 

Daar stond dat ding op haar kast, samen met een mini kunstkerstboom. Het hele jaar rond. 

Ik kon niet wachten op de dag dat flamingo het huis weer uit mocht!

Toen kwam de meivakantie en dochter ging haar kamer sausen. We haalden zoveel mogelijk spullen uit haar kamer, waaronder de flamingo.

En nu?

8

Zelf maken: geroosterde kikkererwten

 

Er zijn vast talloze manieren om je kikkererwten te kruiden en te roosteren, maar ik doe het op deze manier, want tja, zo leerde ik het en zo ben ik het zelf gaan herhalen. 

Laat een blik van 400 gr. (bio) kikkererwten uitlekken. Vang het sap op!
De uitgelekte kikkererwten afspoelen tot het schuim grotendeels weg is. 
Vervolgens droogdeppen in een (oude) keukendoek of op keukenpapier. 

Verwarm de oven voor op 200C

Meng in een grote kom de volgende ingrediënten voor de marinade: 

1-2 theelepel garam masala
1 theelepel komijn
1/4 theelepel paprikapoeder
1/4 theelepel kaneelpoeder
1/4 theelepel kardemom poeder
1 theelepel zout
3 eetlepels olie (ik gebruik arachideolie of olijfolie)
1 theelepel maple syrup

2

Hoe begin ik met besparen

Toen ik circa 10 jaar geleden begon met besparen ging er een wereld voor me open. Ik beschouwde mezelf als een redelijk intelligent mens, ik was geen big spender en had van huis uit leren sparen. Evengoed bleek er nog een wereld aan mogelijkheden te zijn om geld over te houden!

Inmiddels is het besparen er zo ingesleten dat ik er niet meer dagelijks mee bezig ben. 1 a 2 keer per jaar zet ik de boel weer op scherp en vanaf daar ga ik weer verder. Veelal voelt wat ik hierover te zeggen heb als een open deur, maar ook ik ben ooit begonnen om door die open deur te lopen. In mijn nieuwsbrief van april heb ik het over mijn idee om meer over besparen te vertellen. Te vertellen over de tips waar ik zelf zo veel aan heb gehad, maar ook over wat ik zelf bijgeleerd heb. 

Als jij aan het begin staat van je bespaaravontuur zou je je ontmoedigd kunnen voelen door al die mensen die al zoveel verder zijn dan jij. Al die succesverhalen van mensen die €500 per maand op hun boodschappen kunnen besparen, die hun hypotheek kunnen oversluiten voor een fractie aan rente, die hun tweede auto verkochten. Je zou er van de weeromstuit helemaal niet meer aan beginnen! Ik wil je geruststellen en op het hart drukken dat iedereen ooit aan het begin is gestart. En iedereen heeft op enig moment de moed opgegeven. Maar is vervolgens weer opnieuw begonnen. 

Laat je niet teveel leiden door succesverhalen van andere mensen die in 6, 12 of 18 maanden schuldenvrij zijn, in twee jaar tijd hun studieschuld aflossen, of elke maand 1000 euro overhouden door te besparen op boodschappen, een paar verzekeringen opzeggen of wisselen van energieleverancier. 

Dit is weliswaar indrukwekkend, maar niet de realiteit voor iedereen. Het is prima wanneer jij er langer over doet. Het is immers geen wedstrijd om te winnen van een ander, je doet het uiteindelijk voor jezelf. Het is jouw eigen weg. 

Er zijn duizend en een manieren om te besparen. 

Hieronder 10 manieren om je op weg te helpen: 

8

Het huishouden is het leven zelf

Als ik een paar jaar geleden voorzichtig vertelde dat ik een blog bijhield over opruimen en de magie van het huishouden dan kwam er vaak besmuikt gelach hahaha gewoon weggooien haha groene zeep hahahaha zand hahaha zeep hahahaha soda.  

 

Ik viel dan meestal stil. 

