Vaarwel 2013, welkom 2014

En voor ik het weet is het oudjaarsavond.

De Kerstdagen vierden we zonder veel franje met onze familie. Het ware fijne dagen.

Mijn moeder heeft dit kerstbakje gemaakt.

We maakten een frisse wandeling

kozen een nieuw stulpje uit

en ik kleurde tussen de gesprekken door in mijn nieuwe kleurboek.

Mijn geheime tuin van Johanna Basford,
kleurboek voor volwassenen.

Over 2013 heb ik een heel goed gevoel. Als ik mijn blog teruglees dan is er heel veel gebeurd het afgelopen jaar. Het was een jaar van hard werken, maar deze keer lijkt het of al dat harde werken ook daadwerkelijk tot iets geleid heeft.

Ik heb heel veel aan het kastje-per-dag project gehad. Het verbaast me wel dat ik daar afgelopen jaar toch nog een half jaar aan besteed heb. Voor mijn gevoel was ik daar al eerder mee gestopt. Helemaal er mee stoppen zal ik niet, het blijft leuk om te doen en om over te bloggen. En ik moet het onderhouden, natuurlijk.

Het heeft in ieder geval heel veel teweeg gebracht.

Er is meer routine in mijn huishouden gekomen, ik voel me minder gespannen, voel me verlost van overtollige zorgen en verantwoordelijkheden. De administratie is beter op orde en het project werkt door op mijn beleving van tijd.

Ook heb ik afgelopen jaar veel geschreven aan mijn moord mysterie Moord in het Blair House. Gek genoeg vertel ik er op dit blog niet zo vaak over, dat zal nog uit de begintijd stammen van het bloggen, toen ik beide blogs gescheiden hield. Toch is dit boek niet vaak uit mijn gedachten en werk ik er in verloren half uurtjes aan. Ik heb niet elke dag gepubliceerd afgelopen jaar, maar de stukken werden wel steeds langer. De afgelopen dagen ben ik bezig geweest om de volgorde van de laatste scenes uit te vogelen. Ik denk dat ik nog een stuk of tien scenes nodig heb, dus als alles meezit krijg ik het manuscript in 2014 af.

Tussen alles wat speelt in mijn leven werkt de meditatieopleiding die ik volg door op mijn denken en handelen. Inmiddels kan ik me geen leven meer voorstellen zonder meditatie.

Ik verheug me heel erg op 2014. Ik ga het jaar met open vizier tegemoet.

Het zal wederom een jaar van flink aanpoten worden, met vast weer heel veel uitdagingen, maar ik heb mijn mouwen al opgestroopt.

Het zal je dan ook niet verbazen dat ik voor komend jaar bomvol ideeën zit. Sommige zijn vast niet realistisch, maar dat doet niets af aan het idee op zich. Er zijn plannen voor het opknappen van de achtertuin, ik wil verder met het afwerken van de handwerk ideeën, ik heb een idee voor een nieuw blog (een verhalend blog voor kinderen en ouders, verzorgers, onderwijzers), in navolging van Geertrude wil ik mijn ideeën verwerken in Drie Dingen op Dinsdag (klik hier) en ik hoop dit jaar toch echt fotoalbums te maken voor de kinderen en voor onszelf.

Daarnaast, minstens zo belangrijk, staat het komende jaar voor mij in het teken van loslaten en verbinden.

Loslaten van angsten, teleurstelling en spijt.

En verbinden met de wereld, meer naar buiten treden.

Dat is letterlijk; ik wil meer naar buiten, wandelen, in de tuin werken. Maar ook figuurlijk; me meer openstellen, oude banden aanhalen en nieuwe aangaan.

Ik hoop jullie dat jullie 2014 met mij willen beleven.

13

Seizoenstafel : Kerstmis

Het is op de valreep, maar de seizoenstafel voor Kerst is klaar. Ik was er best op tijd mee begonnen na Sinterklaas. De kerststal kwam tevoorschijn en ik vouwde een kerstster, maar ik vond dat de tafel niet af was. Er ontbrak iets. Wat dan?
Zoals altijd kreeg ik uit de kleuterhoek de juiste oplossing: Ellie vroeg om een engel.

Precies op het goede moment kwam Wolfje's Wereld met haar blog over spullen die ze over had van de adventsmarkt op de Vrije School. Ze had nog een zelfmaakpakketje ter overname van de winterfee (die hier doorgaat als engel).
Wel betekende dit dat ik nog zelf aan de slag moest. Vanmorgen legde ik de laatste hand aan het schattige engeltje. Ze maakt de tafel helemaal compleet.

Fijne kerstdagen gewenst!

5

Vormtekenen : een kerstboom

Veel nieuws valt er niet te zeggen over deze tijd van het jaar. Ik lees hetzelfde op blogs van anderen. Het zijn nog niet eens de activiteiten zelf die het zo druk maken, maar er moet goed vooruit gedacht en gepland worden. Zoveel kleine bijna niet op te noemen dingen waar aan gedacht moet worden. Iedereen kan voor zichzelf wel wat bedenken. Van kerstcadeaus tot kerstkaart, van lastminute afspraak tot last minute schoonmaak.

