Review: Hoe overleef ik mijn collega's ~ Thea Bombeek

Ik las over dit boek op de site van Management Support, op mijn werk. De titel doet denken aan de serie van Francien Oomen, maar het is compleet iets anders. Dit boek gaat over die geweldige geneugten die werk en collega’s met zich meebrengen. Ja, precies die geneugten. De ondertitel van het boek is: Tools voor zelfvertrouwen op het werk. Nou, dat hebben we allemaal wel een of meerdere keren in onze loopbaan nodig gehad.

Het artikel en het boek sprak me aan, omdat ik de invalshoek verrassend vond. De geijkte trainingen over het vergroten van zelfvertrouwen zeggen: doe iets wat je normaal niet durft, verleg je grenzen, ga op je strepen staan en ‘gewoon doen hoor!’.
Zo bezien lijkt zelfvertrouwen een kwestie van De Wil. Maar waarom werkt dat dan toch niet? Of maar voor korte duur? Tijdens mijn meditatieopleiding heb ik ontdekt dat dat gevoel van zelfvertrouwen veel subtieler is. Het huist weliswaar in jezelf, maar niet in ‘de wil’ en ook niet op één plek in je lijf. Dit boek belicht een andere kant van zelfvertrouwen: zelfvertrouwen (her)vind je wanneer je trouw aan jezelf blijft. Dat is een wel hele korte samenvatting, maar dat is wel de kern.

Het boek begint met een sage.

“Het verhaal van de schorpioen en de schildpad

Er was eens een schorpioen die naar de overkant van de rivier wilde. Hij kon niet zwemmen, maar dat zou hij nooit of te nimmer toegeven. Op een ochtend vroeg hij aan een schildpad of hij op haar rug mee mocht zwemmen naar de overkant van de rivier. ‘Dat denk ik niet,’ zei de schildpad. ‘Ik ken jou, jij bent een venijnig baasje en ik heb geen zin in een steek van je giftige angel. Dat overleef ik niet.’
‘Ik zal je niet steken’, sprak de schorpioen met zoetgevooisde stem. ‘Als ik je steek verdrinken we beiden. Dat zou ik mezelf toch nooit aandoen. Nee, wees gerust, ik zal je heus niet steken.’
‘De schorpioen heeft een punt’, dacht de schildpad. Ze liet de schorpioen op haar rug klimmen. De schildpad liet zich met de schorpioen op haar rug in het water zakken en begon te zwemmen. Ze waren nog niet halverwege toen zij een scherpe steek in haar nek voelde. De schorpioen had haar gestoken. ‘Waarom doe je dat nu?’ vroeg de schildpad, die haar kracht al uit haar poten voelde wegvloeien. ‘Het is sterker dan mezelf. Ik kan niet anders.’, zei de schorpioen, terwijl ze samen langzaam onder water verdwenen.”

Dit verhaal is de sleutel voor het hele boek. En ook de sleutel voor het kantelmoment; het moment waarop je door hebt waar je jezelf bent kwijt geraakt. Hierover schrijft Bombeek in hoofdstuk 3. ‘In dit hoofdstuk leer je hoe je je bewust wordt van de processen waarmee je geconfronteerd wordt of de valkuilen waar je telkens in trapt. Je ontdekt wat echte verantwoordelijkheid is en hoe je die voor je leven op kunt nemen.

Hulpbronnen bij het (her)vinden van je zelfvertrouwen

De reden waarom ik zo verrast was door het artikel in Management Support had er mee te maken dat Bombeek’s kijk op zelfvertrouwen in de buurt komt van de zes praktische manieren om meer richting aan je leven te geven waar ik zelf op uit kwam na jarenlang mediteren, de natuur in, opruimen en duizend en een dingen zelf maken. Bombeek noemt het hulpbronnen en zij bespreekt er 12, bijvoorbeeld:

Beoefen meditatie/yoga
Zoek de natuur op
Omring je met positief ingestelde mensen
Gun jezelf professionele hulp
Lees informatieve en inspirerende boeken
Geniet van kunst
Wees dankbaar

