Deze week werkte ik telkens een stukje aan het vullen van de nieuwsbrief van januari. Ik had de onderwerpsregel al ingevuld en ging aan het schrijven. Op donderdag keek ik eens naar wat ik allemaal had opgeschreven en dat bleek best een lange tekst. Vervolgens keek ik naar de onderwerpsregel en zag dat ik van onderwerp was gewisseld, wat ik dan weer jammer vond, want ik wilde graag nog iets meer uitweiden over mijn nieuwjaarswensen. Daarom besloot ik om van de vorderingen van mijn opruimproject en klusproject op de zolderverdieping een blogpost te maken. In de nieuwsbrief vertel ik meer over mijn nieuwjaarswensen en deel ik weer een 10 tal lessen bij het opruimen.
In mijn nieuwsbrief van december schreef ik over de klus die me te wachten stond; het leeghalen van onze zolderverdieping, zodat de timmerman een extra kamer kon gaan aftimmeren.
Inmiddels zijn we een paar weken verder en heeft de timmerman een scheidingswand geplaatst. Hierdoor hebben we op de voormalige open voorzolder nu een wasruimte en een extra kamer én een bergruimte bovenop de wasruimte. Ook zijn alle panelen van de knieschotten vervangen door panelen die makkelijk losgehaald kunnen worden. Na de timmerman kwam de stukadoor en daarna zijn de echtgenoot en ik gaan verven. En verven. En verven. Ik denk dat er zo langzamerhand geen hoekje meer is dat we niet onderhanden gehad hebben!
Ik ben ontzettend blij met hoe het gaat worden! De echtgenoot heeft straks een eigen kantoor waar hij soundproof kan werken. Ik ben blij met een aparte wasruimte (met deur!) waar ook plek is voor de extra koelkast en vriezer. Ik verhuis mijn werkplek van de open voorzolder terug naar mijn meditatiekamer. De echtgenoot had die in gebruik voor thuiswerk sinds de eerste lockdown, omdat dat de enige beschikbare kamer was die afgesloten kon worden.
Mijn meditatiekamer is ook van top tot teen geschilderd. Waar ik heel blij mee ben is leemstuc op de grootste wand. Binnenkort komen er nieuwe rolgordijnen voor de dakramen, tapijt in de kamers en vinyl in de wasruimte.
Door al deze activiteiten werd mijn/onze kerstvakantie wel een echte werk-vakantie. Dat er ook nog eens geen traditionele afleiding was in de Kerstvakantie door naar een museum of bioscoop te kunnen, was het voor mij wel een kwestie van op wilskracht verder gaan. Op sommige dagen kon ik er nog nauwelijks puf voor opbrengen, dan was ik bij het opstaan al moe en sleepte me door de dag heen. Telkens mezelf motiveren om klein te beginnen, want daarna volgt de volgende handeling. En de volgende. En de volgende. Niet teveel denken aan wat er allemaal nog meer gedaan moet worden (alle trapleuningen verven, tapijt achter de knieschotten, wel/geen verhoging voor de wasmachine en droger, ontbrekende afwerkingslat vervangen...), maar dat terzijde schuiven en me alleen richten op wat er vandaag gedaan moet worden, want anders slaat moedeloosheid toe.
En als je dan omziet, dan zie je hoeveel werk er uiteindelijk gedaan is. Dat is de beloning en dat geeft vertrouwen voor de volgende keren. Dus wanhoop niet wanneer je je afvraagt of iets ooit beter wordt. Ja, er komt verbetering.
Warme groet,
Anita
