Zelf eten maken; waarom zou je?!



Met al het gemaksvoedsel dat ons aangeboden wordt hoeven we feitelijk niet veel zelf meer te doen. Pasta sauzen zijn al gemengd, de blokjes kaas al gesneden, de pizza’s al gebakken, de slagroom zit al in een spuitbus en de soep al in een blik.
Dus waarom zouden we ons op het bewerkelijke pad van brood bakken, bouillon trekken, hazelnootpasta draaien of tomaten kweken begeven?!

Eten zelf maken is toch voor arme sloebers die het zich niet kunnen veroorloven om hun werk uit te besteden? Dat is toch voor ongeschoolden die niet door hebben dat een ander het werk al voor ze gedaan heeft?!

Toch, er gebeurt iets met je wanneer je de producten die je kant en klaar koopt, zelf gaat maken.

Ik kookte altijd redelijk standaard. Aardappels, groente, vlees en the occassional nasi en bami en andere wereldgerechten. Maar ik was wel heel erg gewend aan het gebruik van pakjes en zakjes. Mix voor macaroni en nasi. Potje chicken tonight, pakje knorr burrito’s. Een deel van wat ik kocht was wel biologisch, maar dat waren vooral voorkeursproducten zoals pindakaas of diksap.

Tijdens mijn zwangerschap voelde ik steeds meer de noodzaak van goede voeding. Toen onze dochters werden geboren ging ik pas echt anders met ons eten aan de slag. Ik heb er ontzettend veel van geleerd. Wat voor mij begon als een manier om te bezuinigen op onze boodschappen en om suiker en toevoegingen te vermijden bleek véél meer veranderingen te brengen dan ik vooraf had kunnen voorzien.

Dit is wat ik geleerd heb van zelf eten maken:


Mijn kennis van producten is enorm gegroeid. Niet alleen de namen van de verschillende soorten groenten en fruit, maar ook hoe ik ze kan verwerken. Ook leerde ik over de verschillende voedingswaarden. Over vetten, suikers, vitamines. Over verwarmende groentes en verkoelende groentes.

Ik heb meer geleerd over seizoensgroenten en -fruit. Ik denk dat elk seizoen ons precies geeft wat wij in die tijd van het jaar nodig hebben. Daardoor ben ik sceptisch over power foods. Ja, avocados’ zijn gezond, maar is het noodzakelijk om deze het hele jaar te eten (en dus te verbouwen en te verschepen). Ik denk dat in het algemeen de natuur en de seizoenen ons precies de groenten en fruit geven die we nodig hebben. Dat er in de zomer volop fruit groeit is omdat we het in dat jaargetijde nodig hebben. In de herfst oogsten we verwarmende groenten zoals pompoen of pastinaak en wortels. Deze groenten hebben we nodig in het koude seizoen. Als ik het heb over power foods dan bedoel ik vooral de enorme hoeveelheden exotische producten die in power food dieëten worden gegeten. De producten an sich zijn inderdaad gezond, maar we hoeven ze - naar mijn bescheiden mening - niet in enorme hoeveelheden elke dag te eten.

Ik heb geleerd om te koken in plaats van recepten te volgen. Doordat ik een grotere kennis kreeg van producten leerde ik ook waarin ik ze kon verwerken. Het maakt me vindingrijker in het koken. Ook leerde ik kooktechnieken. Over snel verhitten en langzaam garen. Over wanneer je een ei toevoegt aan je beslag en wat het met je beslag doet als je lang of kort mixt. Uiteindelijk gaat koken veel meer om technieken in combinatie met het juiste gereedschap en de beste ingrediënten, dan om bijzondere ingrediënten of culinaire hoogstandjes.

Alles wat uit de fabriek komt kun jij ook zelf maken. Voedselfabrikanten ondermijnen je zelfredzaamheid. Ze laten je geloven dat er allerlei geheime ingrediënten aan te pas komen, dat hun producten uniek zijn volgens een speciaal procedé. Maar uiteindelijk zijn het de fabrieken die namaken wat onze voorvaderen en -moederen  zelf maakten. Dit is een van de grootste inzichten die ik gekregen heb. Je leeft met het idee dat wat de fabriek maakt heel speciaal en ingenieus is. Maar toen ik producten zelf ging maken – terug naar de basis – zag ik het opeens van de andere kant: de mens was er eerst met zijn gerechten; de fabrikanten maakten het na voor ons gemak. Vervolgens wilde de mens steeds meer en ging de fabrikant goedkopere grondstoffen gebruiken om aan de vraag te voldoen.

Ik gooi minder weg; want ontzettend zonde van alle moeite die er gestoken is in het verbouwen, verpakken en verschepen van ons voedsel.

Je wordt bewuster van de voedselketen en de rol die jij daarin kunt spelen. Door eten zelf te maken, door losse ingrediënten te kopen, leer je waar je eten vandaan komt. Je probeert om zelf kruiden te kweken, je probeert om wat groente te verbouwen, je haalt je fruit bij een kweker om er jam van te maken. Je krijgt appels of stoofperen van een kennis. Je leert de mensen kennen die jouw eten verbouwen en er komt een besef van het daadwerkelijke werk dat er voor nodig is om eten van het land bij jou thuis te krijgen. Een bepaalde achteloosheid over eten verdwijnt. Ik heb veel meer besef en waardering gekregen voor degene die mijn groente verbouwd en die mijn vlees fokt. De boeren komen in opstand omdat zij aan alle kanten klem zitten; door afnemers die voor een dubbeltje op de eerste rang willen en de overheid die grootschaligheid stimuleert en hen afhankelijkheid houdt van subsidies. Als eindgebruiker kan ik veel meer betekenen dan ik vroeger gedacht had. Als ik mijn groenten, fruit, vlees en eieren lokaal koop en niet meer dan wat ik nodig heb, dan komt mijn geld dichter bij de bron terecht.

Ik heb meer waardering gekregen voor de vakmensen die het origineel maken. De banketbakker die gevuld speculaas met echte amandelspijs maakt. De imker die zelf bijen houdt en honing verwerkt, de pastamaker die verse pasta maakt. De kweker die kruiden en planten kweekt. Ik weet nu hoeveel tijd ermee gemoeid gaat, hoe belangrijk goede grondstoffen zijn, wat de prijs is van goede grondstoffen en dat dit de prijs bepaalt.

Lees hier wat ik schreef over Gezondheid volgens de ayurveda


Ik heb geleerd dat je bijna álles van groente kunt eten. Niet alleen de sappige delen bijvoorbeeld. Maar alles is bruikbaar of eetbaar. Om bouillon mee te trekken tot en met de schillen van uien aan toe, om wol mee te verven.

Mijn smaak is veranderd. Smaakversterkers zorgen er voor dat je soep uit blik herkenbaar smaakt, vertrouwd, altijd hetzelfde. Wanneer je zelf soep gaat maken, smaakt het elke keer net iets anders. Je leert daardoor je eigen smaak kennen en ontwikkelen.