Toch wist ik dat ik iets op het spoor was met het proces van opruimen. Als ik meer wilde ontdekken over hoe het leven en de zin ervan in elkaar stak, dan wist ik vrij zeker dat ik het dichtbij huis moest zoeken. Misschien moest ik het wel letterlijk in mijn huis zoeken. Want er zat meer achter dat concept van opruimen en minimaliseren dan puur spullen wegdoen. Het huishouden ging ook om meer dan het juiste schoonmaakmiddel of om het juiste keukenapparaat.

Want wat blijkt. Het gaat in het leven niet om het vergaren van spullen. Om het opklimmen naar een hogere functie. Om het stapelen van bonussen. Om te reizen om bij thuiskomst te kunnen vertellen hoeveel je gereisd hebt. Om het hebben van het grotere huis omdat anderen in je kring dat ook doen. Het doel is overigens ook niet om het niet hebben van spullen. Het gaat ook niet om het hebben van minder spullen dan een ander, of om kleiner te wonen dan een ander (wat eigenlijk hetzelfde is, maar dan de keerzijde). De afwezigheid van spullen is namelijk niet de garantie voor de afwezigheid van zorgen in je leven. Het leven gaat denk ik om de nuances daar tussenin. 

Het uitzoeken van je spullen geeft helderheid

Het uitzoeken van je spullen geeft je helderheid die je niet krijgt als je alleen maar meer spullen toevoegt. Spullen zijn een uiting van wat je hebt opgebouwd in je leven. En soms raak je verstrikt in je eigen spullen. Er ontstaat meer helderheid over je drijfveren en je behoeftes wanneer je je spullen uitzoekt. Er is geen krachtiger en geen goedkopere manier om die helderheid te krijgen dan te gaan opruimen en minimaliseren. 

Ook leuk om te lezen: Het leven zelf is onze mooiste loopbaan

Door mijn huis op te ruimen heb ik ervaren hoe ik richting kan geven aan mijn eigen leven. Ik leer mijn blokkades kennen. Ik leer waar ik aan hecht, maar wat me desondanks niet meer dient. Ik leer waar ik me over schaam of wat me boos maakt. Ik leer waar het leven om draait. Over sociale verbanden, over waar je wortels liggen. Over doen met wat er is. Over de respect voor onze leefomgeving. Dat tijd investeren in onze kinderen niet zonde is van jouw tijd die je beter aan je carrière had kunnen besteden. Het is een diepteinvestering, want doordat je kinderen je spiegel zijn, is alle tijd die je aan je kinderen besteed, stiekem evenveel tijd als je aan jezelf besteed. Ik leer dat het huishoudelijk werk niet minderwaardig is, of voor ongeschoolden, ik leer dat juist de hoger opgeleiden vastlopen in het runnen van een huishouden. Er zit een onschatbare les in wat ogenschijnlijk eenvoudig repeterende handelingen zijn. Ik leerde hoe een schone gootsteen te maken heeft met zelfrespect. Ik heb ook geleerd dat schone huizen, waar alles op zijn plaats staat, niet gelijkstaan aan levens die op rolletjes lopen. 

Iets met een slimme meid en haar toekomst

Ik ben opgegroeid in de tijd van 'een slimme meid is op haar toekomst voorbereid', wat vooral betekende dat je een opleiding moest volgen en een betaalde baan buitenshuis moest zoeken. Die tijd was het startpunt van de algemene opvatting dat een betaalde baan gelijk stond aan geluk. Met al mijn leeftijdsgenoten gingen de gesprekken over wat de beste baan was, over verre reizen, over een tijd wonen in het buitenland, over dat je jezelf moest blijven ontwikkelen met allerhande cursussen. Zodra iedereen een baan had, gingen de gesprekken over hoe groot dat huis moest zijn en wat de beste koop was. 

Het ging zelden over het leven tussen die uiterlijkheden door. En als er wel gepraat werd over hoe we ons voelden of waar we van droomden, dan werd daar meteen een sausje van succes of falen overheen gegoten. Of nou ja, misschien ben ik wel te fijngevoelig dat ik dat oppikte. Maar de tijdsgeest was onmiskenbaar gericht op vergaren van materiële zaken. Een huis, een vaste baan, een pensioen, veel reizen, mooie spullen.

