Een kastje per dag: onderhoud scheelt geld

Afgelopen week heb ik de badkamer een goede schoonmaakbeurt gegeven. De douchecabine is weer transparant, dankzij mijn sopje keukenazijn en blauwe dreft. De kastjes moeten nog, maar het begin is er. De badkamer ruikt weer fris.

Laatst begon de douchekop aan alle kanten te lekken. Michel deed 'm nog in een badje met keukenazijn om 'm te ontkalken, maar het was eigenlijk al te laat: na een paar weekjes begon hij al weer te lekken. We schaften een nieuwe aan, kosten: € 40 en dat was nog de goedkoopste optie.
Dat was weer een dure les. Ik denk dat wanneer we de douchekop regelmatiger (en dus niet wanneer het kwaad al geschied was) de douchekop hadden ontkalkt, de levenduur veel langer was geweest.

Weer een reden dus om regelmaat in het huishouden te krijgen (en te houden), want dat scheelt veel geld.

3

Samen naar de kringloop

Af en toe is het nodig dat ik iets met een van mijn dochters afzonderlijk doe. Even een-op-een aandacht. Even niet samen met zus. Ik kan merken aan hun gedrag wanneer het daar weer tijd voor wordt. Dan gaan ze elkaar wat sneller in de haren zitten. Dan wil de een niet meewerken, terwijl de ander heel gezeglijk is. Of klaagt over hoofdpijn of buikpijn. Even het gevoel krijgen 'mama ziet me nog wel'. 

Laatst was Ellie uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje en Gemma niet. 
Dat vond Ellie in eerste instantie vreselijk, want 'ik kan niet zonder Gemma!'
Gemma vond het opvallend genoeg helemaal niet erg, ze was ook niet jaloers. Totdat ze hoorde dat het feestje naar Monkey Town ging. 

Toen was het opeens heel oneerlijk dat zij niet was uitgenodigd. ;-)

Niet getreurd, Gemma en ik maakten er wat leuks van. Wij gingen naar de kringloop en naar een nieuw geopende konditorei en we kochten heel veel nagellak. Gemma scoorde een enorme Tweetie voor 1,75 bij de kringloop en was daarna meteen klaar met winkelen. Om mij te plezieren (nou ja, meer omdat ik aanhield...) liep ze nog met mij door de rest van de winkel. Ik kocht twee lieve vaasjes. 

Eerder die week was ik ook al naar een kringloop geweest (ik had echt weer eens zin in kringlopen) en kocht toen, zomaar voor de heb, een vaasje en een doos met blokken. Een leuke blokkenset met aan de ene kant van de schijf een letter en aan de andere kant een afbeelding. Ach, Gemma en Ellie zijn er misschien al wat te oud voor, maar toch hebben ze er nog leuk mee gespeeld en hé...ik kocht het natuurlijk gewoon voor mezelf. 

Nou moet je niet denken dat die tijd samen-apart hier bij blijft. Dat de ene naar een feestje gaat en de ander wat met mij doet. Nee, want wat zus heeft/doet, dat wil ik ook!
Dus ging ik een week later met Ellie naar de kringloop. Zij stevende recht af op de kinderhoek en koos een enorme krab. Ook zij kon niet wachten om de winkel weer te verlaten en wel voor een bezoek aan de binnenstad. Maar ik liet mij een rondje kringloop niet zo snel bekorten en neusde nog wat verder. Ik vond een schattige bloemenpers, met papieren er nog in. Ellie wees 'm voor mij aan. Ze zei 'kijk mama een minitafeltje'. 
Zoals is al een beetje hoopte zaten er ook nog bloemen tussen. Tussen krantenpapier uit 1983. Mijn jeugd. Op zulke momenten is kringlopen gelijk aan schatzoeken.

Gemma vond het leukste van die middag dat we elkaars nagels hebben gelakt. 
Ellie zei zomaar dat ze het leuk had gehad met mij. 
Dat soort mooie woorden, daar kan eigenlijk geen kringloopvondst tegenop. 

11

Ik ben

ik ben mezelf kwijtgeraakt

ik ben naar mezelf op zoek

ik ben mezelf tegengekomen

ik heb mezelf gevonden

ik ben mezelf geworden

ik ben mezelf

ik ben

4

Een kastje per dag: uitstellen duurt langer dan de klus zelf

De laatste tijd ben ik erg gefascineerd door het concept ‘tijd’. Ik schreef er al een paar keer eerder over.

