Het leven gaat door. Toch ook.




In de afgelopen weken was ik aan het bladeren door mijn digitale foto's van 2020  (want weer eens bezig om op te schonen) en het viel me op dat er zoveel bijzondere foto's waren van gezellige of ontroerende gebeurtenissen. Onze meiden namen afscheid van groep 8. Zwager verzorgde een livestream van hun musical en hun klas kreeg een geweldige afscheidsfeest. Ik bakte en kookte weer allerlei nieuwe of oude favorieten. Ik kreeg meer tijd om boeken te lezen en ik maakte zelfs een fotoboek van de kleuterknutsels van ene dochter (die van andere dochter moet nog). We vierden de verjaardag van mijn vader met een gezellige high tea van de plaatselijke bakker. We moesten helaas afscheid nemen van onze lieve oude kater, maar we kregen ook weer twee nieuwe katten in huis. Ik ontmoette voor het eerst een vriendin die ik online leerde kennen. Ik deed een nachtmeditatie en ik ruimde weer heel veel op in huis. 


En ik dacht: aan de foto's kun je niet zien dat we het hele jaar te maken hadden met Corona. Als ik ze aan iemand zou laten zien en erbij zou zeggen dat het 2019 was, dan zou het niemand opvallen dat er kleine details anders zijn. Pas als ik er over zou vertellen, dan ontstaat het grotere plaatje. 


Het leven gaat door

Toen dacht ik; het leven gaat door, toch ook, ondanks deze ongewone omstandigheden. 


Ik heb mensen horen zeggen dat ze het zo jammer vinden dat ze geen Kerst konden vieren. Of dat ze de verjaardag van hun kind niet konden vieren. Dat dat de schuld is van Corona. Zo jammer vind ik dat. Een feestje of een verjaardag zal niet zo zijn als je gewend bent of je je had voorgesteld, maar vieren kun je altijd. Want Kerstmis en een verjaardag komen hoe dan ook! Het is zo jammer om deze momenten aan je voorbij te laten gaan. Er zijn tal van mogelijkheden om er toch een feestelijk moment van te maken. Je kunt zelf iets bedenken of het afkijken van anderen. 



Ik heb vast makkelijk praten, want ik heb niemand verloren, ik heb mijn baan nog, mijn werkgever biedt ondersteuning bij thuiswerken en de combinatie voor thuis onderwijs als ik dat nodig heb. Ons huis is groot genoeg waardoor we elkaar niet in de weg zitten. Ik heb geen familie ver weg die ik niet kan bezoeken. Mijn moeder raakte besmet met het corona virus, maar ze werd gelukkig weer beter. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen oog heb voor de situatie van anderen. 




2020 was niet eens het moeilijkste jaar voor mij. 2011 was voor mij veel en veel zwaarder. En ook toen ging het leven door. Ook met zwaarte. Het gaat er denk ik om hoe we die zwaarte dragen, maar ook hoe we lichtheid dragen. Toen kon ik die zwaarte maar met moeite dragen. Sinds ik eenvoudiger ben gaan leven, voel ik me weerbaarder. En ik dacht, nu is het Corona, later is het iets anders, zo gaat dat ons hele leven door. In alles wat we meemaken, uiteindelijk gaat het leven door. 


Geen nieuws. Meer rust.

Maar er is meer dan alleen mijn relatief gunstige omstandigheden, want uitdagingen ken ik in relativiteit evengoed. Ik ontdekte dat wat als zwaar voelt meestal iets is wat je altijd al bij je draagt. Alleen aangewakkerd door de omstandigheden. Uitvergroot door de situatie. 


Ik kan me onrustig of ongeduldig of geïrriteerd voelen als ik het nieuws lees of kijk of als er weer nieuwe maatregelen aangekondigd worden. Maar die onrust is niet nieuw. Dat is een oude onrust die aangewakkerd wordt door een nieuwe situatie. Ooit schreef ik een verhaal met de titel Oude regen.  Over een vrouw met een stil verdriet, maar die niet kan huilen. Haar tranen lagen besloten in haarzelf, bevroren. Totdat de trigger kwam, waardoor haar tranen ging stromen. Die trigger voor die tranen was een gebeurtenis op dat moment, maar het was duidelijk dat die tranen net zo goed om oud verdriet waren. 



Ik kan me ontevreden voelen, maar dat is een oude ontevredenheid die in deze nieuwe situatie weer actueel wordt. Het is als telkens zoeken naar een nieuwe kapstok, waar je uiteindelijk steeds dezelfde jas aan hangt. 


Ook merk ik dat mijn biologische klok gewoon doorloopt en De Overgang ook gevoelens bij mij losmaakt. Die ontwikkeling gaat ook gewoon door, die staat niet stil. 