Vandaag had ik het wel een beetje gehad. Dat is meestal zo op de laatste dag voor de vakantie.
Vanmorgen hielp ik mee met het kerstontbijt in de klas. Zeven hulpmoeders in totaal. Juf was de hele week ziek geweest, maar er nu weer bij. Zoveel hulp was heel welkom. Ik had kaasstengels gemaakt voor de ontbijttafel. En ik was niet de enige die zijn of haar best had gedaan.

Het is heerlijk om te zien hoe de kinderen met elkaar omgaan en hoe ze bij je komen met hun vragen; als was ik een juf of een moeder voor iedereen.

De klassebibliotheekboeken ging mee terug. In de kerstvakantie zal ik ze omruilen voor nieuwe. (NB pasje niet vergeten en kijk naar de aangepaste vakantieopeningstijden).
Er werd me gevraagd of ik na schooltijd mee zou helpen om de kerstversiering op te ruimen. Sorry, dat laat ik voor even aan mij voorbij gaan. Ik heb ook al meegeholpen om ze op te hangen.

Vanmiddag begon Ellie over de beloofde waxinelichtjes. Ze bleek 'van die neppe' te bedoelen. Sorry, die heb ik niet, dan moeten we zo nog even naar de Actionio, zei ik met tegenzin.
Even later, toen we aan tafel zaten te kleuren - Gemma had een vel papier voor me klaargelegd - , zei Ellie 'ik wil niet meer weg, mama'.
Wat was ik opgelucht. Ik zei 'dat is goed, mama wil ook liever thuisblijven.'

Een mooi moment om een spiegeltekening te maken.

Ik begon met het tekenen van een boom met groen potlood en werkte naar buiten. 

Zo bleef er in het midden een witte boom over. 

Dat kon natuurlijk niet zo blijven, volgens mijn dochters. 

Ellie kleurde 'm in. Eerst een helft met een roze glitterpen en toen die pen op was, de andere helft met zwarte pen. 

En ze wees me er nog even op dat ik linksonder de zwarte buitenste rand vergeten was. 

Die heeft Ellie ook nog even gekleurd. 

Ik heb genoten van ons gezamenlijk werkje. 

7

Zelf een kerstboomrok maken

Het afhandelen van mijn lijstje met onafgemaakte handwerkjes is een beetje naar de achtergrond geraakt. Dat moet ook wanneer andere decemberzaken naar de voorgrond komen.
Wel heb ik de herstelmand flink uitgedund. Maar er ligt ook al weer nieuw herstelwerk in.

Eerst wilde ik geen lijstje maken van wat ik nog allemaal op de planning heb, maar na de recykleer 14 daagse (die bij mij uiteindelijk maar 7 dagen duurde) had ik het gevoel dat ik al best veel had afgehandeld. Dus wilde ik eens zien wat ik dan nog over had. Wat me zo te binnen schoot viel eigenlijk best wel mee. Maar dat kon nooit alles zijn, dacht ik bij mezelf. En dat was ook zo; er schoten mij in de dagen daarna nog een keer zoveel handwerkjes te binnen.

Aangezien ik ze nu toch al opgeschreven heb, kan ik dat lijstje best als leidraad gebruiken.

Min of meer in volgorde van belangrijkheid:

adventlap (naaien)
kerstboomrok (naaien)
rok verkleinen (naaien)
breinaaldenrol (naaien)
rugtas (naaien)
handwerkmand (naaien)
poppendekbed rozenstof (naaien)
regenboogdeken voor poppenbed (breien of haken)
vest voor mezelf (breien)
groot speldenkussen met afvalbakje voor aan de naaimachine (naaien)
pipi schort 2 x (naaien)
heidi kostuum (naaien)
zeemeerminnen kostuum (naaien)
poppenslaapzak (naaien)
sokken (breien)

Ik zal regelmatig laten weten hoe het met mijn lijstje staat.

Het maken van een kerstboomrok is spontaan nieuw idee. En dat is eigenlijk precies waar ik naartoe wilde met het afwerken van de onafgewerkte handwerkjes; dat er ruimte komt voor spontane acties.

Tot nu toe gebruikte ik een stuk papieren tafelkleed, maar die had vorig jaar zijn beste tijd wel gehad en verdween in de kliko.

Ik zocht en vond op pinterest wat ideeën en een werkbeschrijving. Klik hier voor de link.
Op de markt kocht ik twee stukken stof van een meter en puzzelde een cirkel in elkaar. Ik maakte een cirkel op patroonpapier door twee potloden met een touw te verbinden. Ene dochter hield het ene potlood vast in het midden en ik trok de cirkel. Daarna uitgeknipt en in vieren gevouwen, zodat ik zeker wist dat de cirkel rond was. Bijknippen waar nodig.

De kerstboomrok is aan twee kanten te gebruiken en gevoerd met een stuk flanel. Met klittenband maak je 'm dicht.

Dit was een superleuk project en ik had 'm eigenlijk in no-time klaar! Hier gaan we hopelijk nog jaren plezier van hebben.

Aan de andere kant heb ik de andere stof gekozen. Dus achter de stof met de grote kerstster, zit de stof met kleine kerstster en vice versa. 

De rok kan zowel om een boom zonder kluit in een stander

als om een boom met kluit in een pot. 

