Godinnen van eigen bodem en de godin in onszelf




Wie al wat langer meeleest op mijn blog weet dat ik me interesseer voor de rol van vrouwen. Hun positie in de maatschappij, het vrouw-zijn, de (on)vrijheid van vrouwen.

Ik weet niet of je het feminisme moet noemen, hoewel het dat misschien wel is, maar ik ben meer op zoek naar de gelijke waardering, zonder mannen en vrouwen gelijk te stellen. Omdat elk mens zowel de mannelijke als vrouwelijke kwaliteiten in zich heeft.

Sinds ik moeder ben geworden vind ik dat thema nòg boeiender. We leven in een tijd waarin mannelijke kwaliteiten belangrijker worden gevonden dan vrouwelijke kwaliteiten. Al jaren horen we dat vrouwen aan het werk moeten, in hun eigen onderhoud moeten kunnen voorzien, dat het zonde is van je (dure) opleiding als je de voorkeur geeft aan het zorgen voor je gezin. Want dat huishouden, daar is toch geen kennis voor nodig? Doe liever wat zinnigs met je hersens! Hogerop moeten vrouwen! Net zo hoog als de mannen.

Maar is dat gelijkheid?

Mijn interesse is niet zozeer gelijkheid van het krijgen van dezelfde mogelijkheden, dezelfde loopbaankansen, hetzelfde salaris. Maar gelijkheid bestaat er uit dat het respect en de waardering voor mannen en vrouwen gelijk is. De waardering voor het vrouwelijke hoort even groot te zijn als de waardering voor het mannelijke.
Zoals ik het zie is de mannelijke energie er op gericht om dingen op te werpen. Mannen zijn degene met ideeën en actie. De vrouwelijke energie is er op gericht om dat idee tot wasdom te brengen, het in goede banen te leiden.
We hebben beide kwaliteiten nodig om iets gedaan te krijgen, iets te laten groeien en te laten ontwikkelen. Dat een kind in de buik van de vrouw groeit is daarvan het duidelijkste voorbeeld.

Dat de huidige tijd heel mannelijk is, zie je al terug in het feit dat we een mannelijke God aanbidden. Ik begon me af te vragen of dat altijd al zo geweest was, of er ooit een tijd was waarin er naast de God ook een Godin was. Ik ging op zoek en vond een heel mooi boek van Ineke Bergman: Godinnen van eigen bodem.
De Grieken en de Egyptenaren hadden hun godinnen, maar deze godinnen waren veel dichter bij huis! Van de uitgever kreeg ik het boek toegestuurd, waarvoor mijn hartelijke dank.

Het boek heeft een prachtige spirituele inleiding over hoe er vroeger gekeken werd naar het mannelijke en het vrouwelijke.

‘Van matriarchaat naar patriarchaat. Mensen in de oude en nieuwe steentijd keken op een andere manier naar de wereld dan wij nu doen. Zij waren één met de natuur en gingen ervan uit dat alles met elkaar verbonden was. De primitieve mens ervoer het als een groot mysterie dat vrouwen leven baarden en omdat er zonder vrouwen geen leven mogelijk was, stelden ze zich het Universum voor als een Grote Moeder of als de Godin.’

Er is veel ruimte voor de godin in de (cultuur- en kunst)geschiedenis. Die achtergrond informatie maakt het beeld van de godin heel rijk en veelomvattend.
Je leert Holle kennen, godin van de geboorte en de onderwereld. Brigida, godin van heling, inspiratie en smeedkunst. Ostara, godin van vruchtbaarheid en lente. Flora, godin van tuinen, bloemen en de lente. Anna, moedergodin van Nederland.



Elk hoofdstuk geeft meditaties en kruidenwijsheid.

De laatste jaren ben ik nogal vervreemd geraakt van mijn eigen vrouwelijkheid en mijn vrouwelijke kwaliteiten. Langzaamaan begin ik ze weer te ontdekken en ontzettend te waarderen. Die vrouwelijkheid is niets om je voor te schamen, het is geen zwakte, niet iets waarvoor je je hoeft te verontschuldigen. In bestaansrecht zijn vrouwen en mannen gelijk.