Mijn geur is veranderd. Ik herken verschillende geuren in een gerecht. En als ik buiten loop waaien geuren van (wilde) kruiden en bloemen in mijn neus. Geuren die ik vroeger niet rook.

Je hebt niet veel nodig om een maaltijd op tafel te zetten. Met een basis aan rijst, pasta of aardappelen kun je eindeloos combineren met groenten van het seizoen. Het hoeft ook niet elke dag van de week een volwaardige maaltijd te zijn volgens de schijf van 5, het mag echt wel een dagje wat summierder zijn.

Ik heb allerlei producten zelf gemaakt, van heel moeilijk naar heel makkelijk. Soms maakte ik het mezelf ook té moeilijk. Sommige vaardigheden – zoals brood bakken – krijg ik maar moeilijk onder de knie en sommige gaan mij heel makkelijk af. Het was voor mij een kwestie van experimenteren. Gaandeweg heb ik een repertoire aan eenvoudige, voedzame zelfmaak-gerechten opgebouwd en inmiddels kost het mij nog maar heel weinig tijd.
Probeer te ontdekken wat voor jou werkt. Mijn enthousiasme ging soms met me aan de haal en dan haalde ik mezelf meer werk op de hals dan noodzakelijk, dus ik zou aanraden om te kijken naar wat je nu kant-en-klaar koopt en uit te zoeken hoe je dit zelf kunt maken. Dit kan variëren van sladressing tot aan sultana’s. Van ontbijtgranen tot wijn. Van pitabroodjes tot monchou taart.

Uiteraard hoef je niet ALLES zelf te gaan maken. Ik draai ook niet zelf pasta, koop mijn bladerdeeg kant-en-klaar en maak cake met de mix van koopmans. Kijk naar wat je wel kunt aanpassen.

Wat ook verschil maakt is de tafel dekken met zorg en aandacht. Een fijn tafellaken, borden zonder hoeken er uit. Het maakt ook al een heel verschil als je kant-en-klaar-gekocht niet op tafel zet in het plastic bakje waarin het verkocht is, maar het overdoet in een schaaltje. Dat geeft al een heel ander gevoel aan tafel en is leuk om voor je gasten te doen.

Eten is aandacht. 

Een bijpassend artikel om te lezen is 'De omgang met ons voedsel is compleet doorgeslagen'. in het AD. 



8

Het leven zelf is onze mooiste loopbaan






Al op jonge leeftijd krijgen we de vraag ‘wat wil jij later worden?’ Tegen jonge kinderen die lenig zijn zeggen we ‘jij kunt later wel bij het circus’. Tegen kinderen die goed kunnen schilderen ‘jij wordt later vast kunstenaar.’

Nog niet zo lang geleden hoorde ik iemand zeggen tegen een groepje kinderen (waar een van onze dochters deel van uit maakte) dat de keus over wat je later wilt gaan worden, de Allerbelangrijkste Vraag is.

Er viel een plechtige stilte.
Ik kreeg het er benauwd van.

Nu ik volwassen ben, kan ik gerust stellen dat ik de vraag ‘wat wil jij later worden?’ een van de moeilijkste ‘opdrachten’ vond die volwassenen mij als kind hebben voorgehouden.

‘Wat wil je later worden? Vroeg de juf. 
‘T was in de derde klas.
Ik keek haar aan 
En wist het niet
Ik dacht dat ik al iets was

Toon Hermans

Identificatie met onze baan


27

Minder online



De laatste weken ben ik minder online. Ter geruststelling, er is niets met mij aan de hand.
Het begon er mee dat ik de komende maanden – oktober november en december zijn altijd goed gevulde maanden – met een innerlijke rust in wilde gaan. Alles doen dat er op mijn pad zou komen met een bepaalde kalmte en gewoon doen wat er gedaan moest worden in volgorde en zonder al teveel gestress. Ook zonder tegenzin. Gewoon doen wat er moest gebeuren. Al snel merkte ik dat ik me daardoor soms gewoon niet toe kon zetten om op social media actief te zijn.

Wat ik wel doe is proberen een rustig thuisritme te bewaken – tussen alle bezigheden van iedereen door. We eten elke avond thuis een huisgemaakte maaltijd. Ik maak een losse weekplanning met de groenten die ik in huis heb (bio groenteabonnement). Gerechten met rijst, met pasta, met aardappelen, met granen, met peulen. Ik hou de kosten voor boodschappen scherp in de gaten. Vier weken lang lukte het me om voor €110 per week boodschappen te doen, maar het is aan de krappe kant. Dochters worden groter en ondanks dat ze soms maar een klein beetje op hun bord scheppen, onder de streep eten ze toch beduidend meer dan vroeger. Het lukt ook alleen als ik een goeie voorraad heb. Maar ik vind het wel elke keer een uitdaging om in ieder geval in de buurt van mijn budget te blijven. Ik experimenteer wat met meal preppen. Kook extra rijst of extra pasta of extra pasta saus. Combineer kliekjes op vrijdag meestal samen in 1 maaltijd. Meal preppen klonk mij eerst veel werk voor 1 dag, maar ik merk dat het me toch gemak oplevert.



De krop sla gaat met zijn 'kont' in een grote bak met een bodem water. Zo blijft de sla nog lang goed in de koelkast en hoef ik het niet meteen te eten. 


Noodles met repen roerei. Bijna net als nasi, maar dan met noodles. 


Dit bord zag ik liggen bij de kringloop. 
Het is een wat strenge spreuk, maar de strekking van de boodschap klopt. Door respectvol met ons eten om te gaan (de gewassen, de grond waarop we bouwen, de dieren waar we mee samen leven, de boeren die het verbouwen) geven we respect aan onszelf. Wat stoppen we eigenlijk in onze mond als we ons eten niet respecteren?

Ik probeer regelmatig op tijd naar bed te gaan. Het scheelt wanneer ik een leuk boek heb, dan nodigt het uit om eerder naar bed te gaan en nog wat  langer in bed te lezen voordat ik ga slapen. Ik ben zelfs een keer in bad geweest. Nou nou, wat een luxe :-)


Niet alleen de accu van mijn fiets moet opgeladen worden. Mijn eigen accu ook.


Het is het laatste jaar van de basisschool voor onze dochters en ik wil daar nog even in alle – relatieve – rust van genieten. Echtgenoot en ik helpen ze bij hun huiswerk, in de zin dat we ze helpen bij het zoeken naar een oplossing als ze iets niet weten en bij het maken van een planning. Ene dochter doet alles snel zonder weinig aansporing. Andere dochter stelt alles uit, niet omdat ze het moeilijk vindt, maar omdat ze liever andere dingen doet. Helaas herken ik mezelf hierin :-) Maar met wat creativiteit en vooral volharding zijn we nu toch zo ver dat ze aan haar huiswerk zit in overzichtelijke brokjes tijd van 15 of 30 minuten. Ik ben niet van mening dat jonge kinderen zich maar moeten redden met hun huiswerk, dat als het kind het niet wil, dat het dan maar op de blaren moet zitten, dat het er vanzelf wel achter komt, dat ouders hun handen er van af moeten trekken. Het maken van een huiswerkplanning is niet iets dat iedereen uit zichzelf kan doen. Huiswerk maken vraagt bepaalde vaardigheden, die moeten aangeleerd worden. Hulp van ouders of andere volwassenen is onontbeerlijk.