Ervaringsdeskundige

Thea bombeek had dit boek niet kunnen schrijven als ze niet zelf ook met schorpioenen op het werk te maken had gehad. Ze spreekt uit eigen ervaring en leerde met vallen en opstaan. Dit boek is een zorgvuldig uitgewerkt stappenplan, maar verwacht niet dat je aan het eind de pot goud hebt gevonden. Het boek is een middel om op de goeie weg te komen. (zie haar tip ‘lees informatieve en inspirerende boeken). Ik denk dat je het boek vaker moet oppakken in de loop der tijd. Gaandeweg vallen dingen beter op hun plek. Bombeek houdt zelf heel erg van poëzie en heeft ontzettend veel gedichten in het boek opgenomen. Dat vind ik echt een grote meerwaarde. De gedichten geven niet alleen een bemoedigend woord, maar ook samenhang en luchtigheid aan het geheel. Het enige waar ik zelf wat moeite mee heb zijn de praktijkverhalen die erin beschreven worden. Op een of andere manier vond ik ze steeds net niet herkenbaar.

Mijn eigen schorpioenen

De ironie wil dat ik momenteel zelf op het werk de nodige uitdagingen heb met schorpioenen. Toen ik het boek kreeg toegestuurd van de uitgever was dat nog niet zo actueel. Nu lees ik het opeens met een heel andere blik. Een mens heeft soms tig lessen nodig om één ding te leren. Opmerkelijk hoe je steeds op dezelfde manier in dezelfde valkuilen stapt. De persoonlijke groei zit er denk ik in dat je anders gaat reageren op een zelfde soort situatie. Ja, de schorpioen zit fout, die doet iets kwalijks, maar de schildpad schiet er niks mee op om de schorpioen daarop te wijzen. Wat er te leren valt voor de schildpad is dat het anders kan (of moet) reageren, want die schorpioen zal nooit veranderen.

‘[…] de enige remedie is je verantwoordelijkheid nemen. Dat is NIET de ander of de situatie proberen te veranderen. Dat betekent wel zelf anders met de relatie of de situatie omgaan.’


Tot slot nog een mooie passage over zelfvertrouwen uit de roman Elisabeths’ dochter van Marianne Fredriksson, omdat ik sinds heeeeeele lange tijd weer eens een roman lees. En dat is meteen deze mooie van Marianne Fredriksson die blijkbaar ook nog eens gaat over zelfvertrouwen en verantwoordelijkheid nemen. Het universum spreekt, zullen we maar zeggen.

Katarina: 'Ik heb genoeg zelfvertrouwen'
Erika begint te lachen: 'Zelfvertrouwen is niet hetzelfde als zelfkennis'
'Wat is volgens jou dan zelfvertrouwen?'
'Dat is denk ik dat je leeft naar mooie zelfgemaakte zelfbeelden. Functioneert in je rollen.'
[...] 'Het is een kwestie van bewustzijn. Van dicht bij jezelf zijn.'

Logeerhond Myla komt even bij me kijken. <3

Warme groet,
Anita

Ik kreeg een exemplaar van de uitgever toegestuurd om het hier te bespreken. Mijn blogpost is uiteraard mijn eigen tekst en (lees)ervaring.

12

Döstädning; opruimen voor je doodgaat of De edele Zweedse kunst van het opruimen

sjabloon via canva.com

‘Döständning is Zweeds voor opruimen voor je doodgaat. Dö betekent ‘dood’ en ‘städning’ betekent opruimen. In het Zweeds is het een woord dat betekent dat je nutteloze dingen wegdoet en je huis netjes opruimt wanneer je denkt dat de tijd nadert om het tijdelijke voor het eeuwige te verwisselen.’

Margareta Magnussen is ‘tussen de 80 en de 100’ en schreef dit boekje om anderen – die net als zij aan het laatste deel van hun leven beginnen en net als zijzelf naar een kleinere woning verhuizen -  te helpen. 

Döstädning is niet alleen aan het eind van je leven, maar ook voor andere fases in je leven die een keerpunt zijn; verhuizen, echtscheiding, moederschap, ziekte/herstel. 