Mocht ik de komende dagen niet meer op dit blog komen, 

dan wens ik jullie alvast hele fijne Kerstdagen.

Warme groet,

Anita

4

Vergeetachtigheid

Op mijn vorige bericht kwamen heel veel lieve en lovende reacties. Heel erg bedankt dat jullie wat van je hebben laten horen. Het is geweldig om te lezen dat een - persoonlijk - blog zoveel herkenning oplevert. Dan ben ik ook niet zo alleen.
Wel kreeg ik meteen last van prestatiedruk en vertoonde BOG. (Blog Ontwijkend Gedrag). Deze aandoening is vrij nieuw en er is nog niet veel over gepubliceerd, maar ik denk dat jullie de symptomen wel herkennen. Je blog uit de weg gaan is het meest in het oog springende kenmerk. Een gevoel van twijfel, faalangst, maar ook een jubelstemming hoort er bij.

Nieuwe volgers: welkom.

Maar nu even serieus.
December is een vreemde maand. Het seizoen en het weer vragen er om om je terug te trekken in je eigen huis, met je kasten vol proviand, een rijtje dvd's en boeken, maar in werkelijkheid zit december vol met sociale activiteiten van werk of school en einde-van-het-jaar deadlines. Al dan niet door jezelf opgelegd.
De dagen rijgen zich aaneen met ontelbare activiteiten. Elke dag heeft weer zijn eigen dynamiek. Maandag was de dag waarop er dingen mis gingen en uiteindelijk toch alles weer goed kwam.
Het ging maar om iets kleins hoor. Een verloren sleuteltje van een fietsslot en een clipje van een fietshelm. Niks wereldschokkends, en allemaal heel erg goed overheen te komen. Maar in de drukke decembermaand waarin er veel van je energie gevraagd wordt kan zoiets kleins wel je hele denken in beslag nemen. En ik ben altijd heel fanatiek als het om terugvinden van verloren spullen gaat. Bovendien was die fietshelm nog maar twee maanden oud en het fietsslot pas een keer in gebruik sinds 5 december.
Ik had een hele verhandeling geschreven over hoe dat allemaal verliep, want het was op zich best grappig allemaal. Een soort klucht  met veel rolverwisselingen en verwarring. Maar dat werd zo'n enorm lang verhaal dat ik dat maar voor mezelf bewaar en hier vertel dat zowel het fietssleuteltje als het clipje (overigens geen gewoon clipje, maar natuurlijk weer een speciaal clipje) weer terug zijn.

Dinsdag? Geen idee meer.

Vandaag: de dag van de vergeetachtigheid. Oh ja, dat was dinsdag eigenlijk ook. Ik had vergeten een lunch te regelen op het werk. Gelukkig waren er anderen die wel een helder moment hadden, waardoor ik alles op het laatste moment toch nog weer kon regelen en alles weer goed kwam.
Verder vergat ik vandaag dat de echtgenoot naar de kapper moest en ik beloofd had op tijd thuis te zijn. Oeps. En ik vergat lampjes te kopen voor op de fietsen van de meiden. Ach, allemaal geen halszaak. Maar toch,  het punt was dat ik van plan was om het te doen, maar het gewoon vergat.

Gelukkig maak ik af en toe foto's zodat ik terug kan halen wat ik ook al weer gedaan heb. En zo kan ik tenminste laten zien hoe het met lopende projecten staat.

Hoeveel kilo was het ook al weer? Ook al weer vergeten. 

In ieder geval hebben we nu 16 potjes stoofperen. Ik probeer steeds vaker om mijn zelfgemaakte spullen in te maken, anders wordt mijn vriezer echt te vol. 

Bij de appelmoes waren er een paar potjes niet vacuüm, maar nu ging het al weer beter. 

Gezellige theedoek erbij voor de foto :-). 

Onze collectie glazen was gereduceerd tot een paar dof geworden exemplaren. 

Mijn moeder had nog genoeg over. Nu zijn we weer rijkelijk voorzien. En de glazen zijn nog zo heerlijk glad, want ze zijn nog nooit in de vaatwasser geweest. 

Dat ziet er weer beter uit (sorry, geen voor-foto). Heb gelijk het plankje schoongemaakt. 

Ik wilde al heel lang een nieuw tafelzeil. Deze had ik van de zomer al gezien, nu eindelijk gekocht. 

De adventkalender is klaar. Hij is heel mooi geworden, maar zoals altijd had de afwerking nogal wat voeten in de aarde. 

Ik naaide de groene stof voor de achterkant zo, dat er bovenin een tunnel kwam voor een roede. 

Die roede was te lang en moest op maat gezaagd worden. Helaas kon ik de grote ijzerzaag niet zo snel vinden en moest het met een kleintje doen. 

Dan nog even de zaagranden schuren. Schuurpapier is op. Dan maar een schuurspons. Werkt ook.

En toen had ik mooi rood lint erbij gezocht en klaar gelegd. 

Maar waar ook al weer??

Geen idee. 

Toen maar wit lint gepakt. 

Het rode heb ik nog steeds niet teruggevonden. 

Het is niet zo goed zichtbaar op de foto, maar de vakjes die ik er op genaaid heb zitten bijvoorbeeld op de wagonnetjes.

De meiden en ik wonnen het boek Blij als ik brei. 