Het boek is verkrijgbaar bij de reguliere boekhandel en bij bol.com. [affiliate link]

A3 Boeken heeft veel prachtige boeken over persoonlijke ontwikkeling en spirituele groei.
Eerder las ik De Heilige Buxusmoeder.

Warme groet, 
Anita

11

Zelf maken: ontbijtkoek

Laatst schreef ik al dat ik de hele maand januari alle koek en koekjes zelf bakte. Een van de baksels die op mijn repertoire staat is deze ontbijtkoek. Het oorspronkelijke recept komt van levenzonderafval, maar dat recept heb ik aangepast, o.a. gebruik ik veel minder suiker.

Ik heb vaker zelf een ontbijtkoek gemaakt, maar deze vind ik de allerbeste. Het voordeel van deze koek is dat ik bijna alle ingrediënten in één kom kan afwegen. Scheelt in de afwas. Ik ben met het recept aan het experimenteren geweest: ipv kristalsuiker gebruikte ik kokosbloesemsuiker, ipv koemelk gebruikte ik rijstmelk of sojamelk, maar zoals ik 'm hieronder beschrijf werkt voor mij het best. De rietsuikermelasse geeft er een speciale donkere smaak aan, die ik erg lekker vind. Ik heb ook wel dadelstroop geprobeerd en ahornsiroop, maar rietsuikermelasse smaakt het best.







Je kunt 'm met of zonder rozijnen maken.

250 gram roggemeel (NB kies kwaliteitsroggemeel - de ene roggemeel is de andere niet heb ik ontdekt)
150 gram zelfrijzend bakmeel
100 gram suiker
3 eetlepels rietsuikermelasse
1 koffielepel bakpoeder
2 koffielepels koek- of speculaaskruiden
400 ml melk
handvol rozijnen (van te voren wellen in warm water)






Meng de roggemeel, bloem, suiker, bakpoeder, kruiden en rozijnen door elkaar in een grote kom. Verwarm de melk in een pannetje en haal het van het vuur. Voeg de siroop toe aan de melk en roer het erdoor. Giet de warme melk in het meelmengsel en roer/mix nog even goed door. Als alle melk is opgenomen en je hebt een egaal beslag is het goed. Je hoeft niet langer te mixen dan nodig.
Voeg de gewelde en afgedroogde rozijnen toe.

Vet een cakeblik in en bestuif met bloem.
Schenk het beslag in het cakeblik en bak de koek in 70 minuten in een voorverwarmde oven op
160 °C.  Als de koek klaar is uit het cakeblik halen en op een rooster laten afkoelen.
De ontbijtkoek is ongeveer een week houdbaar.

Zo heb je een heerlijke ontbijtkoek zonder toevoegingen.

Ik neem vaak een plakje (met roomboter) mee naar mijn werk voor de koffie/theepauze. Dochter Gemma lust ook graag een plakje in de pauze.

Fijn weekend!

warme groet
Anita

Ps 1: dat wittige rondom is de bloem waarmee ik het cakeblik bestoven heb.
Ps 2: ik heb een nieuw sjabloon gebruikt. Er zitten een paar mooie standaard features in, zoals 'abonneren' en een makkelijke zoekbalk bovenin. De komende tijd zal ik de labels goed zetten en de social media volgbuttons terugzetten.

Anita's Dagboek op facebook
Zoek Anita's Dagboek op bloglovin


7

Niks doen

De laatste tijd gebeurt het soms maar zo dat ik niks te doen heb. Dan zijn de meiden bijvoorbeeld op een margedag bij mijn ouders. Ik werk dan vaak iets langer door (maar ook niet te lang, het moet wel een hobby blijven hè), ga eventueel nog langs een winkel en dan naar huis. Dan heb ik opeens een paar uurtjes voor mezelf voordat mijn vader de meiden weer terugbrengt na het avondeten.
Of het is weekend en de meisjes zijn uitgenodigd voor een feestje en de man en ik hebben zelf niks gepland. Dan heb je opeens een dag waarin je alles kan doen wat je wilt!

