Vocht en drinken volgens de Ayurveda

Een van de huidige gezondheidsadviezen is om veel vocht in te nemen. 1,5 tot 2 liter per dag is een veelgehoord advies. Vooral water wordt vaak genoemd als bron van vocht. Water is tenslotte goedkoop en een betere keus dan koffie, thee, melk of frisdrank.
Het flesje water is zelfs bijna een accessoire geworden. Het is net zo gewoon om de deur uit te gaan en een flesje water mee te nemen, als je portemonnee en je telefoon.

Hoe ging dat vroeger dan, vroeg ik me al lange tijd af. Waren we dan zoveel dorstiger geworden de laatste - pak 'm beet - vijfentwintig jaar? Ik probeerde me te herinneren hoe het in mijn kindertijd was. Hadden we dan ook steeds dorst? Gedurende de hele dag? Daar herinner ik me niks van. En mijn moeder liep echt niet met een flesje water rond. Dus wat is er nu zo anders?

Toen ik een paar jaar geleden anders ben gaan eten - minder suiker, minder brood, minder pakjes en zakjes, meer zelfgemaakt - merkte ik al heel snel dat ik minder vaak dorst had. Vooral brood bleek een 'verdrogend' effect te hebben op mijn lichaam. Doordat ik minder vaak gistbrood at, maar vaker koos voor desembrood en andere alternatieven zoals pap of soep was ik niet meer zo dorstig.
Zou bewerkt voedsel ons dorstiger maken? Was het niet een kwestie van dat we te weinig vocht binnenkregen, maar dat ons eten ons dorstig maakte?

Vervolgens ging ik me meer verdiepen in de ayurvedische voedingsleer en toen vielen de puzzelstukjes op zijn plek. 
Binnen de ayurvedische voedingsleer nemen dranken weliswaar een grote rol in - je zou je maag voor eenderde moeten vullen met vast voedsel, eenderde met drank en eenderde leeg laten - maar er wordt niet aangeraden om veel vocht te drinken. Het meeste vocht krijg je namelijk binnen via de vaste voeding.



Binnen Ayurveda is de spijsvertering erg belangrijk. Dit wordt gezien als het vuur in ons lichaam. Als het ware onze open haard. Daar doe je kwaliteitshout op, hout dat lang brandt, niet hout dat zo weer opgebrand is. En je blust het ook niet meteen met water, net als je de vlam er goed in hebt.

Door teveel te drinken verlaat warmte je lichaam en verzwakt het je spijsvertering.
De Ayurveda raadt het bijvoorbeeld ook niet aan om te drinken bij de maaltijd. Dit kan de werking van je voeding teniet doen. Beter is het om tussen de maaltijden wat te drinken. Ik hou daar rekening mee en ik kan merken dat mijn lichaam dat prettig vindt. De dag beginnen met een glas lauwwarm water is ook een aanrader. Het houdt de spijsvertering op gang, die 's ochtends het meest actief is. 

Momenteel ben ik helemaal fan van chai tea. Eerst maakte ik 'm voor de avond. Heerlijk om de dag mee af te sluiten. Nu maak ik 'm ook wel voor overdag.




Ik verwarm een deel havermelk en een deel rijstdrank in een pannetje. Daarin doe ik een paar kardemompeulen. Eventueel wat gember erbij. Gember is bijna overal goed voor. Je kunt het op die manier drinken. Maar ik doe er ook wel eens losse chai thee bij. Dat laat ik dan trekken in een 'theelepel'. Schenk het in een mok door een zeef, zodat kardemompeulen en gember in de zeef achterblijven.

Die mok is leuk hè? Die kreeg ik van mijn Sinterklaas. Het is de green girl mok van Blond Amsterdam. Ja, je denkt dat je buiten de gebaande paden leeft, maar ondertussen is Het Groene Leven marketing geworden en worden er mokken voor je gemaakt :-).

Lieve groet
Anita


2

Feesten zijn er om gevierd te worden

En dan zijn de Kerstdagen maar zo weer voorbij. De aanloop er naartoe duurt langer dan de dagen zelf. De beide Kerstdagen waren heerlijk ontspannen na de drukke tijd er aan vooraf. Dochter was weer opgeknapt. Ze moest zich gewonnen geven en haar medicijn nemen nadat ik nog een keer met haar bij de huisarts was geweest. Andere dochter begon inmiddels nadrukkelijk en luidruchtig haar positie in het gezin weer op te eisen nu haar zusje zoveel aandacht had gekregen. Het is niet allemaal halleluja om een tweeling te zijn. 

Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om een soort samenvatting te maken van de Kerstdagen. Ik had al een andere blogpost klaar staan voor vandaag, maar die heb ik er weer afgehaald. Die komt later deze week wel weer voorbij. 
Ik las zoveel en hoorde zoveel van mensen dat ze het wel gehad hebben met Kerst, dat alles wel weer gewoon mag zijn. Dat al die poeha en tierlantijnen maar zo overdreven is, dat je ook met eenvoudige dingen kunt genieten. En dat is allemaal waar, maar ik kreeg ook de drang om een andere kant te laten zien. Dat een (Kerst)feest ook bedoeld is als feest, als dagen om uitbundig te zijn, als dagen die anders zijn dan de andere gewone doorsnee dagen. Als dagen waar je naartoe leeft in een donkere winterperiode. Waarvoor je je lekkerste eten bewaart en je mooiste kleren voor aantrekt. Dat het daarna ook weer voorbij is, dat is ook de bedoeling. Feestdagen moeten zich onderscheiden van de dagelijkse dagen.  
En zo smolten die gedachtes een beetje samen met een andere blogpost die ik half af had. 