[poes vindt het boek 'dodelijk' saai]

Dat concept döstädning boeide mij omdat ik zelf ervaren heb dat er zóveel meer schuil gaat achter jouw spullen. Het is meer dan overtollige spullen wegdoen en het ordenen van je huis. Zorgen voor je huis en zorgen voor je spullen is zorgen voor jouw eigen leven. Door je huis op te ruimen maak je heel gericht beslissingen over jouw leven. Wat heb je op dit moment nodig in je leven om te komen waar je heen wilt. Wat staat je daarbij in de weg? Wat is je koopgedrag? Welke tastbare herinneringen heb je nodig om je dierbaren te herdenken. En, heb je ze ook allemáal nodig? Welke spullen hebben een nare herinnering en wat maakt dat je het niet weg kunt doen? Opruimen is de goedkoopste vorm van therapie. Een weg naar zelfkennis. En het houdt je ook nog eens van de straat, zodat je geen tijd hebt om er nieuwe spullen bij te kopen. 

Wat is mijn nalatenschap

Een van de lagen die ik bij mezelf tegenkwam was: wat laat ik na. Wat is mijn ‘nalatenschap’. 

Stel dat ik er opeens niet meer ben, welke spullen laat ik dan achter en liggen de accenten op de dingen die voor mij wezenlijk zijn, of springen er dingen uit die onnodig afleiden. 

Je hoeft niet te leven alsof je elk moment dood kunt gaan, toch denk ik dat het goed is om een keer in de zoveel tijd kritisch naar je spullen te kijken. Dingen weg doen die voor jou zelf betekenis hebben, maar een ‘last’ kunnen zijn voor jouw nabestaanden. Wat doen jouw nabestaanden met jouw dagboeken of journals. Of wat hebben ze aan al jouw zwemdiploma’s of jouw avondvierdaagse medailles. Ik wil niet zeggen dat je dit per definitie weg moet gooien, maar na zoveel jaren opruimen merk ik wel dat de meeste mensen veel dingen bewaren die uiteindelijk niet wezenlijk iets over onszelf zeggen. 

Het boekje Döstädning behandelt een breed aantal onderwerpen. Er zijn maar liefst 38 hoofdstukken. Elk hoofdstuk is maar een paar bladzijden, soms maar een halve, dus alsnog is het geen dik boek. De ene keer gaat Magnusson wat meer de diepte in en de andere keer blijft ze wat aan de oppervlakte. De hoofdstukken variëren van zoekgemaakte sleutels, naar opruimen vanwege een sterfgeval, naar ophopen van zaken (spullen, kleren, kinderkleren, boeken), kookboeken en familierecepten, man cave, verzamelingen, tuin, huisdieren, foto’s. 

Ik licht een paar hoofdstukken voor je uit: 

17

Wie is de Mol joker koekjes

Hoeveel jaren wordt Wie is de Mol?! inmiddels uitgezonden? Nou, zoveel seizoenen zitten wij al op de bank er naar te kijken.

Ergens op het web zag ik een foto voorbij komen van iemand die Wie is de Mol koekjes had gemaakt. Té leuk om niet na te maken. Samen met dochter-meisje, want die vroeg op een zondag of er ook iets bij de thee geserveerd werd. Eh, ja, maar dan moet je het wel zelf nog even bakken. Er lag nog een restje zandkoekjesdeeg in de koelkast, wat een mazzel. Ik tekende een joker na van een plaatje, sneed het uit en dochter stak de perfecte maat jokers uit het deeg. Je legt het sjabloon op het koekje en strooit er cacaopoeder over met een zeef. Bak ze vervolgens in een voorverwarmde oven.

Nog even een paar tips wat betreft het sjabloon: 
Ik sneed het uit een gewoon vel papier. Als je meer tijd hebt om voor te bereiden zou je een dun stuk hard plastic kunnen gebruiken. Of misschien een siliconenmat? Of wie weet heb je wel een knap apparaat waarmee je dit kunt maken, zoals een snijplotter.

De cirkel in zijn geheel uitsnijden, dat gaat niet werken. Dan snij je namelijk het binnenste los van het buitenste. Wat je dan kunt doen is de cirkel op twee plekken onderbreken, dus eigenlijk twee halve cirkels uitsnijden. Ik had eerst de cirkel maar laten zitten, maar bij nader inzien toch nog eentje gemaakt. Ik had dus twee sjablonen, vandaar dat De Mol tekst niet overal op dezelfde plek op het koekje zit. Het gaat om het idee, dit was een eerste snelle uitvoering. Genoeg ruimte voor verbetering, mocht je ze ook gaan maken. (Doen hoor! Is echt heel leuk.)

Recept voor zandkoekjes (basisrecept). 

