Het huishouden is het leven zelf

Als ik een paar jaar geleden voorzichtig vertelde dat ik een blog bijhield over opruimen en de magie van het huishouden dan kwam er vaak besmuikt gelach hahaha gewoon weggooien haha groene zeep hahahaha zand hahaha zeep hahahaha soda.  

 

Ik viel dan meestal stil. 

Toch wist ik dat ik iets op het spoor was met het proces van opruimen. Als ik meer wilde ontdekken over hoe het leven en de zin ervan in elkaar stak, dan wist ik vrij zeker dat ik het dichtbij huis moest zoeken. Misschien moest ik het wel letterlijk in mijn huis zoeken. Want er zat meer achter dat concept van opruimen en minimaliseren dan puur spullen wegdoen. Het huishouden ging ook om meer dan het juiste schoonmaakmiddel of om het juiste keukenapparaat.

Want wat blijkt. Het gaat in het leven niet om het vergaren van spullen. Om het opklimmen naar een hogere functie. Om het stapelen van bonussen. Om te reizen om bij thuiskomst te kunnen vertellen hoeveel je gereisd hebt. Om het hebben van het grotere huis omdat anderen in je kring dat ook doen. Het doel is overigens ook niet om het niet hebben van spullen. Het gaat ook niet om het hebben van minder spullen dan een ander, of om kleiner te wonen dan een ander (wat eigenlijk hetzelfde is, maar dan de keerzijde). De afwezigheid van spullen is namelijk niet de garantie voor de afwezigheid van zorgen in je leven. Het leven gaat denk ik om de nuances daar tussenin. 

Het uitzoeken van je spullen geeft helderheid

Het uitzoeken van je spullen geeft je helderheid die je niet krijgt als je alleen maar meer spullen toevoegt. Spullen zijn een uiting van wat je hebt opgebouwd in je leven. En soms raak je verstrikt in je eigen spullen. Er ontstaat meer helderheid over je drijfveren en je behoeftes wanneer je je spullen uitzoekt. Er is geen krachtiger en geen goedkopere manier om die helderheid te krijgen dan te gaan opruimen en minimaliseren. 

Ook leuk om te lezen: Het leven zelf is onze mooiste loopbaan

Door mijn huis op te ruimen heb ik ervaren hoe ik richting kan geven aan mijn eigen leven. Ik leer mijn blokkades kennen. Ik leer waar ik aan hecht, maar wat me desondanks niet meer dient. Ik leer waar ik me over schaam of wat me boos maakt. Ik leer waar het leven om draait. Over sociale verbanden, over waar je wortels liggen. Over doen met wat er is. Over de respect voor onze leefomgeving. Dat tijd investeren in onze kinderen niet zonde is van jouw tijd die je beter aan je carrière had kunnen besteden. Het is een diepteinvestering, want doordat je kinderen je spiegel zijn, is alle tijd die je aan je kinderen besteed, stiekem evenveel tijd als je aan jezelf besteed. Ik leer dat het huishoudelijk werk niet minderwaardig is, of voor ongeschoolden, ik leer dat juist de hoger opgeleiden vastlopen in het runnen van een huishouden. Er zit een onschatbare les in wat ogenschijnlijk eenvoudig repeterende handelingen zijn. Ik leerde hoe een schone gootsteen te maken heeft met zelfrespect. Ik heb ook geleerd dat schone huizen, waar alles op zijn plaats staat, niet gelijkstaan aan levens die op rolletjes lopen. 

Iets met een slimme meid en haar toekomst

Ik ben opgegroeid in de tijd van 'een slimme meid is op haar toekomst voorbereid', wat vooral betekende dat je een opleiding moest volgen en een betaalde baan buitenshuis moest zoeken. Die tijd was het startpunt van de algemene opvatting dat een betaalde baan gelijk stond aan geluk. Met al mijn leeftijdsgenoten gingen de gesprekken over wat de beste baan was, over verre reizen, over een tijd wonen in het buitenland, over dat je jezelf moest blijven ontwikkelen met allerhande cursussen. Zodra iedereen een baan had, gingen de gesprekken over hoe groot dat huis moest zijn en wat de beste koop was. 

Het ging zelden over het leven tussen die uiterlijkheden door. En als er wel gepraat werd over hoe we ons voelden of waar we van droomden, dan werd daar meteen een sausje van succes of falen overheen gegoten. Of nou ja, misschien ben ik wel te fijngevoelig dat ik dat oppikte. Maar de tijdsgeest was onmiskenbaar gericht op vergaren van materiële zaken. Een huis, een vaste baan, een pensioen, veel reizen, mooie spullen.