Afbeelding van @Lizandmollie

 

Ook het huishouden moet je leren

Wat me ook opviel was dat het huishouden weg wordt gezet als iets wat we maar vanzelf moeten snappen. Maar het tegendeel is waar. Ik ging heel anders tegen het huishouden aankijken. Ik begon het meer te zien als een ambacht. Ook de ogenschijnlijk vanzelfsprekende taken moeten ons uitgelegd worden. Het is niet voor niets dat wikihow of FlyLady of kookwebsites zo druk bezocht worden. Ik heb zelf ook de hele dag door vragen, die ik opzoek op internet. Over welk soort rundervlees geschikt is voor een runderspies, over hoe ik zonder agressieve schoonmaakmiddelen mijn doucheputje kan ontstoppen, over of ik krassen op mijn leren bank kan herstellen, over hoe ik snel zelf chilisaus kan maken. Dat is geen kennis waar een mens mee geboren wordt. Dat moet ons geleerd worden. 

Ook leuk om te lezen: Het leven thuis

Het gaat niet om de tips zelf, maar om wat je er van leert

We koken om ons en onze huisgenoten te voeden en gezond te houden. We leren om onze spullen te verzorgen, onderhouden en repareren, zodat we er langer mee kunnen doen en geld besparen. Het bijhouden van de administratie zorgt dat we in ons eigen onderhoud kunnen voorzien. We leren onszelf en onze kinderen om te zorgen voor dieren en planten, zodat we leren dat we allemaal gevoed moeten worden. Het huishouden is zorgen voor onszelf en onze huisgenoten. Misschien maakt het je lacherig om tips te horen over hoe je vaatdoekjes schoon houdt of hoe je een matras reinigt of hoe je ramen streeploos wast. Het gaat niet om de tips zelf, maar het gaat er om dat je leert om voor jezelf te zorgen. Ons huis is ons leven. Het huishouden is het leven zelf. Hoe we voor ons huis zorgen, is hoe we voor onszelf zorgen. 

Warme groet,
Anita

=========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

Bewaar op pinterest

4

Hoe begin je met opruimen

Er is niet één juiste manier waarop je het beste kunt opruimen. 

Maar van alle blogs en boeken die ik er over gelezen heb, en van alle tv programma's die ik over dit onderwerp gezien heb en niet te vergeten, wat ik uit eigen ervaring kan zeggen, is dat er een paar duidelijke overeenkomsten uit te filteren zijn. 

Het begint eigenlijk allemaal met een overkoepelend gevoel 'er moet iets gebeuren'. Iedereen die begonnen is met opruimen voelt een bepaalde noodzaak dat er iets moet veranderen. Er moet iets in gang gezet worden. 

En dat gebeurt met een eerste stap. 

Ik begon ooit met het opruimen van de vaatwasser. Niet het soort kastje waar je het eerste aan zou denken. Maar het was een begin. Ik had de eerste stap genomen. Van de vaatwasser ging ik naar de badkamer en van de badkamer naar de woonkamer en vandaar naar de kinderkamers en weer terug naar de badkamer. Kris kras. Voor menigeen zou het vast compleet willekeurig zijn en zonder structuur, maar ik dacht als ik eerst nog moet gaan nadenken en uitdokteren hoe ik dit gestructureerd moet aanpakken, dan gaat er niks veranderen. Een beetje zoals verzuchten dat je geld over wilt houden, maar je niks aan je uitgavenpatroon wilt veranderen. Dat schiet ook niet op. Soms moet je gewoon ergens beginnen. En dan is dat het begin. Vandaar volgt een vervolgstap en vandaar een nieuwe stap. En ook als er geen plan is, dat is allemaal oké. Dat plan ontvouwt zich wel wanneer je blijft luisteren naar wat het opruimen jou brengt, wanneer je blijft voelen naar wat het bij jou teweeg brengt. Er is iets in gang gezet en je hebt iets gedaan met een noodzaak die je voelde en dan is dat goed. 