Ik denk dat het met de relschoppers over de avondklok vergelijkbaar werkt. Die mensen zijn boos, hoe dan ook zijn ze boos. Die boosheid loopt zo ver op, en moet op een gegeven moment geventileerd worden en nu hebben ze een kapstok om het aan te hangen. Lekker de strijd aangaan met anonieme ordehandhavers. Lucht zo heerlijk op. Voor even. 


Wanneer je bij jezelf een beetje door krijgt hoe die universele emoties overal doorheen gaan, door onze hele levensloop, dan ervaar je meer eenheid. Het is niet eenvoudig om daarin je weg te vinden, maar het helpt al om door te hebben waar jij op 'aanhaakt'. Dat geeft meer innerlijke rust. 



Wat me ook meer rust geeft is minderen op het volgen van het nieuws. Op een gegeven moment keek ik voor de zoveelste keer naar Jinek en luisterde naar de tafelgasten die zich allemaal vreselijk zorgen maakten en nog maar weer benadrukten hoe hard er werd gewerkt in de Zorg en het klonk opeens als een vastgelopen plaat. Opeens zag ik het voor wat het was: een praatprogramma, waar gepraat wordt. Praten om het praten. Nog een keer bepraten wat er al bepraat is. 


Dus besloot ik om er vaker bij weg te lopen. Niet omdat ik mijn ogen sluit voor het nieuws of denk dat het er op die manier niet is, maar omdat ik merkte dat ik mijn tijd liever wilde besteden aan zaken die voor mij belangrijk zijn. Ik kan niet zoveel aan de situatie in de wereld veranderen, maar op deze manier mijn tijd besteden voegt weinig toe. Ik schrijf liever een stukje over mijn overpeinzingen, dat voelt als beter besteedde tijd :-). 



Warme groet, 

Anita 



6

Opruimbingo - 496 spullen opruimen in 31 dagen







Tien jaar geleden begon ik met het opruimen van mijn huis met het project Een Kastje per Dag.
Ik las er over bij anderen en ik dacht: dit kan ik!

 
Mijn leven was in die tijd zo ontzettend veranderd dat het me overweldigde. Ik had het gevoel dat ik op alle fronten vast zat. Ik had het gevoel dat ik amper zelf leefde, maar werd geleefd. De spullen in mijn huis begonnen me in de weg te staan en ik verlangde naar een overzichtelijker, eenvoudiger leven. Een leven waarin ik aandachtiger kon zijn. Aandachtiger voor mijn kinderen, voor mijn echtgenoot en voor mijzelf. 


Op heel veel dingen had ik geen directe invloed, maar ik las over Een Kastje per Dag en ik dacht: dit kan ik! Ik kan niet opeens onze hypotheek naar beneden toveren, maar ik kan wel mijn kastjes opruimen. Ik kan niet opeens stoppen met mijn werk, maar ik kan wel mijn kastjes opruimen. 


In het begin was dat letterlijk een kastje: ik deed een deurtje van het badkamermeubel open, maakte een plankje leeg en zocht spullen uit. Dit alles moest tussen de bedrijven door; mijn kinderen waren nog klein en waren vrijwel altijd om mijn heen. Maar doordat het kleine klusjes waren, was het haalbaar en overzichtelijk voor mij. Soms vertilde ik me wel eens aan een project. Dan maakte ik de fout om het hele tuinhuis leeg te halen, of probeerde ik op een zondagmiddag alle speelgoed te sorteren. Dat was niet zo'n goed idee. 


Ik ging dus van kastje naar kastje. En van doosje naar doosje. Van ordner naar ordner. Van plank naar plank. Van hoekje naar hoekje. Van stapel naar stapel. Alles in kleine porties, kleine porties tijd en kleine hoeveelheden spullen. Zolang het maar behapbaar bleef. Soms dacht ik dat het water naar de zee dragen was, maar ik bleef toch doorgaan en hervond steeds meer vrijheid. Ik kreeg een steeds groter gevoel van richting in mijn leven. 



Voor mij kwam het Kastjesproject op precies het goede moment, hoewel dit zeker niet de enige minimaliseermethode is. Het kan soms ook prettig zijn om wat te variëren. Soms is een methode na een tijdje een beetje uitgewerkt voor jou, of kun je wel wat nieuwe inspiratie gebruiken. Al is het maar voor de variatie. Of omdat het leuk is om het tegelijk met anderen te doen, want samen met anderen werkt vaak goed voor je eigen motivatie. 



Het afgelopen jaar heb ik regelmatig meegedaan aan een Opruimbingo. Onlangs las ik dat dit ook wel de #minsgame genoemd wordt en bedacht is door de makers van de documentaire The Minimalists. 



Hoe werkt de opruimbingo?