Via mijn werk lees ik de Management Support; een online vaktijdschrift voor secretaresses en management assistenten. Een paar keer per week krijg ik mails met prikkelende koppen als ‘de kracht van imperfectie’, ‘checklist e-mail etiquette’ of ‘tem de criticus in jezelf.’ Hierbij voel ik me afwisselend een ouderwetse nuffigerd die de boot gemist heeft of ik vind mezelf ultrahip en poepie belangrijk.

In ieder geval zijn het altijd artikelen die actueel zijn en het tijdschrift voelt feilloos aan wat er speelt.

Laatst stond er een stuk in over tijdsbesteding, wat koren op mijn molen was. In het stuk staat dat voor veel mensen geldt dat ze het gevoel hebben achter de feiten aan te hollen. Ja, dat heb ik in mijn werk, maar ook in het huishouden. De constante stroom van werk….

Het advies van management support was om te budgetteren met tijd, net zoals je doet met geld. Ze geven er vier tips bij:

-stel niet uit

-noteer waar je tijd heen gaat

-plan taken in

-richt je op één taak tegelijk

Laat ik maar meteen met de eerste beginnen. Uitstellen. Ja, daarvan had ik inmiddels wel door dat dat een struikelblok is. Ik ging aan het experimenteren met de tips. Niet alleen op het werk, maar ook thuis. En hoewel ik er nog helemaal niet erg bedreven in ben, merk ik dat het me al enorm veel rust geeft. Door zaken niet uit te stellen, lijk ik meer te kunnen doen en door me op één taak tegelijk te richten krijg ik niet alleen meer gedaan, maar ben ik rustiger en geduldiger èn voel ik me meer voldaan. Ook filtert zich vanzelf uit welke bezigheden het belangrijkst voor me zijn.

Dat het echt niet altijd makkelijk is om theorie in de praktijk te brengen bewijst mijn ontwijkende gedrag ten opzichte van deze lade:

Deze lade hoort in de meidenkast die in de woonkamer staat. Hierin bewaren we opladers, batterijen en whatnot. Deze lade heb ik in de eerste ronde van het kastjesproject (2012) al tot het eind uitgesteld en het uiteindelijk zelfs helemaal niet meer gedaan. Waarom? Ik was bang dat het vreselijk veel tijd zou kosten, bang voor wat ik tegen zou komen. Oude mobiele telefoons die ik voor een goed doel bestemd had, heul veul verjaardagskaarten (die eerst òp de kast stonden). Gruwelijk vooruitzicht voor mij! Hoeveel categorieën zouden er wel niet uit die lade tevoorschijn komen?!

Maandag was ik op de computer aan het zoeken naar foto’s van mijn geboortehuis, waar ik een stukje over wilde schrijven. Ik kon ze niet vinden en de muis gaf door al dat scrollen aan dat ik binnenkort de batterij zou moeten vervangen. In de geest van ‘stel niet uit’ ging ik alvast nieuwe batterijen en/of oplader zoeken. Dus moest ik bij de lade. Toen kreeg ik een nu of nooit gevoel. Ik haalde de lade er uit. In snel tempo sorteerde ik. Stofzuiger er door en weer terug op z’n plek.

Ik denk dat het me hooguit een half uur heeft gekost. Die tijdsbesteding stond in schril contrast met de tijd die ik sinds 2012 besteed heb aan het denken over het opruimen van die lade. Dat besef van tijd, dat ik meer tijd heb dan ik denk te hebben, dat ik mezelf tijd heb afgenomen, dat besef vind ik fascinerend. Ik experimenteer nog even verder met tijd….

De kastjes die er nog meer gedaan zijn de afgelopen tijd:

Bovenop de glazen kast:

Bewaarbussen gewisseld in een keukenkast:

 

14

Zondagse wandeling

Afgelopen zondag wilde ik er graag op uit. De dagen ervoor was ik moe. Zaterdagmiddag deed ik zelfs een dutje, anders vreesde ik voor mijn humeur.
De kinderen wilden niet mee. Zij hadden zaterdagmiddag een feestje gehad en waren nu helemaal in hun eigen spel verdiept. Helaas voor Michel, want hij wilde wel mee, maar moest nu thuis bij de kinderen blijven.

