Eigen foto
Na de voorjaarsopruimbingo viel ik een beetje stil.
Maar ook daarvoor viel ik al met lange tussenpozen stil. De vele ideeën, aantekeningen en conceptblogposts haalden het niet om online te verschijnen.
Ik ben een beetje zoekende naar wat en vooral hoe ik wil vertellen over holistisch opruimen.
Ik schreef mijn blogposts altijd in dagboekstijl; ordenen van mijn gedachtes en daar de rode (universele) draad in vinden. Mijn opruimavontuur ging altijd zo: onderzoeken, ervaren, uitzoeken/inlezen en vervolgens begrijpen. Kortom, ik schreef intuïtief.
Op een gegeven moment ging ik mijn blogposts informatief schrijven, met meer achtergrondinformatie. Ik wilde graag dat ze beter als losstaande artikelen te lezen zouden zijn. Dat blijkt toch een hele andere manier, eentje waarin ik me wat minder vrij lijk te voelen.
Eigenlijk verplaatste ik mijn dagboekstijl naar de nieuwsbrieven. Die nieuwsbrief was altijd al a-typisch, want niet echt nieuws te melden in de zin van activiteiten op de agenda, meer gedachten van dat moment of probeersels om er een volledige blogpost van te maken. Vaak komt dat laatste er niet van, want alweer ingehaald door de tijd. Als ik erover geschreven had in de nieuwsbrief, dan vond ik het wel goed geweest. Dan had ik mijn creatieve ei gelegd. Ik kreeg ook steeds meer behoefte aan stilte. Mijn agenda werd steeds leger en social media steeds minder (deels doordat ik op mijn instagram geen reels meer te zien krijg en ik het maar niet voor elkaar krijg om dit op te lossen – hulp is welkom).
Schrijven was altijd mijn creatieve uitlaatklep. Een manier om mezelf uit te drukken. Te zeggen wat ik belangrijk vond. Wat als het een kwestie van uitgeschreven zijn? Wat wordt dan mijn creatieve uitlaatklep? Wat als er ruimte is voor andere vormen van het uitdrukken van mezelf? En ook: bestáát dat, dat je van uitdrukkingsvorm kunt veranderen?
Door de opruimbingo realiseerde ik me weer – door eigen ervaring en door de ervaringen van de deelnemers – dat we ons kunnen gaan identificeren met onze spullen. En als we merken hoe het voelt om zonder bepaalde spullen te leven, dan zien we opeens in dat we helemaal niets van onszelf weggegooid hebben, maar juist een stuk van onszelf teruggevonden hebben. Wat als we ons gaan identificeren met onze manier om uitdrukking te geven aan onszelf? En kunnen we die manieren ook loslaten?
Schrijven heb ik altijd al willen doen, dat vond ik altijd het allermooiste. Maar ik begon me af te vragen of ik misschien toe was aan andere manieren. Immers in het opruimen kom je door lagen heen, misschien ben ik nu in een andere laag dan het schrijven aangekomen.
Ik vroeg het mezelf af en ik ging het onderzoeken. Ik volgde een workshop combinatie van meditatie en intuïtief tekenen en dat vond ik heel ontspannend. Ook oefende ik met mezelf hardop uit te spreken. Ik nam een gesproken meditatie op voor de opruimbingo. Ook probeer ik in het dagelijks leven om me zorgvuldiger uit te drukken. Vaak wil ik zoveel vertellen, maar lijkt er nooit precies uit te komen wat ik het belangrijkst vind. (Waarom antwoord ik dat ik op maandag niet werk – terwijl ik eigenlijk elke dag werk (alleen niet voor baan in loondienst)?!).
Heel de mens - 4 lagen
Iets wat ik al wel wist en ervaren had, is dat een mens meer is dan lichaam en brein. Er is ook een ziel, datgene dat onze kern is en onstoffelijk. Maar dan is er ook nog iets als het ego, het IK. Dat vond ik altijd een ongrijpbaar iets. Bij de voorjaarsopruimbingo zag ik dit deel opeens wel! Ik ervaar het IK als een soort totaalpakket van alle delen. In het IK zit iets van een toeschouwer. Die kan naar het lijf kijken, emoties observeren, die kan kritisch op het eigen denken zijn (als je afstand neemt kom je soms tot een ander inzicht en be-denk je je), die kan de zielsmissie negeren en ook weer de ruimte geven, en die IK heeft een wil. Het IK lijkt al delen aan te sturen.
In de antroposofie wordt gesproken over het 4 lagen in de mens.
- het fysieke lichaam – dit is je lijf, je botten, je organen, je tastbare omhulsel.
- het etherlichaam – dit is je vitaliteit, je ritme, gevoel voor tijd
- het astraallichaam – dit is heel sterk verbonden met je gevoelswereld, je emoties. Dit weeft zich door het fysieke en het etherlichaam heen, dit is het deel van je spieren en zorgt ervoor dat je in beweging komt.
- Het Ik - dit is je individualiteit, hierin zit je zelfbewustzijn, hoe je uitdrukking geeft aan de wereld. Je gevoel voor zingeving.
Je voelt of herkent misschien nu nog lang niet al die verschillende lagen, maar alleen weten dat je meer bent dan hoofd en lijf, geeft je een dieper begrip over jezelf. En het geeft je de mogelijkheid om jezelf te ondersteunen door deze verschillende lagen aandacht te geven als je merkt dat je vast zit, je overweldigd voelt, gestrest bent of het gevoel hebt tegen een burn-out aan te zitten. Dit is waar de antroposofische gezondheidszorg op gebaseerd is: het aanspreken van het zelfhelend vermogen van de mens.
Opruimen is een heel laagdrempelige manier om de lagen in jezelf te herkennen en ook te herstellen en aandacht te geven. Andere manieren: meditatie, massage, gesprekken, healing, yoga, dans, intuïtief schilderen, wandelen.
Daarmee ben ik een beetje terug bij de manier van aanpak zoals ik het in het begin deed: onderzoeken, ervaren, inlezen, begrijpen en dan vertalen naar een universele boodschap en heb ik opeens een blogpost oude stijl geschreven. Ik voel me er prettig bij. Ik doop deze blogpost klaar. Het gaat blijkbaar zoals het komt.
Warme groet,
Anita
Wil je elke maand een nieuwsbrief/inspiratiemail met gedachtes van dat moment, passend bij het seizoen ontvangen? Klik hier om je aan te melden <-->
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