Het idee is als volgt: met Opruimbingo ga je een maand lang elke dag opruimen/minimaliseren/weggooien. Wanneer je de opruimbingo doet in een maand met 31 dagen, heb je aan het eind 496 items weggedaan. 

Ik heb een bingokaart met 30 vakjes (plus een bonus vakje) gemaakt die je voor eigen gebruik kunt downloaden. 


Op dag 1 doe je 1 item weg. 

Op dag 2 doe je 2 items weg enz. 


Vervolgens kleur je het betreffende vakje in. 


Je mag spelen met de volgorde. Stel je zoekt op dag 4 je sokken uit en je komt op 8 paar/stuks dan kleur je vakje 8 in. Daar ben je helemaal vrij in!


Soms telt de ‘zwaarte’ van een item meer dan het aantal, dat wil zeggen, sommige items zijn heel moeilijk om uit te zoeken of los te laten. Als je heel veel moeite hebt om papieren administratie weg te gooien, ook al weet je dat je ze formeel niet meer hoeft te bewaren, en je hebt na een avond doorspitten 5 brieven die weg kunnen, dan telt dat voor jou misschien wel als 15.


Je kunt ook lang uitgestelde klusjes laten tellen. Bijvoorbeeld het verwijderen van stickers op meubels. Of een haakje wat vastgeschroefd moet worden. Of een sok stoppen. 


Kijk hoe het voor jou het beste werkt. Stel, je haalt het tot dag 15! Raak dan niet teveel ontmoedigd, denk niet dat je challenge mislukt is. Je heb dan in ieder geval de methode geproefd en alsnog een flink aantal items weggedaan. En stel dat je 5 keer per jaar een maand deze Opruimbingo doet en je haalt 5 x de 15e dag, dan heb je alsnog in totaal 600 items opgeruimd. Dat klinkt toch niet echt als mislukt nietwaar?


Om je een idee te geven wat ik de afgelopen maand weggedaan heb, heb ik deze fotocollage gemaakt. 


Ik haal het niet om tot het eind van de maand te komen met opruimen, maar ik gebruik dan bijvoorbeeld op dag 16, 16 minuten om mijn fotoarchief op te schonen. 


- Chocopasta dat hier niet meer gegeten wordt. 

- Spullen uit het medicijnkastje die over datum zijn. 

- Kruidenlade opgeruimd. 

- Kleding uitgezocht. 

- Agenda van 2019 - ik bewaar 'm altijd nog een jaar en dan gaat het weg. Ik koop altijd de agenda van de HEMA (zonder spiraalring), want die hebben een mooi groot formaat, de week begint op maandag, de week is over twee bladzijden verdeeld en er is genoeg ruimte om te schrijven. En heel voordelig geprijsd. 

- Kookboek weggeven, ik gebruik deze te weinig. Ik heb ook eentje met Vegetarische gerechten, die gebruik ik bijna elke week. 

- Kniebeschermers. 

- Eierbakjes van de koelkast, ooit gebruikt door de kinderen als verfbakje. 

- Oude brillen en brillendozen. 

En nog meer spullen, maar ik heb niet alles op de foto gezet. 


Als je nog meer tips nodig hebt voor items om weg te gooien, dan heb ik deze hier 14 items die je vandaag nog weg kunt doen, op een rijtje gezet. 


Warme groet, 

Anita





==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 


Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 



4

De magie van een blinkende gootsteen

shiny sink


Mijn gootsteen was niet altijd zo schoon of blinkend. Daar zat ik niet echt mee. Er stond ook vaak vaat in. Daar zat ik ook niet echt mee. 


Totdat daar ergens in het afgelopen jaar verandering in kwam.


Ooit las ik een zinnetje in de roman Dorsvloer vol confetti van Franca Treur dat je een goede huisvrouw herkent aan een schone gootsteen. Inzichten over het leven komen vaker tot mij met het doen van het huishouden. Er schuilen grote spirituele lessen in kleine alledaagse huishoudelijke dingen. Het gaat uiteindelijk niet om die schone gootsteen an sich. En ook niet of je kunt zeggen ‘kijk eens hoe goed ik ben in het huishouden’. 

Die gootsteen gaat over zelfrespect. 


Die gootsteen is het afvoerputje van je huishouden. Van je leven. Hoe verhoudt die gootsteen zich tot jou?


Lees hier wat ik leerde van een jaar lang mijn huis opruimen. 


Zomaar wat vragen die je je erbij kunt stellen:


Wat verdwijnt er allemaal door je gootsteen?

Hoe is dat wat er door de gootsteen verdwijnt in je huis gekomen en welk gevoel heb je erbij nu het je huis weer verlaat?

Wie is het afvoerputje van je huishouden?

Wie mag het vuile werk opknappen?