Meisje Gemma is blij met haar nieuwe schoenen!


Een andere rust die er lijkt te zijn gekomen in groep 8 is dat mijn meiden ook wel eens stil kunnen zijn. Er hoeft niet meer gepraat te worden de héle autorit. We kunnen nu in dezelfde ruimte zitten zónder dat continue mijn aandacht erbij geroepen moet worden. Heerlijk maar tegelijk wennen. Na zoveel jaren voelt het bijna als onnatuurlijk.

Er voor terug komt een soort huiselijke rust die ik van mijn eigen kindertijd herinner. Een tijd waarin je als kind nog zeeën van vrije tijd had, die ik gebruikte voor handwerken en allerhande creatieve bezigheden. Een tijd van gezellige vrijdag- en zaterdagavonden met iets lekkers en familie-tv. Ik herinner me van mijn tijd de Honeymoon quiz. Nu in 2019 zit ik met de meiden met natte haren na het douchen nog een stuk van dancing with the stars kijken. Dit is een kant van het ouderschap die me elke keer verrast; met het grootbrengen van je eigen kinderen, gaan er stukjes van je eigen kindertijd in de herhaling. Soms voelde ik waar er pijn zat, en soms voelde ik waar het goed voor me was als kind. Zo heel je jezelf via je eigen kinderen.



Naar een vriendin om te pottenbakken. 


Verder ruim ik nog maar eens wat meer op en het is bijna niet te geloven na al die jaren; maar ik merk dat ik bijna klaar ben. Niet klaar in de zin dat ik nooit meer hoef op te ruimen. Er blijft altijd iets op te ruimen. Maar klaar dat ik alles wel in handen heb gehad. Dat spullen die ik eerder niet weg kon doen, nu toch het huis uit gaan. Of dat ik het prima vind om ze te bewaren. Dat ik ook niet meer zoveel tijd besteed aan het verkopen van spullen; deels omdat er niet veel verkoopbaars meer is, maar ook omdat de tijd die ik er aan besteed niet meer opweegt tegen de opbrengsten. We hebben het gebruikt, we hebben er plezier van gehad (want minder impulskopen) en nu mag het door naar de volgende. Bovendien is het voor mij nu belangrijker geworden dat het huis schoon is. Er mogen best spullen staan, als het maar schoon is.


Weer een doos naar de kringloop


Wanneer ik een vrije ochtend heb, en ik merk dat mijn lijf behoefte heeft aan rust, dan probeer ik die rust ook te nemen. Met wat day-time-tv, zelfgemaakte brownie of een stuk fruit. Er is altijd genoeg werk te doen, dus ik zou makkelijk zo’n vrije ochtend in kunnen vullen, maar een beetje stille tijd mag ik mezelf ook toestaan.

Het is niet zo dat ik het véél te druk voor heb voor social media en schrijven, hoewel er meer dan genoeg te doen is; het schuift gewoon allemaal een beetje op. Ik doe wat er op het moment zelf gedaan moet worden en dat probeer ik met innerlijke rust te doen. Vaker is dat mijn werk buitenshuis, plannen maken voor de verjaardag van onze meiden in de herfstvakantie (feestjes, cadeaus, trakteren), of regelzaken rondom school, sport en dergelijke, huishoudelijke zaken. Minder vaak is dat online op instagram of hier op het blog. Maar als het juiste moment er dan wel voor is – zoals nu – dan geniet ik er van dat ik kan schrijven met dezelfde innerlijke rust als waarop ik al die andere dingen gedaan heb.

Een hele fijne week gewenst.
Warme groet
Anita

6

Geef richting aan je leven



Toen ik begon met eenvoudig leven had ik er geen concreet beeld bij hoe dat moest of hoe ik het aan moest pakken. Ik wist alleen maar dat het niet meer voor mij werkte zoals het altijd gewerkt had. En ik merkte ook dat het voor mijn gezin als geheel niet meer werkte. We zouden in dezelfde cirkels blijven ronddraaien. Ons geld zou met ons aan de haal blijven gaan zonder dat we precies wisten waaraan en ik vond de moderne verdeling van zorgtaken nogal tegenvallen in de praktijk en begon me af te vragen waarom ik me dat aan had laten praten. Ik wilde me losmaken van sociale verplichtingen en opgelegde opvattingen. En ik wilde financiële flexibiliteit. Kortom, ik wilde het anders.

Zo'n kantelpunt herken je misschien ook in je eigen leven. Of dat is door het moederschap - zoals bij mij -, of door baanverlies, verbreken van een relatie, door verlies van een geliefde of door ziekte. Zo'n kantelpunt in je leven zorgt er voor dat je je eigen doen en laten ter discussie stelt. Het laat je nadenken over waar je jezelf bent kwijtgeraakt. Misschien heb je - net als ik destijds - nog geen idee over hoe je het anders wilt, maar wees mild naar jezelf en ga aan de slag. Het zelfvertrouwen zal groeien. 

Ik ontdekte dat er een enorme tegenstrijdigheid schuilt in eenvoudiger leven. Het is namelijk niet per definitie een Zwitserleven, met veel bankhangen en sauna bezoekjes. Eenvoudiger leven is ook niet noodzakelijkerwijs een zorgeloos leven. Je zult nog steeds tegenslagen ervaren of ziek worden.

Ik heb nog nooit zoveel en zo hard gewerkt als sinds ik eenvoudiger leef. 

Ik besteedde menig avond op rij aan het inventariseren van onze administratie, ik heb ik-weet-niet-hoeveel uren besteed aan het opruimen en uitzoeken van onze kasten. Ik zat in de aanloop naar een verjaardag onze meiden 4 avonden op zolder (en niet op de bank voor de tv of vroeg naar bed) om twee tweedehands driewielers te poetsen met chroompoets - ze waren weer als nieuw. Ik maakte een boodschappenbudget, groef me door stapels aan administratie, haalde middels een coulance regeling nog wat zorgvergoeding binnen, zorgde dat we geld overhielden. Ik verdiepte me in het maken van babyvoeding, leerde hoe ik zonder pakjes en zakjes maaltijden kon maken. En ik pakte mijn oude liefde voor het schrijven weer op.

En toch, ondanks al het harde werken, de lange dagen en de onbeschrijflijke vermoeidheid, was ik daar gelukkig mee. Want ik werkte aan mijn eigen leven. Ik ging – wat ik noem – nauwkeuriger leven. Je gaat dingen doen die belangrijk voor je zijn – ook al moet je daarvoor van de gebaande paden afwijken, ook al kost dat aanvankelijk meer inspanning.