Ik liep een rondje bij ons in de buurt. Er waren nog niet veel andere wandelaars, het was nog vroeg in de middag. Aan het eind van mijn rondje werd het drukker.

In het dunne laagje ijs zitten grote kringen, wat een heel mooi patroon gaf.

Verdwaalde ballonnen tussen het riet.

Ik vind dit watertje prettiger met een laagje ijs. 

Normaal gesproken is het zo zwart...daar krijg ik altijd de bibbers van. 

Toen ik weer bij mijn beginpunt kwam, brak de zon door. De foto doet het mooie weer geen recht; het was zonnig en de bewolking trok weg. Maar momenteel ben ik kampioen slechte foto's maken, dus dit is het enige bewijs van de zon :-)

Thuis werd er met smart op mij gewacht, want we zouden met een legpuzzel beginnen. 

De puzzel had ik tevoorschijn gehaald naar aanleiding van een logje van Stin's Place. De legpuzzel van Mirjam deed me denken aan de legpuzzels van Falcon. Mooie nostalgische prenten. Ik kon geen voorbeeld vinden van de doos die ik heb, maar denk aan zoiets: 

Falcon Coach Trip

Niet alsof meisjes van 6 jaar al een puzzel van 1000 stukjes kunnen leggen.....nee, dat is een (dankbaar) klusje voor mama :-)

2

Een kastje per dag: reprise

Afgelopen zomer begon het kastje-project weer wat bij me te leven. Sommige kastjes die ik gedaan had, zouden wel weer een opruim/schoonmaakbeurt mogen krijgen en er waren ook kastjes die nog helemaal niet aan bod waren gekomen.
Ik wist precies om welke kastjes het ging, maar toch deed ik regelmatig niets. Waarom niet?

Het wordt tijd om dat weer eens te onderzoeken. Daarom vanaf vandaag Een kastje per dag: de reprise. Niet elke dag, maar af en toe een overzicht van de kastjes die ik de periode daarvoor heb aangepakt.

Het begint in de badkamer, waar opnieuw de wc klep voor problemen zorgde. Bij de vorige ronde was de klep gebroken. Destijds vergingen we die voor een nieuwe, maar de nieuwe bril ging na verloop van tijd schuiven. Vreselijk irritant, maar het lukte maar niet om het op te lossen. Michel had de schroef al een keer aangedraaid, maar iedere keer ging de bril weer schuiven. Ook leek er al een onderdeel losgeraakt te zijn. Die lag op het richeltje erboven, net als heel veel andere rommeltjes die daar neer worden gelegd. (Hoewel, wel minder dan voorheen, aan de foto's uit 2012 te zien).

In de vakantie kocht ik een leuk (maar veel te duur, maar och, we hebben vakantie) emaille bord. Dat bord gaf me een heerlijk opgeruimd, schoon en hygiënisch badkamergevoel. Een perfect begin voor het eerste kastje. Ik kocht ook nog een tijdschriftencassette. Voor al het leesvoer dat anders maar op de badrand (in de weg) ligt.

Hindernis 1 waren de losse tijdschriften; die had ik getackeld met een tijdschriftencassette. Of eigenlijk was de hindernis dat ik bij voorkeur niet iets koop om een opgeruimd kastje te krijgen. Deels omdat ik dan alleen maar weer nieuwe spullen in huis hebt om op te ruimen, maar vooral omdat het wel een hele dure bedoening wordt als ik voor elk kastje een item of meer ga kopen. Maar je kunt niet al te streng in de leer zijn en de goedkope oplossing (een doosje) was uitgewerkt.

Hindernis 2 was de toiletbril waarvan ik inmiddels overtuigd was dat 'ie niet te repareren was. Dan maar de makkelijke weg kiezen en een nieuwe kopen? Maar ik vond die vorige al zo duur....
Dan toch maar eens goed bestuderen of het echt niet te repareren is. Goede gereedschap erbij gezocht, alles gedemonteerd, de losse onderdelen er weer op gezet (zo blij dat ik dat losse rubberen ringetje niet weggegooid had!) en tot mijn verbazing had ik de toiletbril gerepareerd! Dat is al weer een paar maanden geleden en hij zit nog steeds vast.

