Winter Solstice en offline

Zondag ging ik een dagje mediteren. Het thema van de dag was het tere licht in ons, passend bij de tijd van het jaar. De dag raakte een paar gevoelige snaren die in de laatste weken ook al geraakt waren. Meer dan ik kan laten blijken. De dag bracht me een verholen traan, maar ook innerlijke vrede. Soms is mediteren een last en een zegen tegelijk. De symboliek van het beginnende licht in onszelf en het lengende licht op aarde, bracht me op het spoor van Winter Solstice: 21 december. Het is de kortste dag met de langste nacht. Het is met moment in het jaar waarin het tere licht gaat groeien, zowel in onszelf als buiten ons. Het roept ons op om het tijd te geven om te groeien.

Bron foto: loveofgoddess.blogspot.nl

Ik heb besloten dat ik even offline ga. Deels omdat de computer wederom problemen geeft, dus die gaat weer naar de service afdeling voor reparatie. Deels omdat het vakantie is en de kinderen thuis zijn. Deels omdat ik de trap wil verven. Maar vooral omdat ik me wel even terug wil trekken. Er blijft heel veel om over te schrijven, wat er voor zorgt dat het blog blijft trekken. Ik voel dat het beter is dat ik hier even niet ben. Zodat het innerlijk licht in mij tijd heeft om te groeien.

Op Facebook zal ik af en toe wat berichtjes plaatsen. Gezellige kattenbelletjes of nieuwe inzichten. Wie weet zie ik je daar. In rechterbalk staat een knop om te liken.

Voor nu wens ik je een hele fijne en verlichte tijd.

Liefs Anita 

10

Een vrije dag

Afgelopen woensdag had ik een ingelaste vrije dag. Normaal gesproken werk ik op woensdag de hele dag en is Michel thuis, maar hij moest deze keer naar kantoor. In eerste instantie wilde ik alleen de middag vrij nemen, zodat ik 's ochtends nog wat zou kunnen werken en 's middags de kinderen van school zou kunnen halen. Maar ik had ook nog wat met mijn voortand die ging verkleuren. Het leek me verzekeringstechnisch gezien verstandig om dat nog dit kalenderjaar te doenals ik wat wilde. De tandarts bleek op woensdagochtend nog een gaatje voor me hebben (hahahaha), waardoor ik de hele dag vrij heb gevraagd. Ik voelde me wel bezwaard, want ik had die week daarvoor op donderdag ook vrij moeten nemen omdat Ellie ziek was. Maar mijn leidinggevende vond het geen probleem.

Overigens kan ik mijn ouders in veel gevallen vragen om de kinderen van school te halen, maar die gaan een keer in de twee weken op woensdag naar mijn bejaarde oom en een oude man moet je zijn routine niet afnemen. Bovendien stond 's avonds de Kerstviering van school op de planning en dat betekende vroeg eten en vroeg weg.

Zie hier de vele afwegingen van een werkende moeder.

Normaal gesproken vertel ik niet zo uitvoerig over wat ik allemaal gedaan heb op een dag. Niet in het dagelijks leven en ook niet hier op m'n blog. Deels omdat ik denk dat een ander niet op mijn trivialiteiten zit te wachten, deels omdat er soms zoveel gebeurt dat ik de helft vergeet. 

Omdat ik nu een ingelaste vrije dag had, waarop ik in eerste instantie niks gepland had, leek het me wel eens interessant om bij te houden hoe zo'n dag er uit kan zien. Ik merk dat vooral sinds de kinderen er zijn, ik zelden zomaar een dag vrij neem. Er is eigenlijk altijd een reden wanneer er een dag verlof opgenomen moet worden. 

In ieder geval zag de afgelopen woensdag er zo uit:

Nadat ik de kinderen naar school heb gebracht, ruim ik de ontbijtboel een beetje op, fiets dan naar de tandarts.

Een van mijn voortanden begon te verkleuren en ik herinnerde me dat ik er een theeglas o.i.d. tegenaan had gekregen, dus ik was er niet gerust op. Er bleek niets aan de hand, het was aanslag. Opgelucht naar huis. 

Toen ingelogd op het werk om de meest dringende vragen te beantwoorden. Ik wil een wasje draaien, maar ontdek dat het waspoeder op is. Zet het op mijn boodschappenbriefje. Daarna een uurtje om een blogartikel te schrijven. 

Ga boodschappen halen. Ik moet nu ook echt gaan, anders is heb ik niet genoeg tijd. Allerhande items moeten er gehaald worden. De kinderen gaan de volgende dag kerstbakjes maken op school en hebben een dinerkaars nodig. Ik heb niks meer in huis. Neem ook nog wat goedkope kerstkaarten mee. Rest van de boodschappen en oh ja, niet te vergeten de hoestdrank, want na Ellie hebben we allemaal een kriebel in de keel. 

Op de fiets naar huis bedenk ik me dat als we 's avonds naar de kerstviering van school willen, de fietsverlichting van de kinderen nagekeken moet worden. Oh jee, ik hoop dat we nog de goeie batterijen in huis hebben, want ik kom net van de winkel.

Het is al bijna tijd om de kinderen op te halen. Ik ruim snel op en ga alvast de tafel dekken. Bedenk ondertussen hoe de planning voor de middag er uit moet komen te zien. 

Haal de kinderen van school. Een vriendinnetje gaat mee spelen. Dit was al afgesproken.

Ik vraag of ik pannenkoeken met blauwe bessen zal bakken, ik had nog beslag over van gisteren.

Het vriendinnetje vraagt of dat pancakes zijn.

Ik zeg dat pancakes stiekem ook pannenkoeken zijn.

Ze wil wel pannenkoeken, maar geen blauwe bessen

Mijn kinderen willen poffertjes.

Vooruit.

Zelf neem ik zuurdesembrood met geitenkaas en tomaat. Mijn dochters willen dat ook wel na een portie poffertjes. Nog een tomaat erbij. Of twee. Gezonde trek wil ik faciliteren ook al heb ik er werk van.

Het vriendinnetje vraagt of ik zelf pannenkoeken maak, niet kant en klaar uit de winkel. Ik zeg dat ik zelf beslag maak en zij vraagt hoe je dat doet. 

Voor mij is het heel gewoon om het zelf te maken, dat ik er bijna niet aan denk dat dat niet voor iedereen geldt. Zo zie je maar weer.

Ondertussen staan ze te trappelen om van tafel te mogen want ze willen bij de overburen vragen of ze de hond uit mogen laten. 

Zij gaan naar buiten en ik kom er eindelijk aan toe om mijn brood op te eten. Het is al bijna 2 uur.

Ik word nog een paar keer onderbroken door de kinderen die verslag uit komen brengen van de deurbel van de buren die het niet doet (ja, die doet het wel, je moet harder drukken) en waarom ze 'deze keer' de hond niet mogen uitlaten. 

Ik ruim de tafel af en zoveel mogelijk het aanrecht op.

Pak alvast mijn handtas in voor de avond. Toegangskaartjes mee (er wordt gecontroleerd heb ik net die middag gehoord) en geld voor de collecte.

Ga beginnen met het avondeten. Een schotel waar ik pastinaak voor nodig heb. Dit ligt in de koelkast op zolder. Als ik daar kom zie ik dat de wasmachine klaar is. Even overweeg ik om 't in de droger te stoppen, maar doe het toch maar niet want dat is jammer van de nieuwe sokken.

Ook schiet me op zolder te binnen dat de kinderen niet alleen kaarsen maar ook versierselen voor de kerstbakjes mee moeten. En ik wilde mijn seizoenstafel weer inrichten (waar is eigenlijk mijn kerstengel??). Jammer, dan moet ik weer achter de knieschotten en daar ben ik net geweest voor de kerstspullen. Toch nu maar doen anders moet dat vanavond nog. 

