Verhoudingen lopen steeds stroever.
Binnen onze familie.
Binnen vriendengroepen.
Binnen gezinnen, tussen partners.
En binnenin onszelf.
Er is een collectief gevoel van 'de rek is er uit'. We voelen ons beperkt - zelfs binnen de vrijgegeven mogelijkheden - en ingeperkt.
De beklemming die we in onszelf voelen is net zo beperkend als de lockdown zelf.
Ontregelend
Misschien ervaar je een grote woede, om de ongelijkheid van de maatregelen, om de maatregelen zelf, om wat die maatregelen voor jou betekenen.Misschien ervaar je een grote angst, om ziek te worden, om anderen te besmetten, angst om buitengesloten te worden, angst dat tijdelijke maatregelen nooit meer zullen verdwijnen, angst om het verlies van democratie, of angst om regels te overtreden.
Misschien ervaar je een grote afkeer, van mensen die een vaccinatie halen terwijl ze nog niet opgeroepen zijn, of een afkeer van mensen die zich niet willen laten vaccineren, of een afkeer van mensen die vaccinatie als het enige redmiddel zien.
Je merkt misschien dat je steeds vaker in een situatie belandt die je gemoed overhoop gooit. Die je ontregeld achterlaat.
Situaties die je voorheen wel kon verdragen. Maar nu niet meer.
Als het gesprek met je ouders over de almachtige wijsheid van de regering gaat en je jezelf net als altijd niet gehoord voelt.
Als je met een wildvreemde in een fel gesprek beland over het (on)belang van mondkapjes en je voelt een oerreactie die je herkent, maar liever weggestopt had.
Of dat je door de lockdown geproefd hebt van een hernieuwde vrijheid, waarvan je niet eens wist dat je het kwijt was, maar het nu niet weer wil inleveren en dan opeens weer geconfronteerd wordt met naderende sociale- of werkverplichtingen.
Het zijn de omstandigheden van nu die er voor zorgen dat ouwe meuk in onze innerlijke wereld wordt opgerakeld. Je merkt dat wat je vroeger wel kon verdragen van je partner, van je familie, van je collega's, van je vriendengroep, dat je dat nu opeens helemaal niet meer kunt.
Alles voelt als een beperking. Een beperking die je zelfs fysiek kunt ervaren.
Alsof je geen kant op kunt. Ook niet in je lijf.
Je voelt je kaken steeds vaker stijf op elkaar. Je voelt onrust in je benen. Je hebt de neiging om mensen te gaan slaan. Je voelt de spieren in je rug verstrakken. De knoop in je maag wordt steeds groter. De hoofdpijn wordt steeds erger.
Echo uit het verleden
Ergens op de achtergrond is er een besef dat jouw reactie helemaal niks te maken heeft met dat groepje op straat dat geen 1,5 m afstand houdt, dat jouw reactie helemaal niks te maken heeft met dat familielid dat zich niks aantrekt van het maximale aantal bezoekers en jouw reactie ook helemaal niks te maken heeft met het familielid die zich sinds het begin van de lockdown volledig opsluit.Maar dat de omstandigheden meer een kapstok zijn van moeites die je altijd al had.
Er is een vaag gevoel van ‘dit komt me allemaal té bekend voor’; een echo uit het verleden. Zo heb je je al een keer gevoeld, ooit. Vroeger, door je vader, je moeder, je leraar, je klasgenoten.
Hé, dit is net als toen ik nog thuis woonde.
Hé, dit is net als toen de kinderen nog klein waren
Hé, dit is net als op de middelbare school
Hé, dit is net als toen die tijd vlak voordat mijn relatie op de klippen liep
Hé, dit is net als in die tijd met die vreselijke baas
Of zelfs alles door elkaar en bij elkaar.
De herkenning van emoties en de heftigheid waarmee het naar boven komt is beklemmend. We hebben het gevoel vast te zitten aan die emoties. Het is verstrikkend en verstikkend. We willen het niet ervaren! Niet nog een keer! We dachten dat we er van af waren, dat we er overheen waren, maar nu blijkt het opeens weer de kop op te steken en niet zo’n klein beetje ook. Alsof we in lockdown zitten in ons eigen lijf met onze ervaringen.
