De wintergarderobe weer aangevuld

Met het ongekend zachte herfstweer van een paar weken geleden zou je bijna vergeten dat er nog zoiets als een winter bestaat, maar die gaat onherroepelijk komen. En dan kun je maar beter voorbereid zijn. Dus ben ik bezig geweest om de wintergarderobe voor man en kinderen en voor mezelf weer aangevuld te krijgen.

Besparen is vooruitzien

Als ik niet wil dat de kosten voor de wintergarderobe de pan uitrijzen, dan moet ik tijdig beginnen met inventariseren en winkels en aanbiedingen in de gaten houden. Eerst kijk ik wat er nog in de kasten ligt. De kinderen waren dringend aan nieuwe broeken toe, want dat wat na de zomervakantie weer uit de kast kwam deed denken alsof we met hoog water te maken hadden. De kledingstukken die te klein zijn geworden haal ik uit de kast, evenals de spullen waarvan ik zeker weet dat het niet meer gedragen gaat worden. Dit gaat naar de kledingruilwinkel, naar de kringloop of ik geef het rechtstreeks aan anderen.

Sportkleding is ook altijd iets om in de gaten te houden na de zomervakantie. Daar kunnen ze na een zomervakantie soms zo uitgegroeid zijn. Vooral schoenen die alleen op school gedragen worden, worden nogal eens vergeten. Zit je kind met kromme tenen in de schoenen. Dochter Gemma had een nieuw turnpakje nodig. Ik heb nog geïnformeerd bij andere moeders of zij iets hadden waar hun dochter uitgegroeid was, maar dat lukte niet. Bovendien houdt Gemma niet heel erg van tweedehands. Dus die bestelde ik nieuw.

Maar het loont wel om vroegtijdig te beginnen met zoeken.

Hoe doe ik dat:

• ik hou de aanbiedingen in de gaten van mijn voorkeurswinkels
• ik bezoek regelmatig de kringloop bezoeken (een briefje in je portemonnee met wat je zoekt is een handig geheugensteuntje) 
• ik hou faceboek groepen in de gaten
• ik vraag aan deze of gene. 
• ik bezoek de kledingruilwinkel (=je levert een x aantal items in en krijgt daarvoor punten. Vervolgens zoek je iets uit van je gading en wissel je je punten in) 

Door te inventariseren weet je wat je hebt en wat er nog ontbreekt en dan overvalt het je niet als het weer opeens omslaat. Want die regen of sneeuw komt dan toch altijd onverwacht en dan moet je snel een paar regenlaarzen hebben of sneeuwlaarzen, mutsen, handschoenen, sneeuwpakken, warm ondergoed. En dan ben jij niet de enige die ze nodig heeft. En als de vraag hoog is, is de prijs ook hoog.

Een mix van nieuw en tweedehands

Tweedehands spullen kopen is een effectieve manier om de kosten laag te houden. Het vergt wel inzet en wat handigheid. Het is altijd een mix van tweedehands en nieuw wat er in huis komt. Toen de meiden kleiner waren had ik veel meer tweedehands, maar nu ze in grotere maten zitten is tweedehands wat lastiger. Deels omdat het aanbod veel kleiner is en deels omdat ze - met name Gemma - graag zelf iets uit willen kiezen en dat is makkelijker in een winkel. Ongeveer twee keer per jaar ga ik met ze naar de (dorps)kledingwinkel hier in de buurt, dan leven ze zich helemaal uit. Dat ik daarmee een kleine zelfstandige steun is voor mij niet onbelangrijk. Bij de kledingruilwinkel vind ik ook nog wel eens wat; o.a. een drietal broeken voor de meiden. Tot nu toe is alleen de spijkerbroek gebruikt. Als de rest niet gedragen wordt, breng ik dat weer terug. Dat is het voordeel van zo'n ruilwinkel. Beter zo, dan dat ik nieuwe broeken heb gekocht die niet in de smaak vallen.

Laarzen is ook zoiets waarvan je moet zorgen dat je die voor je kinderen in de goeie maat hebt. Want voordat jij na de zomer zelf weer in het schoolritme zit, komt de school al weer met de schooltuintjes en dan blijkt dat je kind z'n regenlaarzen niet meer past. ik struinde wat op MP, keek bij de kringloop, maar kwam er niet uit. Niks in hun maat.
Ik had bedacht dat ik gevoerde waterdichte laarzen voor ze wilde dit keer, zodat ze ze ook kunnen gebruiken als sneeuwlaarzen. Dan hoef ik niet dubbel en dat scheelt weer twee paar laarzen in de kast. Na lang zoeken kwam ik betaalbare gevoerde laarzen van Dunlop tegen.
Overigens ontdekte ik dat maat 36 een lastige maat is voor een kind. Laarzen e.d. houden in kinderversie vaak op bij maat 35. Maat 36 damesmaat kan wel, maar je ziet toch dat het model er niet op berekend is. Maar goed, ik hoor de kinderen niet klagen. Die lopen er het liefst elke dag op. Ik vind ze een vondst!