De grote gemene deler in vrijwel alle ervaringsverhalen is de kracht van kleine stapjes. Wanneer de spullen ons boven het hoofd groeien, wanneer we niet weten waar we moeten beginnen, dan helpt het om klussen in kleine stapjes aan te pakken. Kleine stukjes tijd, 10 of 15 minuten. Kleine beslissingen. Kleine delen van het huis, bijvoorbeeld eerst de slaapkamer. 

Met deze 6 stappen maak je een goede start bij het opruimen 

3

Wat in de natuur is, is ook in onszelf

In de afgelopen jaren is de natuur een hele grote inspirator geweest voor mij bij het opruimen. En ook vaak een hele grote troost. Nu het voorjaar zich voorzichtig weer laat zien, moet ik denken aan hoe geruststellend ik het vond om planten, struiken en bomen weer knoppen te zien zetten. Iets wat soms volledig afgestorven was, bleek toch diep in de grond nog leven in te zitten. 

Door de natuur zo te observeren, kon ik die processen ook in mezelf herkennen. Hobby's of interesses, of kwaliteiten of karaktereigenschappen die ik al heel lang niet meer bij mezelf had bespeurd, bleken nog steeds aanwezig te zijn. Ze waren niet afgestorven. Ik hoefde ze alleen maar aandacht te geven en te verzorgen. 

Elk mens heeft een kern, een bron van licht, die nooit dooft. Altijd kun je terugkeren naar deze bron om jezelf weer te voeden en tot bloei te brengen. 

Warme groet, 

Anita

Deze blogpost is een deel uit de nieuwsbrief van maart. Wanneer je de nieuwsbrief nog niet ontvangt, maar dit wel graag wilt, meld je dan aan via deze link. 

1

Zelf maken: satésaus

 

Ik heb al heel veel dingen zelf gemaakt en er ook al heel veel hier op het blog gedeeld (allemaal te vinden in de rubriek Zelf Maken), maar satésaus is denk ik wel de allerlekkerste. 

Vroeger kocht ik de kant-en-klare satésaus van AH, maar daar zitten best veel extra toevoegingen in als verdikkingsmiddel, emulgator en kleurstof.

Nu ik het zelf maak, kan ik zelf kiezen welke basisingrediënten ik gebruik. 
De pindakaas van Jori vinden wij al jaren de allerlekkerste pindakaas die er is en bestaat uit louter pinda's en een snufje zeezout. Dus geen suiker aan toegevoegd. 
De kokosmelk van Go-Tan is altijd top. Er is ook een bio-variant, maar ik kies meestal de gewone, want goedkoper. Een mens zit raar in elkaar. 

Lees ook: De afwegingen die ik maak bij de keuze biologisch of niet-biologisch

Hoe maak je satésaus?

6

Nog 15 items die je vandaag nog weg kunt doen

Na mijn vorige lijst van 15 items die je vandaag nog weg kunt doen, heb ik er nog 15 op een rij gezet. 

Beginnen met opruimen is vaak het lastigst, want het enige waar je aan kunt denken zijn die moeilijke spullen. De spullen van die erfenis, de stapels met administratie, het fotoarchief wat uit haar voegen barst, al die lieve babyspullen van je kinderen, lesmateriaal van een opleiding die je echt wilt afmaken - heus!  - dat zijn de spullen die je daadwerkelijk het meeste ballast geven, maar het is lastig om hiermee te beginnen. 

Door relatief makkelijke items weg te gooien, oefen je jezelf als het ware voor het grote werk. Je leert voelen hoe je keuzes maakt. Welke gedachten er door je hoofd gaan, welke argumenten het eerste naar boven komen bij het maken van een beslissing (zonde van het weggooien van goeie spullen, gekregen van die-en-die, kostte destijds zoveel geld...) en soms ook wat je doet besluiten om iets toch nog te bewaren. En dat is prima! Ik denk dat iedereen zijn/haar eigen tempo moet volgen, als je maar bezig blijft. 

Deze 15 items kun je vandaag nog weg doen: 

• Kapotte paraplu
  
  
• Handschoenen zonder wederhelft
  
  
• Sjaals en mutsen die te klein zijn, uit de tijd of gewoon lelijk
  
  
• Legpuzzel waarvan een of meerdere stukjes ontbreken (en je na zoveel jaar dat ontbrekende stukje echt nog niet weer gevonden hebt.)
  
