Hoe het allemaal begon



Alle verandering begint met een verruiming van het bewustzijn. 


Ik zie mezelf nog zitten aan de keukentafel in 2011. De renovatie van onze benedenverdieping was net klaar. 



Hoe het vóór de opknapbeurt was: de kurkvloer was versleten en de meeste apparaten van de keuken hadden het begeven. Bovendien was het werkoppervlak van de keuken te klein. Met een baby tweeling was ik steeds aan het schuiven met het steriliseer apparaat, flesjes, bekers, waterkoker en dan ook nog het oud papier en lege flessen.


Oh, wat verheugde ik me op een prachtige keuken, een huis met een nette vloer, nieuwe gordijnen, frisse muren…Nu ging er wel wat mis met de vloer en er ging vooral wat mis met het gedrag van de vloerenman, maar wat er ook mis ging was het gevoel van euforie toen het werk gedaan was.


3

Wanneer weet je dat je klaar bent met opruimen?






Gedurende 10 jaar ben ik aan het opruimen geweest. Het eerste jaar vrijwel elke dag, hier schreef ik hoe leerzaam dit was. De jaren daarna ruimde ik gestaag verder. Niet meer elke dag, maar toch zeker meerdere keren per week. Om mezelf te motiveren deed ik af en toe mee mee aan opruimchallenges, zoals een opruimbingo en ik vond steun in een facebookgroep. Opruimen is zó’n leerzame bezigheid! Het is nog steeds een dankbaar onderwerp voor mij om over te schrijven. Telkens was ik weer verbaasd, maar vooral geraakt hoe anderen met dezelfde worstelingen te maken hebben. Er zijn heel veel mensen die te lijden hebben onder de last van hun spullen. Ik vond er telkens herkenning in. En ik kon anderen helpen met wat ik zelf al geleerd en ervaren had. 

Wanneer ben ik klaar met opruimen?


5

Soms wou ik dat ik op een camping woonde...




….zo gingen mijn gedachten deze zomer toen we een week kampeerden op een fijne camping in Drenthe. Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot kamperen. Aan mijn ouders was dit fenomeen niet besteed. Op vakantie gaan was overigens iets wat we pas gingen doen toen ik een jaar of 8 was. En dat deden mijn ouders alleen maar omdat het in de mode kwam en ze het mijn broer en mij niet wilden ontzeggen. Voor henzelf hoefde het niet perse. Ze hadden genoeg vertier thuis en er was altijd familie voor aanspraak. 

Het eerste avontuur met mijn ouders was een stacaravan van een nicht van mijn moeder. Dat vond ik machtig, maar ik keek ondertussen wel verlangend naar anderen die in een vouwwagen of een tent zaten. Dat leek me pas het echte kamperen! Kamperen is het leven van alledag, maar dan in het klein. 

Lees hier mijn kampeerbespiegeling van andere jaren. 
Kamperen is een werkwoord. 

Waarom is kamperen leerzaam?

4