Om onszelf extra te profileren stuurde ik een foto mee van Gemma's eerste breisel. En dat hielp!

Zelf heb ik momenteel niets op de breipennen staan. Ik heb wol in huis voor het vest op de foto, maar ik ben er nog niet aan begonnen. 

Een van de dingen die in deze periode op de planning staan is het schrijven van kerstkaarten. 

Ik had me stellig voorgenomen om er dit jaar vroeg aan te beginnen, maar ik ben al weer laat. 

Wel heb ik kerstkaarten gekocht. Andere jaren kocht ik 4 dozen van 10 kaarten voor 5 euro bij de plaatselijke boekhandel, maar die winkel is gestopt. 

Hoe moest dat nou, dacht ik. Maar ik kwam in een andere winkel 4 dozen van 10 kaarten tegen voor 3,50 Wat een mazzel. En het zijn mooie kaarten. 

Ook wil ik dit jaar eindelijk mijn adresboek gaan vullen. 

Vroeger was ik heel attent. Dan stuurde ik iedere vriend of vriendin of familielid een kaartje voor lief en leed, maar zo attent ben ik al jaren niet meer. 

Ik wil daar weer verandering in brengen. 

Te beginnen met een actueel adresboek. 

Terwijl ik dit bericht maakte kwam ik er achter dat de - zelfgemaakte - ontbijtkoek op was. 

Oh ja, dat was ook zo; vanmorgen had ik de laatste plakjes afgesneden voor het pauzekwartier van de meiden. Ook al weer vergeten.

Dat betekende dat ik nog even een nieuwe moest bakken als we morgen weer wat in de broodtrommel wilden.  

Ping!

Hé, dat komt goed uit! De oven is klaar, en de koek ook. 

Warme groet, 
Anita

==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 

29

Aandachtig opvoeden

Ik zet het nieuwe tafelzeil op de foto; Indy blijft strak naar mij kijken om aandacht. 

Onze kater Indy loopt de laatste tijd een beetje met zijn ziel onder zijn arm. Hij loopt achter me aan en soms gaat hij kotsen. Ik weet wel hoe dat komt. Hij wil graag meer aandacht, echte aandacht. Niet zomaar even een aai over de bol of nieuwe brokjes.

Maar ik heb weinig rust in mij de laatste dagen en ik ben vaker van huis. Druk doende en denkende met zwemles, pepernoten bakken, Sinterklaasintochten bijwonen, precisiestrooien, recyKleren, sinterklaasinkopen doen, met het laten bezinken van wat de meditatie oefeningen in gang hebben gezet, werken, helpen op school en knutselen met kinderen. En oh ja, ook nog een beetje huishouden.
Er blijft weinig tijd voor Indy over om op schoot te zitten.

Katten zijn heel gevoelige dieren. Ze voelen feilloos aan of iemand een oké mens is of niet, ze voelen ook feilloos aan wanneer mensen niets van katten moeten weten, want daar gaan ze immers altijd bij op schoot zitten. Ze voelen ook heel goed de stemming aan in huis, weten wanneer jij op vakantie gaat, al dagen voordat jij de koffer hebt ingepakt. Om over een bezoek aan de dierenarts maar te zwijgen.

Ik word achtervolgd....

Bij kinderen werkt dat vergelijkbaar is mijn ervaring. Zij functioneren het beste wanneer er een ontspannen sfeer hangt in huis, geen gehaast.
Met ontspannen bedoel ik niet de ontspanning van het op de bank hangen en tv kijken, van winkelen, van een weekendje weg, van uitslapen. Dat is meer afleiding.
Ik bedoel ontspanning op een dieper niveau, waarbij je aandachtig bent en bewust de tijd neemt om te luisteren naar het verhaal van je kinderen. Of ze een paar minuten helpt met hun knutselwerkje, waarna je daarna weer verder gaat met het - aandachtig - schillen van de aardappels. (terwijl ik dit type, probeert Indy mijn aandacht te trekken door over mijn toetsenbord te lopen en voor het beeldscherm te gaan zitten)

Kinderen voelen het haarfijn aan wanner je er met je gedachten niet bij bent, wanneer je eigenlijk iets anders wilt doen. Zoals koken, dat telefoontje dat nog moet, die afspraak die nog verzet moet worden, die automobilist die jou afgesneden heeft, die onvriendelijke medewerker van die winkel.
En in plaats van jou met rust te laten, gaan ze je aandacht trekken, ze gaan zuigen, claimen. Zoals een kat om aandacht kan schooien. Een aai over de bol en een kort 'ach lieve poes/kind toch' stelt ze niet tevreden.

De kinderen hebben hun schoen gezet
en een bakje water voor het paard.
Ook heel lekker voor katten ;-)

In het verleden zat ik vaak achter de computer met de kinderen in de buurt. Nog even dat verslagje afmaken van het werk, nog even een mailtje versturen voor het werk, of advertenties plaatsen of verwijderen op markt plaats. Het had weliswaar een doel: de advertenties van Markt plaats waren om geld bijeen te krijgen voor een verbouwing, maar met de kinderen in de buurt werkte het niet. De kinderen gingen steevast om mijn aandacht vragen wanneer ik achter de computer zat. En dan werd ik ongeduldig. Als ze me nou even dat mailtje lieten afmaken dan kon ik weer naar hen toe, maar in plaats daarvan onderbraken ze me om de twee tellen en duurde het langer dan me lief was. Achteraf had ik het graag anders willen doen. Tegenwoordig vermijd ik de computer wanneer de kinderen in de buurt zijn.