Eerste Kerstdag

Eerste Kerstdag waren we met ons viertjes, rommelden wat in huis. We hadden pakjes onder de boom. Ik wilde dierenonesies kopen, maar vond niks wat in aanmerking kwam en koos toen maar pyjama's (daar lopen ze toch de hele dag in, als ze de kans krijgen), een zak spekjes en een pak chocomel. De echtgenoot veraste ook nog met pakjes. Lego Friends voor de meiden en ik kreeg een mooi kersttafelkleed van de Dille en Kamille. We deden een partijtje sjoelen op de sjoelbak die ik vorig jaar tweedehands geregeld had voor Sinterklaas. Mijn moeder poetste ‘m toen helemaal op met een walnoot. Zonder de harde dop natuurlijk, alleen de binnenkant ;-). 's Middags maakten we een prachtige wandeling bij het Dwingelderveld in de motregen. Een typisch gezinnetje waren we. Alleen de hond ontbrak nog. Ik zei tegen de man dat een 21 jarige dit vast retesaai zou vinden. Maar wij genoten er van.


Ik zag een prachtige eik. Dochter Gemma zei: ‘mama ga jij maar even luisteren naar wat hij zegt.’
Gemma: Wat zegt hij?
Ik: ik weet niet, hij voelt koud.
Gemma: Ik denk dat hij zegt dat hij dankbaar is dat jij aandacht voor ‘m hebt, terwijl iedereen ‘m voorbij loopt.
Dat was lief
Dat maakte de boom blij. En mij ook. 


Thuis dronken we warme chocomelk. Uit een pak. Met slagroom. 
Daarna maakten we met z’n allen de hapjes klaar voor de kaasfondue. Ik had spijt dat ik niet eerder een goed pak kaasfondue had gekocht, nu was er alleen nog maar de geraspte variant. Dat kostte wat moeite (van de man) om die mooi vloeibaar te krijgen. Uiteindelijk smulden we al het lekkers op. Heel ingewikkeld was het allemaal niet. Olijfjes, worstjes, bloemkoolroosjes (even voorgekookt), paprika reepjes, stokbrood, komkommer. 

Tweede Kerstdag

Tweede Kerstdag waren we bij mij ouders. Mijn moeder had het huis versierd met allerlei moois. Bij mijn ouders eten we tussen de middag warm en toen de tafel gedekt was bleken we hetzelfde maal te hebben als Evert en Evelien uit mijn kerstverhaal Hond in de pot. Mijn inspiratie komt van dichtbij, zal ik maar zeggen. 


Mijn moeder is vaak bezig met het maken van bloemstukken. Kijk eens naar die mooie boeketten naast het bord! ‘s Middags nog een wandeling met de wind mee waaiden we bijna vooruit. Ik heb van de dag genoten. Ik voelde me dankbaar. Mijn beide ouders leven nog en zijn in relatief goede gezondheid. Er wordt gepraat over nu en over vroeger en dat neem ik allemaal in me op. We vierden het niet overdadig met grote aankopen vooraf, maar we zorgden er wel voor dat het feestelijk was. Dat we iets gingen doen waar iedereen blij van werd, dat we eten hadden dat iedereen lekker vond. Dat het anders was dan al die andere dagen. 


Flink uitpakken

Mijn opvattingen over de combinatie kinderen-cadeaus en feestdagen heb ik de laatste jaren steeds wat bijgesteld. 
Eerst was ik vooral van het standpunt ‘het hoeft allemaal niet zoveel, want kinderen hebben alles al’.  Zo kocht ik nuttige cadeaus  of bewaarde ik dingen die ze toch moesten hebben tot aan Sinterklaas. Maar die verfschorten vonden ze ooit (3 jaar waren ze volgens mij) wel een beetje een onzinnig Sinterklaascadeau. En dat vond ik bij nader inzien zelf ook. Zo pas ik mijn mening over wat de beste cadeaustrategie is voor kinderen elk jaar een beetje aan. 

Er is dat Amerikaanse gezegde dat cadeaus voor Kerst (of Sinterklaas) moeten bestaan uit:
Something they want, Something they need, Something to wear , Something to read

Dat vond ik ook een tijdje een mooi houvast, maar er was iets wat sluimerde. Namelijk: is het cadeau iets waar ze zelf om vragen? Voldoen ze aan de wensen van het kind zelf? Want waarom zou ik mijn kind op een kinderfeest als Sinterklaas iets – weliswaar heel verantwoord – geven, maar waar ze zelf niet om gevraagd hebben. Voor wie is dat feest dan? 

Toen las ik het boekje Het geheim van Sinterklaas van Pieter van der Ree. Een boekje over de oorsprong van het feest. Die oorsprong is niet te herleiden tot een heilige, maar tot meerdere. Het is een verbeelding van een viering. In de wintertijd is de sluier naar Het Hemelse dun, we mogen onze verlangens kenbaar maken. Zo is er de mythe van Wodan. Die met zijn gevleugelde paard door de lucht vloog. Zijn twee zwarte raven luisterden aan de schoorstenen om naar de wensen van de mensen te luisteren. Mede daardoor en door mijn eigen observaties ben ik nu vooral van mening dat de grote feesten in het leven van kinderen verjaardag – Sinterklaas –Kerst moeten zijn dat op die dag hun wensen vervuld worden. Dat ze het gevoel hebben dat hun verlangens gehoord zijn. Is dat een kwestie van verwennen? Ja, want daar zijn die dagen voor. 

