Zelf maken: ontbijtkoek

Ontbijtkoek is een ideale koek. Voor bij de koffie, als tussendoortje. Mee naar het werk, onderweg, naar school. Maar het heeft ook nadelen: het kleeft aan je kiezen en tanden en aan je gehemelte. Het zit per stuk verpakt in plastic en het bevat veel suiker en conserveermiddelen. Daardoor is het wel lang houdbaar, dat dan weer wel.

Maar hoe leuk is het als je het zelf kunt maken en zelf kunt bepalen hoeveel suiker je er in stopt?! En zelf kunt bepalen welke kwaliteit meel je gebruikt! Het recept voor deze ontbijtkoek vond ik ooit bij Leven Zonder Afval en heb het naar mijn eigen smaak aangepast.

Wat ik ook zo ideaal vind aan deze koek is dat alle ingrediënten in 1 kom kunnen. Dat scheelt in de voorbereiding. Een soort minimalistisch koken ;-).



7

Over conflicten in onszelf en over dieper groeien in onszelf

Het thema in een van de recente meditatieweekenden was 'conflicten'. Niet conflicten met de buurman over een te grote boom of een windgong, of met de baas over overwerk, maar over conflicten in onszelf. Over die innerlijke conflicten waar we mee kunnen worstelen. Dat stemmetje dat zegt dat je iets niet kunt, het toch wel niet zal lukken, dat het voor jou niet weggelegd is. Het stemmetje dat zegt 'later, als…'.  Je verlangt naar iets (liefde, een beroep, vrijheid, vrije tijd) maar dat je aan jezelf merkt dat je 'ja-maren' zit te bedenken, dat je je laat afleiden door andere zaken, dat je er voor weg loopt. Het zijn ook de irritaties die bepaalde mensen bij je op kunnen roepen, die een conflict zijn. Hun gedrag roept bij jou iets op; ze willen alleen zichzelf horen, ze draaien jou een rad voor ogen, ze zijn lui, ze komen altijd te laat, ze proberen jou neer te halen, ze zijn op geld belust. Dat alles roept bij jou iets op. Iets in jou wordt geraakt.



Vooral als zo'n conflict je elke keer overvalt (je ontploft doordat je woedend bent, je barst in huilen uit, je loopt er bij weg) wordt je krampachtig. Je raakt een beetje geconditioneerd in je reactie. Dan heb je weer een woordenwisseling met je partner gehad en is het eind van het liedje dat jij huilt en hij oude koeien uit de sloot haalt. Of je begint enthousiast aan een project, dieet, sport, maar na een paar keer verflauwt het enthousiasme. En vervolgens komen die stemmetjes weer.

Door alleen al die patronen te herkennen is er ruimte om ze te veranderen. Zo'n conflict zorgt dat je vastzit in jezelf. Door stil te staan bij zo'n conflict geef je het meer ruimte. Een ruzie met een partner die altijd te laat thuis komt gaat meestal niet over dat jij dan met verpieterd eten blijft zitten, of dat jij je nu heel erg moet haasten om op tijd bij je verenigingsavond te zijn. Maar het gaat vaker over dieper liggende emoties. Bijvoorbeeld dat je het niet waard bent om rekening mee te houden. Of een diepe angst om alleen gelaten te worden.

Eigenlijk komen we altijd in conflict met onszelf juist als we bezig zijn met wat we het beste kunnen, waar onze kwaliteiten liggen. Net dat laatste stapje, daar schuurt het.

Nou, ik heb het geweten hoor, dat we dat weekend met conflicten werkten! In de dagen erna voel ik me compleet afgemat. Had ik het gevoel alsof alle conflicten die ik ooit in mijn leven heb gehad, alle thema's waar ik de afgelopen jaren aan gewerkt heb, allemaal waren gecomprimeerd in dat ene weekend. Opeens was álles conflict.

Zoals altijd moet dat gekolk aan emoties even bezinken, voordat er weer helderheid komt. Een paar weken later kwam er weer meer helderheid en ik wist ik opeens heel zeker hoe ik verder moest met bepaalde zaken. Er was weer een oplossing gekomen voor een issue en ik voelde me weer een stukje completer. En ik realiseerde me hoe vaak dat zo is gegaan, dat ik ergens enorm mee worstelde om er later als het ware 'groter' en 'voller' uit te komen.

Ik dacht aan het boek Oei ik groei. Over die moeilijke fases van het jonge kind die voorafgaan aan een sprong in de ontwikkeling. Hoe vaak was het mij niet opgevallen dat Gemma en Ellie in sommige fases vreselijk huilden of dreinerig waren of eindeloos het slaapritueel rekten of ruzie maakten of kwakkelden met hun gezondheid of opeens vaardigheden kwijtraakten. Elke keer als ik dacht 'ik hou dit niet langer vol', 'ik verdraag dit niet langer', dan werd dat altijd gevolgd door een nieuw verworven vaardigheid bij de kinderen. Dan konden ze opeens op hun buik rollen en weer terug, konden ze opeens kruipen, was het middagflesje niet meer nodig, of het middagslaapje. Dan kon er opeens gefietst worden. Dan zag ik opeens een stuk zelfvertrouwen bij de kinderen die er eerst nog niet was. Waren ze weer een stukje dieper in zichzelf gegroeid.