Afbeelding van @Lizandmollie

 

Ook het huishouden moet je leren

Wat me ook opviel was dat het huishouden weg wordt gezet als iets wat we maar vanzelf moeten snappen. Maar het tegendeel is waar. Ik ging heel anders tegen het huishouden aankijken. Ik begon het meer te zien als een ambacht. Ook de ogenschijnlijk vanzelfsprekende taken moeten ons uitgelegd worden. Het is niet voor niets dat wikihow of FlyLady of kookwebsites zo druk bezocht worden. Ik heb zelf ook de hele dag door vragen, die ik opzoek op internet. Over welk soort rundervlees geschikt is voor een runderspies, over hoe ik zonder agressieve schoonmaakmiddelen mijn doucheputje kan ontstoppen, over of ik krassen op mijn leren bank kan herstellen, over hoe ik snel zelf chilisaus kan maken. Dat is geen kennis waar een mens mee geboren wordt. Dat moet ons geleerd worden. 

Ook leuk om te lezen: Het leven thuis

Het gaat niet om de tips zelf, maar om wat je er van leert

We koken om ons en onze huisgenoten te voeden en gezond te houden. We leren om onze spullen te verzorgen, onderhouden en repareren, zodat we er langer mee kunnen doen en geld besparen. Het bijhouden van de administratie zorgt dat we in ons eigen onderhoud kunnen voorzien. We leren onszelf en onze kinderen om te zorgen voor dieren en planten, zodat we leren dat we allemaal gevoed moeten worden. Het huishouden is zorgen voor onszelf en onze huisgenoten. Misschien maakt het je lacherig om tips te horen over hoe je vaatdoekjes schoon houdt of hoe je een matras reinigt of hoe je ramen streeploos wast. Het gaat niet om de tips zelf, maar het gaat er om dat je leert om voor jezelf te zorgen. Ons huis is ons leven. Het huishouden is het leven zelf. Hoe we voor ons huis zorgen, is hoe we voor onszelf zorgen. 

Warme groet,
Anita

=========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

Hoe begin je met opruimen

Er is niet één juiste manier waarop je het beste kunt opruimen. 

Maar van alle blogs en boeken die ik er over gelezen heb, en van alle tv programma's die ik over dit onderwerp gezien heb en niet te vergeten, wat ik uit eigen ervaring kan zeggen, is dat er een paar duidelijke overeenkomsten uit te filteren zijn. 

Het begint eigenlijk allemaal met een overkoepelend gevoel 'er moet iets gebeuren'. Iedereen die begonnen is met opruimen voelt een bepaalde noodzaak dat er iets moet veranderen. Er moet iets in gang gezet worden. 

En dat gebeurt met een eerste stap. 

Ik begon ooit met het opruimen van de vaatwasser. Niet het soort kastje waar je het eerste aan zou denken. Maar het was een begin. Ik had de eerste stap genomen. Van de vaatwasser ging ik naar de badkamer en van de badkamer naar de woonkamer en vandaar naar de kinderkamers en weer terug naar de badkamer. Kris kras. Voor menigeen zou het vast compleet willekeurig zijn en zonder structuur, maar ik dacht als ik eerst nog moet gaan nadenken en uitdokteren hoe ik dit gestructureerd moet aanpakken, dan gaat er niks veranderen. Een beetje zoals verzuchten dat je geld over wilt houden, maar je niks aan je uitgavenpatroon wilt veranderen. Dat schiet ook niet op. Soms moet je gewoon ergens beginnen. En dan is dat het begin. Vandaar volgt een vervolgstap en vandaar een nieuwe stap. En ook als er geen plan is, dat is allemaal oké. Dat plan ontvouwt zich wel wanneer je blijft luisteren naar wat het opruimen jou brengt, wanneer je blijft voelen naar wat het bij jou teweeg brengt. Er is iets in gang gezet en je hebt iets gedaan met een noodzaak die je voelde en dan is dat goed. 

De grote gemene deler in vrijwel alle ervaringsverhalen is de kracht van kleine stapjes. Wanneer de spullen ons boven het hoofd groeien, wanneer we niet weten waar we moeten beginnen, dan helpt het om klussen in kleine stapjes aan te pakken. Kleine stukjes tijd, 10 of 15 minuten. Kleine beslissingen. Kleine delen van het huis, bijvoorbeeld eerst de slaapkamer. 