De crux zit ‘m er in dat je niet alle dagen van het jaar tot feestdagen omdoopt. Dat je cadeaus best mag uitstellen en sober leeft. Maar feesten zelf zijn er om gevierd te worden en hoeven niet sober. Dat maakt dat ik de feesten in grotere dankbaarheid kan vieren. 





Een leuk artikel dat ik de afgelopen periode las. The year I only spent $50 on Christmas (and why I won’t do it again). 

16

Wat te doen met oud brood: wentelteefjes maken

Dochter Ellie is al de hele week ziek. Dubbele oorontsteking. Te ziek om te eten en het medicijn gulpte ze er gewoon weer uit. De ontsteking zakt inmiddels wat, de eetlust komt weer een beetje terug, maar het vergt de nodige creativiteit om er wat in te krijgen! Smoothies lust ze wel, maar denk maar niet dat je daar de antibiotica in kunt verstoppen. De smoothie van gisteren staat nu nòg in de koelkast...en morgen ook...
Gisteren was mijn keus voor het avondeten een gouden greep: aardappelen, bioworst en stoofperen. Vandaag (als je dit leest: gisteren) maar op die voet verder gegaan met bloemkool (haar lievelingsgroente), aardappelen en worst.

Voor de lunch bedacht ik wentelteefjes, ook een van haar lievelingseten. Zo was ik gelijk van de oude plakjes brood af die ze eerder deze week had laten liggen.



Ik maak wentelteefjes als volgt:

300 ml melk, theelepel kaneel, beetje suiker en een ei loskloppen in een schaal.
Sneetjes oud brood er in leggen zodat het brood de melk opzuigt. Schep eventueel melk over de bovenkant zodat het helemaal doordrenkt is.
Doe wat boter in een koekenpan en leg er een wentelteefje in. Ik gebruik altijd twee grote brede spatels, anders valt het soppige brood uit elkaar voordat het in je pan ligt.
Omdraaien zodat beide kanten een mooie bruine kleur krijgen.

Naar keuze kun je er wat roomboter op doen, of stroop, suiker of jam.





Andere dingen die je met oud brood kunt doen:
Toast van maken, in de broodrooster of in de koekenpan
Croutons van maken. Brood in de broodrooster of in de pan en dan in dobbelsteentjes snijden.
(Maaltijd)tosti van maken. Of gebruiken als bodem voor een pizza. 

Aan de eendjes geven :-)

Broodkruim maken van oud brood is in mijn ervaring alleen goed te doen van zelfgemaakt brood. Brood van de bakker en brood van de supermarkt verkruimelt niet zo mooi. Zelfgemaakt brood valt heel mooi uiteen in kruim.


De koekenpan is van Greenpan, deze kwam eerder voorbij in deze blogpost

10

Kerstfeuilleton op Ogma

Mijn Kerstfeuilleton op Ogma.nu nadert zijn einde. Volgende week het laatste deel.
Een trouwe lezer maakt zich al zorgen of het nog wel goed komt met het Kerstdiner van Evert en Evelien. Beloofd, het komt goed! Het is tenslotte wel een Kerstverhaal :-).

Alle delen zijn te lezen op Ogma.

Deel 1 Hond in de pot
Deel 2 Een telefonisch Kerstconcert
Deel 3 Een geheim plannetje
Deel 4 De fietsenmakerij in Kerstsferen



Volg Anita's Dagboek op facebook
Volg Ogma op facebook
2

Het licht in onszelf

Deze tijd van het jaar zit vol symboliek van het licht. De viering van Sint Michaël, die de draak verslaat met bliksemschichten uit zijn zwaard. Met Sint Maarten lopen we met een lampion langs de deuren. Net als tijdens Halloween. Het Sinterklaasfeest waarin we in het donker wachten op cadeautjes die wij verlangen, waar ons hartje vol van is. En het Kerstfeest met de ster van Bethlehem. Vooral als je die jaarfeesten niet heel erg letterlijk bekijkt, maar als je kijkt naar de bredere boodschap en de symboliek er van, dan zie je hoe al deze feesten overeen komen met de donkere tijd van het jaar. 


kaarsen in de winkel van kaarsenmakerij Wilhelmus in Leens
Al die feesten zijn naar mijn idee een vorm van het brandend houden van het licht in onszelf. Juist omdat het donker is om ons heen in de herfst en de winter. We branden kaarsen, warmen ons bij de kachel of bij de haard. Om op die manier het licht in onszelf brandend te houden. Op 22 december is de kortste dag, daarna lengen de dagen weer. In dit licht kun je weer laten groeien wat er in jou leeft. 
In december worden er door het hele land meditaties en bijeenkomsten georganiseerd die te maken hebben met licht. Zelf ga ik naar deze bijeenkomst





De vorm van de kaars is ook symbolisch, het wordt wel vergeleken met het lichaam van de mens zelf. De vlam naar boven. De rechte kaars, als een ruggenwervel. Wanneer je mediteert kunt je het licht in jezelf ook tegenkomen als je met je aandacht naar je ruggengraat gaat.




Houd het licht in jezelf brandend. Anderen zullen jouw licht overnemen waardoor het nooit verdwijnt. 




* voor Annelies *
2

Recept: tortilla lasagne

Hier is hij dan: het beloofde recept van de tortilla lasagne. Gemaakt met zelfgemaakte tortilla's. (receppie vind je hier).
Natuurlijk deed ik het bij dit gerecht net weer wat anders dan de vorige keer. Ik heb de onhebbelijke gewoonte om een gerecht elke keer net anders te maken. Da's vast heel creatief te noemen, maar als het de vorige keer juist zo lekker was, dan is de daaropvolgende versie soms een tegenvaller.
Deze keer maakte ik voor de tortilla's een beslag (naar de suggestie van Sillie) in plaats van deeg.