Door ruimte te maken voor die conflicten in onszelf, komt er ruimte in onszelf om dieper te groeien. Zo helpen die conflicten ons in onze persoonlijke ontwikkeling.

Warme groet,
Anita
7

Structuren herkennen





De afgelopen weken verkeerde ik regelmatig in een staat van vertwijfeling. Doe ik nou eigenlijk wel wat ik zeg dat ik het liefste wil doen? (Recent herontdekte ik mijn Over mij pagina). Zijn al die kleine stapjes niet gewoon aarzelende stapjes van iemand die nooit de moed zal hebben om door te zetten? Had het allemaal wel zin, al die dingen die ik deed? Had ik nou nóg niet bereikt wat ik voor ogen had? Ben ik nou echt nog steeds bang om uitgelachen te worden?! Waarom beland ik altijd in dezelfde situaties waarbij ik het harde werk doe en er nooit de waardering voor krijg. Misschien zit het er gewoon allemaal niet in voor mij. Niet in dit leven. Ik had zin om het op te geven. Laat allemaal maar.


In mijn vertwijfeling sprak ik met mijn meditatiedocente (anderen gaan naar de psycholoog of naar maatschappelijk werk ;-)) en ze vroeg me of het inderdaad waar was dat mijn leven nog helemaal niks veranderd was. Daar hoefde ik niet lang op te reflecteren, ik wist meteen dat mijn leven al veel meer in harmonie is dan 7 jaar geleden. Toch had ik het gevoel dat ik van het padje af was geraakt. In situaties was beland waarin ik me ongelukkig voelde.

Dat gaf deze burger weer moed. 


Van de week snoeide ik mijn appelboom. Daar was ik al best laat mee, maar ja, van het padje af hè ;-). Ik deed het werk ook nog eens in twee keren, omdat ik het de eerste keer niet af kreeg, want van het padje afgebracht.... Daardoor had ik wel de gelegenheid om eens langer bij dat snoeiwerk stil te staan. De natuur is vaak heel verhelderend. Ik herinnerde mij dat ik eens had gelezen dat een appelboom nieuwe takken zet op de grotere takken die horizontaal groeien. In het vroege voorjaar moet je de appelboom snoeien, niet te laat, want dan is de sapstroom al weer op gang gekomen. Vanuit het keukenraam heb ik zicht op die appelboom en ik keek eens goed naar die structuur. De stevige stam, de dikkere takken horizontaal. Op die dikkere takken de kleinere takken die vruchten gaan dragen. Maar er moet wel gesnoeid worden in de uitlopers, anders is er wildgroei. De uitlopers die te hoog de lucht in gaan moeten ook gesnoeid worden, want daar komen geen vruchten aan en onttrekken kracht aan de rest.

Er zit een hele duidelijke structuur in zo'n appelboom. Precies wat ik nodig had om naar de structuur van mijn eigen leven en bezigheden te kijken. Even weer herbezien welke structuur ik in mijn leven heb, wat de basis is waarop activiteiten mogen groeien. Welke 'uitlopers' geen energie mogen krijgen en gesnoeid moeten worden. De natuur is zo leerzaam heb ik ervaren. Als je oog krijgt voor de groeiprocessen in de natuur, dan krijg je ook meer oog voor de groeiprocessen in jezelf. Daarvoor hoef je trouwens niet dichtbij een mooi natuurgebied te wonen (hoewel dat wel erg helpt natuurlijk ;-)), maar rondom huis is er ook heel veel te zien en te ervaren.

Het voorjaar is een uitgelezen moment om te herbezien wat jouw basis is. Welke uitlopers laat je tot bloei komen en welke moeten gesnoeid worden? Vanuit welke structuur ga je verder bouwen aan jezelf?

Warme groet,
Anita




6

Over biologisch vlees enzo

Bij het schrijven van mijn blogpost over de Nationale Week Zonder Vlees en vegetarische maaltijden bleek dat ik nog lang niet uitgepraat was over biologisch vlees of over biologisch in het algemeen. Dat komt omdat ik merk dat de term Biologisch en Duurzaam een heel handige Marketing tool lijkt geworden. Bedrijven spelen gewoon heel handig in op wat er leeft onder de consument. Net zoals de klant eerder gevoelig was voor gemaksvoedsel en er allerlei kant-en-klaar maaltijden op de markt kwamen, zo spelen bedrijven nu in op het biologische en duurzame.

When you reduce food waste by 50% (2p) - 350 kg CO2


Biologisch vlees is een grote stap voorwaarts. Overigens is het denk ik goed om stil te staan bij het feit dat van oorsprong alles biologisch is. Dat had ook zijn nadelen uiteraard, vandaar dat er bestrijdingsmiddelen zijn bedacht. Maar als je vervolgens elke dag jouw niet-biologische stuk vlees vervangt door elke dag biologisch vlees, dan verandert er niets aan het totaal. Dan legt de productie nog steeds een grote druk op de aarde en werkt het misstanden met dieren in de hand en ook het misbruik van het te voeren label biologisch. Dan schieten we er globaal gezien nog niks mee op, dan hebben we gewoon een nieuwe vlees-industrie in gang gezet. Maar dan eentje op biologische leest. Er wordt wereldwijd nu al teveel voedsel geproduceerd. Want het geldt niet alleen voor vlees, het geldt ook voor andere producten.

