Ik zou mezelf nooit als groepsmens omschrijven. Als ik er goed over nadenken ben ik ook nog nooit iemand tegengekomen die van zichzelf zegt ‘ik ben een echt groepsmens’. Onlangs deed ik mee aan een 5-daagse Nature Retreat en vrijwel alle deelnemers (allen dames) hebben iets gezegd over dat ze aanvankelijk opzagen tegen het groepsgebeuren. En uiteindelijk viel het voor iedereen mee.
Maar ik ben wel veranderd in de manier waarop ik me in een groep voel. Vroeger ging ik groepen uit de weg, voelde me vaak misplaatst, onhandig. Na afloop was ik gesloopt en in mijn hoofd passeerden nadien nog een keer alle gesprekken en welke onnozele dingen ik had gezegd.
Groepen zorgen er nog steeds voor dat ik meer zelfbewust word, maar ik kan me er inmiddels soepeler in bewegen. Sinds ik in 2011 met een meditatieopleiding begon, heb ik ervaren wat de meerwaarde van een groep is. Samen mediteren brengt véél meer teweeg, dan dezelfde oefening thuis in je eentje nadoen. De gezamenlijk energie zet iets in gang. Daarbij komt dat ik me meer ben gaan mengen in groepen waar ik me meer in thuis voel. Gelijkgestemden.
Ik doe nog steeds graag dingen in mijn eentje, dan kan ik doen wat ik zelf graag wil en hoef ik niet het compromis van de groep te volgen. Ik hou ervan om alleen met mijn eigen gedachten te zijn, ik hou ervan om de dingen te doen zoals ik ze in mijn hoofd heb en gaandeweg iets uit mijn handen te laten ontstaan. Ook als ik tussentijds tien keer van idee verander. Dat is het creatieve aspect wat me voedt.
De dingen graag zelf doen en de dingen graag zelf uitzoeken en oplossen, in een eigen tempo, dat is iets wat ik vaak terugzie bij jullie als lezers van mijn blog. Ieder doet graag haar (en soms zijn) ding in de geborgenheid van haar eigen huis en haalt de inspiratie uit mijn artikelen wat op dat moment van toepassing is.
Maar uiteindelijk zijn we geen kluizenaar. Die verbinding willen we wel degelijk graag voelen.
Sociale verbinding en het solar plexus
Sociale verbinding begint vanuit het solar plexus - de zonnevlecht. Deze zit drie vingers onder je borstbeen. Het is verbonden met levensplezier, vreugde en genot.
Solar plexus is de plek van waaruit verbinding begint. Sociale angsten en angst voor afwijzing kom je tegen in dit chakra. Als je gevoelig bent of als je al wat bewuster bent over hoe je lichaam reageert, dan kun je afwijzing fysiek voelen op de plek van de solar plexus. Een hele sterke onverwachte afwijzing kun je ervaren als een stomp in je maag.
Solar Plexus heeft alles te maken met veiligheid; kun je zorg dragen voor je eigen veiligheid? Of wacht je op de buitenwereld om je veiligheid te bieden. Misschien ben je hierin teleurgesteld of werd je telkens gecorrigeerd. En wacht je nu maar op de goedkeuring van anderen, zodat je het niet fout kunt doen. Als je je niet veilig voelt, dan is je basis verplaatst van het bekken naar het solar plexus. Je bent niet verankerd in jezelf. Je kunt bekken oefeningen doen om meer te zakken en weer het verschil te voelen van leven naar je eigen waarden en leven naar de goedkeuring van je omgeving.
Wat vaak schuilgaat achter sociale angst is de angst om afgewezen te worden. Angst om raar gevonden te worden, niet interessant genoeg te zijn, iets verkeerds te zeggen of verkeerds te doen. We zetten ons vaak al een beetje schrap voor het geval iemand ons ergens op aan gaat spreken. Eigenlijk sluiten we ons uit voorzorg al een beetje af. Daardoor komen we in eenzaamheid terecht. En dat voelt al helemaal niet prettig! Want als mens willen we diep vanbinnen wel heel graag verbonden voelen. We willen bij het geheel horen, want dat herinnert ons aan de oerplek waar we vandaan komen.