Snel beneden verder.

De kinderen zijn bezig met kleurplaten. Mahaam, de printer doet het niet!

Is het al weer 3 uur?!

Help! Nu moet ik ècht naar de wc. 

Ik ga verder met koken. De meiden zitten te kleuren aan tafel.

Mahaam, mogen we de Barbie dvd kijken? Een klein stukje?

Ja, dat mag. Het duurt nog maar een kwartier voordat het vriendinnetje wordt opgehaald. 

Mahaam, de tv doet het niet!

Altijd hetzelfde. 

De tijd begint te dringen en ik sta in dubio of ik eerst de fietslampen zal repareren omdat het nog net buiten licht is, of dat ik toch eerst het eten klaar af zal maken. Toch maar eerst het eten.

Daarna de fietslampen. Poeh, hoe kreeg ik de koplampen ook al weer open?

Intussen wordt het vriendinnetje opgehaald. 

Ik neem even een kopje thee en een mandarijn en zet het bad aan. 

Kinderen in bad.

Ik strijk nog snel onze broeken voor de kerstviering die avond.

Ik pendel tussen bad, strijkgoed en het eten. Oh, help, ik had het nog moeten pruttelen in bouillon. Alsnog snel doen. Oh no! Niet 1,5 liter, maar 1,5 Deciliter!! Oh well, het zit er al in.

Op dit punt ben ik eigenlijk wel kapot.

De meiden willen zichzelf wassen.

Als ze me later toch roepen tref ik een compleet waterballet aan in de badkamer. 'Maar we zijn wel schoon mama'. Zelfstandigheid heeft een prijs.

Terwijl ik ze afdroog belt Michel om te zeggen dat hij onderweg is.

Beneden gaan we wat eten en zet ik de kinderen voor de tv (jaja ik weet het). Ik puf een beetje uit en Michel eet na. Ik borstel de haren van de meiden en mag zowaar vlechten er in maken.

Dan op de fiets naar de kerk waar we om kwart voor 7 aankomen. 

De Kerstviering is fantastisch. Wat veel werk wordt daar in gestoken.

Om half 9 zijn we weer thuis, tegen 9 uur slapen de meiden.

Ik ruim het aanrecht af, haal brood voor de volgende dag uit de vriezer, zet de vaatwasser aan. 

Niet veel later gaan wij ook naar bed.

Zo'n vrije dag moet ik niet te vaak hebben. Gekkenwerk!

Ik ben ook te vinden op Facebook. Met kleine berichten of blikken achter de schermen. In de rechterbalk vind je een knop om te liken.

6

De grappige dingen die kinderen zeggen #9

Gemma wrijft met haar handen over haar ogen en haar neus.
Ze zegt klagerig: 'Mijn neus voelt heel vervelend.'

Ellie: 'Weet je wat pas vervelend is?'
'Een zus!'

9

Ik ben even aan het lezen....

Eigenlijk zou ik moeten schrijven, dat had ik mezelf voorgenomen. Dat doe ik ook wel, dat schrijven, maar ik ben ook losse eindjes aan het wegwerken, waaronder het uitlezen (of eindelijk lezen) van een aantal boeken. Elke keer zeg ik tegen mezelf dat ik geen nieuwe titels uit de bieb mag halen, maar soms is het onderwerp té interessant om te laten liggen.

Van Ilona (klik) kreeg ik het boek The Frugal Cook toegestuurd. Een prachtig boek met alle tips en weetjes voor spaarzaamheid in de keuken. Veel van wat er beschreven wordt voer ik al uit, maar het doet me eens te meer realiseren dat ik het vroeger anders deed. En dat koken met wat er is, een vaardigheid is die je moet leren. Vroeger kon ik gerust groente laten verpieteren in de koelkast omdat ik net die week geen zin had in spitskool (of witlof, pastinaak, postelein), maar nu denk ik heel anders. Nu denk ik in maaltijden, elk stuk groente is weer een dag eten en dat maakt me veel bewuster en ook dankbaarder. En als er toch een stronk broccoli ligt te verkleuren in de koelkast, dan verwerk ik 'm in de soep. Nadat ik eerst de stronk heb gebruikt om er groentebouillon mee te maken. Op zulke momenten ben ik op mijn frugalst. Dat was tegelijk de reden waarom ik het boek van Ilona's weggeefactie won.

The Frugal cook - Fiona Beckett

Naar aanleiding van mijn stukje over inspirerende consuminderaars en minimalisten stuurde Franca mij het boek Not Buying it van Judith Levine. Ik was compleet verrast dat er lezers waren die het boek kenden, laat staan het in huis hadden. Franca stuurde me nog een paar meer boeken over consuminderen, waaronder Domweg gelukkig in de Kalverstraat. De naam van de auteur deed bij mij een belletje rinkelen. Even twijfelde ik, maar al snel wist ik het: ik zat namelijk bij de auteur Alina Nubé in de brugklas! Hoe bijzonder is dat. Een paar weekenden geleden trof ik mijn vriendin van de mavo, ik zal haar eens vragen of zij van het bestaan van het boek wist. Tot een paar jaar geleden zou ik niet teveel aan vroegah herinnerd willen worden, maar ik merk dat ik er nu anders in sta.

Not buying it - Judith Levine

Ik keer steeds meer terug naar mijn oude liefde voor de natuur. Ik las Spiritualiteit werkt in de tuin  en nu heb ik Hortus Spiritualis op de koffietafel liggen. Ondanks dat het seizoen er niet naar is om hele dagen in de tuin te werken, zoek ik vaker bezigheden buiten; ramen wassen, oprit vegen, bloembollen planten, spinnenwebben weghalen. De buitenlucht en de geluiden van buiten doen me gewoon heel erg goed.

Ik heb een fascinatie voor tijd. (Ik schreef er dit en dit over). Door de opkomst van de 24 uurs economie lijkt het alsof we geen moment meer mogen verspillen. Toch bekruipt mij soms het gevoel dat het de efficiëntie helemaal niet ten goede komt om op elk moment van de dag alles te kunnen doen. En dan ook nog het hele jaar door op hetzelfde tempo? Vertellen de seizoenen ons niet dat er cycli zijn van drukte en rust? Het boek Ritme van Marli Huijer gaat op dit onderwerp in. Marli Huijer is vanaf 2015 Denker des Vaderland. In het hele begin dat ik bij de faculteit Filosofie kwam werken (waar ik nog steeds werk) werkte zij daar ook. Een heel plezierige vrouw, die ontzettend productief is.

Er zit een blogpost in de pen over gezondheid volgens Ayurveda. Als aanvulling op wat ik al weet heb ik het boek Balans in je leven van Deepak Chopra erbij. Dat is een hele pil aan naslagwerk, wat ik momenteel niet allemaal tot de letter ga lezen, maar wel op mijn verlanglijst gaat.

Ook vond ik nog een inspirerend boek over schrijven. Yoeke Nagel heeft meerdere boeken geschreven die veel onderwerpen behandelen waar ik ook over nadenk. Ik herken in haar boeken de combinatie van spiritualiteit en dagelijks leven.
Schrijven met het creatiepentagram is daar ook een voorbeeld van. Deels behandelt ze de techniek van het schrijven, maar ze benoemt vooral het schrijven als creëren van iets wat in jou leeft en wat vorm krijgt door het op papier te zetten. Het is jouw stem die je doorgeeft en op die manier iets teruggeeft aan de wereld, waar jij inspiratie uit haalt.