Hindernis 3 was het ophangen van het emaille bord. Van huis uit ben ik gewend om zaken op te hangen met schroeven en pluggen. Het moet goed vast zitten. Maar ik zag er een beetje tegenop om de boormachine weer op te pakken. Zodoende stond het emaille bord lange tijd tegen de muur te leunen. Michel overtuigde me tenslotte dat ik gerust twee kleine spijkertjes in de voegen kon slaan, zo hard was de muur niet. En dat bleek waar. Waarom deed ik dat niet eerder! Het was een klusje van niets.

Helaas geen vóór-foto. Ik dacht dat ik die genomen had, maar blijkbaar vergis ik me.

Vergelijkbare tekst borden kun je vinden bij lobbes.nl
Je zou ook zelf een print kunnen maken. Dit is een afbeelding van het bord zoals ik 'm heb:

Zo, het dit was het begin van een nieuwe ronde kastjes opruimen. Zoals gezegd blog ik er niet meer elke dag over, ik ga ook niet elke dag een kastje opruimen, maar af en toe verschijnt hier een overzicht van mijn vorderingen in huis.

lieve groet
Anita

6

Mediteren op je eigen naam

Afgelopen weekend had ik weer mijn meditatieweekend. Lees hier het bericht dat ik eerder over mijn opleiding meditatie schreef. Ik ben er aan begonnen voor mijn eigen proces, maar na vier jaar merk ik dat ik de informatie wil doorgeven. Zoals ik er nu over denk wil ik de opleiding officieel afsluiten. Hoe ik daar verder invulling aan ga geven weet ik nog niet. Dat vormt zich wel. Mijn blog is in ieder geval een eerste plek om dat wat ik ervaren heb aan jullie door te geven.

Er gebeurt heel veel tijdens zo'n weekend. Ik vind het prachtig allemaal, omdat het zo waar is voor mij. Maar het valt niet altijd mee om na te vertellen in een log.
Soms omdat het te vers is, soms omdat het te persoonlijk is, maar vaak blijkt het moeilijk om de ervaringen of de oefeningen na te vertellen. De context is dan weg.

Maar afgelopen weekend was er een oefening, die ik heel geschikt vind om te delen. Het thema van het weekend was afstemming; afstemming met jezelf, met je omgeving, je behoeftes, wat je hoort, wat je wílt horen.
Dat waar je je op afstemt wordt groter, er komt meer van. Je krijgt er meer contact mee. Het kan er voor zorgen dat je in oude - ongewilde - patronen blijft rondcirkelen, maar het kan er ook voor zorgen dat naar voren komt wat het diepst in je leeft. Doordat je het aandacht hebt geven.

Deze oefening gaat over identificatie met je eigen naam.
We hebben de neiging om ons te identificeren met wat we doen, wat we maken. Wij zijn die goeie beleidsrapportage schrijver, de kok die bavarois maakt die nooit mislukt, de kinderdagverblijfleidster die de kinderen prefereren boven alle andere leidsters, wij zijn die klasseouder die bij alle activiteiten is, wij zijn het schilderij dat we geschilderd hebben.
We identificeren ons met wat we doen. Wanneer er dan kritiek komt op ons werk, dan voelt dat als kritiek op ons als persoon. Kritiek op wie we zijn.
Maar dat is kritiek op wat we gemaakt hebben, niet op wie we als mens zijn.
Wanneer we ons meer afstemmen op wat er in ons leeft, ontstaat het gevoel dat we er mogen zijn, zonder dat je iets gemaakt hebt.

De oefening:
Identificatie met je naam


*neem een vel papier
*schrijf je voornaam hier op, de voornaam die je als kind hebt meegekregen (gaven je ouders je bijvoorbeeld de naam Jantje, maar ging je jezelf later Janny noemen, dan gebruik je de naam Jantje)
*kijk er een tijdje naar
*ga in een voor jou prettige houding zitten of liggen
*doe je ogen dicht
*concentreer je op de letters
*zet ze in een andere volgorde, maak er andere woorden mee, speel er mee
*luister naar de klank van je naam
*maak er gevoelscontact mee; wat vind je er van, wat betekent je naam voor je, past je naam bij je, associeer je jezelf er mee
*maak contact met stilte in jezelf
*stel je voor dat je in een grote ruimte staat, binnen of buiten
*heel ver weg wordt zachtjes je naam gefluisterd
*kijk wat er met je gebeurt, wat het resoneert in jezelf.


