Hoe begin ik met besparen

Toen ik circa 10 jaar geleden begon met besparen ging er een wereld voor me open. Ik beschouwde mezelf als een redelijk intelligent mens, ik was geen big spender en had van huis uit leren sparen. Evengoed bleek er nog een wereld aan mogelijkheden te zijn om geld over te houden!

Inmiddels is het besparen er zo ingesleten dat ik er niet meer dagelijks mee bezig ben. 1 a 2 keer per jaar zet ik de boel weer op scherp en vanaf daar ga ik weer verder. Veelal voelt wat ik hierover te zeggen heb als een open deur, maar ook ik ben ooit begonnen om door die open deur te lopen. In mijn nieuwsbrief van april heb ik het over mijn idee om meer over besparen te vertellen. Te vertellen over de tips waar ik zelf zo veel aan heb gehad, maar ook over wat ik zelf bijgeleerd heb. 

Als jij aan het begin staat van je bespaaravontuur zou je je ontmoedigd kunnen voelen door al die mensen die al zoveel verder zijn dan jij. Al die succesverhalen van mensen die €500 per maand op hun boodschappen kunnen besparen, die hun hypotheek kunnen oversluiten voor een fractie aan rente, die hun tweede auto verkochten. Je zou er van de weeromstuit helemaal niet meer aan beginnen! Ik wil je geruststellen en op het hart drukken dat iedereen ooit aan het begin is gestart. En iedereen heeft op enig moment de moed opgegeven. Maar is vervolgens weer opnieuw begonnen. 

Laat je niet teveel leiden door succesverhalen van andere mensen die in 6, 12 of 18 maanden schuldenvrij zijn, in twee jaar tijd hun studieschuld aflossen, of elke maand 1000 euro overhouden door te besparen op boodschappen, een paar verzekeringen opzeggen of wisselen van energieleverancier. 

Dit is weliswaar indrukwekkend, maar niet de realiteit voor iedereen. Het is prima wanneer jij er langer over doet. Het is immers geen wedstrijd om te winnen van een ander, je doet het uiteindelijk voor jezelf. Het is jouw eigen weg. 

Er zijn duizend en een manieren om te besparen. 

Hieronder 10 manieren om je op weg te helpen: 

8

Het huishouden is het leven zelf

Als ik een paar jaar geleden voorzichtig vertelde dat ik een blog bijhield over opruimen en de magie van het huishouden dan kwam er vaak besmuikt gelach hahaha gewoon weggooien haha groene zeep hahahaha zand hahaha zeep hahahaha soda.  

 

Ik viel dan meestal stil. 

Toch wist ik dat ik iets op het spoor was met het proces van opruimen. Als ik meer wilde ontdekken over hoe het leven en de zin ervan in elkaar stak, dan wist ik vrij zeker dat ik het dichtbij huis moest zoeken. Misschien moest ik het wel letterlijk in mijn huis zoeken. Want er zat meer achter dat concept van opruimen en minimaliseren dan puur spullen wegdoen. Het huishouden ging ook om meer dan het juiste schoonmaakmiddel of om het juiste keukenapparaat.

Want wat blijkt. Het gaat in het leven niet om het vergaren van spullen. Om het opklimmen naar een hogere functie. Om het stapelen van bonussen. Om te reizen om bij thuiskomst te kunnen vertellen hoeveel je gereisd hebt. Om het hebben van het grotere huis omdat anderen in je kring dat ook doen. Het doel is overigens ook niet om het niet hebben van spullen. Het gaat ook niet om het hebben van minder spullen dan een ander, of om kleiner te wonen dan een ander (wat eigenlijk hetzelfde is, maar dan de keerzijde). De afwezigheid van spullen is namelijk niet de garantie voor de afwezigheid van zorgen in je leven. Het leven gaat denk ik om de nuances daar tussenin. 

Het uitzoeken van je spullen geeft helderheid

Het uitzoeken van je spullen geeft je helderheid die je niet krijgt als je alleen maar meer spullen toevoegt. Spullen zijn een uiting van wat je hebt opgebouwd in je leven. En soms raak je verstrikt in je eigen spullen. Er ontstaat meer helderheid over je drijfveren en je behoeftes wanneer je je spullen uitzoekt. Er is geen krachtiger en geen goedkopere manier om die helderheid te krijgen dan te gaan opruimen en minimaliseren. 

Ook leuk om te lezen: Het leven zelf is onze mooiste loopbaan

Door mijn huis op te ruimen heb ik ervaren hoe ik richting kan geven aan mijn eigen leven. Ik leer mijn blokkades kennen. Ik leer waar ik aan hecht, maar wat me desondanks niet meer dient. Ik leer waar ik me over schaam of wat me boos maakt. Ik leer waar het leven om draait. Over sociale verbanden, over waar je wortels liggen. Over doen met wat er is. Over de respect voor onze leefomgeving. Dat tijd investeren in onze kinderen niet zonde is van jouw tijd die je beter aan je carrière had kunnen besteden. Het is een diepteinvestering, want doordat je kinderen je spiegel zijn, is alle tijd die je aan je kinderen besteed, stiekem evenveel tijd als je aan jezelf besteed. Ik leer dat het huishoudelijk werk niet minderwaardig is, of voor ongeschoolden, ik leer dat juist de hoger opgeleiden vastlopen in het runnen van een huishouden. Er zit een onschatbare les in wat ogenschijnlijk eenvoudig repeterende handelingen zijn. Ik leerde hoe een schone gootsteen te maken heeft met zelfrespect. Ik heb ook geleerd dat schone huizen, waar alles op zijn plaats staat, niet gelijkstaan aan levens die op rolletjes lopen. 