Wat we doen is de woede die ons zo vertrouwd is, de angst die ons maar al te goed bekend is, de aversie die we vaker gevoeld hebben; dat 'hangertje' hangen we op aan de covid kapstok. Als er geen covid was geweest, dan hadden we hier niet mee te maken gehad, redeneren we. Maar die emoties rondom onze ervaringen waren er altijd al. Het zijn de omstandigheden die ze weer naar de voorgrond laten komen.
Hoe kun je je hieruit weer bevrijden?
Het gevoel ontstaat dat er geen ontsnappen meer aan is, dat er geen uitweg is. Niet vóór Corona-tijd, niet ín Corona-tijd, en ook niet ná Corona-tijd.De uitweg is er altijd; wanneer je voelt hoe je voorbij kunt komen aan de grens van je eigen lijf en het contact voelt met de oneindige ruimte daarbuiten.
Meditatie oneindige ruimte
Hierna volgt een meditatie die je kunt doen om bewegingsruimte voor jezelf te maken. Om vrijheid te ervaren, de vrijheid dat deze emoties, deze kwetsuren uit het verleden, niet blijvend bepalen wie we zijn. Wij zijn niet onze ervaringen. Het zijn ervaringen, meer niet. Dat er buiten de begrenzing van ons eigen lijf een oneindige wereld is, dat er een uitweg is uit jouw eigen begrenzing, naar meer ruimte. Dat kun je ervaren met deze oefening.
Neem de tijd om ontspannen te zitten, of te liggen.
Maak contact met je fysieke lichaam
Voel hoe je lichaam ondersteund wordt door je stoel, je matras, de kussens, de vloer, de bank.
Kijk of je je iets meer kunt overgeven aan deze ondersteuning.
Neem de tijd om te voelen hoe je lijf op dit moment voelt.
Probeer om de ruimte binnenin je lijf te voelen
Neem rustig de tijd voor elk lichaamsdeel. voel en onderzoek.
Kun je de ruimte voelen in je voeten?
Kun je de ruimte voelen in je benen?
Kun je de ruimte voelen in je bekkengebied?
Is er ruimte in je buik en kun je die voelen?
Kun je ruimte voelen in je borstkas?
Kun je ruimte voelen in je armen?
en de ruimte in je handen
en in je nek?
Kun je de ruimte in je hoofd voelen?
De LEGE ruimte.
En misschien kun je die lege ruimte ook in je borstkas voelen.
Nu, kun je die lege ruimte ook buiten jezelf voelen?
In de ruimte waarin je je bevindt. De kamer, de keuken, slaapkamer.
Door de muren heen naar de ruimte daar weer buiten
Kun je iets ervaren van de ruimte daarbuiten?
van het universum,
van de oneindige lege ruimte die er is buiten ons, de wereldruimte
Kijk of je kunt voelen en ervaren hoe jij het universum raakt
en hoe het universum jou raakt.
het oneindige universum dat jou omringt.
jou aanraakt
en door jou heen beweegt
Kijk of je kunt voelen of je deze ervaring mee kunt nemen naar je bekkengebied
neem dit gevoel iets dieper mee in je fysieke lichaam, naar de achterkant van je lichaam, je rug
en kijk of je kunt ervaren hoe het universum om jou heen ademt en door jou heen ademt.
Neem het gevoel mee terug naar je bekkengebied
en kijk of je de oneindige mogelijkheden van het universum kunt voelen
die ook in jou is
elke ervaring kan naar voren komen
elke vorm is mogelijk
maar jij bent niet alles
het bevindt zich slechts in de ruimte
Vraag aan de lege ruimte om naar voren te brengen wat jij op dit moment het meest nodig hebt
===================================================================
In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis.
Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt.
Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen.
Ik merk dat ik soms nog de meeste irritatie voel over hoe dramatisch er soms wordt gedaan over de 'vrijheden' die we moesten inleveren. Soms heb ik het gevoel dat we ook gewoon best wel erg verwend zijn.... Wat een gekrakeel over niet meer op terrasjes kunnen zitten...
BeantwoordenVerwijderenMaar het is zeker goed om eens na te gaan waar zo'n sentiment zijn oorsprong zou kunnen vinden.
Een collega die oorspronkelijk uit Canada komt zegt over Nederland dat we hier amper een lockdown hebben gehad. De meeste mensen gingen gewoon huns weegs.
Verwijderen