  
• Oude brillen
  
  
• Lelijke kerstdecoratie (gesmolten paddenstoelen, roestige stekers)
  
  
• Gedateerde topografische kaarten / wandelroutes / fietsroutes
  
  
• Gedateerde reisgidsen
  
  
• Uitgerekte haarelastiekjes
  
  
• Reservesleutels van fietsen, die je niet meer hebt
  
  
• Kettingsloten waarvan je de sleutel niet meer hebt
  
  
• Stropdassen die uit de mode zijn
  
  
• Schoenpoets in specifieke kleuren, voor schoenen die je inmiddels niet meer hebt
  
  
• Thee in een smaak die je niet lust (gooi het op je tuin voor compost)
  
  
• Spaarzegels voor acties die al verlopen zijn

Een willekeurige foto uit mijn eigen collectie van de zoveelste opruimronde. 
Speelgoed dat de kinderen ontgroeid zijn, of waarvan we vergelijkbaar speelgoed hebben. 
Coupons die al tig jaar in de stoffendoos zit, maar nog nooit gebruikt is. 

Ik hoop dat je zin gekregen hebt om aan de slag te gaan met opruimen. 
Wat ook leuk is, is om een maand lang met een opruimbingo spullen op te ruimen. 

Warme groet, Anita

========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

8

Hoe ik een jaar lang mijn huis opruimde ~ een kastje per dag

Op 7 augustus 2012 publiceerde ik mijn eerste blogpost. Het was het jaar waarin ik begon met het opruimproject Een kastje per dag. In die tijd was dat een kleine hype. Ik begon destijds met het schoonmaken van de vaatwasser, want tja, je moet toch ergens beginnen. 

Wat ooit begon als een verslag van een opruimproject bleek om zoveel meer te gaan dan alleen het opruimen van spullen. Er werden lagen in mezelf blootgelegd die lang verstopt waren gebleven. Ik kwam mijn eigen patronen en mijn eigen valkuilen tegen. Ik ontdekte in kleine stapjes wat mijn blokkades waren, telkens in een tempo dat bij mij en mijn leven paste. Wat onbegonnen werk leek, bleek in kleine stapjes wel haalbaar. Met elk kastje dat ik opruimde leerde ik weer iets over mezelf en mijn drijfveren.

Het was een prachtige, lastige, uitdagende, maar vooral bevrijdende leerweg. Het was een les in ontrafelen wat belangrijk is voor mij, mijn gezin en voor de samenleving. Ik kan het iedereen aanraden!

Voor ieders gemak heb ik alle blogposts die gaan over het Een kastje per dag project gebundeld in een pdf. Deze kun je - zonder kosten - voor jezelf downloaden. 

Wat er volgde op Een Kastje per Dag

Na het Een kastje per dag project ben ik niet gestopt met bloggen. Ik ben door gegaan met schrijven en ik merkte dat andere onderwerpen bijna als vanzelf volgden. Het ene inzicht leidde automatisch naar het andere. Doordat ik systematisch mijn huis had opgeruimd, ging ik me afvragen waarom die spullen in mijn huis terecht waren gekomen. Ik ging daardoor bewuster om met geld, werd bewuster van mijn afval, bewuster van hoe eten gemaakt wordt. Ik werd bewust dat alles met alles in verbinding staat. Sindsdien zijn de vaste onderwerpen waar ik over schrijf;

1. opruimen en minimaliseren
2. besparen en budgetteren
3. leer om zelf iets te maken
4. integreer yoga of meditatie in je leven
5. ga op zoek naar je eigen ritme
6. ga de natuur in

In deze blogpost lees je meer over de 6 praktische manieren om richting aan je leven te geven.

Je kunt veel groots bereiken door kleine stapjes te nemen. 