In mijn zendingsdrang om vaker ecologisch verantwoord, biodynamisch, rechtsdraaiende fair fashion te kopen, besloot ik eenzijdig dat de man biokatoenen onderbroeken moest hebben. Een tijd terug kocht ik al twee van Comazo om te testen. Die waren inmiddels goedgekeurd en ik bestelde er nog wat bij. Ze zijn behoorlijk duur, maar ik vind het een fijn idee dat er minder/weinig/geen chemicaliën bij zijn gebruikt. De oude onderbroeken met gaten gooide ik weg. Eigenlijk moeten er ook nieuwe hemden bij, maar die zitten dan weer net niet in het assortiment van Greenjump.
Voor sokken voor de man ging ik ook zoeken naar een biovariant, maar die zoektocht gaf ik op en liet hem maar weer gewoon een nieuwe partij halen bij de WE. Een stuk goedkoper. Een mens moet keuzes maken tenslotte.

Eerder schreef ik al een keer dat dochter Ellie vreselijke uitslag kan krijgen van nieuw ondergoed. Ik had een hele tijd terug al een keer een review gelezen bij Marstyle over ondergoed van Sanetta. Sanetta is een Duits merk dat gespecialiseerd is in ondermode en nachtmode van ökokatoen. Ondanks de prijs besloot ik het er toch maar eens op te wagen en ik ben niet teleurgesteld. Ellie krijgt er geen uitslag van, terwijl ik het niet eens voorgewassen heb. De pasvorm vind ik echt supergoed, want daar was ik met het ondergoed van H&M en C&A en Wibra ook al niet enthousiast over. Dochter Gemma is echt helemaal fan van haar Sanetta hipster slips. De pasvorm is goed, het katoen is van dikke kwaliteit, hemden zijn lekker lang en de uitvoeringen zijn modern maar niet tuttig. En niet onbelangrijk: ze hebben meisjeshemden zonder spaghettibandjes! Mijn meiden willen dus pertinent geen hemden met spaghettibandjes. En dan kan de hema wel heel leuk zeggen dat ze hun ondergoed niet meer labelen met girls en boys, maar met kids, maar de uitvoeringen zijn nog steeds verdeeld in jongens en meisjesmodellen. En altijd spaghettibandjes voor de meiden. Nou heb ik sowieso een frustratie met het ondergoed van de hema. Daar moet ik nog een leuke foto van hebben: 3 x hemden in maat 128 en allemaal van verschillende grootte.....Als ik de foto kan vinden voeg ik 'm toe. Ken je lache...
Maar goed, helemaal blij dus met het spul van Sanetta. Ik heb er nog een tweede ronde bijbesteld.

Voor mezelf slaagde ik wonderwel een paar keer heel goed voor kleding. Een shirt en een vest gratis bij de ruilwinkel. En later nog een leuk vest en top bij de kringloop voor totaal €6. Een broek erbij zou nog wel fijn zijn en nieuwe pantoffels. Oeps, helemaal winterklaar ben ik dus nog niet :-).

Fijn weekend!

Warme groet,
Anita

Help! Ik krijg bezoek en mijn huis is een chaos!

De aankondiging van bezoek of logees bezorgt veel mensen een gevoel van lichte paniek. In een van de opruimgroepen waar ik in zit op fb kwam zo'n noodkreet voorbij. De beste vriendin van de vraagstelster zou over een paar weken voor het eerst bij haar thuis komen, maar haar huis was verschrikkelijk en ze schaamde zich er voor, zei ze. De doodsteek voor haar was de was, maar het hielp ook niet echt dat er regelmatig vijf kinderen in de leeftijd van 9 tot 15 jaar over de vloer kwamen. Ze deed echt haar best, maar ze kreeg het niet voor elkaar. Wie kon haar helpen met De Gouden Tip?

Hoe pak je zo'n situatie aan? Zijn Gouden Tips wel de oplossing die je zoekt voor deze situatie? Of zijn er andere lessen die je er uit wilt halen?