Wanneer je ook verandering aan wilt brengen in je leven, dan wil ik deze twee handreikingen meegeven: 


Visie versus plan

De echtgenoot en ik maakten vroeger lange wandelingen en dan spraken we over onze dromen voor onszelf en ons samen. Waar het aan ontbrak, was dat we geen plan maakten.
Als je weet hoe je wilt leven en met wie, ga dan concreet aan de slag met hoe je dit moet verwezenlijken. Wie moet je om hulp vragen? Hoeveel geld heb je daarvoor nodig, welke spullen heb je daarvoor nodig, of meer nog: welke spullen/mensen/gewoontes heb je niet meer nodig.

Weer andere mensen maken veel plannen, maar hebben geen visie over het grotere doel. Ik heb mensen gesproken die in grote financiële moeilijkheden zaten. Ze voelden zich slachtoffer van de situatie. Het was hen allemaal overkomen. Als ik doorvroeg of ze een idee hadden over hoe ze graag zouden willen leven, dan hadden ze geen idee. Hoe zagen ze hun oude dag voor zich bijvoorbeeld, wilden ze in de buurt van hun kinderen en kleinkinderen wonen of wilden ze terug naar hun geboortegrond? Zorg dat je plannen passen bij hoe je je leven wilt inrichten. Wanneer je graag culturele uitstapjes maakt, dan is wonen nabij een stedelijk gebied praktischer. Wil je graag meer zelfvoorzienend leven en groente en fruit verbouwen, dan heb je daarvoor een stuk grond nodig.

Wat zijn jouw dromen? Heb je een idee over hoe je je leven wilt leiden. Wanneer je hierin zoekende bent dan kan het helpen om op te schrijven waar je als kind blij van werd. En zie je die elementen waar je als kind blij van werd nog terug in je leven van nu?

Grondhouding

Dit is de tweede handreiking die ik je wil geven. Onderzoek wat jouw grondhouding is waarmee je de dingen doet die je doet. 
Ik heb zitten zuchten en klagen en mopperen. Ik was wrokkig over het moderne keurslijf waarin ik terecht was gekomen. Totdat het inzicht kwam dat ik daarmee mezelf in de weg stond.

Het leven kan zwaar zijn, maar het leven is ook zo zwaar als de zwaarte die je er zelf aan geeft.

Bij het zoeken naar het leven dat je wilt leiden hoort ook het zoeken naar de grondhouding die daar bij hoort. Op welke manier sta je in het leven en wil je alles wat op je pad komt tegemoet treden. Ook de dingen die je oneerlijk vindt, of die je niet wilt. Voor mij is dat o.a. met dankbaarheid en sociaal voelendheid. Toen ik dat eenmaal zag, verdween een groot deel van het zuchten en de wrok.

We hebben in ons leven heel veel vaardigheden aangeleerd, we hebben beleefdheidsvormen geleerd, we hebben geleerd om onze veters te strikken en geleerd hoe we procenten moeten uitrekenen. Onze grondhouding gaat over onze natuur. We pakken de dingen in het leven nu eenmaal op onze eigen manier aan. Soms ben je je eigen natuurlijkheid hierin kwijtgeraakt, omdat tegelijk met het aanleren van vaardigheden er natuurlijke eigenschappen afgeleerd worden. Je doet de dingen eerder omdat ze aangeleerd zijn, dan omdat ze wezenlijk belangrijk voor je zijn. Probeer eens na te gaan hoe jouw grondhouding is en of dat ook naar voren komt in de dingen die je doet. Als je daden meer in lijn zijn met wat voor jou het allerbelangrijkst is (bijvoorbeeld rechtvaardigheid of inspraak of harmonie), dan groeit je zelfvertrouwen.

Een bemoedigende groet,
Anita

Ps: wanneer je mijn nieuwsbrief ontvangt dan komt deze tekst je misschien bekend voor. In mijn nieuwsbrieven geef ik handreikingen over hoe je eenvoudiger kunt leven. Dat zijn soms korte suggesties, die opeens toch uitgroeien tot een gehele blogpost :-)






7

Zelf maken: luchtverfrisser



Een aantal jaar geleden begon ik stap voor stap om chemische (schoonmaak)producten uit mijn huis te verwijderen. Zo verdwenen ook de spuitbussen luchtverfrisser. Bijna alles op drijfgas is verdwenen uit mijn huishouden.

Zonder chemische schoonmaakmiddel gaat je huis heel neutraal ruiken. Dat is fijn, want geen prikkelende geuren meer die mijn neusgat en luchtwegen irriteren, maar soms zijn er geuren die je liever wilt verdrijven uit je huis. Toiletgeuren bijvoorbeeld. Wat deze natuurlijke toiletspray doet is niet de geur maskeren, maar neemt als het ware de ongewenste geur op.

Hoe maak je luchtverfrisser:

Variant nummer 1: 


50 ml (bron)water
50 ml alcohol (wodka met een hoog promillage. Ik heb deze via Gall en Gall of AH.nl)
15-20 druppels etherische olie

Daarna giet je het in een verstuiver en klaar!


Ik heb in de loop der jaren verschillende merken etherische olie geprobeerd, maar de etherische olie van Chi bevalt me het best. Lavendel is een geur die de meeste mensen prettig vinden, maar deze keer kocht ik lemongrass. Een frisse geur die het goed doet op het toilet.

Ik kreeg er een gratis geurblokje bij. Het lijkt een beetje op deze geurblokjes, maar dan in een houten houder. De toepassing hiervan was mij onbekend, maar na enig speurwerk blijkt het heel simpel. Je druppelt er een paar druppels etherische olie op en het trekt in het poreuze materiaal. Heel geschikt voor toiletruimte of in je kledingkast. Maar dit terzijde.

De fles op de foto is een lege fles van biologische haarspray die ik gebruik (een mega-dure haarspray die ik eigenlijk niet kan verantwoorden naar mezelf, maar toch gebruik omdat het de enige - goed werkende - organic haarspray is. In een verstuiver). Maar dit ook terzijde.

Variant nummer 2:


Het volgende recept is voor een variant luchtverfrisser met 1 eetlepel glycerine erbij. Dus dezelfde ingrediënten als hierboven, maar dan een eetlepel glycerine toegevoegd.

Deze spray is bedoeld om IN de toiletpot te spuiten. Inmiddels ben ik zelf groot liefhebber van deze methode, maar ik kan me voorstellen dat dit niet voor iedereen weggelegd is. Het vergt in gebruik een andere discipline, nl. vooraf in de pot sprayen. Of na elke spoelbeurt in de pot sprayen. Maar dan moeten je huisgenoten dit ook aanleren.
Maar laten we wel wezen, mijn huisgenoten gaan dat niet aanleren. Die vinden het al een uitdaging om hun schoenen in de kast te zetten....