Wat ik van te voren niet had kunnen bedenken was dat het opruimen stiekem pas het begin was van mijn eigen persoonlijke ontwikkeling en innerlijke groei. In 2011 startte ik met het volgen van de opleiding Spirituele Psychologie, waarvan ik het 7-jarige basisgedeelte inmiddels heb afgerond. Wat ik door zelf te ervaren had ontdekt leerde ik in de opleiding beter begrijpen en wat ik in de opleiding leerde vind je terug in mijn teksten op dit blog. Het is mijn wens om jou met mijn blogs te inspireren om een groter gevoel van zingeving in het leven te hebben en je van tips te voorzien waarop je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven.

Als je vragen hebt, mail mij gerust. Als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe berichten en overpeinzingen, dan vind ik het leuk als je je aanmeldt voor de nieuwsbrief.[klik]

Warme groet
Anita

========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

Klik hier om het pdf te downloaden

7

Prana - levensenergie en depressie

Het voorjaar dient zich aan en langzaam komen er tekenen van groei; sneeuwklokjes, narcissen, hyacinten steken hun kopje uit hun bollen. 

Sapstromen van bomen komen op gang. Knoppen hebben zich gevormd, maar houden nog even hun buitenste bescherming om zich heen. 

De laatste tijd las ik meerdere berichten over depressies. Vaak in combinatie met voorjaarsdepressies, maar depressies houden zich niet aan een bepaald seizoen. Ze houden zich zelfs niet aan een specifieke leeftijd. Zelf ging ik door een depressie rond mijn 20e jaar. Depressies kunnen je treffen in elk seizoen van je leven. 

Maar er is wel een vergelijk te trekken tussen een depressie en het prille voorjaar. 
De levensenergie zit namelijk heel erg diep verstopt. En het kost moeite om die weer te voelen stromen. 

Prana(levens)energie stroomt van beneden naar boven.

Bij een depressie of burn out komt er een blokkade op het eerste depressiepunt. Dit punt zit onderaan je borstbeen (groene cirkel op de foto). De levensenergie kan niet meer vrijelijk stromen. Vitaliteit naar het hart blokkeert.

Het tweede depressiepunt zit bovenaan je borstbeen. Die is het gebied van vrijheid versus beklemming. Als hier een blokkade zit dan heeft dit vaak te maken met een afwijzing die we niet willen voelen. Omdat deze te pijnlijk is.

Het derde depressiepunt zit op je kin. Dit punt heeft te maken met onze wil. Wanneer op dit punt een blokkade komt wordt de wil geremd. We raken passief.

Nu in het voorjaar er langzaam weer tekenen komen van groei; sneeuwklokjes, bloembollen die uitkomen. Sapstromen van bomen die weer op gang komen, dacht ik er aan dat we aan die processen een voorbeeld kunnen nemen.

Stel jezelf voor hoe de sapstromen van bomen lopen en hoe ze in jouw eigen lijf lopen. Stel jezelf voor hoe de stam jouw ruggengraat kan zijn.

Stel jezelf voor dat je die bloembol bent.

Groei en ontwikkeling komt vanuit onze wortels. Hoe zou het er uit zien als we moeten groeien met blokkades? Door harde grond, door een dik pak sneeuw, met kerven op onze bast of te ver teruggesnoeid of aangetast door ongedierte. Dat blokkeert de levensenergie. Hoe zou de natuur dat doen? Die energie gaat een omweg zoeken, maar dat kost moeite en het blijft een omweg.

Wat hebben bloemen en bomen nodig om uit de winter opnieuw tot bloei te komen?
Geef aandacht aan de wortels en aan je ruggengraat. 

Door terug te keren naar onze kwaliteiten, door aandacht te geven aan ons wortelchakra - onderaan onze ruggengraat, gaat de levensenergie weer stromen en kunnen we aandacht geven aan die blokkades, zonder dat we er door op slot raken.

Lees hier meer over chakra edelstenen en hun betekenis

Elke maand stuur ik een nieuwsbrief met extra informatie en bemoediging bij het (her)vinden van richting in je leven. Wil je de nieuwsbrief ook ontvangen, meld je dan hier aan. 

Warme groet,

Anita

Bewaar op pinterest: 

2