Varkens van kleinschalige biologische boerderij. 




Als al dat geproduceerde voedsel nou allemaal geconsumeerd wordt, dan was het nog tot daar aan toe, maar er wordt heel veel eten weggegooid. En het eten is ook nog eens niet gelijk verveeld over de wereld. We kunnen echt wel met minder eten toe. Ik denk dat iedereen in de supermarkt wel een schap aan kan wijzen van producten waar we als mensheid best zonder kunnen. Ik noem kant-en-klaar pizza's. Als we wereldwijd zouden stoppen met de productie van kant-en-klaar pizza's dan zouden die grondstoffen (tarwe, groente, fruit, tomaten, vis) hier niet voor ingezet hoeven worden. En er zal - in Nederland in ieder geval - niemand een dag minder eten omdat er geen pizza's meer in de koeling liggen bij de supermarkt.

Is vegetarisch of veganistisch dan de oplossing?

Er worden de meest heerlijke vegetarische gerechten gedeeld op het web. Je kunt nog zo aan je lap vlees gehecht zijn, bij het zien en proeven van die heerlijke gerechten kun je niet anders dan het heerlijk vinden. Maar het valt me op dat er heel vaak uitheemse producten in verwerkt worden. Avocado's en mango's bijvoorbeeld. Ja, die zijn gezond en lekker, maar worden in andere oorden dan Nederland verbouwd en als we wereldwijd allemaal aan de avocado en mango gaan, dan zal er een plekje op de wereld overbelast worden. Sojamelk? Voor velen een alternatief voor koe-melk. Maar wat is er voor nodig om sojabonen te verbouwen? Heel veel grond, waarvoor bossen worden gekapt. Kikkererwten is ook zoiets. Ik heb altijd een blik in huis, maar worden die vruchten dichtbij huis verbouwd? Of worden de (biologische) kikkererwten die in onze winkels liggen allemaal ver weg verbouwd. En is mijn keus voor de kikkererwt dan een duurzamere/betere keus dan het stuk biologisch vlees dat ik haal bij de plaatselijke boer? Iets waar ik over nadenk.

Omgaan met schaarste

Ik denk wel eens dat we verleerd zijn hoe we om moeten gaan met schaarste. We zijn er zo aan gewend geraakt dat alles wat we denken nodig te hebben er op elk moment van de dag en van het jaar er voor ons is. Veel mensen zijn gehecht aan het eten van vlees. Een veelgehoord argument is dat er essentiele bouwstoffen in zitten. Maar naar mijn mening het is absoluut niet nodig om elke dag van het jaar, jaar in jaar uit, die bouwstoffen tot je te nemen. Ik denk zelfs dat het beter is voor je spijsvertering dat je het niet continue verzwaard met vlees, want vlees is erg zwaar te verteren. Als je in de zomer weinig tot geen vlees eet en in de winter wel (wanneer je wel wat extra brandstof kunt gebruiken) dan hoef je echt niet te vrezen dat je tekort komt. Je raakt echt niet verzwakt omdat je een week of een maand lang geen vlees hebt gehad. Ik denk dat als we van dat idee af komen dat we elke dag die voedzame uitgebalanceerde maaltijd moeten hebben, dat het al enorm zal schelen in onze voedselconsumptie (en op den duur de voedselproductie). Dan is er een betere balans tussen productie en consumptie.


Hoe biologisch is biologisch?

Laatst lunchte ik bij anderen waar een potje biologische groentespread van Mama Nature op tafel stond. Ik kende het merk niet, maar ik vond het wel erg lekker en zocht op waar ik het kon kopen. Het bleek het biologische huismerk van de Aldi te zijn. De Aldi biologisch? Is dat niet gewoon een vorm van marketing? Iets aan het assortiment toevoegen wat de klant graag wil? Ik was niet de enige die er vraagtekens bij zette. Ik las er meer over op de site van Monique van der Vloed. En in de Trouw staat een artikel over Hoe goedkoop mag biologisch zijn?

Bewustwording blijft belangrijk

Doordat ik me meer bezig ging houden met zelf eten klaar maken, werd het hele proces achter de voedselindustrie me duidelijker. Al die keurmerken en EU-goedgekeurde nummers waren niet meer vanzelfsprekend. Het is belangrijker voor me geworden dat niet alleen het eindproduct vrij van bestrijdingsmiddelen is, maar ook de grond waarop het wordt verbouwd, dat mensen die er mee moeten werken er naar behoren voor worden betaald. Dat ik niet alleen een product koop met een label biologisch, maar dat er in de hele kring van productie zorgvuldig met dat keurmerk wordt omgegaan.

Ik ben niet tegen het eten van vlees, of tegen het slachten van dieren, maar ik vind dat we de huidige manier en schaal waarop in Nederland (of Europa, of Wereldwijd) met de vleesconsumptie omgaan, drastisch anders moet. Dat heen en weer gesleep met dieren en vlees bijvoorbeeld. We exporteren en we importeren. Het gaat uiteindelijk wel om dieren denk ik dan, niet om aluminium velgen ofzo.

Vlees kunnen eten is geen recht van de mens.