We kunnen ons ook afgewezen voelen als een ander een grens trekt. Als iemand jouw uitnodiging afslaat. Of als je iemand een cadeau gegeven hebt en je ziet het nooit weer terug bij hen in huis. Je wordt afgewezen na een sollicitatie. Een vriendschap of een relatie die verbroken wordt. Die grens van de ander voelt voor jou als een afwijzing van jou, van jou als persoon. Dat leidt er vaak toe dat we ons gaan aanpassen. Kleine aspecten van onszelf stoppen we weg in de hoop daarmee wel te voldoen aan de ander.
Vaak denken we dat we iets moeten opgeven, iets van onszelf moeten inleveren, om bij het geheel te horen. Dat we onszelf niet helemaal kunnen laten zien, iets van onszelf in moeten houden, om door de groep (het geheel) geaccepteerd te worden. Het is inderdaad lastig om én helemaal jezelf én om helemaal in verbinding te zijn. Om je helemaal vrij en jezelf te voelen en tegelijk het contact aan te gaan met anderen is lastig en misschien wel een levenslange oefening.
Ook als je meer zakt in je bekken en meer leeft volgens je eigen waarden en je eigen kompas, dan blijft het lastig om je in een groep te bewegen. We kunnen ons nog niet goed voorstellen dat beide kan bestaan, dat je én jezelf bent én onderdeel van een geheel. Soms ben je in contact met anderen en soms uit contact. Uiteindelijk ben je alle momenten jezelf, je kwaliteiten blijven overeind, ook als een ander jou afwijst.
Wat ons huis en onze spullen betreft kunnen we ook afwijzing voelen. Achterstallig werk verhindert je om te doen wat je liever wilt. Ze geven je een schuldgevoel (kleding waar je niet meer in past, sportatributen die staan te verstoffen, was die gevouwen moet worden, vergeten groente in je koelkast) of je krijgt het gevoel dat die spullen je verhinderen om te zijn wie je wilt zijn.
Hoe zou het zijn als we leren om soepeler in ons eigen huis te bewegen? Kunnen we meer aarden in ons eigen huis. Meer vrede hebben met onze spullen, minder oordeel. Minder angst. Minder angst om opmerkingen te krijgen over onze spullen (en dus indirect over onszelf). Kunnen we in contact en uit contact gaan met onze spullen, zonder dat die spullen een oordeel geven.
Ook deelnemers aan de opruimbingo’s vertellen me dat ze geen groepsmens zijn, maar dat ze de groepsvorm van mijn online opruimbingo’s toch prettig vinden. In de opruimbingo starten we weliswaar allemaal tegelijk – als groep – maar ieder is in haar eigen huis. We komen niet fysiek bij elkaar. Er is geen online openingsmoment. Je begint op 1 november op een zelfgekozen moment. Of misschien begin je al op 31 oktober of op 2 november. Aan de hand van de mails start je zoals het bij je eigen situatie past. Binnen de groep volgt iedereen zijn eigen tempo. Het is ook niet verplicht om je vordering te delen. De een heeft daar wel behoefte aan en de ander niet. Je mag het ook alleen met mij delen. Het werkt vaak al motiverend alleen te weten dat anderen net als jij aan het opruimen zijn. Dat je niet in je eentje bezig bent, ook al is het jouw eigen proces.
Het opruimen van je huis leert je om je weer te verankeren in jezelf.
Wil je ook in de beslotenheid van je eigen huis, op je eigen manier - maar toch gezamenlijk - je huis opruimen? Je bent van harte welke om mee te doen aan de najaarsopruimbingo die begint op 1 november. Kosten hiervoor zijn €15. Meer informatie vind je bij mijn vorige blogpost.
Warme groet,
Anita
.png)