Oh, wat keek ik daar naar uit. En wat verlangde ik naar deze vrije momenten!

In de eerste vier jaren, voordat de kinderen naar school gingen, had ik een kwartier per dag voor mezelf. Tussen waken en slapen. Ik weet dat het moeilijk is voor te stellen, maar ik overdrijf niet. Was het maar zo.
Waar ik was, waren de kinderen ook. Ze zwierden achter me aan zoals zwanenjongen achter moederzwaan. Ik werd er heel goed in om elke minuut te benutten om al het werk gedaan te krijgen dat er moest gebeuren. Toen Gemma en Ellie naar school gingen werd het iets makkelijker, maar dan werden de dagen dat ik mijn handen vrij had vooral gevuld met dingen waar ik eerder niet aan toe kwam. Achterstallig huishouden bijvoorbeeld. Opruimen wat buiten het gezichtsveld van de kinderen moest gebeuren. Bezoekjes aan vriendinnen, schoolactiviteiten, fysio, huisartsen, zeg maar alles wat efficiënter gaat zonder kinderen erbij.

Nu zijn ze er opeens: ‘lege’ momenten. Eindelijk is daar, waar ik zo lang op gewacht heb. Niks aan mijn hoofd, niemand die een beroep op me doet. Zalige stilte!

En nu kan ik er gek genoeg niet zo goed mee uit de voeten. Ik word er onrustig en ongedurig van. Er gebeuren twee dingen: óf ik ga in het wilde weg alles doen wat ik zo graag in mijn eentje wilde doen (stukje schrijven, boekje lezen, meditatieoefening, tv kijken) óf er komt helemaal niets uit mijn handen en ik staar wat voor me uit. Soms val ik in slaap. Dat kan ook nog.

Eigenlijk denk ik vaak op die vrije momenten: wat is het saai zonder kinderen. Op zo’n dag in het weekend waarin man en ik alleen zijn, lijkt het alsof we nooit kinderen hebben gekregen. Of alsof ze al groot en uit huis zijn. Dan denk ik: zo zag ons leven er dus uit voordat we kinderen hadden. En dan is zo’n blanco dag opeens erg hol.

Ik vraag het me steeds vaker af. Kan ik dat nog; niks doen? Zomaar de tijd laten weglopen. (Financieel) onafhankelijk en vrij zijn klinken me als muziek in de oren. Maar zou ik dat überhaupt wel kunnen? Zou ik wel tot actie te komen? Of zou ik lamlendig worden?

Ook denk ik: hoe deed ik dat vroeger, omgaan met loze tijd? Die loze tijd moet er geweest zijn, kan niet missen, hoewel ik me nooit verveelde. Wat deed ik vroeger met een vrije middag? Met die kleine lege momenten toen we nog geen ipad en iphone hadden? Eerlijk, ik zou het niet meer weten. Dan ben ik dat blijkbaar toch verleerd.

Al vaker schreef ik over het vinden van mijn eigen ritme. Het volgen van mijn eigen behoeftes, in mijn eigen tempo. Zo te leven wordt steeds meer een automatisme. Toch vraag ik me af of voor echt onafhankelijk leven ook nog iets anders nodig is. Komt er niet ook een vorm van (opgelegde) discipline bij kijken? Als alles helemaal uit jezelf moet komen, lijkt dat me namelijk ook niet makkelijk.

Meestal schrijf ik dit soort stukken als ik er al uit ben hoe het zit, maar deze keer heb ik het antwoord niet. Het enige waar ik steeds aan moet denken is een les uit de meditatie: als je de stilte toelaat en er ruimte aan geeft, dan komt het antwoord vanzelf. Dan ontstaat er vanzelf iets nieuws in die leegte.

Vanmiddag zette ik een kopje thee en mijn oog viel op het label:

Empty yourself and let the universe fill you






Dat zegt alles wel, denk ik. Daar moet ik het de komende tijd maar mee doen.


