Vaarwel 2013, welkom 2014

En voor ik het weet is het oudjaarsavond.

De Kerstdagen vierden we zonder veel franje met onze familie. Het ware fijne dagen.

Mijn moeder heeft dit kerstbakje gemaakt.

We maakten een frisse wandeling

kozen een nieuw stulpje uit

en ik kleurde tussen de gesprekken door in mijn nieuwe kleurboek.

Mijn geheime tuin van Johanna Basford,
kleurboek voor volwassenen.

Over 2013 heb ik een heel goed gevoel. Als ik mijn blog teruglees dan is er heel veel gebeurd het afgelopen jaar. Het was een jaar van hard werken, maar deze keer lijkt het of al dat harde werken ook daadwerkelijk tot iets geleid heeft.

Ik heb heel veel aan het kastje-per-dag project gehad. Het verbaast me wel dat ik daar afgelopen jaar toch nog een half jaar aan besteed heb. Voor mijn gevoel was ik daar al eerder mee gestopt. Helemaal er mee stoppen zal ik niet, het blijft leuk om te doen en om over te bloggen. En ik moet het onderhouden, natuurlijk.

Het heeft in ieder geval heel veel teweeg gebracht.

Er is meer routine in mijn huishouden gekomen, ik voel me minder gespannen, voel me verlost van overtollige zorgen en verantwoordelijkheden. De administratie is beter op orde en het project werkt door op mijn beleving van tijd.

Ook heb ik afgelopen jaar veel geschreven aan mijn moord mysterie Moord in het Blair House. Gek genoeg vertel ik er op dit blog niet zo vaak over, dat zal nog uit de begintijd stammen van het bloggen, toen ik beide blogs gescheiden hield. Toch is dit boek niet vaak uit mijn gedachten en werk ik er in verloren half uurtjes aan. Ik heb niet elke dag gepubliceerd afgelopen jaar, maar de stukken werden wel steeds langer. De afgelopen dagen ben ik bezig geweest om de volgorde van de laatste scenes uit te vogelen. Ik denk dat ik nog een stuk of tien scenes nodig heb, dus als alles meezit krijg ik het manuscript in 2014 af.

Tussen alles wat speelt in mijn leven werkt de meditatieopleiding die ik volg door op mijn denken en handelen. Inmiddels kan ik me geen leven meer voorstellen zonder meditatie.

Ik verheug me heel erg op 2014. Ik ga het jaar met open vizier tegemoet.

Het zal wederom een jaar van flink aanpoten worden, met vast weer heel veel uitdagingen, maar ik heb mijn mouwen al opgestroopt.

Het zal je dan ook niet verbazen dat ik voor komend jaar bomvol ideeën zit. Sommige zijn vast niet realistisch, maar dat doet niets af aan het idee op zich. Er zijn plannen voor het opknappen van de achtertuin, ik wil verder met het afwerken van de handwerk ideeën, ik heb een idee voor een nieuw blog (een verhalend blog voor kinderen en ouders, verzorgers, onderwijzers), in navolging van Geertrude wil ik mijn ideeën verwerken in Drie Dingen op Dinsdag (klik hier) en ik hoop dit jaar toch echt fotoalbums te maken voor de kinderen en voor onszelf.

Daarnaast, minstens zo belangrijk, staat het komende jaar voor mij in het teken van loslaten en verbinden.

Loslaten van angsten, teleurstelling en spijt.

En verbinden met de wereld, meer naar buiten treden.

Dat is letterlijk; ik wil meer naar buiten, wandelen, in de tuin werken. Maar ook figuurlijk; me meer openstellen, oude banden aanhalen en nieuwe aangaan.

Ik hoop jullie dat jullie 2014 met mij willen beleven.

13

Seizoenstafel : Kerstmis

Het is op de valreep, maar de seizoenstafel voor Kerst is klaar. Ik was er best op tijd mee begonnen na Sinterklaas. De kerststal kwam tevoorschijn en ik vouwde een kerstster, maar ik vond dat de tafel niet af was. Er ontbrak iets. Wat dan?
Zoals altijd kreeg ik uit de kleuterhoek de juiste oplossing: Ellie vroeg om een engel.

Precies op het goede moment kwam Wolfje's Wereld met haar blog over spullen die ze over had van de adventsmarkt op de Vrije School. Ze had nog een zelfmaakpakketje ter overname van de winterfee (die hier doorgaat als engel).
Wel betekende dit dat ik nog zelf aan de slag moest. Vanmorgen legde ik de laatste hand aan het schattige engeltje. Ze maakt de tafel helemaal compleet.