Dan heb je het volgende nodig:
90 gr. maismeel (meer had ik niet in huis)
160 gr. bloem
koffielepel baking powder
50 gr. roomboter op kamertemperatuur
snufje zout
minstens 250 ml lauw water, kan ook meer zijn (dit voegde ik in delen erbij, totdat ik een lobbig schenkbaar beslag had)

Je schenkt het in de koekenpan en smeert het met de bolle kant van een soeplepel uit tot het dun is. Je hoeft geen olie in de pan te doen. Ik gebruikte weer mijn fantastische gifvrije Greenpan.

Het voordeel van schenkbaar tortillabeslag is uiteraard dat je geen deeg hoeft uit te rollen. Nadeel vond ik dat het gevoelsmatig meer pannenkoeken werden. Voordeel van de maismeel was dan wel weer dat de tortilla's flexibel bleven en makkelijk te rollen zijn. Nadeel vind ik de minder smakelijke gele kleur en dat ze niet krokant worden in deze ovenschaal. Je ziet het, voor- en nadelen. Probeer het vooral zelf uit wat, wat voor jou het beste werkt. Het zal ook per gerecht verschillen. De smaak van beide was in ieder geval heel geslaagd.

Wat heb je nodig voor de tortilla lasagne:

ongeveer 250 gr rundergehakt
4 wraps
1 avocado
1 rode paprika
1 ui
2 teentjes knoflook
1 blik kidneybonen
1 blik mais
500 ml tomaten passata
een hoopje geraspte kaas
125 ml zure room
1 tl komijn
1 tl oregano
1 tl paprikapoeder
1 tl cayennepeper (als je dit in huis hebt, maar kan ook zonder)
eventueel verse koriander voor de garnering, maar als je dat niet hebt, dan merkt niemand het hoor :-)
Peper en zout
olie



Zo maak je het:

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Doe arachideolie in een wok of hapjespan en bak het gehakt rul.
Snij de ui en knoflook en doe dit erbij.

Voeg de komijn, de oregano, het paprikapoeder en de cayennepeper bij het gehakt en bak mee.

Snijd de paprika in blokjes en voeg deze bij het gehakt.

Voeg de tomatenpassata en de uitgelekte bonen en de uitgelekte maïs toe. Laat de saus even sudderen en breng hem verder op smaak met peper en zout.

Neem een ovenschaal, vet deze in met olie en verdeel een flinke lepel van de saus over de bodem. Snijd de wraps door de helft of door vieren en leg dit op de saus. Vervolgens weer saus er op en daarna weer een laag tortilla's. Eindig met saus. Strooi bovenop de geraspte kaas.

Als de ovenschotel klaar is, leg er dan een avocado bovenop. Die zou ik niet weglaten, want avocado is wel een heel smakelijke toevoeging. Een paar kloddertjes zure room (of kwark of yoghurt) erbij en je hebt 'm helemaal compleet!

Eet smakelijk!

Fijne dag
Anita




Het oorspronkelijke gerecht komt van Pauline's Keuken.

Een vraagje: is er meer belangstelling voor recepten van mij? Inmiddels heb ik massa's lekkere gerechten (zonder pakjes en zakjes) op mijn repertoire. Het kost vaak wat meer tijd om een receptenblog te schrijven en meestal denk ik dan dat niemand er op zit te wachten, want ik vertel meestal niks nieuws, het is allemaal op het web te vinden. Maar als er wel belangstelling is, laat het dan vooral in een reactie weten. Dan schrijf ik er graag over.
Als je het leuk vindt, kun je mij op pinterest volgen. Daar heb ik een heel pinbord vol met goedgekeurde recepten (en nog veel meer borden).
6

Wat je allemaal denkt als je net begint met consuminderen

Ongeveer in 2010 begonnen wij met consuminderen en besparen. Als ik probeer terug te halen hoe ik (wij) er eerst in stonden en hoe we er nu in staan, dan lukt het me soms niet om precies aan te geven wat het verschil is met toen en nu.

Misschien komt dat doordat het in kleine stapjes ging. Geen grote klappers door een tweede auto weg te doen, want die hadden we niet. Geen royale besparingen door niet meer naar de schoonheidsspecialiste of nagelstyliste te gaan, geen enorme besparing door van energieleverancier te wisselen – dat deden we een keer en toen bleken we uiteindelijk duurder uit. Maar bezuinigingen door kleine veranderingen, door abonnementen op te zeggen, budgetten vast te stellen, meer zelf maken ipv kant-en-klaar kopen, vaker tweedehands te kopen ipv nieuw en nog vaker helemaal niets kopen.

Wij bespaarden vooral in de kantlijn. Ondanks dat we deze mindset al zoveel jaren hebben, heb ik toch nog steeds het gevoel dat ik een beginneling ben en zoek ik altijd naar nieuwe stimulans. Toen Sjoukje van meergeldminderstress haar groep opende op facebook om in de maand november flink te besparen meldde ik me meteen aan.

En opeens tussen al die andere bespaarders merkte ik dat ik toch al aardig doorgewinterd ben. Daardoor vielen mij een paar punten op, die ik nu herken als het beginstadium van bewuster omgaan met geld. Zodoende wist ik opeens weer ‘oh ja, zo dacht ik vroeger.’