In de Sinterklaastijd merkte ik weer hoe belangrijk het is om bewust met aankopen voor kinderen om te gaan. Ik heb daar weer allerlei nieuwe inzichten en opvattingen over gekregen. Mijn grootste ergernis is het aantal krijg-momenten bij winkels. [klik hier om te lezen wat ik eerder over krijg-momenten schreef].
Het standaard werk op het gebied van consuminderen binnen het gezin is volgens mij Consuminderen met kinderen van Marieke Henselmans. Ik had het nog nooit gelezen, maar haalde de hernieuwde uitgave uit dat fijne instituut: de bibliotheek.
Het boek was heel anders dan ik had verwacht. Ik had gedacht dat het (weer) een boek zou zijn over wat je allemaal niet zou moeten kopen of doen met je kinderen, maar het gaat verrassend genoeg niet over soberheid en beknibbelen en wijzen naar een ander. Het gaat veel meer de diepte in. Het gaat over wat je je kind wilt meegeven en niet over wat je ze cadeau wilt geven.

Livina Fluweeltje schreef zo wervend over het boek Het huis aan de Sont dat ik het leende van de bibliotheek. Het ligt te wachten op mijn nachtkastje en wordt sinds lange tijd weer een roman, na al die non-fictie. Ik verheug me er nu al op.

Van die lieve Sinterklaas kreeg ik Isabel Allende's Het negende schrift van Maya. Een tijdje terug schreef ik over haar laatste boek De Japanse minnaar en toen kwam ik er achter dat ik dit boek van Allende gemist had. Deze kon natuurlijk niet ontbreken in mijn verzameling, aangezien ik van (alleen) Isabel Allende alle boeken koop. Nog meer moois om te lezen in het vooruitzicht!

Dat was het wel even wat lezen betreft. Deze tijd van het jaar is dit jaar voor het eerst voor mij relatief rustig. Voor Michel wat minder rustig. Ik merk dat ik mijn aandacht vooral bij mijn gezin en huishouden heb. Nu het niet heel hectisch is op het werk, voel ik hoe prettig het is dat er niet ook daar aan mij getrokken wordt.

Even zonder de computer is prima (het is toch een groot zwart gat waarin je opgeslorpt wordt), maar gelukkig is 'ie weer terug van de reparateur. Nu kan ik weer fijn achter de pc met toetsenbord deze blogpost af kan typen. Schrijven op de pc met een toetsenbord vind ik toch een stuk prettiger dan op de ipad werken. De reparatie viel mee - voor ons, want er zit garantie op. Wat ook fijn is, is dat ik vandaag een ingelaste vrije dag heb. Niet dat zo'n dag veel vrije ruimte overlaat - er moet altijd van alles gebeuren o.a. bakken voor het Kerstontbijt op school en op tijd eten klaar hebben voordat we naar de Kerstviering gaan - maar het geeft me ook de ruimte om een uurtje te stelen voor het afmaken van deze blogpost.

Tot de volgende keer.
Liefs
Anita

9

Wat zit er in.....gedroogde cranberry s? + een recept

Zo leuk om jullie enthousiaste reacties te lezen op de rubriek 'Wat zit er in...'.

Deze keer heb ik gedroogde cranberry's onderzocht en het was op zijn zachtst gezegd verbazend. Vingers omhoog als je dacht dat daar niks in kon zitten. Ik!

Bij die winkel waar ik niet zo graag kom (flauw tasjesbeleid) kocht ik twee zakjes cranberry's. De tweede zak was gratis, of een euro. Zoiets. 

Thuis gebruikte ik ze voor mijn favoriete veelzijdige snack, namelijk wraps met roomkaas, ui en cranberry's. Toen ik ze op de snijplank had liggen om ze fijn te hakken vond ik het uiterlijk opvallend. Ze deden me een beetje denken aan gekonfijte vruchten. Ik pakte het zakje erbij en toen bleek er suiker op het ingrediënten lijstje te staan. Sterker nog, suiker stond als eerste genoemd, dus dat betekent dat er meer suiker dan cranberry's in zitten! Ik voelde me eerlijk gezegd bekocht. En dan had ik er ook nog twee zakjes van!

Zou dat gebruikelijk zijn vroeg ik me af, om cranberry's op deze manier te conserveren? 

Ik keek wat er in de cranberry's van de AH zit. Heel naïef dacht ik dat daar vast niets aan toegevoegd was, maar ook deze waren gezoet. Met ananassiroop deze keer. Allicht een iets beter alternatief dan geraffineerde suiker, maar waarom die toevoegingen? Betekent dat dat ze snel bederven of zijn ze zonder suiker niet te eten??

Volgens het wereldwijde web wordt de wat zurige smaak van de cranberry's niet door iedereen gewaardeerd, daarom wordt er vaak zoetigheid aan toegevoegd. Echt iets om op te letten dus als je suiker wilt vermijden.

Voor zover ik kan nagaan verkoopt het merk De Nieuwe Band zongedroogde cranberry's zonder toevoegingen. Verkrijgbaar bij reformzaak en o.a. bij de Ekonoom.

Net las ik dat de cranberry's van de AH zijn genomineerd voor de misleidende product van het jaar. Zelf vind ik die van De Tuinen dus nog een tandje erger, omdat dat met geraffineerde suiker is gezoet en niet met vruchtensap.

Het is een beetje behelpen met de foto's, aangezien de computer nog bij de reparateur is en daar precies de foto's op staan die ik nodig heb. Zo heb ik een foto van die overheerlijke wrap snack, maar die houden jullie dan van me tegoed. (belofte ingewisseld)

Je maakt het met een pakje monchou (of naamloze roomkaas), een kleine ui, een handvol cranberry's.

Laat de monchou op kamertemperatuur komen. Snipper de ui zo fijn mogelijk. Hak de cranberry's fijn. Meng alles door elkaar. Neem twee tortilla wraps. Smeer het mengsel uit over de wraps. Rol op. Verpak in huishoudfolie en bewaar in de koelkast. In plakjes gesneden een heel lekker hapje voor visite, maar ook heel lekker en handig om mee te nemen naar werk, school of voor onderweg

Anita's Dagboek is ook op facebook;  achter de schermen, vooraankondigingen over blogposts of hoeishetafgelopenmet. 

12

Ik ben er nog wel hoor!

Ik ben er nog wel hoor!

Alleen een beetje in beslag genomen door 5 december en ook door héél veel boekeninspiratie, waarover later meer. En de computer is bij de reparateur en werken op de iPad vind ik minder fijn.

Gistermiddag na schooltijd met de meiden naar de pepernoten pop-up store geweest. Dat was een leuk uitstapje met de bus naar de Stad.

Die met framboos!

Een drukte van belang in de pepernotenwinkel!

Deeg voor gevulde speculaas staat te rusten onder mijn nieuwe bijenwasdoek. Lang getwijfeld of ik er een zou kopen, nu toch gedaan. Morgen verder met feestelijk eten maken. Mijn ouders komen om samen pakjesavond te vieren. Met elkaar tapas eten en dan wachten of die goede Sint wel zal komen.

Fijn weekend!

Liefs Anita 

12

Oh kom er eens kijken...wat ik in mijn schoentje vind

Deze week besloot ik dat het kledingbudget maar eens aangewend moest worden voor nieuwe sokken en hemden voor Michel. De sokken waren al tijden (ik denk jaren) aan vervanging toe, maar steeds ging er iets anders voor wat aangeschaft moest worden.

Deze keer liet ik de sokken en de hemden voorgaan, want anders komt het er nooit van. Ik sloeg meteen een voorraad in zodat alle oude spullen... foetsie....in de kliko konden!
Alle oude sokken (er bleven nog drie paar goede over) gingen weg en de hemden zijn naar de poetslapstapel gegaan.
Bij de kassa dacht ik mijn kortingsbon van € 10 euro te kunnen verzilveren, maar er werd mij fijntjes verteld dat ik de kortingscode van te voren had moeten activeren. Niet zo bevorderlijk voor mijn humeur. De verkoper mocht dan gelijk hebben, flauw was ik wel.
De teleurstelling hierover zette ik manmoedig van me af, maar kostte me wel even moeite.