Met deze zelfgemaakte toiletspray heb je een makkelijke luchtverfrisser, vrij van synthetische geuren.

Warme groet,
Anita



12

Waaraan herken je spaarzame mensen



Uit alles wat ik gezien heb om me heen over besparen en heb gelezen op het web en in bespaargroepen, zie ik dat spaarzame mensen een aantal eigenschappen gemeen hebben. Als je je net op het gebied van besparen begeeft en je weet niet goed wat te doen en hoe je het moet aanpakken, kijk dan eens de kunst af bij spaarzame mensen.

Wat hebben spaarzame mensen met elkaar gemeen:


- Ze plannen vooruit. Dat geldt voor boodschappen doen, eten koken, kleding kopen (opruiming aan het eind van de seizoenen), verjaardagen en feestdagen (ze gaan niet één week voor Sinterklaas of Kerst nog hun cadeaus kopen).

- Ze durven ‘nee’ te zeggen. Nee tegen verkopers aan de deur, nee tegen verzekeringen die op je gemoed spelen, nee tegen goede doelen, nee tegen de nieuwste trends.

- Ze zijn bereid zichzelf iets te ontzeggen. Spaarzame mensen zijn bereid nog een jaar langer op hun schoenen te lopen als ze daarmee geld uit kunnen sparen. Ze zijn bereid om een sport/hobby/abonnement op te zeggen als ze daarmee geld sparen om een groter doel te bereiken. Ze zijn bereid om niet op vakantie te gaan. Ze zijn bereid om kleiner en/of goedkoper te wonen dan hun omgeving van ze verwacht. Ze zijn bereid om voor zichzelf tweedehands kleding te kopen als ze daarmee geld overhouden voor studiekosten van hun kinderen.

- Ze lachen om kortingen van 10%. Een korting is pas een korting vanaf 50% en pas echt de moeite waard vanaf 70%.

- Ze geven onverwachte financiële meevallers niet meteen weer uit. De belastingteruggave die gunstiger uitvalt, een rekening die je per ongeluk dubbel had betaald en weer terugkrijgt. Het wordt niet meteen weer uitgegeven aan een etentje of aan accessoires voor het huis.

- Ze besteden geld niet in het voren. Dus: ze kopen niet alvast die tas, dat horloge, boek, parfum, motor, van geld dat in het verschiet ligt. Zoals vakantiegeld, eindejaars, bonus, toelage, schenking.

- Ze doen niet aan cashback acties. Want ze geven niet eerst geld uit om het daarna weer terug te vragen. Als ze iets nodig hebben kunnen ze het kopen.

- Ze openen niet meteen alle vakjes van de decemberkalender of de doos met pakjes die familie een week van te voren stuurt voor 5 december. Ook openen ze niet meteen alle cadeautjes uit het kraampakket. Kortom, ze weten zich te beheersen en kunnen doseren.

- Ze zijn zuinig op hun spullen. Spullen worden schoongemaakt, geolied, gepoetst, gerepareerd als het nodig is. Fietsen blijven niet dag en nacht buiten staan, handleidingen worden gelezen vóórdat een apparaat in gebruik wordt genomen.

Ik zou zeggen, doe er je voordeel mee :-)

Warme groet
Anita



11

Wat ik las deze zomer

Ik kan terugkijken op een hele fijne leeszomer. Wat ben ik blij met mijn keuzes aan (voorlees)boeken! Het is tenslotte altijd maar afwachten hoe het uitpakt op het moment dat je je boeken voorsorteert.



Heksenkind en Juniper van Monica Furlong hebben mijn hart gestolen! En ook dat van mijn dochters. Het spreekt heel erg tot onze verbeelding. Heel veel wijze lessen als je je kind wilt vertellen dat er meer is tussen hemel en aarde.



Maeve Binchy blijft een van mijn lievelingsauteurs. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat ik haar boeken wegminimaliseerde. En dat voor een schamele €5. In Hotel aan zee maken we niet alleen kennis met de vrouw die een hotel begint aan de Ierse kust, maar we leren ook alle gasten kennen die er als eerste een week doorbrengen. Ik heb er van genoten!


Vuur en as kocht ik bij de kringloop in de aanloop naar mijn vakantie. Ik was benieuwd naar hoe men vroeger converseerde, omdat ik het idee heb dat de gesprekken vroeger meer voorstelden. Oké, vooral omdat ik zelf een waardeloze converseerder ben. Misschien kon ik nog wat leren over hoe men dat vroeger deed.

Je denkt misschien, dat is toch niks, zo’n antiek boek, met al die ouderwetse opvattingen. Nou, think again! Zo’n boek is mega interessant, helemaal als je er even een googletje aan besteedt.

Blijkt dat schrijfster G. Sevensma-Themmen een begrip was in haar tijd. Waarschijnlijk vooral in christelijke kringen, maar evengoed een begrip. Haar boeken vallen onder de noemer neocalvinisme. Ze is geboren in Groningen en in haar boek noemt ze bekende Groninger plekken, zoals de Paterswoldseweg, de Friesestraatweg en V&D (nu verdwenen). Als ze het heeft over een fontein op de markt denk ik even dat ze haar wijsheid uit kaarten en boeken heeft gehaald, maar niets is minder waar. Er blijkt daadwerkelijk een fontein te hebben gestaan op de Vismarkt! Zie, zo leer je weer vanalles.

Op allerlei gebieden dus een echt goede kringloopvondst. Bovendien is het ook nog eens een heel aangenaam verhaal over een pasgetrouwde jonge vrouw. En ja, ik ontdekte meer over het sociale leven van de jaren 50.


[bron: Beeldbank Groninger Archieven]



In betrekking circuleert nu al een tijdje in mijn omgeving. Meerdere teamleden van Ogma lazen ‘m al. Mijn moeder las ‘m, zij leende ‘m weer uit aan een oudere koffievriendin die ‘m prachtig vond en nu lees ik ‘m. En ik vind ‘m ook prachtig! In betrekking is het verslag van Maria van der Ent (geboren in 1900) over haar leven in de jaren dat zij bij huishoudens in dienst was (van haar 12e tot haar 25e). Een magnifiek tijdsbeeld!

Wat kunnen boeken je toch verwennen op vakantie.


Ogma-collega Tineke verwende me ook nog eens met een pakket boeken, waaronder de editie van Colman die hoort in de uitgave van Heksenkind en Juniper (en moeilijk te krijgen is). Wil je lezen met welke boeken de andere leden van Ogma de zomer mee doorgebracht hebben, lees dan hier.


Hebben jullie ook goed gezelschap gehad van boeken deze zomer?

Warme groet,
Anita



6

Wat tuinieren je leert over jezelf



Sinds we de tuin opgeknapt hebben, ben ik weer meer aan het tuinieren. De nieuwe tuin geeft weer zin om er aan te werken. Nu het mooi is, wil ik het mooi houden. Met al dat schoffelen, poten en onkruid wieden verbaasde ik me er weer over hoe leerzaam tuinieren eigenlijk is. Ik keek er weer met heel hernieuwde blik naar. Met tuinieren graaf je je een weg naar jouw eigen diepere lagen. Alles wat in het leven speelt, komt ook aan bod bij tuinieren.