Warme groet
Anita



7

Drie redenen om tweedehands te kopen ~ maak van tweedehands je eerste keus





Vroeger kwam ik bij de kringloop en op rommelmarkten om te speuren naar verborgen schatten en antiek. Op zoek naar een mooi item om neer te zetten op de kast of op de schoorsteenmantel en dan stiekem hopen dat jaren later bij Kunst en Kitsch zou blijken dat ik voor een prikkie iets heel kostbaars in huis had gehaald.

Sinds ik eenvoudiger ben gaan leven kijk ik op een heel andere manier naar kringloopspullen. Ik heb ontdekt en gezien dat vrijwel alles wat je nodig zou kunnen hebben, tweedehands te krijgen is. En dat biedt oneindig veel mogelijkheden die je verder kunnen helpen als je ook op zoek bent naar een eenvoudiger leven. 

Wanneer ik wat nodig heb, ga ik gericht op zoek naar bruikbare spullen. Spullen voor in de keuken, zoals thermoskannen, glaswerk, eierdopjes, vazen. Boeken en tijdschriften. Meubels en klein huisraad. Ik weet dat er mensen zijn die toch een beetje vies zijn van tweedehands en ook ik moest daarin een omschakeling maken. Als je wensen voor hoe je je leven wilt inrichten veranderen, dan dwingen financiën je tot het aanleren van een ander standpunt. Zo leerde ik al snel dat tweedehands babykleding nauwelijks anders is dan nieuwe kleding die een paar keer gewassen is. 

Als je het idee dat het vies is of er wel iets aan zal mankeren durft los te laten, dan gaat er een wereld aan mogelijkheden voor je open. Ik heb ontdekt dat vrijwel alles wat ik nodig heb, tweedehands te krijgen is. Je kunt het soms zo gek niet bedenken of het is tweedehands verkrijgbaar.

Voorbeeld uit mijn eigen huishouden: 
in 2016 kochten wij een nieuwe tent, maar spullen zoals campingstoelen, brander, campingtafel, koelbox kocht ik tweedehands. Als je weet dat een goeie campingstoel al snel 50 euro per stuk kost en je wilt toch als gezin graag alle vier zitten, dan kun je je voorstellen dat ik dolblij was met drie zo goed als nieuwe stoelen voor €35, ook al hadden ze niet alle drie dezelfde kleur. En de kinderen konden aan de tweedehands opvouwbare picknicktafel zitten. Ook vond ik in een kringloopwinkel een goeie campingpannenset. Het enige wat ontbrak was het handvat, maar dat kon ik los kopen bij de kampeerwinkel. 

Het enige wat bij mij aanvankelijk niet goed wilde lukken was tweedehands kleding voor mezelf. Daar heb ik enorm mee zitten stoeien. Ik vond het te vaak niet mijn stijl, gedateerd of niet mijn maat. Via MP heb ik eens met jassen geprobeerd, maar dat was beide keren een miskoop; de jassen stonden mij niet goed. Het heeft me een aantal jaren gekost voordat ik hier een beetje slag van kreeg. Nu heb ik voor ca. 1/3 tweedehands kleding. Inclusief een tweedehands winterjas. 



Maak van tweedehands je eerste keus. 

Drie redenen om tweedehands te kopen


1) Je spaart je portemonnee

De eerste reden is wel duidelijk denk ik: je bespaart enorm veel geld door tweedehands te kopen in plaats van nieuw. Er worden heel veel spullen zo goed als nieuw aangeboden voor minder dan de helft van de nieuwprijs. Van de meeste spullen zul je geen verschil zien tussen een nieuwe uit de winkel en een tweedehands exemplaar. Wat je ook niet moet vergeten: tweedehands is niet hetzelfde als 'aftands'. Tweedehands kan ook nieuw in de verpakking zijn. 

