Afgelopen woensdag had ik een ingelaste vrije dag. Normaal gesproken werk ik op woensdag de hele dag en is Michel thuis, maar hij moest deze keer naar kantoor. In eerste instantie wilde ik alleen de middag vrij nemen, zodat ik 's ochtends nog wat zou kunnen werken en 's middags de kinderen van school zou kunnen halen. Maar ik had ook nog wat met mijn voortand die ging verkleuren. Het leek me verzekeringstechnisch gezien verstandig om dat nog dit kalenderjaar te doenals ik wat wilde. De tandarts
Overigens kan ik mijn ouders in veel gevallen vragen om de kinderen van school te halen, maar die gaan een keer in de twee weken op woensdag naar mijn bejaarde oom en een oude man moet je zijn routine niet afnemen. Bovendien stond 's avonds de Kerstviering van school op de planning en dat betekende vroeg eten en vroeg weg.
Zie hier de vele afwegingen van een werkende moeder.
Normaal gesproken vertel ik niet zo uitvoerig over wat ik allemaal gedaan heb op een dag. Niet in het dagelijks leven en ook niet hier op m'n blog. Deels omdat ik denk dat een ander niet op mijn trivialiteiten zit te wachten, deels omdat er soms zoveel gebeurt dat ik de helft vergeet.
Omdat ik nu een ingelaste vrije dag had, waarop ik in eerste instantie niks gepland had, leek het me wel eens interessant om bij te houden hoe zo'n dag er uit kan zien. Ik merk dat vooral sinds de kinderen er zijn, ik zelden zomaar een dag vrij neem. Er is eigenlijk altijd een reden wanneer er een dag verlof opgenomen moet worden.
In ieder geval zag de afgelopen woensdag er zo uit:
Nadat ik de kinderen naar school heb gebracht, ruim ik de ontbijtboel een beetje op, fiets dan naar de tandarts.
Een van mijn voortanden begon te verkleuren en ik herinnerde me dat ik er een theeglas o.i.d. tegenaan had gekregen, dus ik was er niet gerust op. Er bleek niets aan de hand, het was aanslag. Opgelucht naar huis.
Toen ingelogd op het werk om de meest dringende vragen te beantwoorden. Ik wil een wasje draaien, maar ontdek dat het waspoeder op is. Zet het op mijn boodschappenbriefje. Daarna een uurtje om een blogartikel te schrijven.
Ga boodschappen halen. Ik moet nu ook echt gaan, anders is heb ik niet genoeg tijd. Allerhande items moeten er gehaald worden. De kinderen gaan de volgende dag kerstbakjes maken op school en hebben een dinerkaars nodig. Ik heb niks meer in huis. Neem ook nog wat goedkope kerstkaarten mee. Rest van de boodschappen en oh ja, niet te vergeten de hoestdrank, want na Ellie hebben we allemaal een kriebel in de keel.
Op de fiets naar huis bedenk ik me dat als we 's avonds naar de kerstviering van school willen, de fietsverlichting van de kinderen nagekeken moet worden. Oh jee, ik hoop dat we nog de goeie batterijen in huis hebben, want ik kom net van de winkel.
Het is al bijna tijd om de kinderen op te halen. Ik ruim snel op en ga alvast de tafel dekken. Bedenk ondertussen hoe de planning voor de middag er uit moet komen te zien.
Haal de kinderen van school. Een vriendinnetje gaat mee spelen. Dit was al afgesproken.
Ik vraag of ik pannenkoeken met blauwe bessen zal bakken, ik had nog beslag over van gisteren.
Het vriendinnetje vraagt of dat pancakes zijn.
Ik zeg dat pancakes stiekem ook pannenkoeken zijn.
Ze wil wel pannenkoeken, maar geen blauwe bessen
Mijn kinderen willen poffertjes.
Vooruit.
Zelf neem ik zuurdesembrood met geitenkaas en tomaat. Mijn dochters willen dat ook wel na een portie poffertjes. Nog een tomaat erbij. Of twee. Gezonde trek wil ik faciliteren ook al heb ik er werk van.
Het vriendinnetje vraagt of ik zelf pannenkoeken maak, niet kant en klaar uit de winkel. Ik zeg dat ik zelf beslag maak en zij vraagt hoe je dat doet.