Er zijn gelukkig organisaties die op de barricaden gaan om misstanden onder de aandacht te brengen. Zelf ben ik geen type voor de barricaden. Ik hou het op veranderingen op kleine schaal. Kleine veranderingen kunnen ook een groot effect hebben.

Warme groet,
Anita






9

Zelf maken: kruidenboter

Ik twijfelde of ik deze zelf maken wel zou posten. Spreekt het niet heel erg voor zichzelf, dat kruidenboter maken? Van een recept kun je toch al niet echt spreken en bovendien kun je op tig plekken op het web dezelfde informatie vinden.


Maar als er één ding is wat ik de afgelopen jaren geleerd heb, is het dat iets wat heel simpel lijkt, niet voor iedereen even vanzelfsprekend is en ook niet altijd lukt. Hoe vaak ik wel niet tegen het computerscherm heb geroepen 'ja maar HOE DAN??' als iemand online ergens riep dat het heel makkelijk is om zelf vlierbloesemsiroop te maken, of wasmiddel, of druivensap, of brood, of amandelextract, of viskruiden. Mensen houden er van om dingen stap voor stap uitgelegd te krijgen, merk ik. Zo wilde ik ooit kaneelbroodjes maken volgens de instructies van een blogster. Ik deed alle ingrediënten in een kom en zat vervolgens in een bak met meel te grijpen, zonder dat het een deeg werd. Mmm...bleek dat zij er niet aan gedacht had om erbij te zetten dat er ook water bij moest. Als ervaren bakster was dat voor haar vanzelfsprekend, maar ik had nog nooit enig deeg gemaakt (behalve koekjesdeeg). Dat hou ik in mijn achterhoofd wanneer ik denk dat mijn Zelf Maak ideetjes te simpel zijn. 'Explain it to me like I'm 5 years old', las ik laatst op de kookgroep Huisgemaakt.

Dus bij deze leg ik stap voor stap uit hoe ik mijn kruidenboter maak. Iets wat ik vroeger kant en klaar kocht in de winkel, zonder er veel gedachten aan vuil te maken. Net als bijvoorbeeld boursin. Ik was er gek op, maar ik koop het nu nooit meer. Scheelt geld en toevoegingen.

Kruidenboter

Dit heb je nodig voor een klein schaaltje kruidenboter, genoeg voor 4 personen:


  • Ongezouten roomboter op kamertemperatuur, ca. 50 gram
  • Zeezout. Ik gebruik meestal grofkorrelig zout. Op de foto middelgrof zeezout.
  • Gedroogde groene kruiden. Op de foto zie je een bakje gemengde kruidenboterkruiden. Mijn kruiden koop ik bij Inmakenenzo op de Ommelandermarkt in Groningen. Je kunt ook losse groene gedroogde kruiden gebruiken; oregano, basilicum, peterselie, bieslook.  Een eetlepel vol in totaal is meestal wel genoeg.




Doe de roomboter in een kommetje.
Een eetlepel gedroogde tuinkruiden er bovenop.
Theelepel zout er bovenop. 
Met een mes omscheppen, zodat alles goed gemengd is. 








Als je vindt dat de roomboter wel wat meer kruiden kan gebruiken, dan doe je tussendoor er nog een beetje bij. 



Strijk de bovenkant een beetje glad met het mes. Of doe het in een leuke botervorm. 






Variatie:

Goudsbloemboter

Ongezouten roomboter op kamertemperatuur, ca. 50 gram
Zeezout, theelepel
Gedroogde goudsbloemblaadjes, eetlepel

Knoflookboter: 

Ongezouten roomboter op kamertemperatuur, ca. 50 gram
Zeezout, theelepel
teentje knoflook, geperst


Geschikt om in te vriezen.
Ik heb altijd roomboter in huis, ook altijd op kamertemperatuur omdat we het op de boterham smeren. Maar als je niet veel roomboter gebruikt, dan is het handig om te weten dat je het in kunt vriezen. Zo heb je wel altijd de basis in huis. Maar je kunt ook een voorraad kruidenboter maken en dat invriezen. In kleine porties rechtstreek in huishoudfolie of in kleine bakjes invriezen. Als je een heel pakje roomboter van 250 gr. gebruikt kun je er bijvoorbeeld een rol van maken, tussen huishoudfolie, en daarna invriezen. Het is echt in no-time gemaakt. Ook lekker op stokbrood bij een snelle tomatensoep.

Warme groet,
Anita
10

Goeie (?) redenen om toch buitenshuis te werken

In mijn artikel over wat nu Het Ideaal is: thuisblijfmoeder zijn of werkende moeder, schreef ik al dat ik er heel erg mee heb geworsteld om buitenshuis te werken. De heersende maatschappelijke opvatting dat een vrouw/moeder moet blijven werken, de reacties van ongeloof wanneer je aangeeft dat je je baan helemaal niet zo zinvol vindt, dat je het eigenlijk nogal much ado about nothing vindt, dat hele 'carriere-gebeuren'. Die druk van buitenaf, daar voelde ik verzet tegen. En dat heb ik proberen onder woorden te brengen. Het werd een van mijn meest besproken artikelen, helemaal omdat Gerlinde er op inhaakte met een eigen artikel. Haar stuk is niet meer op haar blog te lezen, maar er is nog genoeg ander interessants bij haar te lezen.