Iets met een slimme meid en haar toekomst

Ik ben opgegroeid in de tijd van 'een slimme meid is op haar toekomst voorbereid', wat vooral betekende dat je een opleiding moest volgen en een betaalde baan buitenshuis moest zoeken. Die tijd was het startpunt van de algemene opvatting dat een betaalde baan gelijk stond aan geluk. Met al mijn leeftijdsgenoten gingen de gesprekken over wat de beste baan was, over verre reizen, over een tijd wonen in het buitenland, over dat je jezelf moest blijven ontwikkelen met allerhande cursussen. Zodra iedereen een baan had, gingen de gesprekken over hoe groot dat huis moest zijn en wat de beste koop was. 

Het ging zelden over het leven tussen die uiterlijkheden door. En als er wel gepraat werd over hoe we ons voelden of waar we van droomden, dan werd daar meteen een sausje van succes of falen overheen gegoten. Of nou ja, misschien ben ik wel te fijngevoelig dat ik dat oppikte. Maar de tijdsgeest was onmiskenbaar gericht op vergaren van materiële zaken. Een huis, een vaste baan, een pensioen, veel reizen, mooie spullen.

Afbeelding van @Lizandmollie

 

Ook het huishouden moet je leren

Wat me ook opviel was dat het huishouden weg wordt gezet als iets wat we maar vanzelf moeten snappen. Maar het tegendeel is waar. Ik ging heel anders tegen het huishouden aankijken. Ik begon het meer te zien als een ambacht. Ook de ogenschijnlijk vanzelfsprekende taken moeten ons uitgelegd worden. Het is niet voor niets dat wikihow of FlyLady of kookwebsites zo druk bezocht worden. Ik heb zelf ook de hele dag door vragen, die ik opzoek op internet. Over welk soort rundervlees geschikt is voor een runderspies, over hoe ik zonder agressieve schoonmaakmiddelen mijn doucheputje kan ontstoppen, over of ik krassen op mijn leren bank kan herstellen, over hoe ik snel zelf chilisaus kan maken. Dat is geen kennis waar een mens mee geboren wordt. Dat moet ons geleerd worden. 

Ook leuk om te lezen: Het leven thuis

Het gaat niet om de tips zelf, maar om wat je er van leert

We koken om ons en onze huisgenoten te voeden en gezond te houden. We leren om onze spullen te verzorgen, onderhouden en repareren, zodat we er langer mee kunnen doen en geld besparen. Het bijhouden van de administratie zorgt dat we in ons eigen onderhoud kunnen voorzien. We leren onszelf en onze kinderen om te zorgen voor dieren en planten, zodat we leren dat we allemaal gevoed moeten worden. Het huishouden is zorgen voor onszelf en onze huisgenoten. Misschien maakt het je lacherig om tips te horen over hoe je vaatdoekjes schoon houdt of hoe je een matras reinigt of hoe je ramen streeploos wast. Het gaat niet om de tips zelf, maar het gaat er om dat je leert om voor jezelf te zorgen. Ons huis is ons leven. Het huishouden is het leven zelf. Hoe we voor ons huis zorgen, is hoe we voor onszelf zorgen. 

Warme groet,
Anita

=========================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Wil je op de hoogte blijven, dan vind ik het leuk wanneer je je aanmeldt voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. 

Bewaar op pinterest

4

Hoe begin je met opruimen

Er is niet één juiste manier waarop je het beste kunt opruimen. 

Maar van alle blogs en boeken die ik er over gelezen heb, en van alle tv programma's die ik over dit onderwerp gezien heb en niet te vergeten, wat ik uit eigen ervaring kan zeggen, is dat er een paar duidelijke overeenkomsten uit te filteren zijn. 

Het begint eigenlijk allemaal met een overkoepelend gevoel 'er moet iets gebeuren'. Iedereen die begonnen is met opruimen voelt een bepaalde noodzaak dat er iets moet veranderen. Er moet iets in gang gezet worden. 

En dat gebeurt met een eerste stap. 

Ik begon ooit met het opruimen van de vaatwasser. Niet het soort kastje waar je het eerste aan zou denken. Maar het was een begin. Ik had de eerste stap genomen. Van de vaatwasser ging ik naar de badkamer en van de badkamer naar de woonkamer en vandaar naar de kinderkamers en weer terug naar de badkamer. Kris kras. Voor menigeen zou het vast compleet willekeurig zijn en zonder structuur, maar ik dacht als ik eerst nog moet gaan nadenken en uitdokteren hoe ik dit gestructureerd moet aanpakken, dan gaat er niks veranderen. Een beetje zoals verzuchten dat je geld over wilt houden, maar je niks aan je uitgavenpatroon wilt veranderen. Dat schiet ook niet op. Soms moet je gewoon ergens beginnen. En dan is dat het begin. Vandaar volgt een vervolgstap en vandaar een nieuwe stap. En ook als er geen plan is, dat is allemaal oké. Dat plan ontvouwt zich wel wanneer je blijft luisteren naar wat het opruimen jou brengt, wanneer je blijft voelen naar wat het bij jou teweeg brengt. Er is iets in gang gezet en je hebt iets gedaan met een noodzaak die je voelde en dan is dat goed. 

De grote gemene deler in vrijwel alle ervaringsverhalen is de kracht van kleine stapjes. Wanneer de spullen ons boven het hoofd groeien, wanneer we niet weten waar we moeten beginnen, dan helpt het om klussen in kleine stapjes aan te pakken. Kleine stukjes tijd, 10 of 15 minuten. Kleine beslissingen. Kleine delen van het huis, bijvoorbeeld eerst de slaapkamer. 

Met deze 6 stappen maak je een goede start bij het opruimen 

3