Fijne kerstdagen gewenst!

5

Vormtekenen : een kerstboom

Veel nieuws valt er niet te zeggen over deze tijd van het jaar. Ik lees hetzelfde op blogs van anderen. Het zijn nog niet eens de activiteiten zelf die het zo druk maken, maar er moet goed vooruit gedacht en gepland worden. Zoveel kleine bijna niet op te noemen dingen waar aan gedacht moet worden. Iedereen kan voor zichzelf wel wat bedenken. Van kerstcadeaus tot kerstkaart, van lastminute afspraak tot last minute schoonmaak.

Vandaag had ik het wel een beetje gehad. Dat is meestal zo op de laatste dag voor de vakantie.
Vanmorgen hielp ik mee met het kerstontbijt in de klas. Zeven hulpmoeders in totaal. Juf was de hele week ziek geweest, maar er nu weer bij. Zoveel hulp was heel welkom. Ik had kaasstengels gemaakt voor de ontbijttafel. En ik was niet de enige die zijn of haar best had gedaan.

Het is heerlijk om te zien hoe de kinderen met elkaar omgaan en hoe ze bij je komen met hun vragen; als was ik een juf of een moeder voor iedereen.

De klassebibliotheekboeken ging mee terug. In de kerstvakantie zal ik ze omruilen voor nieuwe. (NB pasje niet vergeten en kijk naar de aangepaste vakantieopeningstijden).
Er werd me gevraagd of ik na schooltijd mee zou helpen om de kerstversiering op te ruimen. Sorry, dat laat ik voor even aan mij voorbij gaan. Ik heb ook al meegeholpen om ze op te hangen.

Vanmiddag begon Ellie over de beloofde waxinelichtjes. Ze bleek 'van die neppe' te bedoelen. Sorry, die heb ik niet, dan moeten we zo nog even naar de Actionio, zei ik met tegenzin.
Even later, toen we aan tafel zaten te kleuren - Gemma had een vel papier voor me klaargelegd - , zei Ellie 'ik wil niet meer weg, mama'.
Wat was ik opgelucht. Ik zei 'dat is goed, mama wil ook liever thuisblijven.'

Een mooi moment om een spiegeltekening te maken.

Ik begon met het tekenen van een boom met groen potlood en werkte naar buiten. 

Zo bleef er in het midden een witte boom over. 

Dat kon natuurlijk niet zo blijven, volgens mijn dochters. 

Ellie kleurde 'm in. Eerst een helft met een roze glitterpen en toen die pen op was, de andere helft met zwarte pen. 

En ze wees me er nog even op dat ik linksonder de zwarte buitenste rand vergeten was. 

Die heeft Ellie ook nog even gekleurd. 

Ik heb genoten van ons gezamenlijk werkje. 

7

Zelf een kerstboomrok maken

Het afhandelen van mijn lijstje met onafgemaakte handwerkjes is een beetje naar de achtergrond geraakt. Dat moet ook wanneer andere decemberzaken naar de voorgrond komen.
Wel heb ik de herstelmand flink uitgedund. Maar er ligt ook al weer nieuw herstelwerk in.

Eerst wilde ik geen lijstje maken van wat ik nog allemaal op de planning heb, maar na de recykleer 14 daagse (die bij mij uiteindelijk maar 7 dagen duurde) had ik het gevoel dat ik al best veel had afgehandeld. Dus wilde ik eens zien wat ik dan nog over had. Wat me zo te binnen schoot viel eigenlijk best wel mee. Maar dat kon nooit alles zijn, dacht ik bij mezelf. En dat was ook zo; er schoten mij in de dagen daarna nog een keer zoveel handwerkjes te binnen.

Aangezien ik ze nu toch al opgeschreven heb, kan ik dat lijstje best als leidraad gebruiken.

Min of meer in volgorde van belangrijkheid:

adventlap (naaien)
kerstboomrok (naaien)
rok verkleinen (naaien)
breinaaldenrol (naaien)
rugtas (naaien)
handwerkmand (naaien)
poppendekbed rozenstof (naaien)
regenboogdeken voor poppenbed (breien of haken)
vest voor mezelf (breien)
groot speldenkussen met afvalbakje voor aan de naaimachine (naaien)
pipi schort 2 x (naaien)
heidi kostuum (naaien)
zeemeerminnen kostuum (naaien)
poppenslaapzak (naaien)
sokken (breien)

Ik zal regelmatig laten weten hoe het met mijn lijstje staat.

Het maken van een kerstboomrok is spontaan nieuw idee. En dat is eigenlijk precies waar ik naartoe wilde met het afwerken van de onafgewerkte handwerkjes; dat er ruimte komt voor spontane acties.