Hier kun je lezen over de helende energie van bomen. 

Met deze nieuwe tuin wilde ik er echt iets moois van maken. En het ook mooi houden.





In het afgelopen jaar had ik zakjes met bloemenzaad gespaard en dit strooide ik in mijn border. Dan had ik tenminste alvast wat bloeiends dit jaar, als ik in de tussentijd vaste planten zou gaan toevoegen. Echter, ik kreeg van mijn moeder 16 afstammelingen uit haar eigen tuin en ruilde ik heel veel spullen voor borderplanten. Ik slechts 1 seizoen had ik al een gevulde border! Ondertussen begon het bloemenzaad ook te ontkiemen.

Ik bestudeerde een beetje waar de groene sprietjes opkwamen, me afvragend of het een bloem zou worden of dat het door zou groeien tot onkruid. Uiteindelijk kwam van het zaad de prachtigste bloemen op, waarvan ik de meeste de namen niet weet. Nu het duidelijk was wat bloem was en wat onkruid, kon ik het onkruid ertussen uit halen. Wat een bloemenpracht!





Maar er gebeurde ook nog iets anders. Zo’n schone lei laat je opeens heel helder zien wat jouw ingebakken aanpak is. Hoe pak je de dingen aan? Doe je dat met ferme hand of met zachte hand. Kun je snel beslissen over waar iets komt te staan of ben je besluiteloos. Durf je in te grijpen of niet. Blijf je lang of kort proberen om een zieltogende plant te redden. Ga je te lang door met werken in de tuin of weet je wanneer je moet stoppen.

Wat komt er op?

Mijn moeder zaaide vergelijkbaar bloemenzaad bij haar in de tuin, maar ze stuurde mij al snel een appje dat zij haar spul had weggehaald, want het kwam niet op waar ze het had gestrooid en ze voorzag dat als ze het nu niet weg zou halen, dat het volgend jaar weer op zou komen. Ik keek eens naar de bloemen die bij mij waren opgekomen en realiseerde me dat ik een hele andere manier van omgaan heb met mijn planten. Ik zaai en wacht wat er opkomt. Is het blaadje groen onkruid of een bloem in wording? Ik ben benieuwd naar wat er komt. Ik volg wat er gebeurt. Ik laat de planten en de natuur haar gang gaan. Maar is dat nog steeds de goeie manier?

Het is een mooie eigenschap om dingen niet te forceren, ze te laten gebeuren. Dan ontstaan er vaak de mooiste dingen, krijg je prachtige inzichten (en bloemen). Maar de keerzijde is dat de tuin het van je over gaat nemen. Je raakt de sturing kwijt. Ze doen het prachtig goed, die planten van mij, maar vervolgens laat ik de lange stelen met bloemen maar wat over elkaar heen hangen. Of over het gazon hangen, waardoor ze gemaaid worden. Misschien is het tijd voor wat meer sturing en wellicht ook wat minder bescheidenheid over het resultaat?

Plantensoftie

Ik ben een vreselijke softie als het op planten aankomt. Alles wat groeit en bloeit trouwens. En zelfs materie, want alles heeft energie. Ik kan in de supermarkt een paprika oppakken om te voelen en te keuren. Daarna een ‘betere’ paprika zien, maar het vervolgens zielig vinden voor paprika nummer 1, want die kan er tenslotte ook niks aan doen dat ‘ie zo gegroeid is als ‘ie is. Dus ga ik vaak naar huis met meer dan 1 paprika.
Zo vind ik het vreselijk lastig om zieltogende planten weg te doen. Maar ik heb besloten dat dat moet veranderen. Ik moet niet meer zo lang vasthouden aan iets dat al afgestorven is.
Verwijder dat wat je niet meer in je leven wilt.




Als je het resultaat anders wilt, zul je je aanpak moeten veranderen.

Soms komt er iets op wat we nooit geplant hebben. Soms komt er iets op, waarvan we dachten dat het de strenge winter niet had overleefd. Soms zaaien we iets en komt er niks op. Sommige planten combineren niet met elkaar. Sommige moet je niet verpoten, andere juist wel om de zoveel jaar. Iets planten betekent er voor zorgen, als we willen dat datgene wat je gezaaid hebt, ook gaat ontkiemen. 


Tot de volgende keer!
Warme groet,
Anita

Boek ter inspiratie

8

Ik ging brood bakken in Noorwegen



Deze zomer gingen we naar Noorwegen. Dat kwam omdat ik zwijmelde bij een foto van Gerlinde’s zelfgebakken brood, waarop zij aanbod om het mij te leren. Ik kan namelijk best veel zelf maken, maar over mijn zelfgebakken broden ben ik nog niet erg te spreken.



Uiteindelijk liep het brood bakken niet helemaal zoals we gedacht hadden; vezels zijn goed voor je gezondheid, maar je kunt er ook  teveel van hebben. Dan blijft je brood compact en heeft moeite om te rijzen. Maar niet getreurd, de smaak was goed en dat brood bakken was natuurlijk maar bijzaak ;-).

Penvriendinnen nieuwe versie

Vroeger had ik penvriendinnen, waar ik dan op enig moment mee afsprak. Dat gaf dezelfde soort spanning als deze ontmoeting – want ‘op papier’ (online) merk je wel dat je op een zelfde golflengte zit, maar toch ben je een beetje nerveus voor hoe dat in het echt uit gaat pakken.
Nou, voor twee sociale vermijderaars hadden Gerlinde en ik heel veel te bepraten. We hadden nog genoeg gespreksstof voor een paar dagen meer.

Zoals zij in haar zomerverslag al schreef, speelden onze kinderen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Zo bijzonder om te zien hoe soepel die kinderen contact maken. Ze speelden dan weer in het huis boven en dan weer in het huis of zwommen in het water. Eigenlijk kwamen we tijd te kort.


We stopten ook nog een paar dagen in Denemarken – daar gingen we al een keer eerder naartoe. Vakantiepark Skallerup is zowel voor onze kinderen als voor ons een favoriete plek. We hebben het echt naar onze zin gehad.


Brekkestø

Aan de Blindlea

Een hele klim naar boven, maar een mooie tocht!

Welterusten zon, hopelijk tot morgen!

Skallerup, zwembad

Skallerup, Denemarken
Warme groet
Anita


11

Hoe je lichter kunt leven


Photo by Lisa Fotios from Pexels


Als somberaar, beroepsmopperaar en hypochonder kan het voor mij bij vlagen een hele uitdaging zijn om de jeu van het leven te voelen.