Maak onderscheid tussen het oplossen van een acute situatie en het aanleren van nieuwe patronen

In een acute situatie helpt het niet om nieuwe huishoudschema's aan te leren, of om een kastje per dag je huis op te ruimen. Voor het aanleren van nieuwe patronen en het werken met schema's heb je meer tijd nodig, dat vergt veel oefening. Oude patronen zijn ook niet van de ene op de andere dag gekomen, nieuwe patronen hebben dezelfde tijd nodig om in te slijten. Een acute situatie vraagt om een acute oplossing.

Breng je huis optisch op orde met een snelle aanpak

Denk niet na over het maken van keuzes tussen bewaren of weggooien.
Ga geen tijd steken in het uitzoeken en verkopen van overtollige spullen.
Maak onderscheid tussen opruimen en schoonmaken.
Maak onderscheid tussen zichtbare rommel en rommel die achter deuren zit.
Richt je niet op de dagelijkse terugkerende taken. Zo kom je namelijk nooit door je achterstanden heen en blijf je hangen in oppervlakkigheden.

Hoe breng je je huis snel op orde voor bezoek

Richt je op de ruimtes waar je verwacht dat ze die gaan zien.
Focus op het opruimen, minder op schoonmaken.
De voordeur/gang/hal is het eerste wat mensen zien, dus zorg dat die netjes is. Kan je bezoek de jas kwijt aan de kapstok?
Heb je een garage, rommelkamer, schuur of zolder? Knikker daar alles in. Zie je later wel weer hoe je dat sorteert. Gebruik desnoods de kofferbak van je auto om spullen te verbergen.
Zorg ervoor dat in de woonkamer genoeg plekken zijn om op te zitten.
Zorg dat de wc schoon is.

Probeer om je niet te verontschuldigen voor eventuele rommel. Als je er wel wat over wilt zeggen, kun je iets vertellen over waaròm je die spullen hebt. Misschien was je aan het klussen maar viel de klus tegen en is het materiaal blijven staan, misschien ben je druk geweest met werken buitenshuis en had je geen tijd om het dagelijkse te doen, misschien had je zorgen en stond je hoofd er niet naar.

Je kunt je afvragen wat een juiste afspiegeling is van jouw leven: een opgeruimd huis of een huis waar overblijfsel te vinden zijn van jouw bezigheden?

Laat rommel onderdeel zijn van je leven.

Lees ook: 5 tips om je huis op orde te brengen

Opruimen in laagjes

Als er een ding is wat ik geleerd heb van opruimen en minimaliseren, dan is het dat er een hele sterke gelaagdheid in schuilt. Om aan te haken op het voorbeeld van de was; waarom krijg je het maar niet voor elkaar om de was bij te houden? Is dat omdat je zoveel was hebt, of is dat omdat je er teveel tijd aan besteedt. Of zou je er juist meer tijd en zorg aan willen besteden, maar kom je er niet aan toe en blijft het daardoor liggen? Of misschien vind je iets snel vies en gaat het daarom snel bij de was? Of heb je gewoon teveel kledingstukken per huisgenoot?

De was is een herkenbaar onderdeel van het huishouden. Heel veel mensen zuchten over de was. Dat gedeelde leed maakt het leed vaak wat dragelijker. Soms is er over klagen en herkenning vinden voldoende, maar soms wil je niet steeds in diezelfde frustratie terecht komen.

De was is een heel praktisch voorbeeld, maar er valt zóveel meer te leren over opruimen en over onze verhouding tot spullen. Want waarom maken we ons wel druk om hoe ons huis er uit ziet als er bezoek komt, maar doen we dat minder voor onszelf? Waarom is het hetzelfde onderdeel in je huishouden waarin je vastloopt (bijvoorbeeld de was)? Waarom hou je vast aan spullen voor hobby's die je al jaren niet meer uitvoert? Waarom parkeer je alles op zolder of in de kelder?

Al die vragen zijn ontzettend boeiend om aan jezelf te stellen. Maar daarvoor heb je meer tijd nodig, niet als je maar een paar weken of een paar dagen de tijd hebt voordat je bezoek komt. Ga eerst grof te werk en kijk daarna naar de onderliggende. Op mijn blog staan heel veel artikelen over opruimen en minimaliseren en als je er niet uit komt of wel wat ondersteuning kunt gebruiken, dan kun je me altijd mailen.

Warme groet,
Anita

Wat Sint Maarten ons leert over delen

Het vieren van seizoensfeesten wordt veel leuker als je leert wat de achterliggende betekenis is.
De afgelopen dagen kwam ik allerlei stukjes tegen over Sint Maarten. Uiteraard niet toevallig, want het is tenslotte bijna 11 november.