Tot nu toe gebruikte ik een stuk papieren tafelkleed, maar die had vorig jaar zijn beste tijd wel gehad en verdween in de kliko.

Ik zocht en vond op pinterest wat ideeën en een werkbeschrijving. Klik hier voor de link.
Op de markt kocht ik twee stukken stof van een meter en puzzelde een cirkel in elkaar. Ik maakte een cirkel op patroonpapier door twee potloden met een touw te verbinden. Ene dochter hield het ene potlood vast in het midden en ik trok de cirkel. Daarna uitgeknipt en in vieren gevouwen, zodat ik zeker wist dat de cirkel rond was. Bijknippen waar nodig.

De kerstboomrok is aan twee kanten te gebruiken en gevoerd met een stuk flanel. Met klittenband maak je 'm dicht.

Dit was een superleuk project en ik had 'm eigenlijk in no-time klaar! Hier gaan we hopelijk nog jaren plezier van hebben.

Aan de andere kant heb ik de andere stof gekozen. Dus achter de stof met de grote kerstster, zit de stof met kleine kerstster en vice versa. 

De rok kan zowel om een boom zonder kluit in een stander

als om een boom met kluit in een pot. 

Mocht ik de komende dagen niet meer op dit blog komen, 

dan wens ik jullie alvast hele fijne Kerstdagen.

Warme groet,

Anita

4

Vergeetachtigheid

Op mijn vorige bericht kwamen heel veel lieve en lovende reacties. Heel erg bedankt dat jullie wat van je hebben laten horen. Het is geweldig om te lezen dat een - persoonlijk - blog zoveel herkenning oplevert. Dan ben ik ook niet zo alleen.
Wel kreeg ik meteen last van prestatiedruk en vertoonde BOG. (Blog Ontwijkend Gedrag). Deze aandoening is vrij nieuw en er is nog niet veel over gepubliceerd, maar ik denk dat jullie de symptomen wel herkennen. Je blog uit de weg gaan is het meest in het oog springende kenmerk. Een gevoel van twijfel, faalangst, maar ook een jubelstemming hoort er bij.

Nieuwe volgers: welkom.

Maar nu even serieus.
December is een vreemde maand. Het seizoen en het weer vragen er om om je terug te trekken in je eigen huis, met je kasten vol proviand, een rijtje dvd's en boeken, maar in werkelijkheid zit december vol met sociale activiteiten van werk of school en einde-van-het-jaar deadlines. Al dan niet door jezelf opgelegd.
De dagen rijgen zich aaneen met ontelbare activiteiten. Elke dag heeft weer zijn eigen dynamiek. Maandag was de dag waarop er dingen mis gingen en uiteindelijk toch alles weer goed kwam.
Het ging maar om iets kleins hoor. Een verloren sleuteltje van een fietsslot en een clipje van een fietshelm. Niks wereldschokkends, en allemaal heel erg goed overheen te komen. Maar in de drukke decembermaand waarin er veel van je energie gevraagd wordt kan zoiets kleins wel je hele denken in beslag nemen. En ik ben altijd heel fanatiek als het om terugvinden van verloren spullen gaat. Bovendien was die fietshelm nog maar twee maanden oud en het fietsslot pas een keer in gebruik sinds 5 december.
Ik had een hele verhandeling geschreven over hoe dat allemaal verliep, want het was op zich best grappig allemaal. Een soort klucht  met veel rolverwisselingen en verwarring. Maar dat werd zo'n enorm lang verhaal dat ik dat maar voor mezelf bewaar en hier vertel dat zowel het fietssleuteltje als het clipje (overigens geen gewoon clipje, maar natuurlijk weer een speciaal clipje) weer terug zijn.

Dinsdag? Geen idee meer.

Vandaag: de dag van de vergeetachtigheid. Oh ja, dat was dinsdag eigenlijk ook. Ik had vergeten een lunch te regelen op het werk. Gelukkig waren er anderen die wel een helder moment hadden, waardoor ik alles op het laatste moment toch nog weer kon regelen en alles weer goed kwam.
Verder vergat ik vandaag dat Michel naar de kapper moest en ik beloofd had op tijd thuis te zijn. Oeps. En ik vergat lampjes te kopen voor op de fietsen van de meiden. Ach, allemaal geen halszaak. Maar toch,  het punt was dat ik van plan was om het te doen, maar het gewoon vergat.

Gelukkig maak ik af en toe foto's zodat ik terug kan halen wat ik ook al weer gedaan heb. En zo kan ik tenminste laten zien hoe het met lopende projecten staat.