Het heeft even geduurd voordat ik mijn weg hierin vond en ik ben nog steeds aan het zoeken naar de juiste weg. Ik ben vaak genoeg boos geweest, kribbig, heb mijn geduld verloren, en het afgereageerd op de kinderen. Maar het heeft me zelden iets opgeleverd. Behalve een ontevreden gevoel over mijn eigen optreden.
Nu probeer ik meer mijn hart te laten spreken. Te handelen vanuit hoe ikzelf behandeld wil worden. Ik wil een moeder zijn en niet een instructrice.
Manlief baalt wel eens van mijn insteek, maar als ik denk aan al die keren dat ik gehandeld heb naar wat een ander wilde, dan heeft dat alleen maar spijt en littekens opgeleverd. Littekens in huid, hart en huwelijk.
In het dagelijks leven zijn er al zoveel mensen die je vertellen wat je moet doen en wie je moet zijn. Juist dan is het belangrijk om te blijven handelen vanuit je natuur en niet gaat opvoeden vanuit wat maatschappelijk gewenst is.

Ik bedenk me opeens: misschien heeft niet de kat aandacht nodig, maar ikzelf en probeert hij me die aandacht te geven. Ik denk dat ik maar even met een kat op schoot gaat zitten :-).

Warme groet,
Anita

17

SinterKAAS

Van chocoladeletter krijgt de familie Willems al snel genoeg, maar van kaas daarentegen krijgen we nooit genoeg. 

Daarom bestelde ik net als vorig jaar weer een Sinterkaasletter. 

Het 'snijafval' krijg je mee in een bakje. Ik hoop dat ik tot morgen kan wachten...

7

Seizoenstafel: 5 december

Zie ginds komt de stoomboot.

Voor het eerst heb ik een silhouet.. eh...schilderij?.. dingetje! gemaakt. 

11

Over pepernoten, afscheid, wanten en bloemetjes

Vroeger toen we nog geen kinderen hadden waren we heel vaak moe.
Terugkijkend vraag ik me af wat voor soort moeheid dat was. Overigens vroeg ik me dat destijds ook al af.
Ik schuif het op levensmoeheid. We waren moe, maar die moeheid diende geen enkel nut. De inspanningen waar we moe van waren voegden helemaal niets toe aan de wereld, aan de mensheid of aan ons eigen gevoel van een vervullend leven.

Nu - met kinderen - heeft het begrip moe een hele andere betekenis gekregen. Ik ben moe, maar wat een voldoening geeft het! Ik wist niet dat het mogelijk was om in zó korte tijd, zóveel te doen.

Bij mijn ouders bakten we pepernoten. Ik had nog niet eerder zelf pepernoten gebakken, maar mijn moeder wel, dus maakten we er een gezellige middag van.

Het recept voor pepernoten vind je hier als pdf, zodat je het zelf kunt bewaren.


Van de pepernoten hebben we uiteindelijk zelf heel weinig gegeten, want ze waren bedoeld voor een Sinterklaasfeest op het werk van Michel. Wat was dàt leuk georganiseerd. Met een pepernotenbakmachine die steeds de verkeerde pepernoten uitspuugde en een pepernotenkok die er niks van bakte. Dan leken de pepernoten op eierkoeken, dan waren ze te hard, dan te groen, dan te rood, dan te klein. Maar....geen nood! Gelukkig hadden alle kinderen (zelfgebakken)pepernoten bij zich die ze aan de Sint mochten geven. En de Sint had voor alle kinderen een paar lieve woorden en een cadeautje. Ik vond het een heerlijke middag.
Oh ja, de kinderen ook trouwens ;-)

Michel kwakkelt wat met zijn gezondheid en was zaterdagochtend niet bij de zwemles van de kinderen. Het is ook niet nodig dat we met het hele gezin gaan, maar ach, er is wel meer niet nodig.
Ik zit dan achter het raam en zie mijn twee kleine meisjes zonder veel schroom in het water springen èn zelfs voor het eerst duiken.

Ik heb de badjuf even weggepoetst, want haar gezicht was goed te herkennen.
Ze zit daar achter die vlek in het water ;-)

Heimelijk pink ik af en toe een traantje weg. Het doet wat met me om ze zo in het water te zien liggen. Die haartjes nat, vaak zie ik ze en-profil en dat doet me denken aan toen ze baby waren. Dus knipper ik wat vaker dan normaal met mijn ogen, zit er opeens een vuiltje in mijn oog en snuit ik mijn verkouden neus.

Het is een wonder! De meiden hebben allebei het gerecykleerde rokje uit de kast gepakt. 

Verder heb ik deze week nog niets gerecykleerd. Ik was van plan om twee poppenjurkjes te maken, maar daar ben ik niet aan toe gekomen. Te druk met pepernoten bakken, zwemles, Sinterklaas intocht, Sinterklaasinkopen doen, precisiestrooien, budgetteren en samen met de kinderen knutselen.