Gewoon een mooie foto van Møn's Klint, Denemarken. Omdat ik geen andere foto kon bedenken die bij dit artikel zou passen :-) 




Maar waarom ben ik dan niet gestopt met werken? 

Omdat het financieel een te grote uitdaging werd om zonder mijn salaris te leven. Het kon gewoon niet. We waren beiden minder gaan werken, totaal 20 uur per week en dat bleek al een hele aderlating. Vandaar dat ik ging bezuinigen en besparen. We waren gewoon niet goed genoeg voorbereid op wat er allemaal op ons af kwam. Twee kinderen in een keer bleek best duur. Ook als ik spaarzaam was.

Ook wilde echtgenoot het niet. Zo zie je maar dat die heersende opvatting ook heel dichtbij huis te vinden kan zijn. Hij was er van overtuigd dat ik mijn werk zou missen. Ja, na 6 jaar misschien.
Maar ik kan goed tussen de regels door lezen en voelde dat mijn man het een te grote verantwoordelijkheid vond om alleen voor het inkomen te zorgen. Dat kan ik wel begrijpen, want zijn baan is wel vast, maar dat vaste kan maar zo veranderen. Daar zit meer risico aan dan bij mijn aanstelling. Zo werd het voor ons een kwestie van risicospreiding. Lezeres Alice verwoordde het heel mooi bij mijn vorige blogpost, dat ze het fijn vindt
om ook de zorg voor het inkomen te delen, evenals de zorg voor de kinderen.

Maar ik heb ook zelf nooit de stap genomen om het door te zetten. Ik ben traag in veranderingen doorvoeren. Maar ook omdat ik het blijkbaar niet durfde.

Na mijn vorige stuk zou je denken dat ik het hebben van een baan buitenshuis geheel en al zinloos vindt, maar ik kon wel degelijk argumenten bedenken die in het voordeel uitvielen van een baan. En dan bedoel ik andere argumenten dan 'ontwikkeling', 'financieel onafhankelijk' 'betere moeder'. Want dat zijn naar mijn idee vooral redenen die je aanvoert omdat je gewoon zin hebt om je werk te doen.

Er zijn basalere redenen om toch te werken in loondienst.

1. Makkelijk verdiend

Ik kon hele rekensommen over hoeveel geld ik zou kunnen besparen als ik thuis zou zijn. In de tijd die ik op kantoor doorbracht zou ik zelf de kinderen kunnen opvangen i.p.v. naar de crèche brengen (waar ik toch al de toegevoegde waarde niet van inzag). Nóg meer zelf maken, i.p.v. kant-en-klaar kopen. Nóg meer zelf repareren. Zélf het huis gaan schilderen. Nóg meer tijd om naar dat ene adresje te fietsen waar ik gratis of goedkoop spullen kon halen. Geloof het of niet, dat levert heel veel geld op. Dat had ik al wel ontdekt. Of eigenlijk levert het geen geld op; je spaart heel veel kosten uit.
Maar ik zou nooit zoveel zelf kunnen maken, dat ik daarmee mijn salaris zou kunnen compenseren. De inzet en tijd die het me zou kosten, zou niet hetzelfde opleveren als wat ik in loondienst kreeg. Ook zou ik nooit mogen verslappen, want elke uitgave zou weer gecompenseerd moeten worden met nieuwe inzet om het gat weer te dichten. Met een baan in loondienst krijg ik elke maand hetzelfde salaris. Ongeacht mijn inspanningen. Als ik een dag minder zin heb, dan loop ik wat minder hard. Misschien moet ik dan de volgende dag wel weer harder lopen, maar dat verandert niks aan mijn inkomen. Zo beschouwd vond ik mijn baan makkelijk geld verdienen.

2. De goedkoopste verzekering

Er is volgens mij geen goedkopere inkomstenverzekering tegen arbeidsongeschiktheid of werkloosheid dan een baan in loondienst. Je kunt geld sparen en opzij zetten om hierin te voorzien, maar daarvoor heb je wel eerst een inkomen nodig om van te sparen. Je kunt je verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid, maar elke zzp-er zal als eerste zeggen dat dat een kostbare zaak is. Met een baan in loondienst is dat allemaal voor je geregeld. En met een beetje mazzel is er ook nog wat voor jou op je ouwe dag. Als ik als thuisblijfmoeder (of als zzp-er bijvoorbeeld) een week ziek ben, dan kost dat alshetware direct geld. Maar als ik in loondienst een week ziek ben, krijg ik gewoon doorbetaald. Als ik geopereerd moet worden of voor een ziekte behandeld moet worden, dan heb ik in loondienst de verzekering dat mijn loon doorbetaald gaat worden. Dat is een hele zorg minder.