2) Je spaart het milieu

Door tweedehands te kopen breng je geen nieuwe spullen in omloop. Meer tweedehands betekent dat er minder grondstoffen gebruikt hoeven worden om nieuwe artikelen te maken. Minder bomen gekapt, minder brandstof verbruikt, minder energie, minder water. Minder nieuwe spullen in omloop brengen levert op het eind ook minder afval op. [Lees ook mijn blogpost Help, alles is afval].

3) Je steunt rechtstreeks een ander, lokale maatschappelijke doelen en niet de grootaandeelhouders

Wanneer je via MP iets koopt, gaat je geld rechtstreeks naar die andere persoon. Ik vind dat een heel prettige gedachte. Soms vertellen ze me waarvoor ze het geld wil gebruiken.
Wanneer je koopt bij een kringloop dan gaat de opbrengst meestal rechtstreeks naar maatschappelijke goede doelen. Ouderenwerk, jongerenwerk, werkervaringsplaatsen, ontwikkelingshulp. De spullen die jij inbrengt leveren rechtstreeks iets op voor de organisatie. Het geld waarmee jij betaalt komt ten goede aan mens en maatschappij. En gaat niet naar grootaandeelhouders van een of andere online winkelketen (die het niet zo nauw neemt met arbeidsvoorwaarden).

Warme groet, 
Anita

==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 


Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 





13

Een hele maand zelf koek en koekjes maken

In januari deed ik mee aan de bespaarmaand van Meergeldminderstress. Ik sloot me aan bij de facebookgroep en dacht na over welke besparingen ik wilde gaan doen. Eigenlijk kon ik niet zoveel bedenken. Heel veel heb ik al een keer gedaan (abonnement opzeggen, budgetteren, thermostaat lager zetten, wasdroger niet gebruiken, niet meer elke dag douchen enz) en is inmiddels een gewoonte.
Ik besloot om een hele maand geen kant-en-klare koek of koekjes te kopen, maar alles zelf te maken. Eens zien of dat zou lukken en hoe dat zou bevallen.



Creating habits

In de facebookgroep kwam er al snel een reactie van iemand die zei dat het voor haar nauwelijks een besparing op zou leveren, omdat haar pakken koekjes nooit meer dan een euro kostten. Het klopt natuurlijk, als het mij puur om het geld zou gaan, zou ik beter over kunnen stappen op de goedkope koekjes van bijvoorbeeld de aldi. Dat zou een gezondere financiële gewoonte zijn. Maar niet een gezondere gewoonte voor mijn lijf. Ik zou geheid allerlei klachten krijgen van die goedkope rommel.

Op kwaliteit van voedsel besparen zou ik niet zo snel doen. Sterker nog, ik koop kwalitatief beter voedsel en ben toch maandelijks minder geld kwijt aan boodschappen. Door bewuster met geld om te gaan, werd ik me er bewust van waarom sommige producten goedkoop zijn (omdat het van inferieure kwaliteit is). Door meer te koken zonder voorgefabriceerde producten ontdekte ik welk deel het echte voedsel was en welk deel niet. Een langetermijnverandering.

Ik vertel dit omdat ik heb geleerd dat om te kunnen besparen, je jezelf nieuwe gewoontes aan moet leren. Niet op korte termijn denken, maar op lange termijn. Zo had ik gemerkt dat door vaker zelf te bakken ik nog nauwelijks taart bestel voor een verjaardagsfeestje. In mijn notitieboekje heb ik bij januari 'creating habits' neergekrabbeld. Zo werkt een ogenschijnlijk onbelangrijke (en op het eerste gezicht misschien zelfs duurdere) keuze door naar een groter effect. En dat is de kracht van besparen.