Op de foto kan ik wel goed zien dat er blauwe en zwarte sokken zijn, maar in het echt is dat onderscheid véél moeilijker te zien. Nu met alleen maar zwarte sokken ben ik daar van af. 

Alle sokken waren zo....

Maar thuis wachtte mij een aangename verrassing, die de weegschaal weer helemaal de andere kant deed uitslaan. Ik vond in mijn mailbox een bericht van Mark van overhemden.com 

'Dé specialist in merk overhemden voor mannen online.'

Als ik wilde dan mocht ik gratis sokken van Happy Socks ontvangen. Ik hoefde alleen maar een link te vermelden op mijn blog. Happy Socks had ik wel eens in de winkel gezien en ook wel op andere blogs voorbij zien komen. Heel vrolijk gekleurde sokken. Dit wordt er gezegd over het concept van Happy Socks:

'Happy Socks (sokken) is opgericht met een bijzondere visie; het veranderen van een alledaags product in een kleurrijk design item dat ook nog eens geluk verspreidt.'

Voor mezelf hoef ik niet van die kleurige sokken, maar voor de kinderen vond ik het wel heel erg leuk. De man sloeg ik even over, want die had zojuist een nieuwe voorraad sokken gekregen. Ik hoopte dat ik zo slim was geweest om niet hardop te zeggen dat er sokken onderweg waren, want dan kon ik ze nog bij de cadeautjes van Sint doen ;-)

Op de vraag 'oh, kom er eens kijken, wat ik in mijn schoentje vind' is dan het antwoord: sokken! Dat vind ik dan weer een grappige speling van de taal; schoenen...sokken.

En alsof het niet op kon, mocht ik voor de heer des huizes ook nog een T-shirt voor onder zijn overhemd uitkiezen. Manlief heeft 'm goedgekeurd; extra lang, zacht, soepel, mouwen niet te strak en hij heeft zelfs geen commentaar gegeven op het feit dat de shirts zijnaden hebben.

De sokken had ik met het shirt stiekem op de foto gezet. So far so good. En toen wilde Ellie ergens een foto van maken en keek ze op het scherm naar de foto's uit het geheugen. 'Ooooh mama! Van wie zijn die mooie sokken?!'  Oké, daar ging mijn Sinterklaascadeau....
Gemma wilde geen paar hebben, want 'het zijn jongenssokken.' Dus nu is Ellie happy met twee paar. En je kunt ze uitstekend combineren!

10

3 tips voor een ontspannen Sinterklaas met jonge kinderen

Het zijn spannende tijden voor jonge kinderen. En de ouders kunnen het er ook heel druk mee hebben! Elk jaar leerde ik weer wat bij over wat de beste aanpak was. Voor ons is helaas het 'gelovige tijdperk' van korte duur, geen jongere broertjes en zusjes van Gemma en Ellie waar wij onze verkregen wijsheid op kunnen toepassen.

Daarom deel ik mijn wijsheid met jullie, wie weet heb jij er nog wat aan.

Tip 1:

Hou niet te krampachtig vast aan het concept van tradities en gezellig avondje.

Zijn je kinderen zes jaar of jonger: laat ze gewoon in een half uur tijd alle pakjes uitpakken, hup achter elkaar door. Laat die pepernoten, die banketstaaf en amandelspijs maar zitten, kinderen zien maar 1 ding en dan zijn PAKJES. Zo ben je mooi op tijd klaar, kunnen de kinderen voor 7 uur naar bed en hebben jij en je partner nog een rustige avond met al dat amandelspijs en banketstaaf.

Tip 2:

Leg de lat der verwachtingen niet te hoog.

Vooral niet als het op schoencadeautjes aankomt. Hou het simpel. Pepernoten, snoepgoed, kleurplaat, stempels, haarelastiekjes, minipuzzel, zeg maar alles wat je de rest van het jaar gratis hebt gekregen bij winkels. Doe er alleen een cadeautje van formaat in (max € 5) op de dag van de intocht van Sinterklaas of wanneer je kind naar een Sintviering is geweest. En weet je wat zo leuk is aan het feit dat ze het pakje krijgen van Sinterklaas? Als het tegenvalt, dan heeft Sint het gedaan en niet papa en mama ;-).

Tip 3:

Laat je kind nooit de schoen zetten in het weekend!

Als je wilt dat er in deze periode enige nachtrust wordt genoten, of dat nu van je kinderen is of van jezelf, spreek dan juist NIET af om de schoen op zaterdag te zetten. Tenzij je het niet erg vindt dat je kind op zondagochtend al om half 6 jou wakker komt maken om te vertellen wat Sint en Piet in de schoen heeft gestopt en je ze op een doordeweekse dag amper wakker krijgt om op tijd naar school te gaan. Mijn tip is: draai het om. Geen schoen zetten in het weekend, maar wel op een doordeweekse dag.

Ondanks alle kopzorgen en gestuiter is het toch elk jaar weer een feest om helemaal voor in de stemming te komen. Ik kocht krijtstiften (van Edding) en ging daarmee aan de slag. Wat is dat ontzettend leuk om te doen! Had ik dat maar veel eerder uitgeprobeerd. De meiden vonden het ook leuk en hebben zich flink uitgeleefd. Er zijn ook krijtpotloden in verschillende kleuren te krijgen. Ook leuk spul (van Stabilo).

Ze zetten hun schoen op de avond van de landelijke intocht. 

Ranja voor de Piet. Wortel en water voor het paard. 

Onze poes vond het bakje water ook heel fijn. Dat Sint en Piet ook wat kattenbrokjes hadden gestrooid (op verzoek van de kinderen) kwam poes ook heel goed uit. Wij vonden het wat minder toen hij de daaropvolgende dagen klagend stond de miauwen bij die plek.

We gingen naar het Sinterklaasfeest op Michel's werk. Zo prachtig hoeveel aandacht er elk jaar aan besteed wordt. 

Voor ons de laatste keer, volgend jaar zijn de meiden 8 en dan mogen ze niet meer meedoen. 

Het was toch nog even spannend voor Ellie, zodoende mochten ze bij Sint en Piet op schoot. 

De seizoenstafel waarvoor ik met strijkkralen wat gemaakt heb en een tekening met krijtstift maakte. 

Gemma en Ellie zijn nu groot genoeg om het uitpakgebeuren iets te rekken, vind ik. Daarom heb ik bedacht dat we gaan ganzenborden. Elke keer wanneer ze op een ganzenvakje komen, mogen ze een pakje uitpakken. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat de dobbelstenen en het bord door de kamer vliegen.  

Lieve groet

Anita

4

De oven schoonmaken met HaRa

Laatst schreef ik over mijn pogingen om - mens- en milieuvriendelijk - mijn oven schoon te maken. Ik probeerde citroen, ik probeerde een mengsel met bakingsoda. Helaas zonder succes.

Maar ik geef me niet zomaar gewonnen. Al snel begreep ik dat velen met mij op de ideale ovenreiniger zitten te wachten, dus deed ik wat veldwerk en daarvan mogen jullie nu meeprofiteren.

Door een opmerking van Livina Fluweeltje realiseerde ik mij dat de oplossing wel eens dichterbij zou kunnen zijn dan ik dacht. Mijn moeder is jaren geleden bij een demonstratie geweest van HaRa. Schoonmaakmiddelen die voor 99% biologisch afbreekbaar zijn en zijn gemaakt van natuurlijke grondstoffen. Mijn moeder heeft meerdere producten gebruikt en ik gebruik de universele reiniger al jaren. Ik was alleen vergeten dat ze ook andere producten hebben.

Essentieel voor het werken met de HaRa schoonmaakmiddelen is de microvezeldoek. Niet zo maar een microvezeldoek, maar de moeder aller microvezels. HaRa (afkorting van Hans Raab) is namelijk de uitvinder van de microvezel. Deze doek is van veel betere kwaliteit dan alle nakomelingen. Laat ik nou al jaren zo'n doek gebruiken.