Voor mij is het heel gewoon om het zelf te maken, dat ik er bijna niet aan denk dat dat niet voor iedereen geldt. Zo zie je maar weer.
Ondertussen staan ze te trappelen om van tafel te mogen want ze willen bij de overburen vragen of ze de hond uit mogen laten.
Zij gaan naar buiten en ik kom er eindelijk aan toe om mijn brood op te eten. Het is al bijna 2 uur.
Ik word nog een paar keer onderbroken door de kinderen die verslag uit komen brengen van de deurbel van de buren die het niet doet (ja, die doet het wel, je moet harder drukken) en waarom ze 'deze keer' de hond niet mogen uitlaten.
Ik ruim de tafel af en zoveel mogelijk het aanrecht op.
Pak alvast mijn handtas in voor de avond. Toegangskaartjes mee (er wordt gecontroleerd heb ik net die middag gehoord) en geld voor de collecte.
Ga beginnen met het avondeten. Een schotel waar ik pastinaak voor nodig heb. Dit ligt in de koelkast op zolder. Als ik daar kom zie ik dat de wasmachine klaar is. Even overweeg ik om 't in de droger te stoppen, maar doe het toch maar niet want dat is jammer van de nieuwe sokken.
Ook schiet me op zolder te binnen dat de kinderen niet alleen kaarsen maar ook versierselen voor de kerstbakjes mee moeten. En ik wilde mijn seizoenstafel weer inrichten (waar is eigenlijk mijn kerstengel??). Jammer, dan moet ik weer achter de knieschotten en daar ben ik net geweest voor de kerstspullen. Toch nu maar doen anders moet dat vanavond nog.
Snel beneden verder.
De kinderen zijn bezig met kleurplaten. Mahaam, de printer doet het niet!
Is het al weer 3 uur?!
Help! Nu moet ik ècht naar de wc.
Ik ga verder met koken. De meiden zitten te kleuren aan tafel.
Mahaam, mogen we de Barbie dvd kijken? Een klein stukje?
Ja, dat mag. Het duurt nog maar een kwartier voordat het vriendinnetje wordt opgehaald.
Mahaam, de tv doet het niet!
Altijd hetzelfde.
De tijd begint te dringen en ik sta in dubio of ik eerst de fietslampen zal repareren omdat het nog net buiten licht is, of dat ik toch eerst het eten klaar af zal maken. Toch maar eerst het eten.
Daarna de fietslampen. Poeh, hoe kreeg ik de koplampen ook al weer open?
Intussen wordt het vriendinnetje opgehaald.
Ik neem even een kopje thee en een mandarijn en zet het bad aan.
Kinderen in bad.
Ik strijk nog snel onze broeken voor de kerstviering die avond.
Ik pendel tussen bad, strijkgoed en het eten. Oh, help, ik had het nog moeten pruttelen in bouillon. Alsnog snel doen. Oh no! Niet 1,5 liter, maar 1,5 Deciliter!! Oh well, het zit er al in.
Op dit punt ben ik eigenlijk wel kapot.
De meiden willen zichzelf wassen.
Als ze me later toch roepen tref ik een compleet waterballet aan in de badkamer. 'Maar we zijn wel schoon mama'. Zelfstandigheid heeft een prijs.
Terwijl ik ze afdroog belt Michel om te zeggen dat hij onderweg is.
Beneden gaan we wat eten en zet ik de kinderen voor de tv (jaja ik weet het). Ik puf een beetje uit en Michel eet na. Ik borstel de haren van de meiden en mag zowaar vlechten er in maken.
Dan op de fiets naar de kerk waar we om kwart voor 7 aankomen.
De Kerstviering is fantastisch. Wat veel werk wordt daar in gestoken.
Om half 9 zijn we weer thuis, tegen 9 uur slapen de meiden.
Ik ruim het aanrecht af, haal brood voor de volgende dag uit de vriezer, zet de vaatwasser aan.
Niet veel later gaan wij ook naar bed.
Zo'n vrije dag moet ik niet te vaak hebben. Gekkenwerk!
Ik ben ook te vinden op Facebook. Met kleine berichten of blikken achter de schermen. In de rechterbalk vind je een knop om te liken.