Ik kan niet zonder
Een van de eerste dingen waar wij naar gingen kijken om op te bezuinigen waren onze abonnementen. Je gaat dingen tegen elkaar afwegen. Wat wil ik niet kwijt, waar kan ik eventueel afstand van doen? In eerste instantie vind je alles belangrijk. Maar ja, er moet toch verandering komen, dus dan wordt het keuzes maken. Zo waren wij lid van de VARA. Al 20 jaar ofzo. Die VARA gids lazen wij met plezier, het was echt ‘onze club’. Maar voor het zoeken naar tv programma’s was het niet strikt noodzakelijk op een gids te hebben en eerlijk – zou ons leven echt zoveel leger zijn zonder die gids? Met pijn in ons hart, dat wel, zegden we ‘m op. En wat bleek: we konden er heel goed zonder.

Dus elke keer dat je denkt: ik kan niet zonder mijn maandelijkse bezoek aan de schoonheidssalon, ik draag geen tweedehands kleren hoor! Mijn kinderen hoeven niet met knielappen hoor, dat vind ik geen gezicht, ik wil wel elke week met mijn vriendin de stad in, ik wil wel op zonvakantie hoor, anders heb ik niet het gevoel dat ik vakantie gehad heb….sta dan even stil en jezelf de vraag ‘is dat zo?’ Is het echt waar dat je absoluut deze spullen of activiteiten nodig hebt? Is er geen enkele andere goedkopere manier te bedenken waarop je toch het gevoel hebt dat er aan je behoeftes is voldaan? Is het echt waar dat je kinderen (of jij) altijd in nieuwe kleding moeten lopen? Is het echt waar dat nu het beste moment is om een abonnement af te sluiten? Is het echt waar dat deze aankoop een buitenkansje is?
Ik wil overigens niet zeggen dat je al deze dingen nooit meer zou moeten doen, maar meer bedoeld om je kritisch en creatief te laten denken.

Een voordeeltje is altijd voordelig
Het viel me op dat in de facebook groep er vaak sites genoemd werden waar je korting kunt krijgen, voordeeltjes kunt halen en je geld terug kunt krijgen. Wat volgens mij vaak vergeten wordt is dat het nog steeds een vorm is van overgaan tot het doen van aankopen. Dat je misschien wel je geld terug kunt krijgen van een pakje vruchtensap, maar dat je ook de keus had kunnen maken om het helemaal niet te kopen!

Als je het goed uitkient hoef je nooit meer de volle prijs te betalen voor toegangskaartjes voor pretpark of dierentuin, maar is het niet beter om kritisch te kijken naar hoe vaak je eigenlijk zo’n uitstapje doet? Wat een voordeeltje lijkt blijft uiteindelijk nog steeds een uitgave. En wie heeft niet ooit een keer van die Fletcher vouchers gekocht om ze vervolgens twee jaar na de uiterste datum terug te vinden in een la? Vergeet niet dat dat een deel van het verdienmodel is van dergelijke bedrijven. 

Ik wil mezelf niks ontzeggen
Deze wil ik toch apart noemen, ook al zit dit ook verwerkt in de andere twee. Mijn ervaring is dat door mezelf dingen te ontzeggen er een grotere rijkdom voor terugkomt. Dus uitstellen en er van af zien. Is het echt nodig om nu een andere kast te kopen of doe je dat alleen maar omdat er een aanbieding voorbij komt? Kan het wachten tot volgend jaar? Is het echt nodig om altijd nieuwe kleren te kopen voor je kinderen of kan het ook een keer tweedehands? Is het echt absoluut nodig dat jij nu die andere telefoon moet kopen omdat je dan een paar extra functionaliteiten hebt? Kun je toe met minder? Kun je toe met het ‘niet hebben’?

Als het je lukt om op lange termijn te denken en niet reageert op korte termijn, dan gaat jouw geld voor je aan het werk. In plaats van dat jij aan het werk moet voor je geld. Dan vermeerdert het zich zonder dat je er grote offers voor hoeft te brengen.

Vind je dat geld moet rollen, denk jij wie later leeft wie dan zorgt? Vind je dat je recht op al die aankopen hebt omdat je er tenslotte ook hard voor werkt? Of voel je dat het anders zou moeten kunnen, heb je het idee dat je een goed inkomen hebt, maar steeds niks overhoudt, dat je allerlei leuke dingen doet, maar dat je toch net niet helemaal het gevoel hebt dat je gelukkig bent. Door niet gehoor te geven al elke gril en opwelling om iets te kopen, om iets te ondernemen, om op reis te gaan, iets cadeau te geven ontstaat er rust en ruimte om pas echt te voelen wat je nodig hebt. Juist door jezelf iets te ontzeggen ontdek je waar je behoeftes liggen.


Mijn wandelschoenen zijn versleten, de zool laat los en het voetbed geen geen steun meer. Ik had voor mijn eigen wandelcomfort in de vakantie er voor kunnen kiezen om nieuwe te kopen, maar dat deed ik niet. Zoiets zou ik vroeger beslist in het rijtje noodzakelijke/vervangingsaankoop vinden vallen. Maar ik heb het eerst maar gelaten voor wat het was, het was maar voor twee weken en ik hield het geld liever in mijn zak voor de vakantie zelf. 



22

Zelf maken: bloemtortilla's




Ik probeer mijn repertoire aan zelfgemaakt steeds wat uit te breiden. Inmiddels heb ontdekt dat zelfgemaakt - biologisch, zonder e-nummers, zonder pakjes en zakjes - beslist veel smaakvoller is dan kant-en-klaar. Het is niet heel veel meer werk, maar je moet het je eigen maken en vooral niet alles in een keer willen. (steekt hand in eigen boezem).