Wie profiteert er het meest van wanneer het weer schoon is? 

Wat gebeurt er met de gootsteen als hij eenmaal schoon is? 

Als vuil vuil aantrekt, trekt schoon dan ook schoon aan? Of is schoon een uitnodiging om weer nieuwe vaat neer te zetten? 

Wat voor gevoel geeft het je wanneer je ’s avonds de goot schoon hebt gemaakt en de volgende dag met een schone lei begint?


Herken je patronen in de rest van je huishouden of misschien in de rest van je leven? 


Jarenlang maakte ik me niet echt druk om mijn gootsteen, want er waren wel andere zaken die dringender mijn aandacht nodig hadden. Ik had er ook geen last van als er serviesgoed in stond. 

Maar in het afgelopen jaar had ik er opeens genoeg van. De stapel serviesgoed bleef namelijk altijd voor mij staan, alsof het vanzelfsprekend was dat je iets in de gootsteen kon zetten en het dan op magische wijze de volgende dag weer in de kast stond. Daardoor voelde ik me voor lief genomen, een sloof ook. Ik was er zat van om telkens de zooi van een ander op te ruimen en het vuile werk opknappen! Ik begon ermee om alles wat in de gootsteen stond ernaast te zetten. Dat klinkt als het verplaatsen van het probleem en technisch gesproken is dat ook zo, maar van al die jaren opruimen in het algemeen, heb ik geleerd dat je dingen moet verplaatsen om de boel in gang te zetten, om verandering in gang te zetten. Met het verplaatsen komen de zaken in beweging. Ik kondigde naar de huisgenoten aan dat ze niks meer in de gootsteen mochten zetten en wonderwel gaat dat 95% van de tijd goed. Afspoelen en er naast zetten, of meteen in de vaatwasser. 


Het maakt me niet uit als ik tussendoor een afwas moet doen, als het maar niet meer in de gootsteen staat. 


“Droom groot, maar begin klein. 

Een kleine aanpassing kan een groot effect hebben op je leven.”

~Haemin Sunim



Warme groet,

Anita



Ps: Toen ik het afgelopen jaar actiever met het FlyLady systeem ging werken ontdekte ik dat FlyLady erg veel belang hecht aan een schone gootsteen, het is de eerste gewoonte die ze je leert wanneer je met haar systeem aan de slag gaat. Toen zij destijds zelf begon met routines aanleren, markeerde het schoonmaken van haar gootsteen het begin voor verandering. Dat begrijp ik nu heel erg goed!


Ps2: In mijn herinnering ging het in het boek van Franca Treur dus over de gootsteen, maar ik heb het opgezocht en het zinnetje was ‘Een goede huisvrouw herken je aan een opgeruimd aanrecht en een schoon toilet'. 

4

Nieuwjaarswens 2021

 



Sinds een paar jaar stel ik voor mezelf een nieuwjaarswens op. Boodschappen aan mezelf die ik het hele jaar mee wil nemen, als een variant op goede voornemens. Die wensen zijn niet alleen voor mezelf, maar ook universeel. 


Het was me tot ver in de maand december nog niet heel duidelijk welke wensen het allerbelangrijkst voor me waren - want tja, uiteindelijk kan een mens heel veel wensen bedenken - maar gaandeweg werd helderder wat als meest essentieel boven kwam drijven. De Twaalf Heilige Nachten hielpen me heel erg daarbij en ook de twee weken Kerstvakantie. Mijn kinderen zijn nu zo groot dat ik niet meer tegelijk met hen hoef op te staan. Goed beschouwd, hoefde dat de laatste twee jaar ook niet, maar toen had ik toch vaker een gevoel van 'zonde van de tijd' om zo lang uit te slapen, maar dit jaar heb ik die gedachte los gelaten en ik sliep telkens een gat in de dag. Soms tot 9.00 u en dan te bedenken dat ik de avond daarvoor tussen 11 en 12 mijn ogen sloot. Het was een teken dat ik moe was. Vermoeider dan ik zelf realiseerde. In de kerstvakantie kwam ik eindelijk even los van al het dagelijkse werk en voelde ik me weer meer 'mens' worden. De ideeën en inzichten kwamen als vanzelf en ik voelde me kalmer worden. 



Dit is wat ik het komende jaar mee wil nemen en ook aan jou wil geven:

Blijf jezelf, ook in contact met anderen

Zoek niet naar goedkeuring van anderen

Hervind de speelse levensvreugde

Omhels degene die het nodig hebben

Kijk voorbij beperkende gedachten

Geef jezelf wat je nodig hebt

Wees het licht!

Heb een heel goed 2021!


Warme groet, 
Anita


Nieuwjaarswens 2020

Nieuwjaarswens 2019

Nieuwjaarswens 2018


5