Het moest al gek zijn, bedacht ik me, dat HaRa geen ovenreiniger zou hebben. Ik zocht op het web en vond zowel de reiniger als een consulente in de buurt. Ik stuurde haar een mailtje en ging bij haar langs tijdens open huis. Ik ging niet alleen naar huis met een spuitbus ovenreiniger, maar ook met een hoofd vol informatie en handige schoonmaaktips. Je kunt de ovenreiniger ook gebruiken op kitranden in de badkamer, op de scharnieren van de vaatwasser, op het rooster van je barbecue.

De test
Ik kon bijna niet wachten om het uit te proberen! De consulente zei nog wel dat het best zo kon zijn dat het er niet na een behandeling af was, maar stiekem dacht ik dat dat voor mij niet zou gelden.

Het spul kan zowel koud als warm verwerkt worden. Warm wil zeggen dat je de oven kort opwarmt tot 100 graden. Koud wil zeggen dat je 'm niet opwarmt. Je spuit het dun in, hoeft echt geen dikke laag. Dat wil je ook niet, want zo'n bus kost € 18.  Je laat het minimaal een nacht intrekken, maar je kan het gerust 24 uur laten zitten. Er zijn natuurlijke middelen in verwerkt, dus dat vraagt meer werkingstijd. Daarna neem je het af met een vochtige HaRa microvezeldoek.

Even om het geheugen op te frissen: hieronder de tussenplaat en de bodem van de oven zoals het na de vorige schoonmaakronde eindigde.
Misschien moet ik even uitleggen waar de tussenplaat voor is. Wij hebben een zogenaamde dubbeloven van Atag, die kun je met een tussenplaat in tweeën delen. Je kunt zowel het bovenste deel gebruiken als het onderste deel. Handig als je meerdere taarten tegelijk wilt bakken, maar vooral energiezuinig, omdat een halve oven sneller is opgewarmd. Je kunt ook de tussenplaat er uit halen en de gehele oven gebruiken.

Tussenplaat:

Bodem van de oven:

Inspuiten met ovenreiniger:
Een nacht wachten duurde me al te lang, zo nieuwsgierig was ik. Na een nacht inweken veegde ik het schuim er af. Ondanks dat de consulente had gezegd dat het best voor kan komen dat hardnekkig vuil er niet na één behandeling af gaat, moet ik zeggen dat ik toch licht teleurgesteld was dat er bij mijn oven geen wonderen gebeurden. Het vuil aan de wanden ging er uitstekend af, zonder veel te hoeven wrijven, maar het vuil op de bodem was echt heel hardnekkig. Ik spoot het nog een keer in en warmde de oven toen op en liet het daarna 12 uur zitten. Dat ging een stuk beter. Daarna heb ik het nog een keer behandeld, ook maakte ik de zijroosters schoon (manlief wist mij te vertellen dat die er uit konden :-| ) en de tussenplaat. Hieronder zie je het eindresultaat aan de hand van foto's.

Boven van de oven:

Tussenplaat, het vuil trekt in het schuim:

Wachten en dan met de HaRa vezeldoek afvegen. Zoals je ziet had ik op deze foto nog niet door dat de zijrooster er uit konden. 

Na poging 1:

Poging 3:

Het is er nog steeds niet helemaal af, maar nu ik zo de foto's zie van voor en na, dan is het toch wel een heel groot verschil. 

En...het schuim heeft geen chemische lucht, het ruikt zelfs heel aangenaam. Het was licht irriterend aan mijn handen, dat verwacht je niet van natuurlijke ingrediënten, maar ook de natuur kan allergische reactie geven. Ik zou handschoenen aan kunnen doen, ware het niet dat die vaak irriterend werken op mijn handen. 

De tussenplaat na een paar behandelingen! Moet je kijken hoe 'ie glimt!

De zijkanten, inclusief de roosters, glimmen weer als nieuw.

Dit is wat er nog op de bodem zit. Later ga ik weer verder, want ik moet en zal het er uit krijgen. Voor de rest glimt de oven me tegemoet.

Conclusie: 

HaRa ovenreiniger is een krachtige reiniger. Een heel groot voordeel is dat het gemaakt is van natuurlijke grondstoffen. Fijn voor de klussen waar zand, zeep en soda niet afdoende zijn. 

Nadeel is het grote geduld dat je er voor moet hebben. Bij het reinigen van de oven moest ik echt rekening houden met het moment, bijvoorbeeld niet op Vrijdag Bakdag. Of op een dag dat we pizza willen eten, of eten warm willen houden. 

Mijn enige echte bezwaar is dat er niet op de fles staat wat er precies in zit. Weliswaar van natuurlijke grondstoffen, maar ik wil dan graag weten wat die grondstoffen zijn. Zo vermijd ik bijvoorbeeld zelf producten waarin sodium laureth sulfate is verwerkt. Hiervan is aangetoond dat dit eczeem kan geven, ook bij mensen die niet allergisch aangelegd zijn. Maar ik weet nu niet of dat er in zit.

Ik heb geprobeerd wat meer te weten te komen over de ingrediënten.

Dit zit er in de universele reiniger (dus niet de ovenreiniger):

15-30% anionische tenside

< 5% huidbeschermingsstoffen

< 5% oplosmiddelen

< 5% hulpstoffen

Geurstoffen: limoneen, citral

Kan allergische reacties veroorzaken.

Bevat geen conserveringsmiddelen.

Wat zijn dan anionische tensides?? Dat wil ik dan weten. Ik zocht het op. Anionische tensiden zijn negatief geladen basistensiden met goede reinigende en schuimvormende eigenschappen.

Deze informatie vond ik op de site van jojoli.nl. Dit is een webwinkel waar je grondstoffen kunt bestellen om zelf je schoonmaakmiddelen of verzorgingsproducten te maken. [!]

Een tensidemix van hun website kan bijvoorbeeld zijn : disodium laurethsulfosuccinaat. 

Concreet ben ik dus niet veel wijzer geworden. Ik denk dat ik nog wat verder ga informeren.

Door mijn ervaring met de universele reiniger en nu de ovenreiniger ben ik weer helemaal op het spoor van HaRa gezet. Ik heb veel schoonmaakproducten zelf gemaakt, o.a. wasmiddel en handzeep en douchegel. Hoewel dit de grootste bezuiniging is die je in het huishouden kunt doen, en ecologisch helemaal verantwoord, had ik toch bij alle wel een bezwaar. De was werd grauw, zeep voor het handpompje en de douchegel zijn allemaal slijmerig, met geknoei tot gevolg. 

Daarom vind ik de HaRa producten op dit moment heel plezierig. Ontzettend zuinig in gebruik, je kunt het bij een paar basisproducten houden en het is milieuvriendelijk. Maar dan zonder het werk van zelf maken.

Demonstratie

Omdat ik weet nu wel door heb dat een goede, milieuvriendelijke ovenreiniger zo'n gewild product is, leek het me een leuk idee om een demonstratie te organiseren. 

Op maandagochtend 18 januari komt consulente Boukje bij mij thuis een demonstratie geven van de HaRa producten. Ja, het wordt een heuse party. 

Dus lijkt het je leuk om meer over de HaRa producten te weten te komen, en lijkt het je leuk om eens bij mij thuis te komen kijken, lijkt het je leuk om mij een keer te ontmoeten, dan ben je bij deze van harte uitgenodigd. Ik woon in een buitenwijk van de stad Groningen. Het lijkt mij heel gezellig!

Ik zal zorgen dat mijn huis opgeruimd is, maar ik zal een paar vlekken laten zitten, voor de demonstratie :-).