3. Structuur

Een baan in loondienst geeft structuur aan je leven. Structuur die je niet zelf hoeft op te bouwen. Het kan je ook een gevoel van verplichting geven. Dat de wekker weer gaat, dat je weer op tijd staat. Dat je niet te laat moet komen, dat een ander bepaalt welke taken je moet doen die dag. Of juist dat een ander jouw planning omgooit. Ik kon er diep naar verlangen om van al die verplichtingen verlost te zijn, maar ik vroeg me ook wel serieus af of ik in staat zou zijn om zelf structuur aan mijn leven te geven als ik thuis zou zijn. Kinderen geven weliswaar heel veel structuur, maar daaromheen? Zou ik dat kunnen heb ik me wel afgevraagd. Want als je thuis bent, dan moet je zelf structuur geven aan je leven. Niemand die zegt dat je perse vandaag de boekhouding bij moet werken. Niemand die zegt dat het echt noodzakelijk is om deze ochtend boodschappen te halen. Niemand die zegt dat je moet gaan nadenken over het herindelen van de kasten. Zou ik lethargisch worden als ik geen structuur had?
De opgelegde structuur van een baan kan ook heel veel rust brengen. Je hoeft alleen die structuur maar te volgen. Hoeft er niet perse over na te denken. Je kunt er lekker over klagen en mopperen, maar je hoeft het ook niet zelf uit te vinden. Dat kan ook een relaxt gevoel geven.

4. Sociaal leven

Een van de dingen die thuisblijfmoeders aangeven wat ze moeilijk vinden, is het onderhouden van een sociale kring. Die moet je bewust opzoeken en onderhouden. Het vinden van gelijkgestemden is moeilijker en met elkaar afspreken vergt actie. Je moet actief iets ondernemen, want een ander zoekt jou zelden op.
Met een baan is het sociale leven stukken makkelijker. Serieus! Je hoeft alleen maar te verschijnen op je werk en daar tref je al andere mensen! Mensen die jij kent en die jou kennen. Sterker nog, deze mensen rékenen zelfs op jouw komst! Je babbelt wat met deze of gene. Vraagt naar iemands gezondheid, of naar de gezondheid van diens familieleden. Je overlegt over vakanties, wie wanneer weggaat. Je komt weer eens een oude bekende tegen en haalt herinneringen op. Je hoeft niet van tevoren een groepsapp te maken of mails te sturen of iedereen op een bepaalde dag of een bepaalde tijd kan komen, nee, er is een plek waar jij verwacht wordt, waar er op je gerekend wordt. En daar hoef je alleen maar naartoe te gaan. Hoe langer je bij dezelfde werkgever werkt, hoe groter je kring wordt.


Dit is voor mij de andere kant van de weegschaal van het combineren van zorg met werk. Alles valt of staat met of het voor jou zin heeft of niet. Daarover heeft overheid of maatschappij feitelijk geen zeggenschap. Overheid en maatschappij zou ondersteunend moeten zijn, bij elke keuze.

Lieve groet
Anita

18

Zelf maken: amandelextract

Je kunt dit kant-en-klaar kopen in de winkel. Het is goed verkrijgbaar, je gebruikt het waarschijnlijk heel weinig en het is niet duur. Maar zo'n flesje heeft dan wel de naam ' amandelextract' gekregen, maar echte amandelen komen er niet meer aan te pas.

Het is heel makkelijk om zelf te maken met echte amandelen.



Wat heb je nodig om zelf amandelextract te maken: 


  • Een schoon leeg flesje. 
  • Alcohol met een hoog alcoholpercentage. Wodka wordt het meest gebruikt, jenever kan ook. 
  • Amandelen. Je hebt ongeroosterde, ongezouten amandelen nodig. Met vliesje er nog omheen. 


Het flesje op de foto is een klein wodkaflesje van ca. 200 ml. Ooit een keer gekocht voor een baksel.
Er zat nog ongeveer 125 ml. wodka in. Die vulde ik voor ongeveer 2/3 met amandelen. Bij mij kreeg de wodka meteen de kleur van de amandelen en heb ik het dezelfde dag nog in een cake gebruikt (geen zorgen; de alcohol vervliegt als het wordt verhit). De meeste adviezen zijn om het in ieder geval een week te laten trekken.







Die amandelen, dat was nog even een verhaal apart. Ik had een keer in ons groentepakket een bakje met noten gekregen. Waaronder deze amandelen in dop. Die kwamen nu mooi van pas, dacht ik. Maar wat een harde noten om te kraken! Zo, daar moest een hamer voor aan te pas komen! De kinderen hebben zich er flink op uitgeleefd. Totdat ik het welletjes vond. Er waren nog geen gewonden gevallen, het materiaal was nog niet stuk en dan moet je als moeder weten wanneer je moet stoppen voordat deze situatie om kan slaan. NB: de noten in het flesje, daar zit geen harde buitenschil meer omheen. Alleen het bruine vliesje.

Met ditzelfde procédé kun je ook vanille extract maken. 

Warme groet,
Anita

PS: alle blogposts in de categorie zelf doen/zelf maken heb ik ook op pinterest staan. Je kunt mijn pinterestborden daar volgen en zelf opslaan. 
6

Vegetarisch koken met slechts 5 ingredienten




Ik ben geen principieel vegetariër, maar zoals de huidige vleesindustrie is, daar ben ik wel principieel op tegen. Er wordt wereldwijd gewoon teveel vlees gegeten en dat komt dierenwelzijn niet ten goede.

De laatste jaren eten we láng niet meer elke dag vlees. Sommige weken nog maar 3 keer per week. In de winter iets vaker. We stapten namelijk helemaal over op biologisch vlees, van de lokale koeienboer of van een kleinschalige varkens- en kippenboerderij.