Met deze 6 stappen maak je een goede start bij het opruimen 

1) ruim vooral op voor jezelf, niet voor een ander

Als eerste wil ik noemen dat het opruimen jouw persoonlijke zoektocht is. Wanneer we ons overbelast voelen dan is het makkelijk om onze pijlen te richten op de spullen en gewoontes van een ander. Hoewel het waar is dat in een huishouden nooit 1 persoon de schuldige is, wil ik toch benadrukken dat het jouw eigen zoektocht is. Het is daarom ook belangrijk dat jij je richt op het opruimen van je eigen spullen. Probeer niet teveel tijd te besteden aan het overtuigen van je huisgenoten om zijn/haar spullen (dozen met spullen die uit zijn/haar ouderlijk huis komen, studiespullen, foto's van vorige relaties, een schuur met projecten die niet af zijn) op te ruimen, want je kunt hierin heel erg verstrikt raken als je huisgenoot nog niet zo ver is om hiermee aan de slag te gaan. Je gaat dan eigenlijk aan de slag met zijn/haar ballast en dat kan verwarrend worden. Met name in de beginfase van het opruimen loopt het gevoel van ergernis over teveel spullen heel erg door elkaar. Die emoties kunnen soms net zo'n kluwen zijn als de doos met elektronicakabels of het mandje met restjes wol die in elkaar zijn gehaakt of de kerstverlichting die niet goed is opgeborgen. Het enige waar je je wel in moet verdiepen als de ander het niet doet, is de gezamenlijke administratie. 

2) laat alles door je handen gaan

Ik vind het ook belangrijk om te noemen dat jij zelf elk item in handen moet hebben. Je hoeft niet bij elk item even lang stil te staan, maar in het proces is het belangrijk dat je even contact maakt met het item en met wat het bij jou zelf teweeg brengt. Het kan soms zo aantrekkelijk voelen - weet ik uit eigen ervaring - om een container te laten komen en daar gewoon alles ongezien in te kwakken. Maar de grootste lessen van het opruimen haal je er uit door over elk item een keus te maken. 

3) zoek soort bij soort

Leg kleding bij kleding. Bloempotten en vazen bij elkaar. Hobbyspullen bij elkaar. Gereedschappen bij elkaar. Foto's bij elkaar.  Speelgoed bij speelgoed. Telkens als je in een kast of kamer iets tegenkomt wat daar niet hoort, breng je het naar zijn soortgenoten. Hiermee maak je overzicht en zorg je dat zaken compleet zijn. Als je dan speelgoed wilt gaan uitzoeken om te verkopen, dan heb je de meeste kans dat je het compleet kunt aanbieden. 

4) bepaal een parkeerplek

Als je de ruimte in huis hebt, dan kun je er voor kiezen om een kamer te gebruiken als parkeerplek. Je komt iets tegen in een kast waar je het niet meer wilt, maar je kunt op dat moment nog geen besluit nemen over wat je er dan wel mee wilt. Als je het in een aparte kamer kunt parkeren, dan zou ik daar zeker gebruik van maken. Maar een deel van een kamer kan ook. Ik noem het 'spullen in een hoek drijven'. 

5) bepaal een vaste plek voor kringloopspullen

Wijs een vaste plek in huis aan waar kringloopspullen naartoe gaan. In de gang, in de trapkast, op een logeerkamer, in de auto. Alles wat je tijdens het opruimen tegenkomt en bestemd is voor de kringloop, zet je op deze vaste plek. In dozen, of tassen. 

6) bepaal vaste plekken voor je afval

Zorg dat je vaste plekken in huis hebt voor gescheiden afval; restafval, glas voor de glasbak, oud papier, batterijen, groenafval. Later kun je bij jezelf te rade gaan of je de hoeveelheid afval kunt verminderen (want dan hoef je het namelijk ook niet op te ruimen). 

Opruimen is een zoektocht. Met elk item dat je in handen neemt, leer je meer over jezelf. Oude patronen worden niet meer zo star als ze vroeger waren. Negatieve gedachten minderen. Gehechtheid aan spullen neemt af. Je voelt je vrediger. Met een innerlijke rust. Tegenslagen brengen je niet meer zo snel uit balans. Je kunt duidelijker onderscheid voelen tussen de ballast van jezelf en de ballast van een ander. Je wensen voor jezelf worden duidelijker. 

In eerste instantie voelt het wellicht alsof je een nieuw mens wordt, maar wat er in werkelijkheid gebeurt is dat je wordt wie je altijd al was. Je hebt jezelf uitgegraven uit je eigen spullen. Je hoefde niets aan jezelf te verbeteren, niet méér spullen te hebben om aan een ongrijpbaar ideaalbeeld te voldoen, niet méér te zijn dan wie je al was.