Over mijn zelfgemaakte brood ben ik nog niet zo tevreden, hoewel Gemma wel altijd vol lof is, dus misschien moet ik eens een cursus gaan doen. Tot die tijd probeer ik me toe te leggen op andere broodvarianten.

Zoals de tortilla.

Als er één product is dat stikt van de toevoegingen, dan is het de kant-en-klaar tortilla wel! Tjonge, wat daar nog voor herkenbaars in zit is op 1 hand te tellen. En als je het pak openmaakt komt er zo'n typisch zurige lucht uit. Van de biologische/reform koop ik ze ook wel eens, maar die zijn best prijzig. En dat vergeet ik ook nog wel eens in huis te halen.

Hoe maak je zelf tortilla's?


Zou ik ze zelf kunnen maken, vroeg ik me af?



Mijn eerste pogingen waren redelijk, maar ook niet meer dan redelijk. Ik kwam er namelijk al vrij snel achter dat mijn pannen te klein zijn waardoor de tortilla's niet mooi vlak in de pan liggen, omdat de bodem een beetje rond loopt.  Daardoor krijgen de tortilla's een opstaand randje en breken ze sneller.

Dus vroeg ik mijn vrienden van Greenpan welke pan zij zouden adviseren en ze waren zo vriendelijk om mij een pan ter beschikking te stellen! Ik ben al jaren stille fan van hun pannen, maar kocht er pas vorig jaar twee (zie Hoe bevalt de Greenpan). In de tijd dat iedereen nog volop overtuigd was van de wonderen van de koekenpan met anti-aanbaklaag, was Greenpan een van de eerste waarover ik over las dat met milieuvriendelijke koekenpannen adverteerde) die kwam met een koekenpan met keramische teflon laag die geen schadelijke stoffen afgeeft.

De pan die ik heb gekregen is eentje die geschikt is voor het bakken van pannenkoeken en ei en door de platte bodem heel erg geschikt voor het bakken van tortilla's.  Het is inderdaad een compleet andere pan dan die ik al had. Deze is niet alleen veel groter, maar ook echt plat en heeft een dikke bodem. Als ik alleen al op het uiterlijk afging vond ik het al een succes.







Ik maakte er een middag voor vrij en ging aan de slag met een simpel recept voor bloemtortilla's. Er zijn legio recepten voor tortilla's, met allerlei soorten bloem of meel - al dan niet maismeel. Maar ik heb besloten om het basis te houden met bloem en water. Als ik dit een beetje onder de knie heb, dan kan ik er wel mee gaan variëren. Zo is tenslotte elke tortilla ontstaan; met een beetje bloem en wat water.





Wat heb je nodig om bloemtortilla's te maken


Ingrediënten:

250 gr (spelt)bloem
koffielepel baking soda
150 gr lauw water
50 gr roomboter op kamertemperatuur
1 snufje zout

Meng de roomboter (op kamertemperatuur) met de bloem en de baking soda. Voeg het zout erbij.
Meng dit in zijn geheel goed door elkaar, totdat het deeg kruimelig is. Doe het water er beetje voor beetje bij en meng dit alles goed door elkaar. Is het te nat, doe er dan wat bloem bij. Is het te droog, doe er dan wat water bij. Strooi vervolgens bloem op je keukenblad of op je siliconen bakmat (ik vind ze ideaal) en kneed het deeg door elkaar. Verdeel het deeg in balletjes van 30-35 gram. Dek het af met een dunne vochtige theedoek (kaasdoek, of een hydrofielluier - zooo handig die hydrofiels) en laat dit 10-15 minuten liggen.


Na 10-15 minuten rol je de bolletjes uit tot een cirkel, of iets wat er op lijkt :-). Het ideale van de siliconenmatten is dat je niet zoveel bloem hoeft te strooien, want daar wordt je deeg steeds droger van. Probeer ze zo dun mogelijk uit te rollen. Dat is nog de grootste kunst, om ze zo dun mogelijk te rollen, zonder dat er gaten in komen.

Zet de (droge!) pan op het vuur, zodat je pan kan voorverwarmen. Doe de wrap er in en bak 'm heel kort aan beide kanten. Het is echt maar een paar seconden. Laat de tortilla er uit glijden en leg er een nieuwe in.



De smaak is niet te vergelijken met kant-en-klare tortilla's. In het begin zal het even wennen zijn, misschien een beetje een flauwe smaak, maar uiteindelijk vond ik deze smaak veel beter.

En toen ik klaar was, was mijn koekenpan net zo schoon als toen ik er mee begon. Die heeft de vuurdoop goed doorstaan. Maak een flinke voorraad tortilla's en vries ze in. Vorig jaar kocht ik tweedehands een mooie ronde trommel van tupperware om ze in te bewaren. De tortilla's zijn kwetsbaar in de vriezer, ze breken snel. Nu in de trommel zijn ze goed beschermd.



Ik maakte ook nog een hele lekkere bonenschotel met de tortilla's die niet door de schoonheidscommissie kwamen. Dat recept zal ik binnenkort plaatsen. Daar heb ik namelijk geen foto's van gemaakt en moet ik eerst weer lelijke tortilla's maken ;-).

na afloop was de pan schoon en droog


Onderhoud: 

Doe je pan niet in de vaatwasser! Was 'm af met de hand.
Gebruik arachide olie of kokosolie, geen olijfolie. De eerste twee hebben een hogere verbrandingstemperatuur en laten geen zwarte laag achter op de bodem.
Gebruik vilten pannenbeschermens als je ze stapelt in de kast. Een vaatdoekje of iets anders creatiefs kan natuurlijk ook.