Fijne meditatie !
lieve groet
Anita

Ps: wil je delen wat je ervaren hebt, maar doe je dat liever niet via een reactie, dan mag je me mailen anitasdagboek[@]gmail[punt]com


Ik volg de opleiding Spirituele Psychologie bij de ISSP. Meer info hier. 

Docente: Pauli van Engelen http://www.meditatie-en-innerlijke-groei.nl

Facebook https://nl-nl.facebook.com/PauliVanEngelenMeditatieEnInnerlijkeGroei

12

Nationale Voorleesdagen - voor welk boek ik viel...

De Nationale Voorleesdagen zijn al weer voorbij.
Maar gelukkig hoeft dat niet te betekenen dat het voorlezen voorbij is.
Afgelopen vrijdag ging ik weer eens met de kinderen naar de bibliotheek. Gemma en Ellie zitten in groep 3 en zijn volop aan het leren lezen. Voor kinderen is herhalen herhalen herhalen het devies, maar na 2 x 8 weken dezelfde ik-lees-al boekjes in huis te hebben werd het tijd voor iets nieuws.

Terwijl de kinderen de ipad van de bibliotheek ontdekt hadden, zocht ik boekjes voor ze uit. Daarna wilden zij ook zo nodig nog zelf wat uitzoeken en trokken willekeurig wat uit het schap.

Mijn aandacht werd getrokken door de poster van de Nationale Voorleesdagen, met name door het boek: Als iedereen slaapt door Komako Sakai.

Tussen al die andere kaften van de prentenboeken, viel deze op. Het kleurgebruik, of eigenlijk het weinige kleurgebruik, het schetsmatige van de prenten, niet met duidelijke lijnen. Het trok me aan.

Ik haalde het boek uit de display en overreedde de kinderen dat voorgelezen worden ècht veel boeiender is dan die ipad.
En wij werden niet teleurgesteld. Elke prent trekt je in het verhaal. Het meisje is zo levensecht getekend, met kleine peutervoeten, die toch al heel groot zijn, de beentjes die opzij bungelen als ze op het toilet zit. De poes die haar benen kopjes geeft. Zó aandoenlijk!
Het verhaal gaat over een meisje dat 's nachts wakker wordt en niet weer in slaap kan komen. Wat doet een peuter dan: die probeert haar oudere zusje wakker te maken, kijkt of papa en mama misschien ook wakker zijn, doet eens een plasje. Pakt, nu haar zus toch slaapt, stiekem de kleurpotloden en het tekenblok. Kijkt uit het raam hoe het buiten langzaam licht wordt, krijgt het koud en kruipt bij haar zus in bed.
Geen wilde avonturen, geen fantasieën over niet-bestaande monsters of superkrachten. Het is de universele wereld van een peuter/kleuter.

Na het voorlezen van dit boek kregen mijn meiden de smaak te pakken en mocht ik er nog twee voorlezen.
Dat werden :
Boer Boris gaat naar zee. Over, je raadt het al, Boer Boris die naar zee gaat op vakantie en zijn hele boerderij meeneemt. Boer Boris heet in het boek af en toe ook Boris Boer, geen idee of de auteur dat bewust heeft gedaan, maar het voelde als een tekstfout. Heet 'ie nou Boer Boris of Boris Boer. Daarnaast is het ook nog eens een tongbreker.

Het boekenliefje. Dit boek hadden we al een keer eerder gelezen. Wederom prachtige prenten en vooral heel veel prenten. Je krijgt wel waar voor je geld. Het is een lief verhaaltje over een fantasiediertje dat boeken steelt uit de huizen van de gezinnen waarin voorgelezen wordt, omdat het zelf ook graag voorgelezen wil worden.

De prentenboeken top tien van de Nationale Voorleesdagen:

Het boekenliefje - Helen Docherty & Thomas Docherty
Als iedereen slaapt - Komako Sakai
Snel naar huis, kleine muis - Britta Teckentrup
Boer Boris gaat naar zee - Ted van Lieshout & Philip Hopman
Pas op! Dit boek bijt! - Nick Bromley & Nicola O'Byrne
Koning Koen en de draak - Peter Bently & Helen Oxenbury
Piepkleine muis - Janis Ian & Ingrid en Dieter Schubert
Klop klop klop - Lucy Cousins
Piep wil oversteken - Fleur van der Weel
Ik wil ook! - Bibi Dumon Tak & Annemarie van Haeringen

Veel leesplezier!

lieve groet
Anita

8