Met elk aspect van het opruimen groei je dieper in jezelf. 

Warme groet, 

Anita 

Elke maand ben ik een dag beschikbaar voor persoonlijke begeleiding. In mijn nieuwsbrief kondig ik de data aan. Wanneer je op de hoogte wilt blijven van deze aankondigingen en wil je me volgen in mijn zoektocht naar een eenvoudiger en opgeruimder leven meld je dan hier aan voor de nieuwsbrief. 

Wat in de natuur is, is ook in onszelf

In de afgelopen jaren is de natuur een hele grote inspirator geweest voor mij bij het opruimen. En ook vaak een hele grote troost. Nu het voorjaar zich voorzichtig weer laat zien, moet ik denken aan hoe geruststellend ik het vond om planten, struiken en bomen weer knoppen te zien zetten. Iets wat soms volledig afgestorven was, bleek toch diep in de grond nog leven in te zitten. 

Door de natuur zo te observeren, kon ik die processen ook in mezelf herkennen. Hobby's of interesses, of kwaliteiten of karaktereigenschappen die ik al heel lang niet meer bij mezelf had bespeurd, bleken nog steeds aanwezig te zijn. Ze waren niet afgestorven. Ik hoefde ze alleen maar aandacht te geven en te verzorgen. 

Elk mens heeft een kern, een bron van licht, die nooit dooft. Altijd kun je terugkeren naar deze bron om jezelf weer te voeden en tot bloei te brengen. 

Warme groet, 

Anita

Deze blogpost is een deel uit de nieuwsbrief van maart. Wanneer je de nieuwsbrief nog niet ontvangt, maar dit wel graag wilt, meld je dan aan via deze link. 

Zelf maken: satésaus

 

Ik heb al heel veel dingen zelf gemaakt en er ook al heel veel hier op het blog gedeeld (allemaal te vinden in de rubriek Zelf Maken), maar satésaus is denk ik wel de allerlekkerste. 

Vroeger kocht ik de kant-en-klare satésaus van AH, maar daar zitten best veel extra toevoegingen in als verdikkingsmiddel, emulgator en kleurstof.

Nu ik het zelf maak, kan ik zelf kiezen welke basisingrediënten ik gebruik. 
De pindakaas van Jori vinden wij al jaren de allerlekkerste pindakaas die er is en bestaat uit louter pinda's en een snufje zeezout. Dus geen suiker aan toegevoegd. 
De kokosmelk van Go-Tan is altijd top. Er is ook een bio-variant, maar ik kies meestal de gewone, want goedkoper. Een mens zit raar in elkaar. 

Lees ook: De afwegingen die ik maak bij de keuze biologisch of niet-biologisch

Hoe maak je satésaus?

Je hebt nodig: 

• de allerlekkerste pindakaas van de wereld - er is een pot van 350 gr. en eentje van 650 gr. 
• kokosmelk
• ketjap manis
• ketjap asin
• sambal oelek

Doe drie flinke eetlepels pindakaas in een pan. 
Doe kokosmelk erbij, maar niet meteen het hele pakje. Ik laat altijd wat achter in het pakje zodat ik de dikte van de saus nog een beetje kan corrigeren. 

Verwarm dit op een laag vuur tot een egale saus. Veel blijven roeren zodat klontjes verdwijnen. 
Zie de foto hier onder:

De kleur is nog licht, zoals je ziet. De bruine satésauskleur krijgt het door de ketjap. 

Dan schenk ik er ketjap manis en ketjap asin bij. Dat doe ik een beetje op gevoel, maar ca. 2 eetlepels per saus. 
Waarom ook ketjap asin erbij? Dat is bij toeval ontstaan omdat ik een van de eerste keren niet genoeg manis had en er toen maar wat asin bij gedaan heb. Dat bleek verrassend goed uit te pakken, vanwege het zoutige. Het bleek een fijne tegenhanger van de zoete manis. Dus sindsdien is het onderdeel van mijn recept. 
Als de saus nog te dik is doe je het restje kokosmelk erbij. Als het alsnog te dik is, dan kun je evt. meer ketjap toevoegen of een andere melk die je toevallig open hebt.
Tot slot een theelepel sambal erbij. 

Lekker bij zelfgemaakte nasi. 

Eet smakelijk!

Warme groet, 
Anita

* deze blogpost bevat affiliatelinks naar producten die ik gebruik hebt. Wanneer je iets besteld, krijg ik hiervoor een kleine vergoeding. Het kost jou niets extra.