Wie al wat langer meeleest op mijn blog weet dat ik me interesseer voor de rol van vrouwen. Hun positie in de maatschappij, het vrouw-zijn, de (on)vrijheid van vrouwen.
Ik weet niet of je het feminisme moet noemen, hoewel het dat misschien wel is, maar ik ben meer op zoek naar de gelijke waardering, zonder mannen en vrouwen gelijk te stellen. Omdat elk mens zowel de mannelijke als vrouwelijke kwaliteiten in zich heeft.
Sinds ik moeder ben geworden vind ik dat thema nòg boeiender. We leven in een tijd waarin mannelijke kwaliteiten belangrijker worden gevonden dan vrouwelijke kwaliteiten. Al jaren horen we dat vrouwen aan het werk moeten, in hun eigen onderhoud moeten kunnen voorzien, dat het zonde is van je (dure) opleiding als je de voorkeur geeft aan het zorgen voor je gezin. Want dat huishouden, daar is toch geen kennis voor nodig? Doe liever wat zinnigs met je hersens! Hogerop moeten vrouwen! Net zo hoog als de mannen.
Maar is dat gelijkheid?
Mijn interesse is niet zozeer gelijkheid van het krijgen van dezelfde mogelijkheden, dezelfde loopbaankansen, hetzelfde salaris. Maar gelijkheid bestaat er uit dat het respect en de waardering voor mannen en vrouwen gelijk is. De waardering voor het vrouwelijke hoort even groot te zijn als de waardering voor het mannelijke.
Zoals ik het zie is de mannelijke energie er op gericht om dingen op te werpen. Mannen zijn degene met ideeën en actie. De vrouwelijke energie is er op gericht om dat idee tot wasdom te brengen, het in goede banen te leiden.
We hebben beide kwaliteiten nodig om iets gedaan te krijgen, iets te laten groeien en te laten ontwikkelen. Dat een kind in de buik van de vrouw groeit is daarvan het duidelijkste voorbeeld.
Dat de huidige tijd heel mannelijk is, zie je al terug in het feit dat we een mannelijke God aanbidden. Ik begon me af te vragen of dat altijd al zo geweest was, of er ooit een tijd was waarin er naast de God ook een Godin was. Ik ging op zoek en vond een heel mooi boek van Ineke Bergman: Godinnen van eigen bodem.
De Grieken en de Egyptenaren hadden hun godinnen, maar deze godinnen waren veel dichter bij huis! Van de uitgever kreeg ik het boek toegestuurd, waarvoor mijn hartelijke dank.
Het boek heeft een prachtige spirituele inleiding over hoe er vroeger gekeken werd naar het mannelijke en het vrouwelijke.
‘Van matriarchaat naar patriarchaat. Mensen in de oude en nieuwe steentijd keken op een andere manier naar de wereld dan wij nu doen. Zij waren één met de natuur en gingen ervan uit dat alles met elkaar verbonden was. De primitieve mens ervoer het als een groot mysterie dat vrouwen leven baarden en omdat er zonder vrouwen geen leven mogelijk was, stelden ze zich het Universum voor als een Grote Moeder of als de Godin.’
Er is veel ruimte voor de godin in de (cultuur- en kunst)geschiedenis. Die achtergrond informatie maakt het beeld van de godin heel rijk en veelomvattend.
Je leert Holle kennen, godin van de geboorte en de onderwereld. Brigida, godin van heling, inspiratie en smeedkunst. Ostara, godin van vruchtbaarheid en lente. Flora, godin van tuinen, bloemen en de lente. Anna, moedergodin van Nederland.
Elk hoofdstuk geeft meditaties en kruidenwijsheid.
De laatste jaren ben ik nogal vervreemd geraakt van mijn eigen vrouwelijkheid en mijn vrouwelijke kwaliteiten. Langzaamaan begin ik ze weer te ontdekken en ontzettend te waarderen. Die vrouwelijkheid is niets om je voor te schamen, het is geen zwakte, niet iets waarvoor je je hoeft te verontschuldigen. In bestaansrecht zijn vrouwen en mannen gelijk.
Het boek is verkrijgbaar bij de reguliere boekhandel en bij bol.com. [affiliate link]
A3 Boeken heeft veel prachtige boeken over persoonlijke ontwikkeling en spirituele groei.
Eerder las ik De Heilige Buxusmoeder.
Warme groet,
Anita