Wel heb ik gewerkt aan de adventkalender. Die is bijna af. 

Ook geniet ik van mijn nieuwe wanten. 

Zo zagen ze er uit voor het vilten. Ze zijn bijna even groot :-)

En zo zien ze er uit na het vilten. 

Eerst heb ik ze op 40 graden gewassen, maar daarmee krompen ze niet genoeg. Ik denk dat het een te voorzichtig wasprogramma was. Het krimpen gebeurt ook meer door het centrifugeren dan door de temperatuur is mijn ervaring. Dus nogmaals gewassen, nu op 60 graden en centrifugeren op het hoogste toerental. Wel had ik het advies om in de duim en in de want een plastic zakje te doen iets serieuzer moeten nemen. Ik had er wel een pedaalemmerzak in gedaan, maar te losjes. Het gevolg is dat de wol aan de binnenkant met elkaar gaat vervilten. De duimen zijn niet helemaal ongeschonden uit de trommel gekomen.

Ik draag ze nu twee weken en ik vind ze heerlijk warm. Ze zijn een beetje aan de grote kant, maar misschien als ik ze nog een keer op 60 graden was, dat dat ook is opgelost. 

Gisteren was ik ze trouwens bijna kwijt geraakt. Het was een drukke dag op het werk met allemaal ongewone bezigheden. Een afscheidslunch van een directe collega en 's middags een afscheidsborrel van een hoogleraar. 

Mijn hoofd raakt soms wat op slot van dit soort sociale gelegenheden, vooral als er ook nog twee op een dag zijn. Al met al was ik 's ochtends in de weer met geld inzamelen en had ik op de valreep nog een bloemetje gekocht voor die collega.

Terwijl ik mijn fiets aan de reling langs de kade wilde parkeren bij het café waar we gingen eten, was mijn hoofd nog druk bezig met al die dingen die ik nog moest onthouden en die ik bijna vergeten was (zoals de envelop met geld die ik nog weer op mijn bureau had laten liggen en een visitekaartje voor de op-rekening-betaling) bedacht ik me nog net op tijd om mijn wanten van mijn bagagedrager te halen, anders waren ze in het water gegleden zodra ik mijn fiets schuin tegen de reling zou zetten. Pfew, dat was op het nippertje. 

Toen we terugkwamen van de lunch stond de hoogleraar mijn directe collega (niet degene die weggaat) en mij op te wachten met een bloemetje. 

Als bedankje voor alle ondersteuning die wij hem de laatste jaren hebben gegeven. 

Dat was super lief. 

Dus ik ging aan het eind van de dag zelf met een bloemetje naar huis. :-)

Zo en nu ga ik even bijkomen....

6

Ik recyKleer deze keer een trui tot een legging

Het valt niet mee om een leuke titel te maken met het woord Recykleer er in. Als ik het woord te vaak zeg gaat het me tegenstaan.
Het recykleren zelf daarentegen is heel erg leuk. Een groot bijkomend voordeel is dat ik in rap tempo door mijn voorraad handwerkideeën raak. Binnenkort moet ik maar eens een lijstje maken van de werkjes die ik nog heb liggen. Of misschien ook maar niet. Straks valt het tegen en kan ik nu beter blijven genieten van het gevoel dat ik bijna aan het eind ben.
Maar goed, ik dwaal af.

Zei ik van de week nog dat ik zo aan het worstelen was met tijd, had ik gistermorgen na het afmaken van de rokjes, maar zo de geest om ook een legging te maken. Van de mouwen van een trui van mij. En daarna had ik nog tijd over om boodschappen te doen!

Ik maakte al een keer eerder een legging van een oude trui van mij, voor Kroningsdag. Hiervoor gebruikte ik voor de boord, jawel, daar is ie weer: een kinderhemd.

In de tussentijd zijn de kinderbenen benen wel gegroeid, daarom heb ik deze keer de uitvoering iets anders gedaan. De naad stoort me wel, maar met een rokje er over zie valt het hopelijk niet op.

Ik knipte de mouwen af en een stuk van de onderkant van de trui. Deze nam ik in zodat het op de mouwen/broekspijpen zou passen. De boord van de trui werd de boord van de legging. Deze sloeg ik om en deed er elastiek door.

De legging van de vorige keer: 

7

Recykleren: jurkje wordt rokje

Nadat ik vanmorgen de kinderen naar school had gebracht, dook ik meteen op zolder. Naar mijn naaihoek. Ik ben trouwens superblij met mijn naaihoek. Weer een voorbeeld van waartoe een-kastje-per-dag kan leiden. Overigens kan de naaihoek nog wel wat meer opgeruimd en ingericht worden, maar het is zelfs in deze staat al heerlijk werken. Sinds vorige week heb ik ontdekt dat de bureaulamp, die er al sinds jaar en dag staat, het ook daadwerkelijk nog doet. Ik dacht dat 'ie stuk was.
En een bureaulamp is héél handig als je 's avonds nog achter de naaimachine zit!