Wil je zelf een ovenreiniger bestellen dan kan dat via je plaatselijke consulente of via de webwinkel HaRa.nl

19

Face Yoga

Watte?! Face Yoga?!
Je leest het goed: yoga voor je gezicht. Ik reageerde ook verbaasd toen ik het ergens online tegen kwam. Maar het leek me wel wat en probeerde het uit met het gratis e-book van Fumiko Takatsu.

Na dag 1 had ik enorme spierpijn! In mijn gezicht! Een hele vreemde ervaring.

Na dag 2 voelde ik al verschil. Mijn gezicht voelde veel 'lichter', de lijnen bij mijn wangen (de zogenaamde nasolobial folds...je leert elke dag iets nieuws) leken minder treurig en die rare spier bij mijn rechterwang kwam tot rust. Ik was zelfs zo enthousiast dat ik het uitgebreide betaalde e-book Face Yoga Method aanschafte.

Dus doe ik nu al een paar dagen een leeuw na. Of iets wat er op lijkt.

Steek mijn tong uit voor een facelift. 

En maak er allerlei geluiden bij. Mijn huisgenoten vinden me maar gek. We zullen wel zien wie er het laatst lacht.

Fumiko Takatsu is de bedenker van de Face Yoga Method. Op haar 36e kreeg ze een ernstig auto ongeluk, waarna haar gezicht scheef ging trekken. Ze gebruikte haar kennis van yoga om oefeningen voor haar gezicht te ontwikkelen.

Het gratis 5-stappen plan kun je op de website van Fumiko Takatsu downloaden.

Face Yoga Method

Het e-book is voor € 4,50 bij Bol te downloaden.

10

Henry David Thoreau - Walden, Burgerlijke ongehoorzaamheid

Vergat ik in mijn vorige blogpost maar zo de belangrijkste persoon die mij op het pad van minimalisme heeft gebracht. Nou ja, eigenlijk is het wel de moeite waard om er een afzonderlijke blogpost over te schrijven.

"Ons leven wordt verspild aan details. 

Vereenvoudig, vereenvoudig."

Het boek Walden van Henry David Thoreau (1817-1862) verscheen in 1854. En nog steeds wordt zijn gedachtengoed besproken.

Walden - Henry David Thoreau

Even voor het gemak meer informatie over het boek gehaald van Wikipedia:
"Walden; or, Life in the Woods, of kortweg Walden, is een boek van de Amerikaanse schrijver Henry David Thoreau. Thoreau publiceerde dit boek in 1854, na er negen jaar aan te hebben gewerkt.

Walden beschrijft een poging die Thoreau deed om een tijdlang eenvoudig te leven in een zelfgebouwd huisje in een bos vlak bij een meer. Het boek is vernoemd naar de naam van dit meer: Walden Pond. In werkelijkheid duurde deze periode in Thoreaus leven twee jaar en twee maanden, maar in het boek zijn de gebeurtenissen verteld alsof ze in één jaar hebben plaatsgevonden.

Walden is niet eenvoudig in een bepaald genre te plaatsen. Het heeft een duidelijk autobiografisch aspect, maar het is vooral bekend geworden om zijn filosofische, spirituele en maatschappij-kritische boodschap die aansluit bij het transcendentalisme. In het boek levert Thoreau (gedeeltelijk impliciet) kritiek op een aantal waarden in de Amerikaanse maatschappij; met name op de waardering van persoonlijk bezit en hard werken. Hij stelt daar zijn eigen manier van leven tegenover als alternatief."

Aan dit boek kleeft een heel specifieke herinnering. Ik associeer het namelijk onmiddellijk met een vriendin van de meao. Zij deed na de meao toelatingsexamen voor een universitaire opleiding Engels. De universitaire wereld was toen nog echt een ver-van-mijn-bed show (inmiddels niet meer, volgend jaar werk ik er 10 jaar) en zij nam mij een keer mee naar haar faculteit, want ja ja ja....daar had je maar zo gratis toegang tot een computer èn ....het wereldwijde web!! Het was ergens in de beginjaren 90.

Voor haar studie had ze juist het boek Walden (ook wel 'On Walden Pond' genoemd met of zonder de subtitel 'burgerlijke ongehoorzaamheid') gelezen en ze was er helemaal wèg van. Nu had ze ontdekt dat je via het web Walden-souvenirs kon kopen. Zo liet ze me zien waar je ansichten kon bestellen. Haar enthousiasme en de foto's van Walden grepen me meteen en ik voelde gelijk aan waar Thoreau kritiek op had. Op de hang naar bezit en het adagium van werken om meer en meer bezit te krijgen. Kritiek op de effecten van het consumentisme op natuur en maatschappij.

Hoewel de titel en de auteur nooit meer uit mijn hoofd zijn verdwenen, duurde het nog heel veel jaren voordat ik bij een ramsj een exemplaar zag liggen en zo ver was dat ik me er in wilde verdiepen.
Ik ben in het boek begonnen, ook al weer een paar jaar geleden, maar hoewel ik het niet uitgelezen heb (afgeleid door iets anders) heeft het evengoed veel indruk op me gemaakt. Het terug gaan naar de natuur, afstand nemen tot de consumptiemaatschappij, onderzoeken wat een mens daadwerkelijk nodig heeft. Specifieker, wat je zelf als mens nodig hebt; heel boeiend voor mij.

Thoreau was in de twee jaren dat hij aan het meer Walden woonde volledig zelfvoorzienend. Hij maakte zelf zijn brood van slechts twee ingrediënten: water en meel.
Zijn gedachten over de landbouw waren heel opvallend. Zo zag hij hoe kleine boeren in de schulden raakten. Een boer begon grootschaliger te verbouwen. Deze boer moest hiervoor geld lenen. Vervolgens had de boer geen andere keus meer dan uit te breiden en prijzen te verhogen, want de schulden moesten afgelost worden. En er moest meer geïnvesteerd worden. Voor de kleiner
e boeren in de omgeving was er weinig keus; ook zij moesten aan schaalvergroting doen, dus lenen om te investeren en dan productie maken en prijzen omhoog.
Dat dit proces scheef is, had Thoreau heel goed gezien.

Nu ik de lijn van inspirators helemaal terug ben gevolgd, sta ik er versteld van hoe lang het al in meer of mindere mate mijn interesse heeft. Elke keer tref ik weer een snipper inspiratie aan en voeg dat bij wat ik zelf ervaren heb. Ik krijg nu ik naar foto's gezocht heb over Walden Pond wel zin om er een keer naartoe te reizen....en dat is niet zo milieuvriendelijk :-)

Het boek is nog steeds te koop. O.a. bij bol.com.

12

Inspirerende minimalisten en consuminderaars

Als het op consuminderen en minimaliseren aankomt is het nooit genoeg. Het kan tenslotte altijd minder. Als je dat zelf niet zegt, dan zegt een ander het wel tegen je. En zo is het nooit genoeg. En dat is best tegenstrijdig aan het begrip consuminderen.

Een tijd lang had ik last van ‘hoe doet een ander dat toch!’. Niet verwonderlijk was dat in een periode dat de onkosten ons om de oren vlogen. Als ik dan las over gezinnen die van één salaris kunnen leven en óók kunnen sparen én kunnen aflossen dan vroeg ik me eerlijk gezegd echt wel af hoe die dat toch deden.

Gepieker over geld is iets wat ik heel onplezierig vind. Ik word er zorgelijk en gestrest van. Steeds afwegen en uitstellen van aankopen. Herhaaldelijk moeten zeggen dat iets niet gekocht kan worden omdat er geen budget voor is; het maakt een zurig mens van me. Ik raak er echt van uit mijn hum. En ik wil die zorgelijkheid niet overbrengen op mijn kinderen. Bewust omgaan met geld en tijd, spaarzaam zijn, ja allemaal prachtige waarden om aan kinderen over te brengen. Maar niet de zorgen over geld, daar komt weinig goeds van.