Maar door de jaren heen heb ik geleerd wat de dingen zijn waaraan ik mij oplaad. De dingen die voor mij van belang zijn om mijn sores makkelijker te dragen en datgene wat zwaar voelde, weer wat lichter wordt. Het zijn niet de grote dingen waardoor ik me lichter, vrijer en blijer voel. Het zit ‘m niet in het vergaren van bezittingen of in het vergaren van verre reisbestemmingen. Het zit ‘m in heel andere dingen. Inmiddels heb ik ook al heel veel over dit onderwerp gelezen en samen met mijn eigen ervaringen zitten daar heel veel overeenkomsten in.

Wanneer je mijn maandelijkse nieuwsbrief wilt ontvangen, meld je dan hier aan.

Tijd buiten doorbrengen

Wanneer je de natuur opzoekt, stem je je als vanzelf af op je omgeving. Het geruis van de bomen of de golven van zee. Het getjilp van vogels, het zoemen van hommels en bijen. Luisteren waar de wind vandaan komt en voelen hoe de temperatuur van de grond is. Als je je afstemt op de natuur om je heen, stem je je af op de natuur in jezelf. Je bent onderdeel van alles om je heen. Je staat niet alleen, je bent geen uitzondering. Je bent.
Wanneer ik teveel in mijn hoofd zit helpt het me om een wandeling in de natuur te maken. Of in de tuin te werken. Wat ook helpt om je meer af te stemmen is bezig zijn met de seizoenen. Dat kan door een seizoenstafel in te richten met vondsten uit de natuur. Of door bewuster stil te staan bij de betekenis van jaarfeesten. Leven met de maan kan je ook heel veel inzichten geven in hoe jij reageert op je omgeving.

Lees hier hoe je meer kunt leven met de seizoenen

Vertragen

Door je tempo te vertragen, wordt je hoofd minder actief. De drukte kan zakken en er komt opeens weer ruimte om te voelen met je middenlijf – je buik, je ribben, je hart - hoe moe je eigenlijk bent, hoe hard je hebt gewerkt of hoe verdrietig of eenzaam je eigenlijk bent. Het voordeel van vertragen is dat je niet op voorhand activiteiten hoeft laten vallen, want dat geeft vaak druk. Door te vertragen wordt als vanzelf duidelijk wat voor jou op dat moment prioriteit heeft. Wie weet vind je het helemaal niet zo belangrijk om elke maand de ramen te wassen of met die kennissen af te spreken of om elke week twee keer te sporten. Door te vertragen en datgene wat je doet, met aandacht te doen, ontstaan er nuance verschillen in de noodzaak van de dingen van de dag. Je ervaart meer kleurverschil tussen willen en moeten.

Zoek gelijkgestemden

Een van de dingen die ik echt heb gemist toen ik opgroeide, was mensen om me heen waar ik me aan kon relateren. Ik leek nooit echt aansluiting te kunnen vinden en dat gaf me het gevoel dat ik de vreemde eend in de bijt was. Ik was altijd de uitzondering. Wanneer je omringd bent door mensen die anders in het leven staan, wordt er (onbedoeld) elke keer benadrukt dat jij daar niet tussen past. Dat er iets aan jou mankeert. Als je dat maar vaak genoeg hoort en merkt, dan ga je er vanzelf in geloven.

Onlangs hoorde ik van een jonge vrouw die wel eens met een van haar vriendinnen op stap ging. Haar vriendin houdt er van om bier te bestellen, maar zij bestelde een kopje thee. Wat vervolgens voor opgetrokken wenkbrauwen zorgde bij haar bierbestellende vriendin. Deze jonge vrouw zei dat ze wel eens jaloers was op haar vriendin dat deze een vriend had en zo makkelijk een gesprek aan kon knopen met anderen. Fundamenteel zit het scheef in deze vriendschap, omdat er geen gelijkgestemdheid is.

Dit soort vriendschappen komen bij jongeren heel veel voor. Je kent elkaar van school of opleiding en je blijft een beetje aan elkaar plakken. Je bent bevriend, maar eigenlijk niet gelijkgestemd. Het is goed om je te omringen met mensen die dezelfde interesses hebben, die dezelfde waarden hebben en op dezelfde manier in het leven staan. Dat hoeft overigens niet te betekenen dat je gelijk aan elkaar bent, maar wel dat je een gedeelde basis heb. In mijn meditatiegroep of binnen de antroposofische huisartsenpraktijk waar ik bij aangesloten ben, zijn mensen heel erg verschillend, met verschillende achtergronden. Toch gaan de gesprekken heel makkelijk en over onderwerpen die ieder van ons interesseert. Ik heb sneller op een diepere manier contact met anderen – iets waar ik behoefte aan heb. Het element van gelijkgestemden speelt ook een rol bij de zevendedag adventisten, waarover in De Blauwe Zones wordt geschreven.

Omring je stap voor stap met mensen die passen bij jouw manier van in het leven staan. Sluit je aan bij een vereniging of een geloofsgemeenschap of bij een belangenvereniging of een koor of doe vrijwilligerswerk voor een instantie die jij belangrijk vindt – iets waarin jij jouw waarden herkent. Wanneer je gelijkgestemden om je heen hebt, voel je je gedragen. Je hele leven lang.

Koester gesprekken met vreemdelingen

Het lijkt in strijd met wat ik hierboven zei, maar onderschat nooit het belang van de woorden van willekeurige vreemdelingen. Ik draag ontelbare herinneringen bij me van ontmoetingen met mensen die mij onbedoeld (of soms wel bedoeld) bemoedigden.
Zo heb ik naar mijn idee meer gehad aan kleine gesprekjes over het ouderschap met (meestal oudere) mensen waar ik bijvoorbeeld in de speeltuin mee in gesprek raakte. Of tijdens een wandeling naar de winkels. Vooral ouderen delen ongevraagd hun levensverhaal. Niet zelden zijn dit verhalen met enorm veel levenswijsheid. Put daar uit voor jezelf. Ook deze mensen hebben zorgen doorstaan, verdriet gekend en geluk ervaren. Net als jij. Er gaan vaak grote levenslessen schuil in de kleine wijsheden van de verhalen die mensen jou vertellen.

Wat je feitelijk doet, is jouw eigen natuur afstemmen op de wereld om je heen. Dat geeft een groter gevoel van zingeving, van 'erbij horen'. Je bent meer in harmonie met jezelf en dat voelt lichter.

Warme groet,
Anita

14

Mijn 7 favoriete zomerse salades

Het warme weer nodigt niet uit om lang boven een warm fornuis te staan om eten te koken. Een salade heeft in zulke gevallen de voorkeur in veel huishoudens. Ik heb onze favoriete salades voor je op een rij gezet. Ik hoop dat er iets van je gading bij zit.


  1. watermeloen salsa
  2. komkommer en makreel
  3. tomatensalade
  4. mango walnoten geitenkaas
  5. tomaat mozzarella
  6. rode biet en sinaasappel
  7. aardappel witlof ei

#1 Watermeloen salsa (vegetarisch)


Niets hoort zo bij zomerse dagen als watermeloen! Deze salade is echt top!