Nog even over de pan. 

Het is er dus eentje van Greenpan. Deze kreeg ik cadeau van Greenpan en het gaat om dit model. (dit is een affiliate link, als je bij bol wat bestelt krijg ik een klein percentage).
Andere suggesties die ik je graag aan de hand wil doen is om te kijken bij AH. Daar kocht ik namelijk voor half geld die andere twee koekenpannen. Af en toe zie ik ze in het aanbiedingsschap, maar dat hangt vast van het filiaal af. Er zijn regelmatig diverse aanbiedingen. 


Warme groet,
Anita


KokenKoken
18

De magie van bomen

Ieder mens is aan een boom verwant.
Slechts in verbinding met een boom
kan hij gelukkig zijn.

Nostradamus


Sinds ik die meditatie in de natuur heb gedaan, kijk ik heel anders tegen bomen aan. Ik ben nog net geen tree hugger geworden, maar ik begrijp mensen die dat doen nu veel beter. Bomen communiceren ècht met ons. Zij ademen onze adem in en wij ademen in wat zij uitademen. Op het moment dat mijn kinderen gingen lachen tijdens de meditatie in de natuur gingen de bomen ruisen. En als je let op de windrichtingen en volgt waar je naar toe getrokken wordt dan kun je dat zien als een richting voor jouw eigen leven.

Het oosten

De geboorte, in het oosten, gesymboliseerd door de kleur rood, de kleur van opkomende zon.

Element is Lucht

Het zuiden

Het kind groeit op naar de pubertijd en komt in het zuiden waar de kleur geel is, de kleur van de zon op zijn hoogste stand.

Element is Vuur

Het westen

Naar het westen, waar volwassenheid wordt bereikt, de kleur is zwart, de kleur van de nacht waar de zon geen licht geeft.

Element is Water

Het Noorden

Daarna naar het noorden waar men de ouderdom tegemoet gaat. De kleur is wit, van het licht.

Element is Aarde

[meer over de elementen noemde ik in de blogpost Mediteren in de natuur]



Ik vond het leven van bomen zo interessant dat ik begon aan het boek Het geheime leven van bomen van Peter Wohlleben. Als houtvester in Duitsland raakte hij gefascineerd door de bossen waar hij in werkte. Hoe de bomen elkaar in leven houden, hoe de groten zorgen voor de kleinen. Maar een houtvester is nog geen schrijver....ik kwam gewoon niet door het boek heen en bracht het terug naar de bieb.

Toen kwam ik het boek 'De heilige buxusmoeder en 33 andere levensbomen' tegen. En dàt boek vond ik wel interessant. In De heilige buxusmoeder worden net even wat andere verbanden gelegd. Over wat jouw eigen oerboom is, over energetische kracht van bomen, over de communicatie van bomen en dieren. Dit boek heeft een uitgebreide inleiding over de rol en betekenis van bomen in de mythische geschiedenis en hoe het terug te vinden in alle uitingen van geloof. Dit boek legt op die manier heel brede verbanden. En dat is precies mijn interessegebied: alles is met alles verbonden.

Iedereen heeft een eigen levensboom. Net zoals een totemdier dat kan zijn. Een boom die je helpt bij je levensweg.




Omdat ik geen idee had wat mijn levensboom zou zijn, sloeg ik het boek open op de bladzijde van de coverboom: de buxus.
Ik was meteen verkocht! Dit was mijn boom! Of in ieder geval de boom voor mij op het moment dat ik het las. Vooral het vrouwenaspect sprak mij aan.

'....Voel de oude kennis door je heen stromen. Je hebt contact met de vele vrouwen die je zijn voorgegaan. Je familielijn is belangrijk en jij bent er om het karma aan te zien en te transformeren....'

Ik benoem ook nog even de eik, want dat is een boom die velen tot de verbeelding spreekt. Vaak geassocieerd met wijsheid. En ouderdom. Ik denk dat er veel mensen zijn die iets met de eik hebben.

'De huwelijksbemiddelaar. De eik gaat over verbinden in vrijlaten. Het heilig huwelijk als uitdaging. Liefde in jezelf is de basis. Waarbij seksualiteit een ander niveau bereikt. Ree en reebok tonen je de oerwetten.'

Ik heb genoten van dit boek!



Auteur van De heilige buxusmoeder is Marjanne Huising. Het boek is verkrijgbaar via de 
uitgever A3.
Via de lokale boekhandel of via bol.com. De link naar Bol is een affiliate link. Als je daar bestelt krijg ik een klein percentage (waar ik dan weer nieuwe boeken van koop ;-)).



5

De basis van een simpeler leven

Toen ik begon met een simpeler leven had ik niet heel duidelijk voor ogen hoe ik dat ging aanpakken of hoe mijn leven er vervolgens uit moest zien.
Wel had ik een onbestemd gevoel dat er meer in het leven moest zijn. Dat het hollen van het een naar het ander en alleen maar bezig zijn met bezig zijn, niet de voldoening gaf waarvan ik toch ergens diep van binnen dacht dat die er wel moest zijn in het leven.


Op het eerste gezicht lijkt het vlugge leven heel makkelijk en relaxt, want het klinkt allemaal wel lekker makkelijk: was in de droger, kant en klaar maaltijden, online winkelen, uit eten, reizen, voor sommigen misschien zelfs hulp in de huishouding. Al het ‘werk’ besteed je uit. Alles wat samenhang geeft aan het leven, laat je doen door anderen. 