Hoeveel kilo was het ook al weer? Ook al weer vergeten. 

In ieder geval hebben we nu 16 potjes stoofperen. Ik probeer steeds vaker om mijn zelfgemaakte spullen in te maken, anders wordt mijn vriezer echt te vol. 

Bij de appelmoes waren er een paar potjes niet vacuüm, maar nu ging het al weer beter. 

Gezellige theedoek erbij voor de foto :-). 

Onze collectie glazen was gereduceerd tot een paar dof geworden exemplaren. 

Mijn moeder had nog genoeg over. Nu zijn we weer rijkelijk voorzien. En de glazen zijn nog zo heerlijk glad, want ze zijn nog nooit in de vaatwasser geweest. 

Dat ziet er weer beter uit (sorry, geen voor-foto). Heb gelijk het plankje schoongemaakt. 

Ik wilde al heel lang een nieuw tafelzeil. Deze had ik van de zomer al gezien, nu eindelijk gekocht. 

De adventkalender is klaar. Hij is heel mooi geworden, maar zoals altijd had de afwerking nogal wat voeten in de aarde. 

Ik naaide de groene stof voor de achterkant zo, dat er bovenin een tunnel kwam voor een roede. 

Die roede was te lang en moest op maat gezaagd worden. Helaas kon ik de grote ijzerzaag niet zo snel vinden en moest het met een kleintje doen. 

Dan nog even de zaagranden schuren. Schuurpapier is op. Dan maar een schuurspons. Werkt ook.

En toen had ik mooi rood lint erbij gezocht en klaar gelegd. 

Maar waar ook al weer??

Geen idee. 

Toen maar wit lint gepakt. 

Het rode heb ik nog steeds niet teruggevonden. 

Het is niet zo goed zichtbaar op de foto, maar de vakjes die ik er op genaaid heb zitten bijvoorbeeld op de wagonnetjes.

De meiden en ik wonnen het boek Blij als ik brei. 

Om onszelf extra te profileren stuurde ik een foto mee van Gemma's eerste breisel. En dat hielp!

Zelf heb ik momenteel niets op de breipennen staan. Ik heb wol in huis voor het vest op de foto, maar ik ben er nog niet aan begonnen. 

Een van de dingen die in deze periode op de planning staan is het schrijven van kerstkaarten. 

Ik had me stellig voorgenomen om er dit jaar vroeg aan te beginnen, maar ik ben al weer laat. 

Wel heb ik kerstkaarten gekocht. Andere jaren kocht ik 4 dozen van 10 kaarten voor 5 euro bij de plaatselijke boekhandel, maar die winkel is gestopt. 

Hoe moest dat nou, dacht ik. Maar ik kwam in een andere winkel 4 dozen van 10 kaarten tegen voor 3,50 Wat een mazzel. En het zijn mooie kaarten. 

Ook wil ik dit jaar eindelijk mijn adresboek gaan vullen. 

Vroeger was ik heel attent. Dan stuurde ik iedere vriend of vriendin of familielid een kaartje voor lief en leed, maar zo attent ben ik al jaren niet meer. 

Ik wil daar weer verandering in brengen. 

Te beginnen met een actueel adresboek. 

Terwijl ik dit bericht maakte kwam ik er achter dat de - zelfgemaakte - ontbijtkoek op was. 

Oh ja, dat was ook zo; vanmorgen had ik de laatste plakjes afgesneden voor het pauzekwartier van de meiden. Ook al weer vergeten.

Dat betekende dat ik nog even een nieuwe moest bakken als we morgen weer wat in de broodtrommel wilden.  

Ping!

Hé, dat komt goed uit! De oven is klaar, en de koek ook. 

29

Aandachtig opvoeden

Onze kater Indy loopt de laatste tijd een beetje met zijn ziel onder zijn arm. Hij loopt achter me aan en soms gaat hij kotsen. Ik weet wel hoe dat komt. Hij wil graag meer aandacht, echte aandacht. Niet zomaar even een aai over de bol of nieuwe brokjes.

Ik zet het nieuwe tafelzeil op de foto,
Indy blijft strak naar mij kijken.

Maar ik heb weinig rust in mij de laatste dagen en ik ben vaker van huis. Druk doende en denkende met zwemles, pepernoten bakken, Sinterklaasintochten bijwonen, precisiestrooien, recyKleren, sinterklaasinkopen doen, met het laten bezinken van wat de meditatie oefeningen in gang hebben gezet, werken, helpen op school en knutselen met kinderen. En oh ja, ook nog een beetje huishouden.
Er blijft weinig tijd voor Indy over om op schoot te zitten.