De hele maand zelf koek en koekjes bakken


Geen kant-en-klaar koekjes voor mij dus. Ik bakte de hele maand alles zelf. Ontbijtkoek om mee te nemen naar school en werk, appeltaart voor bij de koffie; ik bouwde een heel eigen repertoire op. De meiden deden fanatiek mee. Ze vroegen of ik ook een ontbijtkoek met rozijnen wilde maken, namen thuis vaker fruit, vroegen niet om snoep en ze bakten zelf zandkoekjes en ze lieten het grootste deel onaangeroerd liggen (win-win ;-)). Tjonge jonge, wat een bewustwording dacht ik.
Zo tegen het eind van de maand kreeg ik de vraag wat voor datum het was. Nietsvermoedend zei ik 29 januari. ‘Oh, dus dan is het bijna februari??’
-Ja
Yeah, dan koop je weer kant-en-klaar koekjes!!!

Dus.

-Ik dacht dat jullie die zelfgebakken koeken lekker vonden?! Jullie vroegen er elke dag om!

Nou, dat was dus alleen omdat ze wisten dat het eindig was….

Had het dan wel zin gehad? Behalve dan dat ik het zelf heel leuk vond om te doen, bleek het ook nog eens heel goed haalbaar. Ik merkte aan het boodschappenbudget dat het toch scheelde, hoewel ik niet heb bijgehouden hoeveel ik er normaal gesproken aan uitgeef en wat het me nu had gekost aan bloem en boter e.d. Het scheelde trouwens wel heel veel in plastic afval! En op de lange termijn is het wederom een kwestie van gewoonte. Zou ik vroeger als er visite kwam een taartje van de AH meenemen of iets van de bakker, nu maak ik zelf iets. Nu is het maart en heb ik toch weer vaker iets zelf gebakken in plaats van gekocht. En dat zijn de gewoontes die op de lange termijn verandering teweeg brengen.

Appelcake

Een van mijn lievelingscakes op dit moment is een appelcake. Hij komt uit de Allerhande, het originele recept vind je hier [klik]. Ik vind ‘m makkelijker te maken dan een appeltaart en hij is minstens zo lekker.



1. Verwarm de oven voor op 180 °C. Vet de vorm met behulp van een bakkwast goed in met 20 g zachte roomboter. bij deze meteen een bespaartip van mij: elk recept met deze stap, maar alleen als je een oude oven hebt die veel opwarmtijd nodig heeft òf als je supersnel bent in het inelkaar flansen van je baksel, dan heeft het zin om de oven aan het begin voor te verwarmen. Ik doe het pas op het eind, het duurt maar een minuut of 3 voor mijn oven voorverwarmd is en daarmee heb ik veel stroom bespaard.

2. Mix 200 g boter met 100 g suiker. Voeg al kloppend met de mixer de eieren toe.

3. Voeg het zelfrijzend bakmeel en een snufje zout toe. Mix dit kort en snel door het boter-suikermengsel. Voeg de melk toe en roer tot een glad beslag.

4. Was de appels en snijd ze in vieren. Verwijder het klokhuis. Snij ongeveer de helft van je appelpartjes in kleinere stukjes. bestrooi met kaneel. Meng de kleinere stukjes appel door het beslag. Schep het appelbeslag in de vorm. Leg de rest van de appelschijfjes in een cirkel op het beslag en duw ze er een beetje in.

5. Bak de cake in ca. 35-40 min. in het midden van de oven goudbruin en gaar.


Enjoy!

Ik vind het heel leuk als je mijn dagboek blijft volgen. Dat kan op verschillende manieren: bijvoorbeeld via Bloglovin of via facebook.

23

Leven met de maan en een vergevingsritueel

Sinds ik meer naar de seizoenen leef heb ik een heel andere beleving van tijd gekregen. Tijd is niet meer een rechte lijn van – plat gezegd – geboorte naar dood. Niet meer het nastreven van doel naar doel (waarbij je het gevoel hebt dat je die nooit bereikt omdat zich elke keer een nieuw doel aan de horizon aandient). Niet meer van keuze voor opleiding, baan, plek om te wonen, van waar gaan we volgend jaar nou weer naartoe op vakantie. Nu kan ik meer het ritme volgen dat mijn eigen lijf aangeeft. Hoef ik van mezelf niet meer te vechten om flink de schouders ergens onder te zetten, terwijl mijn lichaam en hoofd aangeven dat ik daar helemaal niet voor in de stemming ben. En hoef ik van mezelf ook niet meer (altijd) te verontschuldigen als ik uitbundig ben, terwijl men dat van mij niet verwacht. Deze winter merkte ik zelfs dat ik heel vaak geen besef heb van welke datum het is. Winter is een periode geworden, niet een aaneenschakeling van maanden. Op zich niet altijd handig, want daardoor heb ik niet altijd door of het nu januari is of februari.