Daar begon ik mee omdat ik het niet meer verantwoord vond om vlees te blijven kopen van de huidige vleesindustrie. Ook al was dat vaak biologisch vlees.
Het vlees van deze lokale boerderijen is uiteraard veel duurder dan het vlees uit de supermarkten. Een logisch gevolg was dat ik minder vlees verwerkte in mijn gerechten en dat ik vaker een gerecht maakte zonder vlees, zo kon ik langer met mijn voorraad vlees doen. Nog een bijkomend voordeel is dat het vlees dat ik koop bij de boer, weinig kilometers heeft gemaakt. Ik weet dat de boeren goed voor hun dieren hebben gezorgd en dat alles aan het dier opgegeten gaat worden. Dat de hele kip wordt opgegeten en niet alleen de kipfilet (hoewel ik moet bekennen dat ik zelf niet zo goed weet wat ik met de andere onderdelen van de kip moet maken).

Even omschakelen

Als je gewend bent om te koken met aardappels groente en vlees, dan is het even omschakelen als je vaker vegetarisch wilt eten. Je kunt het vlees weglaten, maar dan blijft er niet zoveel soeps over. Bij rijstmaaltijden en pastamaaltijden wordt het al een heel ander verhaal. Daar kun je makkelijk het vlees weglaten en bijvoorbeeld wat meer groenten toevoegen of bonen.

Pinterest werd mijn grote vriend in deze. Wil je weten wat ik zoal heb geprobeerd, dan vind je mijn borden hier.

Je kunt vleesvervangers gebruiken als een soort gewenningsperiode. Dat heb ik ook gedaan, maar ze waren bij mij geen blijvertje. Te weinig smaak en teveel geproduceerd voedsel naar mijn idee. Vaak ook nog eens flink aan de prijs. Maar zeker een goeie overbrugging! Daarna komen er steeds meer vegetarische alternatieven op je pad, omdat je er inmiddels voor open staat.

Het allerbeste en meest werkbare gerechtenboekje dat ik sinds kort heb is Slechts 5 ingrediënten vegetarisch. Hier staan heel veel simpele maaltijden in, voor elk wat wils en allemaal makkelijk te maken. De ingrediënten zijn ook allemaal gangbaar, geen exotische kruiden of moeilijk verkrijgbare producten. Het boekje is ook nog eens heel betaalbaar (minder dan 10 euro).

Hier onder een paar voorbeelden van wat ik uit het boek gemaakt heb:



Hier boven: spaghetti, verse tomaten, mozzarella. Mozzarella kun je heel goed invriezen, samen met verse tomaten heb je zo weer iets lekkers op tafel. Ook lekkere toevoeging zijn pijnboompitten. 


Hier boven: gesmoorde prei met balsamico. Zo simpel! Zo smaakvol!




Hier boven: gegrilde pompoen met groene pesto en walnoten. Een heerlijk bijgerecht. 


Hier boven: venkelsoep met zwarte olijven gremolata. 



Hier boven: Griekse groenteschotel met drie kleuren paprika, verse tomaten of een pakje blokjes tomaten van Heinz en feta. Wat kruiden erbij en klaar! Ik hecht ik er aan om kwalitatief goeie biologische pasta te kopen. Vooral als de kinderen de saus laten liggen, dan wil ik dat pasta in ieder geval goed is. En niet een klonter gluten van inferieure tarwe. 



Hier boven: rode bieten crumble met zachte geitenkaas. Ontzettend lekker!! Weer eens een andere manier om rode bieten klaar te maken. 


Eet smakelijk deze week!

Warme groet
Anita
3

Zelf doen: band plakken

Er zijn volgens mij twee categorieën mensen: de ene categorie zegt 'waarom zou je het zelf doen als je het ook kunt uitbesteden' en je hebt de andere categorie 'waarom zou je het uitbesteden als je het ook zelf kunt doen.'




Heel 2018 verschijnt er elke vrijdag een blogpost in de zelf-doe categorie. Niet omdat je perse alles in het huishouden zelf moet gaan doen, maar vooral om je te laten zien dat heel veel artikelen die we kant-en-klaar kopen in de winkel heel makkelijk zelf zijn te maken. Ook op gebied van reparaties kun je vaak meer zelf dan je aanvankelijk denkt. Zelf maken geeft een gevoel van vrijheid, geeft (bijna altijd) een voldaan gevoel, spaart geld, zorgt voor meer kennis van waren en meer waardering voor diegene die het voor zijn beroep doet.

Deze keer een blogpost over zelf je band plakken. Nou niet allemaal meteen wegklikken ;-) !
Ik snap het als je je aan deze vaardigheid niet waagt; als je in de eerstgenoemde categorie mensen valt dan zul je vast zeggen dat je voor €10 je band bij de maker kunt laten plakken. Maar als het niet bandplakken is, probeer dan eens bij jezelf na te gaan welke vaardigheid jij altijd uitbesteedt, maar die je misschien zelf onder de knie zou kunnen krijgen.

Mijn vader heeft mij geleerd hoe ik mijn band kon plakken. Als klein meisje vond ik het machtig dat ik wist hoe dat moest! Ik heb er nog altijd plezier en gemak van. Een fietsenmaker is ook niet altijd geopend op het moment dat jij een lekke band hebt en dan moet die fiets er ook nog naartoe. En niet iedereen woont op loopafstand van een fietsenmaker. Ook al heb ik mijn fiets ook heel wat jaren naar de fietsenmaker gebracht als ik een lekke band had (gebeurt gelukkig niet zo vaak meer met die anti-lekbanden), ik ben het nog niet verleerd.