Dit is een van die projecten die veel te lang zijn blijven liggen. Bij het opruimen, al weer ik weet niet hoe lang geleden, kwam ik deze jurkjes tegen en vond het zonde om ze weg te doen. In de groene jurk zat een vlek, dus overdoen aan anderen had ook geen zin. Ik bedacht dat ik er wel rokjes van kon maken!
Het duurde tot aan afgelopen zomer voordat dit idee daadwerkelijk tot uitvoer kwam. Alleen had ik er te stevig elastiek in gedaan waardoor de rokjes een beetje te strak zaten. Ellie heeft haar rok nog wel gedragen, maar Gemma volgens mij maar een keer.
Nu ga ik in de herkansing.

Het boord maakte ik van....jawel...een kinderhemd.

Ik had er een breed elastiek doorgedaan, maar dat heb ik nu vervangen door een smaller elastiek. 

De jurkjes zoals ze waren. 

En aangezien ik toch achter de naaimachine met rokjes bezig was, heb ik in een ander rokje het slappe elastiek vervangen. 

2

Recykleren : kindertop wordt ballettas

Soms heb ik niet helemaal een realistisch beeld bij hoeveel tijd ik eigenlijk heb. Het ene moment werk ik heel relaxt alle openstaande klussen af en plan er nog iets nieuws bij. Het andere moment sta ik verkrampt te denken 'oh, wanneer moét dat dan allemaal nog' en is er geen morgen meer om het naar over te hevelen.
Zo zei ik dinsdag nog op het werk dat ik dacht dat ik al die sollicitaties (ik schatte ze op 180) wel eind woensdag digitaal gesorteerd zou hebben en ach wel ja, ik kon er ook nog wel een exceloverzicht bij maken inclusief e-mail adressen. Want ik had toch al die emailadressen nog in een bestand nodig voor wanneer het gros aangeschreven moet worden voor een spijtige afwijzing.
Maar halverwege woensdag zag ik al dat me dat helemaal niet zou lukken. En dan dacht ik nog niet eens aan een excelbestand.
Maar dat gaf niks zei de voorzitter van de selectiecommissie, want hij zat de rest van de week toch in het buitenland. Vanmorgen dacht ik het nog snel even af te maken voor een overleg, maar om dat voor elkaar te krijgen moest ik als een bezetenen die documenten overzetten. Het bleken uiteindelijk 162 sollicitaties.
Ik realiseerde me dat ik praktisch mijn hele werkweek aan een opdracht heb besteed. Dinsdag was ik nog relaxt en vol vertrouwen, maar dat was ik vanmiddag niet meer.

Met dat recykleren heb ik me ook weer een beetje verkeken op de tijd. Ik dacht dat dat wel moest kunnen, want ik had geen heel grote naaiprojecten bedacht en het meeste had ik al af. Bovendien is de zachte dwang van zo'n 14daagse goed voor het eindelijk afronden van die dingen die altijd bijven liggen. Maar nu is het al donderdag en realiseer ik me dat ik voor de getoonde projecten nog niet eens achter de naaimachine heb gezeten!
Ik heb nog een kleine uitloop naar morgenvroeg :-)

Maar, niet getreurd: ik heb nog iets anders op de fotoplank liggen wat ik graag wil laten zien.

Een zomertopje wordt ballettas

Dat dit een tasje geworden is komt door Gemma. Ik wilde de stof gebruiken voor een knutselwerkje, maar Gemma zag er onmiddellijk een ballettasje in. (Goh, van wie zou ze dat hebben ;-))
'Kijk mama, dan naai je zo' (gebaart heen en weer) 'en dan doe je de onderkant dicht, woesj woesj' (gebaart nog een keer heen en weer) 'en dan heb je een tasje. Voor balletles' !

Dat lijkt mij een volledig heldere naai instructie :-)

Ps: de balletlessen zijn trouwens al weer afgelopen, het is al weer een tijd geleden dat ik deze tasjes maakte. Ik zou moeten opzoeken wanneer precies, want dat besef van tijd...

6

Een kastje per dag: vijf tips

Het is al weer een tijd geleden dat ik een kastje heb opgeruimd. Of er over heb geblogd. Toch merk ik nog steeds de grote winst van deze manier van huishouden voeren. Door stap voor stap mijn huis onder de loep te nemen, is het huis veel meer eigen geworden. Ik heb nu veel meer het gevoel dat ik baas ben over mijn huis, in plaats van dat het huis baas over mij is.

Alleen, het is voor mij niet vol te houden om letterlijk elke dag een kastje te doen, daarvoor heb ik teveel tijdslurpende andere bezigheden, zoals werk en kinderen. Soms groeit dan de drempel om weer een kastje aan te pakken en hik ik er tegenaan om er aan te beginnen. Dan gebeurt het alleen als er een aanleiding is, zoals wanneer er visite komt of er een kinderfeestje gehouden wordt.

Zo heb ik vorige week ter voorbereiding op het feestje van de meiden de laatste hoek op zolder opgeruimd. Nou ja, niet echt de laatste, want er komen natuurlijk in de andere hoeken steeds weer spullen bij die opgeruimd moeten worden. Maar dit was wel de hoek met oude nog uit te zoeken spullen.