Ik las over hoe de jonge Martinus met zijn legeronderdeel na een hele koude en zware tocht door de bergen bij de stad Amiens aankwam. Het was bijna donker en de stadspoorten zouden gaan sluiten. Martinus zag buiten de poort een arme bedelaar. Martinus had hem niets te geven, geen brood of aalmoes. Het enige dat hij kon geven was zijn mantel zodat de bedelaar beschermd zou zijn tegen de kou. Martinus gaf echter niet zijn hele mantel, maar hakte 'm met zijn zwaard in twee. Gaf de ene helft aan de bedelaar en hield de andere helft voor zichzelf.

Waarom gaf niet zijn hele mantel? Op het eerste gezicht lijkt het wat krenterig, om slechts de helft te geven en niet alles. Maar er schuilt een hele wijze les in het gebaar van Martinus. Hij gaf namelijk weg wat hij kon missen, maar zorgde ook dat hij zelf genoeg had.

lees ook: hoe je meer kunt leven met de seizoenen

In vroeger tijden gingen bedelaars langs de deuren voor een aalmoes, een lekkernij. Inmiddels is het een feest voor kinderen geworden, waarbij ze in ruil voor een liedje iets lekkers krijgen. Maar het aspect van delen zit er nog steeds in.

Wij leven nu in een tijd van overvloed, op veel vlakken zullen wij het niet voelen wanneer we iets weggeven. Toch denk ik dat het goed is om er in deze tijd over na te denken; hoeveel geef ik weg, geef ik meer weg dan ik kan missen of heb ik genoeg om te delen en hou ik genoeg over voor mezelf?

Ik las een mooi openhartig blog waarin de schrijfster vertelt over hoe zij haar handwerkjes weggeeft en iemand haar er op wees dat zij daar eigenlijk geld voor zou moeten vragen. Tot welk punt geef je iets weg omdat je dat vanzelfsprekend vindt, omdat het vanuit je hart komt en vanaf welk punt voel je dat het voor jou niet goed meer voelt?

lees ook: de diepere betekenis van het Sinterklaasfeest

Er zit ook nog een andere kant aan weggeven. Namelijk, op welke manier help je iemand met jouw gift. Geef jij zoveel dat je de ander alles uit handen neemt? Geef je zoveel dat je iemands zelfredzaamheid ondermijnt? De kunst is om precies zoveel weg te geven zodat een ander weer op weg geholpen is, zonder dat je iemand al het werk uit handen genomen hebt. En ook dat je genoeg voor jezelf overhoudt om opnieuw te laten groeien.

Fijne Sint Maarten

Warme groet
Anita

Meditatieoefening: breng je drukke hoofd tot rust

Er zijn heel veel dingen die we aan ons hoofd kunnen hebben. Lijstjes die afgewerkt moeten worden, vragen die aan ons gesteld worden, verantwoordelijkheden die we hebben, zorgen die we hebben, beslissingen die gemaakt moeten worden. Dat maakt het hoofd druk en vol. Ons innerlijke stemmetje begint dan actiever te worden en dat stemmetje is altijd vol kritiek. Over dat je iemand vergeten bent, iets vergeten bent, niet genoeg gedaan hebt, iets niet op tijd af had. Ik denk dat iedereen zijn innerlijke criticus wel herkent.

Die innerlijke criticus is soms best hard in zijn oordeel over jou. Je oordeelt hard over jezelf en juist zachter over de wereld buiten jezelf. Door die innerlijke criticus kom je in cirkels terecht en raak je het contact kwijt met wat je nog meer voelt.

Deze oefening helpt je om ook weer te horen wat er nog meer om je heen is, waardoor die innerlijke criticus even niet zo prominent aanwezig is. Want jij bent die criticus niet. Door je aandacht te verruimen ervaar je wat er nog meer is om je heen.

Ga ontspannen zitten of liggen. Neem even de tijd om rustig te ademen.
Ga met je aandacht naar je lijf. Waar houdt je lijf op?
Ga vervolgens met je aandacht naar de ruimte om je heen. Voelt het groot, voelt het klein. Zijn er geluiden die je aandacht trekken. Zijn die geluiden dichtbij of ver weg?
Ga met je aandacht naar je hoofd. Wat speelt zich daar af? Wat denk je? Hoe reageer je daar vervolgens op? Wat vind je daar van?
Ga met je aandacht naar je bekkengebied en kijk wat er gebeurt.
Ga weer met je aandacht naar de ruimte om je heen en kijk of er iets veranderd is.

Neem ongeveer 20 minuten de tijd voor deze meditatieoefening.

Fijne oefening gewenst.

Warme groet,
Anita