Ik schreef al een paar keer over het ritme van de maan en over de rituelen die je daarbij kunt doen. Als je me vraagt of ik van rituelen hou, dan zou ik ‘nee’ zeggen. En toch, als ik me er mee bezig hou, kan ik er toch door geraakt worden.


Afgelopen zondag was het volle maan en dan kon ik heel erg merken! Vooral in de aanloop er naartoe. Afgelopen week gebeurden er mij twee dingen waardoor ik weer helemaal terug was bij een onplezierige periode twee jaar geleden. Exact hetzelfde leek te gaan gebeuren. Ik voelde de ergernis opborrelen, piekerde in bed en werd, kortom het hield me bezig. Aangezien ik me toen zo ontzettend ellendig heb gevoeld, dacht ik dat dat maar niet weer moest gebeuren.

Voor Inspirerend Leven schreef ik een recensie van het boek Leven met de maan van Yasmin Boland. De recensie is hier te lezen.  Het boek is niet zozeer een leesboek, maar meer een werkboek, een naslagwerk.

Ik kon mij herinneren dat er iets in stond over vergevingsrituelen. Ik zocht het op en ging er vandaag (we schrijven maandag) mee aan de slag. Wel een dag na volle maan, maar gisteren overdag (volle maan was om 15.15 u) lukte het niet en ’s avonds wilde ik de echtgenoot er maar niet mee lastigvallen. Een man kan maar zoveel spiritualiteit aan, denk ik dan.

Het komt er kort gezegd op neer dat je hetgene en degene die jou hebben geraakt vergeeft. Je schrijft op wat het is dat je ergerde of kwetste. Vervolgens visualiseer je deze persoon of personen in een roze bol (deze oefening ken ik van de meditatieopleiding, ik schreef er al eerder over), schenk ze jouw vergeving en verbrand op het eind jouw papier.


Je kunt er nog een paar mooie woorden bij uitspreken, ter afsluiting.

'Onder de schitterende vollemaan vergeef ik alles, iedereen, iedere ervaring, iedere herinnering van vroeger en nu die vergiffenis behoeft. Ik vergeef nadrukkelijk iedereen. Ik vergeef ook mijzelf voor gemaakte fouten. Het universum is liefde en mij wordt vergeven; ik word uitsluitend geleid door liefde. Liefde corrigeert nu mijn leven. Met dit besef wacht ik af in vrede.'

Zo mooi: mij wordt vergeven.
Ik wacht af in vrede :-).







7

Seizoenstafel: lente

Het is lang geleden dat ik mijn seizoenstafel heb ingericht. Er staat altijd wel iets seizoensgebondens, maar meestal net te laat of met spullen van het oude seizoen er nog tussendoor.

Ik had al een bakje met sneeuwklokjes gekocht, maar die verpieterden en het was ook anderszins een miskoop. Van de week fietste ik naar huis en zag op een strook gemeentegroen een afgezaagd stuk boom liggen met prachtige zilveren katjes. Ik stopte om er takken af te breken en dacht aan In de weer die altijd een snoeischaar in haar fietstas heeft voor dit soort momenten.

Het is een beetje een kaal tafeltje, maar dat past dan ook wel bij de tijd van het jaar. Buiten is het ook nog wat kaal.




De steen is calciet heb ik me laten vertellen en kocht ik onlangs op Schiermonnikoog.
De transparant is in verhouding met het raam nogal klein uitgevallen, maar ik ben ook nog maar een beginneling met transparanten. Het houdertje waar het transparant in staat komt van webshop 't Hemeltje.
5