Het is een grote valkuil om in te vallen; kijken naar hoe een ander het doet. Want situaties zijn nooit een op een te vergelijken. Het was vooral voor mij een teken dat ik uit het oog was verloren – of dacht te zijn verloren – waar het mij om gaat. Het gaat nooit puur om het geld, maar het gaat om wat het je oplevert. Soms zorgen, soms vrijheid. Soms lusten. Soms lasten. (klik hier voor de lessen die geld mij geleerd hebben).

Het was echt een periode waarin ik moest omzien naar de stappen die ik had gezet. Om te kijken naar wat er al ten goede veranderd is.

Ook het inzicht dat wij weliswaar niet leven van een salaris, maar doordat wij beiden parttime zijn gaan werken, we wel een salaris hebben laten vallen, gaf me weer moed. Zo beschouwd doen we het niet gek.
Hoewel ik deze verdeling van gezin en werk graag zo wil houden, begin ik wel de grens te voelen van ons inkomen. Consuminderen is een kant van het verhaal, maar inkomsten is de andere kant. Het huis en huisraad roepen toch wel om het nodige onderhoud en de kinderen worden groter en daardoor duurder. Dus of het haalbaar is om met het huidige aantal uren te blijven werken (32 uur en 20 uur) dat vraag ik me af.

Zo volgde ik de lijn terug naar de personen die mij in de loop der jaren hebben geïnspireerd. Allemaal op verschillende momenten en misschien heb ik het toen niet zo beseft, maar nu achteraf zie ik dat ze ergens een zaadje hebben gezaaid waar ik later van heb kunnen oogsten.


Due South
Ik ben benieuwd of jullie deze tv-serie kennen. De serie gaat over de Canadese Mountie Benton Fraser. Opgegroeid in afgelegen gebied, kent de bergen en de bossen op zijn duimpje. Hij vertrekt naar Chicago om de moordenaar van zijn vader te vinden.
Voor mij is hij een minimalist pur sang. Hij gebruikt in de grote stad Chicago zijn vaardigheden als spoorzoeker. Hij ziet alles, hij hoort alles. Hij heeft niets nodig, hij leeft met het meest noodzakelijke.
Iets in de levensstijl, helemaal teruggebracht naar het strikt noodzakelijkst, heeft een grote aantrekkingskracht op mij. Hij leest de mensen zoals hij de dieren en bossen en de bergen leest. Hij werd natuurlijk gezien als iemand uit een achtergesteld gebied, maar feitelijk was hij veel slimmer dan de mensen in de bewoonde wereld.

Dat, en hij was gewoon erg aantrekkelijk. En die hond is ook een schatje ☺

Aflevering van BBC To Buy or Not to Buy
De BBC had (of heeft nog steeds)  een aantal day-time-television programma’s over wonen. In de reeks To Buy or Not to Buy mochten stellen die op zoek waren naar een huis drie huizen bekijken en een er van uitproberen.
Deze bewuste aflevering zag ik in de tijd waarin steen en been werd geklaagd over hypotheken voor starters. En dan vooral dat het vrijwel onmogelijk was om een fatsoenlijk huis te vinden voor het bedrag dat de bank verstrekte.
En in deze aflevering was een jong stel, halverwege de 20. Ik geloof dat de ene in het onderwijs werkte en de ander bij de politie. Geen topbanen dus. Als ik me niet vergis hadden zij 100.000 pond gespaard!! Zij hadden heel zuinig geleefd om dit te bereiken, maar ze zagen er niet uit alsof ze veel hadden gemist in hun jonge leven. Hoezo een starter kan niks op de huizenmarkt?!
Elke keer als ik denk dat iets voor altijd buiten mijn bereik ligt, denk ik aan dit stel.

Judith Levine, Not buying it. 
Deze vrouw was te gast bij Oprah Winfrey. Als persoon is ze me bijgebleven omdat ze heel sterk leek naast Oprah. Maar vooral haar verhaal is me bijgebleven.
Zij en haar man besloten om een jaar lang niets te kopen. Niets wat niet strikt noodzakelijk was. Over dit jaar schreef ze het boek Not buying it.
De aanleiding voor Judith Levine was haar frustratie over het feit dat zij en haar man goed verdienden, een comfortabel leven hadden, maar dat haar studentloan maar niet minder werd. Ze zou het in theorie dus goed moeten kunnen opbrengen om haar studieschuld af te betalen, maar dat deed ze nauwelijks. Ze bleef die schuld maar met zich meeslepen.

Een jaar lang gingen zij en haar man niet naar de bioscoop, niet naar het theater, niet uit eten, niet naar concerten, lieten geen eten bezorgen, kochten geen kleren, ging niet naar de kapper, naar de schoonheidsspecialiste enz.  Als snel beviel dat leven haar wel. Ze had niet het gevoel iets te kort te komen. Er kwam juist heel veel voor terug.
Het hele idee sprak me heel erg aan. Het raakte precies aan een onderbuikgevoel dat ik had, dat alles kunnen kopen, alles moeten meemaken, dat dat uiteindelijk niet de voldoening geeft die een mens nodig heeft. Ik zou die uitdaging wel aan willen gaan voor een jaar, maar ik denk niet dat ik Michel zo ver krijg. Wij passen de kaasschaafmethode toe. Van alles steeds een beetje minder.

Haar boek heb ik overigens nooit gelezen. Op youtube staan lezingen van haar waar ze over haar ervaringen vertelt.

Nu ben ik heel benieuwd door welke personen jullie geïnspireerd zijn op het gebied van minimaliseren en consuminderen.

Ps: ik bedenk me opeens dat ik mijn belangrijkste inspirator vergeten ben: Henry David Thoreau. Hij verbleef een tijd aan het meer Walden. Zijn beschouwingen over de maatschappij en commercie zijn een grote inspiratie voor me geweest. Dat is dan mooi voor een ander blogje :-)

19

Wat zit er in..... kokosmelk?

Kokosmelk is niet een product dat ik vroeger in huis had. Ik hield niet erg van de smaak van kokos, dus er was geen aanleiding om kokosmelk te gebruiken.

Maar sinds ik steeds meer kook from scratch is kokosmelk een ingrediënt dat vaker voorbij komt.

Tijd om eens goed te kijken naar wat er in zit.

Hoewel ik een voorkeur heb voor biologisch, koop ik het vaakst de pakjes van Go Tan. Deze zijn weliswaar niet biologisch, maar bevatten slechts twee ingrediënten. Namelijk kokosnootextract (75%) en water. Dus geen toevoegingen.

€ 1,05 voor 250 ml.

De fairtrade biologische kokosmelk bevat ko­kos­melk (van biologische oorsprong), sta­bi­li­sa­tor: gu­ar­gorn (E412). Kost € 1,39 voor 270 ml.
E412 valt in de categorie emulgatoren en is het nummer voor gurapitmeel. Een natuurlijk product, maar wordt toch gezien als niet geheel onschadelijk volgens ahealthylife en het boek Wat zit er in uw eten van Corinne Gouget (die overigens afgelopen zomer onder verdachte omstandigheden is overleden.)

Maar ik dwaal af.
Wat hebben we nog meer?
De Bon Coco klappermelk Light.  Bevat ko­kos­melk, wa­ter, sta­bi­li­sa­to­ren E412, E466, emul­ga­tor E435. Wat veel toevoegingen! Er is ook een biologische variant, maar die heeft ook veel toevoegingen. Zoveel toevoegingen vind ik niet zo aantrekkelijk voor een biologisch product.
Light betekent 5-7 % vet. De Go-Tan bevat min. 18% vet en hoe hoger het vetpercentage, hoe beter de kwaliteit.
De Bon Coco kost € 0,73 voor 400 ml.  Niet duur, maar dat komt dus omdat er nauwelijks vet - en dus nauwelijks kokos - in zit.