(recept komt uit het blue band kookboek Gebak uit 1990)

Ingrediënten:
125 gr. roomboter (of blue band) op kamertemperatuur
75 gr witte basterdsuiker
1 eetlepel vanillesuiker
snufje zout
250 gr bloem (gezeefd)

Werkwijze:
Doe de roomboter, bastersuiker, vanillesuiker, snufje zout in een kom en mix het tot een egaal zacht beslag. Spatel de gezeefde bloem er door en kneed het geheel tot een soepele deegbal. Niet te lang doorkneden, want door de warmte van je handen wordt het steeds zachter.

Maak er een dikke rol van en wikkel in huishoudfolie of in bijenwasdoek. Leg ca. 1 uur in de koelkast om op te stijven. Haal weer uit de koelkast en snij door de helft. Je kunt het deeg beter verwerken als het in kleinere porties is, vandaar. Eerst is het deeg nog hard en stug, maar met kneden en uitrollen kun je het beter verwerken. Bestuif je werkblad met bloem. Zelf vind ik uitrollen op een siliconen bakmat heel handig. Vooral als de kinderen koekjes bakken. Dan blijven de kruimels nog een beetje beheersbaar ;-). 
Rol het deeg uit met een deegroller tot een lap van ca. 4 mm dik. Steek de gewenste vormpjes uit. In dit geval cirkels. Je kunt kant en klare bakvormen gebruiken, maar ook een glas met de gewenste diameter, of een deksel. Net wat je voor handen hebt. Niet vergeten dat je ook de snijrestjes deeg weer opnieuw tot een deegbal kunt oprollen!

De cacao bak je mee! De cacao strooi je er dus voor het bakken op.

Leg een vel bakpapier of siliconen bakmat op je bakplaat en leg daar de koekjes op. Bak de koekjes in het midden van een voorverwarmde oven van 200C in ca. 10 minuten lichtbruin. Laat de koekjes afkoelen. Voordat ze helemaal zijn afgekoeld, steek ik de koekjes los van het papier of mat zodat ook de onderkant van de koekjes goed kan 'ademen.'

De koekjes voordat ze de oven in gingen. 

Je kunt je Wie is de Mol jokerkoekje bij de koffie inzetten of bij de thee ;-).

Warme groet,
Anita


In deze blogpost maak ik gebruik van affiliate links naar artikelen waarvan ik denk dat je ze handig vindt, of waarvan ik denk dat je er meer over wilt weten. Wanneer je iets bestelt krijg ik een kleine vergoeding, het kost jou niets extra. 

12

Imbolc, het feest van zuivering

Imbolc vindt plaats op 1 en 2 februari en is het feest van zuivering. Van herrijzen uit het duister (van de aarde), van jezelf opnieuw uitvinden. Daarvoor krijg je elk jaar de gelegenheid met dit feest.

Ga een voorjaarsschoonmaak houden in februari. Ontdoe je van spullen die je niet meer nodig hebt. Verander je routines. Geef jezelf kracht met goede voeding. Kijk in de spiegel en onderzoek wat je nodig hebt het komende jaar om jezelf tot wasdom te laten komen. Onderzoek wat je nodig hebt om te groeien en te bloeien. 

Een manier om dit feest te vieren is een altaar voor jezelf te maken. 

Wat heb je nodig?

Een witte veer. De zwaan is het belangrijkste totemdier van Godin Brigida, de godin die tijdens Imbolc vereerd wordt. De zwaan kan zowel in het water, als op land, als in de lucht leven. De veer op de foto is volgens mij een ganzenveer, maar dat vind ik ook goed :-)

Een schaaltje melk. Na de winter geeft de eerste melk van de dieren kracht.

Witte kaarsen (en wat gele omdat ik het leuk vond). Wit als symbool voor zuiverheid.

Een stuk folie, die een spiegel symboliseert. Je kunt knutselfolie gebruiken of een reddingsdeken uit de ehbo trommel

Een (vilten) krokus of sneeuwklokje; de eerste bloem die uit de grond komt na de winter.

Een vilten bloemenmeisje met een gele krokus.

Lees hier wat ik eerder schreef over Imbolc. Of hier. 

Wil je meer lezen over godinnen, dan vind je het boek Godinnen van eigen bodem misschien interessant.



Een fijne imbolc gewenst. 

Warme groet, Anita

Bewaar voor later, op pinterest. 

2