Katten zijn heel gevoelige dieren. Ze voelen feilloos aan of iemand een oké mens is of niet, ze voelen ook feilloos aan wanneer mensen niets van katten moeten weten, want daar gaan ze immers altijd bij op schoot zitten. Ze voelen ook heel goed de stemming aan in huis, weten wanneer jij op vakantie gaat, al dagen voordat jij de koffer hebt ingepakt. Om over een bezoek aan de dierenarts maar te zwijgen.

Hij achtervolgt me. 

Bij kinderen werkt dat vergelijkbaar is mijn ervaring. Zij functioneren het beste wanneer er een ontspannen sfeer hangt in huis, geen gehaast.
Met ontspannen bedoel ik niet de ontspanning van het op de bank hangen en tv kijken, van winkelen, van een weekendje weg, van uitslapen. Dat is meer afleiding.
Ik bedoel ontspanning op een dieper niveau, waarbij je aandachtig bent en bewust de tijd neemt om te luisteren naar het verhaal van je kinderen. Of ze een paar minuten helpt met hun knutselwerkje, waarna je daarna weer verder gaat met het - aandachtig - schillen van de aardappels. (terwijl ik dit type, probeert Indy mijn aandacht te trekken door over mijn toetsenbord te lopen en voor het beeldscherm te gaan zitten)

Kinderen voelen het haarfijn aan wanner je er met je gedachten niet bij bent, wanneer je eigenlijk iets anders wilt doen. Zoals koken, dat telefoontje dat nog moet, die afspraak die nog verzet moet worden, die automobilist die jou afgesneden heeft, die onvriendelijke medewerker van die winkel.
En in plaats van jou met rust te laten, gaan ze je aandacht trekken, ze gaan zuigen, claimen. Zoals een kat om aandacht kan schooien. Een aai over de bol en een kort 'ach lieve poes/kind toch' stelt ze niet tevreden.

De kinderen hebben hun schoen gezet
en een bakje water voor het paard.
Ook heel lekker voor katten ;-)

In het verleden zat ik vaak achter de computer met de kinderen in de buurt. Nog even dat verslagje afmaken van het werk, nog even een mailtje versturen voor het werk, of advertenties plaatsen of verwijderen op markt plaats. Het had weliswaar een doel: de advertenties van Markt plaats waren om geld bijeen te krijgen voor een verbouwing, maar met de kinderen in de buurt werkte het niet. De kinderen gingen steevast om mijn aandacht vragen wanneer ik achter de computer zat. En dan werd ik ongeduldig. Als ze me nou even dat mailtje lieten afmaken dan kon ik weer naar hen toe, maar in plaats daarvan onderbraken ze me om de twee tellen en duurde het langer dan me lief was. Achteraf had ik het graag anders willen doen. Tegenwoordig vermijd ik de computer wanneer de kinderen in de buurt zijn.

Het heeft even geduurd voordat ik mijn weg hierin vond en ik ben nog steeds aan het zoeken naar de juiste weg. Ik ben vaak genoeg boos geweest, kribbig, heb mijn geduld verloren, en het afgereageerd op de kinderen. Maar het heeft me zelden iets opgeleverd. Behalve een ontevreden gevoel over mijn eigen optreden.
Nu probeer ik meer mijn hart te laten spreken. Te handelen vanuit hoe ikzelf behandeld wil worden. Ik wil een moeder zijn en niet een instructrice.
Manlief baalt wel eens van mijn insteek, maar als ik denk aan al die keren dat ik gehandeld heb naar wat een ander wilde, dan heeft dat alleen maar spijt en littekens opgeleverd. Littekens in huid, hart en huwelijk.
In het dagelijks leven zijn er al zoveel mensen die je vertellen wat je moet doen en wie je moet zijn. Juist dan is het belangrijk om te blijven handelen vanuit je natuur en niet gaat opvoeden vanuit wat maatschappelijk gewenst is.

Ik bedenk me opeens: misschien heeft niet de kat aandacht nodig, maar ikzelf en probeert hij me die aandacht te geven. Ik denk dat ik maar even met een kat op schoot gaat zitten :-).

18

SinterKAAS

Van chocoladeletter krijgt de familie Willems al snel genoeg, maar van kaas daarentegen krijgen we nooit genoeg. 

Daarom bestelde ik net als vorig jaar weer een Sinterkaasletter. 

Het 'snijafval' krijg je mee in een bakje. Ik hoop dat ik tot morgen kan wachten...

7