Ik had het al een beetje opgegeven dat er een geschikte biologische kokosmelk zou zijn, maar vorige week viel mijn oog op een blikje van BioToday.

Een blikje van BioToday bevat 200 ml. kokosmelk en kost € 1,55 bij de AH. Overigens staat hij voor € 1,47 bij de Jumbo in het schap.

Dit is de duurste, maar dan heb je biologisch èn het bevat geen toevoegingen, slechts ko­kos 55% en wa­ter.

Nu wilde ik alleen nog weten wat precies kokosnootextract is. Het wordt wat omslachtig omschreven op het web, maar het komt er op neer dat kokosmelk niet het vocht is dat in de kokosnoot zit, maar een melkwitte vloeistof die bereid wordt uit geraspt kokosvlees. Deze site bevat veel informatie over de Aziatische keuken. 

Al met al vind ik de Go-Tan nog steeds een goeie keus. En als ik biologisch wil, dan probeer ik de BioToday. Het is toch weer verwonderlijk hoeveel verschillen er kunnen zijn tussen merken. 

10

Een kastje per dag: op de geur afgaan

Ik was op zoek naar rozijnen. De voorraaddoos was leeg, maar ik dacht toch echt dat ik laatst nieuwe gekocht had. Dus zocht ik op plekken waar ik het niet verwacht; bovenin de voorraadkast. Opstapje erbij.
En toen vond ik een losgesprongen potje zelfgemaakte appelmoes. Daar was de natuur al een paar weken haar gang gegaan, wat het luchtje verklaarde dat ik al een tijdje rook in die kast. Maar met 5 verschillende lades had ik het nog niet gelokaliseerd.
Alles eruit, schoonmaken en alles er weer in.

Ik heb nog een pot appelmoes weggegooid, die vertrouwde ik ook niet. Of het nu ligt aan het feit dat ik dit jaar een passeerzeef heb gebruikt in plaats van een staafmixer, of dat het komt omdat ik niet steriel genoeg heb gewerkt, ik vind deze serie appelmoes niet helemaal in orde. Er zijn nog een paar potten die weliswaar goed dicht zitten, maar toch niet helemaal goed ruiken.
Misschien moet ik eens een workshop wecken gaan volgen bij Opgeweckt Noord.

O ja, die rozijnen vond ik niet. Die zijn echt op.
En ik voel de noodzaak om mezelf even uit te leggen: die celebrations is niet mijn keus! De meiden wilden de juffen hierop trakteren met hun verjaardag, want dat hoort er volgens hen helemaal bij. Helaas is wat overgebleven is, hier in de kast beland.

10

Tara Stiles ~ Powerfood, Yoga en Meditatie

De kaft van Tara Stiles’ Powerfood, yoga en meditatie trok me aan. Het enthousiasme spat er van af. De drie-eenheid van eten-bewegen-mediteren past bij mijn opvattingen dat gezondheid een holistische aangelegenheid is. Het een hangt met het andere samen om een gezond lichaam en geest te krijgen.

Tara Stiles heeft ondanks haar jonge leeftijd al duidelijk haar sporen verdiend. Ze heeft haar eigen yoga stijl ontwikkeld, genaamd Strala. Haar yoga is gericht op het welzijn van het lichaam, niet op een bepaalde stroming of filosofie. Een van haar beroemdste leerlingen was Deepak Chopra.

Toen ik het boek opensloeg en doorbladerde begon ik een beetje te twijfelen of deze lenige, slanke, vlotte, eigenzinnige jongedame met een poezelig huidje wel geloofwaardig kon zijn. Foto’s van Tara die met een imkerkap over het hoofd voor een bijenkast een yogapose staat te doen. Tara met een gitaar als rock chick, Tara in een ingewikkelde yoga handstand op het plein voor een glazen piramide bij een hoofdstuk met de titel ‘uitsloven hoeft niet’.

Tara in een bijna erotische yoga pose voor het raam van haar appartement op de tigste verdieping met achter haar uitzicht op de skyline van een grote stad. Wie identificeert zich daar nou mee? Afgaande op de foto’s dacht ik ‘jij hebt makkelijk praten.’

Maar ze is wel degelijk geloofwaardig. Ze is niet alleen geloofwaardig, maar ook open en inspirerend. Ze oordeelt niet, ze draagt alleen maar uit waarin zij gelooft. Zij gelooft in de kracht van gezonde voeding, yoga voor souplesse en een goede energie doorstroming. Ze gelooft in meditatie voor een gezonde geest en en een gezond lichaam. Zij gelooft in zichzelf. Zij gelooft in jou.

Mijn aanvankelijke reserves waren snel verdwenen. Je moet een beetje door de Amerikaanse schrijfstijl heenkijken (heel veel tekst, herhalingen, spreektaal en superlatieven) maar ze is openhartig over haar eigen weg, haar fouten, haar tegenslagen en over het volgen van je eigen pad. Zoals ze zelf zegt ‘maak je eigen regels’. Haar opvattingen hebben mij net weer even dat vonkje inspiratie gegeven dat ik nodig had. Over hoe de verbinding met de natuur je kan helpen, hoe het zelf gaan koken doorwerkt op de rest van je leven, hoe je je eigen regels moet maken, zodat je nooit meer hoeft te luisteren naar andermans leefregels en ook nooit meer aan andermans verwachtingen hoeft te voldoen.

Zij weet wat werkt voor haar. Dat is powerfood, yoga en meditatie. En zij weet dat het ook voor jou gaat werken.

6

Beelden van de afgelopen weken

Het leven hier lijkt soms wel een doorlopende voorstelling. Even een korte pauze en hup, daarna meteen weer door.
Ik doe manmoedige pogingen om wat langer stil te blijven staan bij de momenten, maar het komt meestal neer op nagenieten bij de foto's.

Oktober had nog een mooie nazomerdag waarop we allemaal buiten zaten. 

Ik deed een kaartspelletje met de kinderen, Michel liep een rondje hard en kater Indy deed een dutje in de zon. 

Op een vrijdagmiddag met de meiden en een vriendinnetje naar de kinderboerderij.

Ik had last van mijn keel en maakte een verzachtende siroop. 

Honing met saliebladeren. 

Bewaren in de koelkast.

Thee maken van een in honing gedrenkt blaadje salie. Salie werkt zuiverend.

Gemma deed aan foto styling. De tafel werd gevuld met lekkers en pinterest-waardig neergezet.

Ik maakte op de valreep druivensap van druiven uit eigen tuin en gaf een paar flesjes samen met ander fruit cadeau aan mijn schoonouders. 

De meiden gingen een middag naar mijn ouders, terwijl ik een feestelijke bijeenkomst op het werk had. Samen met oma maakten ze deze mooie herfstschalen. 

Ik bakte vanalles in het kader van Heel Holland Bakt. 

Niet alles lukte even goed. Dit was een cheesecake, gegaard in een schaal water. 

Hij was prima gelukt, totdat ik de kinderen naar bed bracht en niet de vorm uit zijn voetenbad haalde. Gevolg was dat het een sompige taart werd (ondanks de alufolie).

Ik ontdekte een heel leuke website. 

Kids-were-here. Een groepje fotografen die de sporen die kinderen achterlaten in beeld brengt. Niet zo zeer de rommel die ze achterlaten, maar meer het onderbroken spel en de fantasie die achterblijft. Ik kan het zelf niet zo mooi op de foto zetten, maar het is een poging waard. 

We maakten een boswandeling op een margedag.

We vierden de 7e verjaardag van de meiden. 

Met visite van familie.

En een dagje met z'n vieren naar de Dierenpark Emmen. 

Fijne momenten verdienen het om langer bij stil te staan.

Lieve groet
Anita

24