Ik keek zo wat gedurende een paar dagen regelmatig naar die opgestapelde kratten en dozen. Snuffelde er tussen en maakte in gedachten alvast een voorsortering. Ik kwam tot de conclusie dat ik heel veel kleine dozen had, die wel over konden in een grote doos. Ik ging niet aan de slag met het idee om op te ruimen, maar om samen te voegen. Daarmee was de grootste drempel geslecht.
Uiteindelijk had ik drie mooie voorraadbakken leeg, twee grote dozen achter het knieschot, de grote koffieblikken gingen naar de kliko en het kinderledikant kon omgebouwd worden tot bank. Nu hebben de meiden beiden een heerlijke hoekje op de zolder (zij noemen het clubhuis), waar ze zelf of met andere kinderen kunnen spelen.

De methode om spullen samen te voegen en niet om ze uit te zoeken en allemaal individueel een plek te geven heb ik vaker gebruikt. En ik ontdekte dat ik meer methodes voor mezelf heb bedacht die mij over die drempel heen helpen. Deze tips wil ik hier graag delen.

Wanneer je ook aan de slag wilt om je huis stap voor stap voor jezelf terug te winnen, wanneer je weer het gevoel wilt hebben tijd over te hebben, wil je niet meer moedeloos de deur van die overvolle kast dichtduwen en vervolgens voelen alsof je faalt, wil je wel aan de slag met een-kastje-per-dag, maar zie je er als een berg (zeg maar gerust Mount Everest) tegenop?

Hou dan de volgende vijf tips in gedachten.

1.  Maak van de gelegenheid gebruik.
Is er een plank leeg in je koelkast? Haal er een doekje door.
Heb je veel gekookt en staan alle pannen in de vaatwasser? Haal even snel een doekje over de plank.

2.  Stel jezelf als doel om spullen te herschikken, hergroeperen, comprimeren.
Neem niet als doel om spullen weg te gooien. Vooral met spullen met een herinnering is die horde te groot. En na afloop zul je versteld staan over wat je tòch hebt weggegooid.

3. Richt je op achterstanden en niet op de dagelijkse taken. Het dagelijkse komt steeds terug en zal dus steeds je aandacht opslokken. Wanneer je het dagelijkse tot een minimum beperkt en je achterstanden weg kan werken, zie je dat het dagelijkse opeens ook een stuk efficiënter gaat.

4.  Beperk de tijd die je er aan besteedt. 10, 15 of 30 minuten.
Hou hierbij echt de klok in de gaten. Je zult versteld staan van hoeveel je kunt doen in 15 minuten. En het kan een eyeopener zijn bij klussen waar je steeds tegenop ziet omdat ze voor je gevoel zoveel tijd in beslag nemen, terwijl dit in werkelijkheid maar 10 minuten is. Zo heb ik ontdekt dat ik een toilet in 5 minuten kan schoonmaken.

5.  Heb vertrouwen dat in de loop van je klus zich goede ideeën zullen aandienen.
Dat kastje dat een beetje in de weg stond, blijkt eenmaal opgeruimd perfect te passen in je pas opgeruimde slaapkamer.
Die doos van de nieuwe printer die eigenlijk in de weg stond, maar die je vanwege de garantie wilde bewaren blijkt de perfecte doos om al je gebruiksaanwijzingen in te bewaren.
Zo ging ik aan de slag op zolder, alleen maar met het idee om kleine doosjes over te doen in een grote. Ik had nog helemaal geen grote doos. Totdat ik bedacht dat ik net een grote doos met kinderkleding had toegestuurd gekregen. Die doos leeggemaakt (dat moest dan nog wel gebeuren :-)) en zo diende zich de oplossing aan.

Wanneer jij ook tips hebt die jou over een drempel heen helpen, dan hoor ik ze graag. En het kan ook voor anderen die meelezen weer behulpzaam zijn.

Heel veel succes met opruimen.

9

Stoofperen. Schillen maar!

Ik hou mijn ogen altijd open voor kraampjes bij mensen op de oprit. Fruit, eieren, aardappelen. Het heeft iets zo'n stalletje. Al dat onbespoten eten, die noeste tuinvlijt waaruit een eindeloze stroom pompoenen of preien ontstaat, zelfgemaakte jams in gezellige potjes, honing van de bijen van een hobbyimker, teveel voor de mensen om zelf op te eten of zin in een zakcentje.

Bij mij in de buurt zie ik weinig van dat soort stalletjes. En soms als ik wel iets zie, dan heb ik geen contant geld bij me. Of ik fiets toch weer voorbij omdat ik ergens naar toe onderweg ben waarvoor ik op tijd moet komen. Of ik denk het op de terugweg wel mee te nemen om vervolgens mis te grijpen.

Vandaag had ik wel tijd om bij een boerderij in de buurt te stoppen voor hun aangeboden stoofperen. Eerder had ik het bord al zien staan: 4 kilo voor 1 euro.
Gemma en ik togen met grote tas er naar toe. Heel veel kleine appeltjes en kleine stoofperen. Ik riep een paar keer 'volluk', maar er kwam niemand. Gemma vroeg mij nog 'mama, heten die mensen zo??' :-).
Ik vond uiteindelijk een grote weegschaal waarop wij 4 kilo peertjes afwogen en ik zei 'daar doen we nog 4 kg bij'. We deden 2 euro in een potje en met een fiets die helemaal uit balans was door de eenzijdig volgeladen fietstas met 8 kg stoofperen gingen we weer naar huis.

Nu hoef ik ze alleen nog maar te schillen en te koken......

5