In de zomervakantie ben ik heel veel aan het opruimen geweest. We bleven voornamelijk thuis afgelopen schoolvakantie en daardoor had ik de tijd om eens kritisch door de spullen te gaan. Ik weet gewoon dat wanneer ik aan het werk ben en de kinderen naar school zijn, teveel in beslag genomen wordt door het dagelijkse. Dan is er geen ruimte in mijn hoofd om een goeie beslissing te nemen. Dan ben ik meer geneigd om een beslissing uit te stellen. Dus nu heb heerlijk mijn tijd genomen!
Ook kringloopaankopen kunnen impulsaankopen zijn.
Hier zitten zeker een paar boeken bij die ik daar kocht, maar nooit gelezen heb.
Ik had min of meer een dagroutine waarbij ik ’s ochtends eerst uitgebreid ging lezen. Echt?! Ja, want ervaring heeft me geleerd dat als ik de dag begin met de klussen die gedaan moeten worden, in de hoop dat ik dan later op de dag een moment voor mezelf heb, dat dat moment voor mezelf nooit komt. Gemma en Ellie zijn nu zo oud dat ze zichzelf wel redden in de ochtend – met tv hangen of youtube filmpjes (mag van mij in het weekend en vakantie). Ze hebben in ieder geval geen verzorging meer nodig zoals een baby, peuter of kleuter. En als ik klaar was met lezen, dan kapte ik de filmpjes af, kwam er vaak een vriendinnetje te spelen, of gingen de meiden met hun knuffels of knutsels in de weer of naar buiten, ging ik een boodschap halen en dan ging ik een uur op ruimen. Niet langer, want dan verlies ik mezelf en raak ik uiteindelijk teleurgesteld in plaats van tevreden. Het moet me wel een goed gevoel geven tenslotte. Da’s ook een les. Weten wanneer je moet ophouden.
’s Middags gingen we dan iets ondernemen, naar de bieb, naar het zwembad, ritje met een oude stoomtrein, fruit plukken. Dat ritme hadden we op heel veel dagen.
Ik heb al heel wat opruimrondes gedaan. Ik noem het opruimen, maar je zou het ook minimaliseren kunnen noemen. Ik noem mezelf bijna nooit een minimalist, omdat ik best wel hou van een vaasje hier, een schaaltje daar. Ook heb ik meestal niet veel last van een stapel wasgoed en ook niet van een vol bureau, maar toch zijn de stappen die ik neem vooral met een minimalistische inslag.
Bij elke opruimronde leer ik weer nieuwe inzichten. Ik vind opruimen oneindig leerzaam. Zo realiseerde ik me deze keer dat alles energie is. Die energie zit niet alleen in de tijd die je steekt in het schoonmaken van het fornuis, het verzamelen van de was, maar ook in de materie van spullen. De energie rondom deze spullen. En welke plek ze in je huis innemen.
Ik heb speelgoed van de meiden naar de kringloop gebracht, die ik in mijn allereerste opruimronde nog niet van de hand kon doen. Omdat ze een geldelijke waarde hadden. Die kon ik nog wel verzilveren, dacht ik. Maar we zijn nu zoveel jaar verder, de waarde stelt niet veel meer voor. En ik realiseerde me dat het spullen waren die ik allemaal gekregen had en om die reden dankbaar voor was, maar die ik nooit zelf voor mijn kinderen uitgezocht zou hebben. En derhalve dus weinig betekenis hadden voor mij. Waarom nog tijd besteden aan de verkoop als ik zelf niks met de spullen heb? Voor die paar euro’s die ze nog op zouden leveren? Het is beter om spullen die geen betekenis voor je hebben niet in huis te houden. Waarom vasthouden aan iets wat je nooit voor jezelf (of je kinderen) gekozen zou hebben?
Krabpaal van de kat verkocht. Nee, niet zielig, want hij heeft artritis en kan niet goed meer klimmen.
Dit was een van de weinige spullen die nog redelijk wat opleverde. Inmiddels bestaan onze spullen voor een groot deel uit kringloopspullen, daardoor doe ik ze na gebruik makkelijker weer terug naar de kringloop. Als ze nog goed zijn tenminste, meestal is het wel af en versleten.
Ook viel me heel duidelijk op dat de spullen die ik de deur uit deed (naar kringloop of kliko of verkoop) voor 90% uit ongevraagd gekregen dingen. Ik heb het niet over verjaardagscadeaus die wat verkeerd vielen, maar over de restanten van een ander, die bij mij in huis belanden (want handig, is gratis, kan ik wel gebruiken, dankjewel, leuk voor de kinderen, kerstpakket) en over gratis (plastic) prullaria van winkeliers, feestjes en whatnot. Zoals gummetjes, stuiterballen, sleutelhangers, notitieboekjes, pennen, fluitjes. Ik besef me dat ik vaker actief spullen moet afslaan. Vriendelijk bedanken, maar duidelijker zijn in wat ik zelf wil, in plaats van anderen te laten bepalen waar mijn aandacht naartoe gaat.
Die specifieke gekregen spullen is allemaal materie en energie waar je niet om gevraagd hebt. Die niet voorzien in een behoefte die je vanuit jezelf hebt. Die spullen brengen je van je pad af. Ze doorbreken de goede energie in je huis. Net zoiets als wanneer je een vaas met bloemen – die al uitgebloeid zijn – te lang op tafel laat staan. Of een meubelstuk dat eigenlijk niet op de goeie plek staat.
Ik ben niet heel erg thuis in de Feng Shui, maar ik lees er over o.a. in de nieuwsbrieven van de
Feng Shui Academie van Nina Elshof en ik herken heel erg hoe het in mijn huis werkt. Energie moet vrij kunnen stromen in een huis. Zodat jij verder kunt bouwen aan het pad en het leven wat je voor je ziet. Er moet een flow zijn in je huis. Energie moet niet haperen door achter opgestapelde dozen of in ongebruikte keukenspullen te blijven steken, moet niet stagneren door ter ziele gegane hobby’s of spullen die je ‘nog een keer’ gaat repareren/uitzoeken/verkopen.
De bewuste glijbaan.
Soms zie je trouwens pas achteraf waar energie stagneert. Zo mijmerden de man en ik over
hoe onze tuin vroeger was en hoe het toch was gekomen dat er niks meer van over was. De man dacht dat het mis gegaan was toen wij de vijver dicht hebben gegooid. Zodra hij dat zei herinnerde ik me dat wij een speelhuis met glijbaan voor de kinderen hadden gekocht. Eigenlijk was dat de energieverstoorder. Het paste wel in de tuin, maar was toch ook net weer te groot. De kinderen speelden er wel in, maar waren er ook niet dolenthousiast over. Het gras onder de glijbaan ging dood, net als het gras voor de glijbaan. De border er achter verwilderde of ging dood. De energie in de tuin was doorbroken, het stroomde niet meer. In huis werkt het net zo. Iets om in mijn achterhoofd te houden de volgende keer bij het opruimen.
Warme groet,
Anita