Ca. 4 roma tomaten (zaad en dergelijke er zoveel mogelijk uithalen)
Halve watermeloen in kleine stukjes.  (de watermeloen zo snijden dat je zo weinig mogelijk wit vruchtvlees meeneemt. Zoveel mogelijk zaadjes er uit peuteren – met punt van je mes).
1 rode ui
1 groene paprika en/of
1 oranje paprika
Verse gehakte koriander (optioneel)
1 a 2 theelepels kruidenzout
(verse) limoensap

Met deze salade kijk je een beetje naar de verhoudingen. Het is niet zo belangrijk dat je exact de hoeveelheden er in doet die ik hierboven genoemd hebt. Als je bijvoorbeeld een kleine watermeloen hebt dan doe je die in zijn geheel. Misschien heb je hele grote paprika’s, dan volstaat het om de helft te snijden.

Lekker met pita broodjes. Of taco's. Of met tortillachips met kaas.

#2 Een verrassende salade van komkommer, makreel en kappertjes


Deze salade staat alleen maar op nummer twee omdat wij nummer 1 allemaal lekker vinden en ene dochter niet van deze houdt. Maar zelf vind ik dit een geweldige salade. Lekker met het zoute van makreel (ik koop Fish4Ever) en kappertjes.

(ca. 2 volwassenen en misschien een paar kinderen – mits ze niet zo’n grote eetlust hebben)

1 (blikje) gestoomde makreel
1 fijngesnipperde (rode) ui
1 potje kappertjes
1 appel in blokjes gesneden
1 halve komkommer in blokjes gesneden
1 rijpe avocado
3 eetlepels balsamico azijn
Peper

Gewoon alles in één schaal doen.

#3 is een tomatensalade (vegetarisch)




[helaas op dit moment geen foto van deze tomatensalade. Maar wel een foto van een bord ;-)]

Een salade met alleen tomaten? Wat is dáár nou aan, vraag je je misschien af. Maar deze is zo ontzettend smakelijk. Typisch een voorbeeld van hoe je een eenvoudig gerecht op tafel kunt zetten, op smaak gemaakt met basis toevoegingen als azijn, olie en mosterd.
Deze salade aten we voor het eerst in Frankrijk, waar we op vakantie waren. Ik was zwanger van onze tweeling en we waren in een dorpje terecht gekomen, hadden een leuke foto gemaakt bij een riviertje en toen was het al weer tijd om te eten. We kregen een tomatensalade geserveerd en keken er eerst meewarig naar, maar waren al snel verkocht! Grappig hoe een gerecht in je geheugen blijft. We hadden geen idee hoe zo’n salade werd gemaakt, maar later las ik in de Volkskrant in de kookrubriek een recept dat wel hetzelfde móest zijn.

Voor 4 personen
8-10 lekkere tomaten
1 ui
2 eetlepels scherpe mosterd
4 eetlepels wijnazijn (zelfgemaakte vlierbloesemazijn is ook lekker)
1 eetlepel water
Snufje zout
Snufje suiker
8 eetlepels olijfolie
Optioneel: verse peterselie of munt (fijngesneden)

Snij de tomaten in dunne plakjes met een goed scherp mes. Leg ze dakpansgewijs op een platte schaal. Snij de ui zeer klein en strooi over de tomaten. Meng de ingrediënten voor de vinaigrette en schenk over de tomaten. Tot slot naar wens een beetje peterselie of munt.
Deze salade is extra lekker als de tomaten op kamertemperatuur zijn en de vinaigrette de tijd heeft gehad om in te trekken.

#4 salade met mango, walnoten, zachte geitenkaas

















Deze salade is perfect voor warme zomerse dagen waarop je niet lang in de keuken boven een heet fornuis wilt staan. Ook zeer geschikt om mee te nemen naar het werk als lunch.
Over deze salade met mango schreef ik al eerder in dit blogartikel.

Wat zit er in:
sla (maakt niet uit welke soort, ijsberg, kropsla, gemengde, wat je maar in huis hebt of lekker vindt)
mango
zachte geitenkaas
walnoten
uitgebakken ontbijtspek (of een ander soort spek of ham, dikke plakken, dunne plakken, maakt niet uit, smaakt allemaal lekker :-))
honing
peper


#5 klassieke salade van tomaat, mozzarella en basilicum (vegetarisch)


Deze klassieker doet het altijd goed: het rood, wit, groen van Italië.
Kan met roma tomaten, maar ook met cherry tomaatjes. Buffelmozzarella, of mini mozza bolletjes. Basilicum of ander groen eetbaar blad. Met een dressing van olijfolie, rode wijnazijn en zout en peper. Met wat geroosterde pijnboompitten, mmmmmm.

#6 Verrassende salade van rode biet en sinaasappel (vegetarisch) 


Deze salade is verrassend lekker en net als de mango, geitenkaassalade heel geschikt om mee te nemen naar het werk als lunch.

- Stuk of wat gekookte rode bieten, velletje er af.
- 2 bio sinaasappels
- 1 tl grove mosterd
- 1 el rode wijnazijn (of andere azijn die je erbij vindt passen)
- 1,5 el witte wijnazijn
- 3 eetlepels olijfolie
- Zout en peper
- Beetje waterkers (optioneel)
- Zachte geitenkaas

Snij de bieten in kleinere stukjes. Schil de sinaasappels en verdeel in partjes. Het vruchtvlees kun je er nog van af snijden. Maak een dressing van de mosterd, azijnen, olie en peper en zout. Meng de dressing met de bieten (en eventueel de waterkers). Leg de stukjes geitenkaas en sinaasappelpartjes er bovenop.

# 7 Maaltijdsalade van aardappel en witlof en peer


Deze salade komt uit een Margriet uit de jaren 80. Da’s al een hele lange tijd geleden. Soms vergeet ik dat ik ‘m heb, maar hij komt altijd weer boven water. Laatst appte een vriendin met de tekst ‘nog steeds een favoriet hier in huis’. Met een foto van deze salade. Dus dan blijkt wel weer dat het een geslaagde salade is.

Wat heb je er voor nodig:
4 stronkjes witlof
1 blikje peren op blik (uit blik omdat je het sap ook gebruikt)
1 kg gaar gekookte aardappelen
3 a 4 hardgekookte eieren
1 grote ui
3 dikke eetlepels mayonaise
Wat geknipte bieslook
Wat gehakte peterselie
Beetje gedroogde tijm (als je hebt)
Peper en zout

In het oorspronkelijke recept gaan 2 dikke plakken ham. Echter, wij zijn iets anders gaan eten en daar horen voorgesneden en voorverpakte dikke plakken ham niet meer bij. Ik laat de ham tegenwoordig weg. Ham smaakt ontzettend lekker, maar is juist vanwege die smaak moeilijk te vervangen. Vandaar dat ik het maar weglaat.

Eet smakelijk en ik hoop dat ik je op ideeën heb gebracht.

Warme groet,
Anita



8