De achterband van dochter Ellie's fiets liep heel langzaam leeg. Dat was al maanden zo. Pompten we de band weer op en dan kon ze weer een tijd fietsen. Maar verder dan die constatering waren we nog niet gekomen.

In de Kerstvakantie vond ik dat er maar eens iets aan moest gebeuren.

1. Zet de fiets op z'n kop of hang 'm aan haken


2. Draai het ventiel en het ringetje bij de velg er af. Bewaar goed.

3. Gebruik bandenlichters om de band aan een kant uit de velg te wippen. Je begint met 1 bandenlichter, zet op korte afstand een tweede, daarna een derde. Pak dan de eerste weer en plaats die na de derde. Totdat de band van de velg los is.



4. Haal de binnenband er uit. Je begint bij het ventiel. Deze druk je door de velg omhoog en je trekt de band uit de velg. Met een beetje beleid, niet de wild. NB: de band komt niet los van de fiets omdat de achteras er tussen zit ;-). Tip 1 : trek de binnenband naar beneden toe los, i.p.v. naar boven toe. Als je de band op de grond hebt liggen kun je 'm straks makkelijker in een teiltje water leggen. Tip 2: je kunt aan het wiel draaien voor een betere positie.  


5. De binnenband ligt er nu grotendeels uit


6. Draai het ventiel er weer op. Pomp de binnenband op. Niet te hard, maar hard genoeg om luchtdruk te geven. 


7. Duw de binnenband in een teiltje met water. Daar waar een gat zit, zullen luchtbellen ontstaan. Je gaat de hele band rond, schuift de band steeds een stukje door. Je begint bij het ventiel om te controleren of deze nog goed is. Je duwt de band met twee handen onder water en rekt 'm een beetje uit. Neem even de tijd om te kijken of er luchtbellen ontstaan. Draai de band ook wat heen en weer, voor het geval het gaatje aan de onderkant zit. Ga zo de hele band rond. Als je een gaatje hebt gevonden, controleer je de rest alsnog. Je wilt tenslotte niet het eerste gaatje plakken, de boel weer in elkaar zetten en er dan achter komen dat je band alsnog leegloopt, waardoor je het hele circus nog een keer moet doen!


8. Een beetje afwasmiddel er op laat je ook heel goed zien waar het gaatje zit: er ontstaan bubbels.




9. Maak de plek goed droog met een oude doek. Een nieuwe doek mag ook, maar dat vind ik zo zonde ;-). Je kunt de plek even markeren met een krijtstift of marker o.i.d. Vooral als het om een klein gaatje gaat, kun je 'm snel kwijt raken. Tip: je kunt de band een beetje uitrekken, vaak zie je het gaatje dan wel weer zitten. 

10. Laat de band weer leeglopen. 

11. Pak er een setje bandenplak bij. Hier ontdekte ik dat ook bij reparatiesets de ontwikkelingen niet stilgestaan hebben, want de laatste keer dat ik er eentje opende zat er nog echt schuurpapier in, maar dat is tegenwoordig vervangen door een kleine blikken rasp. 


12. Zoek een plakker die past bij het gat. Neem niet een te kleine plakker, maar een veel te grote moet je ook niet nemen als je maar een klein gaatje hebt. 


13. Smeer lijm op en rondom het gat. Ruimer dan de grootte van je plakker. Duw de plakker er op. Smeer eventueel nog wat extra lijm rondom de plakker. Hou even vast totdat de lijm droog is. Laat even nadrogen. Nu heb jij even tijd om het teiltje met water alvast op te ruimen, vaatwasmiddel weer terug te zetten. Spieren weer terug in hun positie te laten vallen en even op te warmen ;-). 


14. Voordat je de binnenband weer terugduwt is het heel belangrijk dat je de buitenband controleert op stukjes glas of scherpe steentjes die er mogelijk nog in zitten. Je gaat met je vingertoppen langs de binnenkant van de buitenband. Het wiel draaien zodat je steeds een stukje kan controleren. 


15. Nu wordt het tijd om de binnenband weer terug te duwen. Begin op de plek van het ventiel. Deze gaat als eerste weer terug. 

16. Om de binnenband een beetje handelbaar te houden en om te voorkomen dat 'ie gedraaid in je buitenband terechtkomt, pomp je er een beetje lucht in. Je duwt de binnenband in de buitenband. 



17. Nu kan de buitenband weer terug in de velg. NB: let goed op dat de binnenband niet tussen de buitenband en de velg klem komt te zitten. Met beide handen duw je de buitenband op zijn plek. Op het laatst heb je misschien een bandenlichter nodig om de band over de rand te wippen. 

18. Trek het ventiel goed omhoog door de velg en draai het ringetje er weer op en het rubberventiel met dopje. 

19. Zet de fiets weer rechtop. 

20. Pomp de band goed op. En klaar. 





























En mocht je denken: ja hé, een kinderfiets! Da's makkelijk! Dat dacht ik namelijk zelf ook en de voorzienigheid gaf kort daarna mijn elektrische fiets een lekke band en plakte ik die ook. In de huiskamer. Omdat het buiten goot van de regen.








8