Maar als je uitrekent hoeveel tijd het kost om een bestelling te plaatsen bij de pizzeria of bij de snackbar en de tijd die het kost om het op te halen (of de tijd waarop je er op zit te wachten)....hoe makkelijk is het dan nog? In een half uur kun je ook een andersoortige maaltijd klaar maken. Eentje die gezonder is en minder afval geeft. En meer voldoening. En het enige dat je hoeft te doen is je daarin te bekwamen.

Een weekendje weg omdat je het zo druk hebt gehad op het werk, klinkt wel heel aanlokkelijk. Maar waar wil je aan ontsnappen als je steeds de behoefte hebt om er tussenuit te gaan? Als je minder werkt heb je ook minder de behoefte om er tussenuit te gaan. Dan is thuis de rustige basis.

Eerst had ik dus geen idee waar ik op terug moest vallen. Er was namelijk niks. Geen idee had ik. Behalve iets vaags als meer rust, meer tijd om te schrijven en te lezen, meer echte aandacht voor het gezin, meer een thuisbasis maken.
Gaandeweg kreeg dat vorm. Door mijn kastjes op te ruimen, meer zelf eten te maken, meer biologisch te gaan eten, budgetteren om grip te krijgen op de financiën. Door aan yoga en mediteren te doen. Ik ontdekte dat er veel meer te leren valt over de taken rond het huishouden dan je op het eerste gezicht denkt. Het is de ideale manier om je leven vorm te geven. Sterker nog, het huishouden is het leven zelf.

Afgelopen herfstvakantie was weer razend druk, dat het leek alsof ik weer in oude tijden leefde. Het geld vloog er uit, we deden een uitstapje naar de Apenheul waarin we ons uiteindelijk niet hielden aan mijn tips om uitstapjes te besparen. Het was namelijk koud en het regende; buiten je bammetjes opeten was net even wat beter te doen met warme chocomel en een broodje warme kroket.
Die vakantie begon zo gemoedelijk met de rust van spelende en knutselende kinderen. Hun verjaardag aan het eind van de vakantie, die had ik wel onder controle. Dacht ik. Cadeaus had ik al vroegtijdig uitgezocht en verdeeld over de gevers. Ik had al nagedacht over schooltraktaties en er waren al gesprekken geweest over hoe ze hun kinderfeestje wilden vieren (elk hun eigen wordt het dit jaar). Bezoek aan een familielid hadden we maar overgeslagen om tijd uit te sparen. Klinkt allemaal best verstandig.

Maar ik was even vergeten hoe aanstaande jarige kinderen daaaaagen van te voren beginnen te stuiteren van spanning. En man o man, het lijkt misschien wel heel efficient, zo’n verjaardag van een tweeling – dan ben je in een keer klaar – maar het is gewoon plannen voor twee! Alsof ik de organisator was van een feestlocatie en een dubbele boeking had! Ze zijn tenslotte ook allebei jarig. En beleven hun verjaardag op hun eigen manier en verdienen het om elk de aandacht te krijgen. Met de cadeaus leek het wel Sinterklaas: overal moest ik de naam op zetten (ik had ook de cadeaus namens de opa’s en oma’s geregeld, dat kies ik uit naar draagkracht).


Terwijl ik zaterdag voor de zoveelste dag in de keuken stond – deze keer om Gemma te helpen met taart bakken - dacht ik aan ontsnappen. Ik had er wel even genoeg van. De kinderen lijken momenteel helemaal niks te moeten hebben van mijn suikervrije en e-nummer en afvalvrije levensvisie. Zij willen snoep! En het liefst in uitdeelzakjes. En veel fondant op de taart! In alle kleuren van de regenboog. En chips, ook graag in uitdeelzakjes. En dat spul belandde natuurlijk ook wel in mijn mond, want ik was inmiddels ook gestresst en moe…

Alle plastic en suiker die in normaal gesproken buiten de deur hou, kwam in een week tijd in zulke grote getale op me af dan ik in lange tijd gezien heb. 
Ik hou heel erg van zelfgemaakt enzo, maar na de zoveelste dag in de keuken (Gemma wilde een feestelijke taart met een gekleurde laag botercreme – ze had helemaal in haar hoofd hoe het moest. Ik niet, dus was het verstandig om eerst een keer die botercreme op proef te maken. Ik kijk tenslotte HHB en daar zie ik dat dat moeilijk is) had ik het zaterdag echt wel even gehad.

Hier wilde ik wel graag aan ontsnappen, aan al die drukte en het gevoel geleefd te worden. Ik claimde alvast de maand november als de maand waarin ik niks plan, koop of snoep. Gaat ‘m niet helemaal worden denk ik, want in ieder geval twee kinderfeestjes en een kraamvisite.

Maar wat ik me vooral realiseerde – en nu kom ik bij het punt wat ik wil maken – was dat ik nu weet waar ik op terug wil vallen. Op een yoga oefening in de ochtend. Een meditatie in de avond. Op een schoon huis dat aan kant is. Op een strak budget. Op tijd om te lezen en te schrijven en die muts voor Ellie af te breien. Op balans en ook een beetje regelmaat. Op gevarieerde gezonde maaltijden. En het mooiste is dat ik weet dat het me niet veel moeite meer kost om er naar terug te keren. De basis is er.



Manieren die ik gebruikt heb om meer richting aan mijn leven te geven:
* mijn huis opruimen, een kastje per dag
* leren te koken, echt koken.
* moestuinieren
* leren mediteren
* budgetteren, bezuinigen, consuminderen, besparen
* leren om iets zelf te maken (breien, haken, schilderen, tekenen, houtbewerken)
* de natuur in










17