Trek het je niet aan





Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik me niets aantrek van wat anderen vinden of zeggen, maar het tegendeel is eerder waar. Ik ben erg gevoelig voor de mening van een ander.

Het gezegde 'trek het je niet aan', klink zo simpel. Maar ik vond het nooit simpel. Als ik afging op wat er allemaal tegen mij gezegd werd, dan viel op alles aan mij wel iets aan te merken. Wat ik zei, of wat ik niet zei. Hoe mijn haar zat, welke blik ik gaf. Wat mijn interesse had - en anderen meestal niet. Alles leek aanleiding te geven tot commentaar, wat ik ook zei of wat ik ook deed. Als je iets maar vaak genoeg hoort dan ga je het vanzelf geloven. Je raakt er van overtuigd. Door meditatie leer je dat je overtuigingen kunt hebben, maar dat dat niet betekent dat je die overtuigingen ook bènt.

Een tijd geleden realiseerde ik me dat ik die overtuigingen ben gaan dragen als kledingstukken. Opeens kwam dat gezegde 'trek het je niet aan' bij me naar voren. Als verbeelding van wat er met overtuigingen gebeurt. Al die meningen, opmerkingen, reacties en kritiek van anderen ben ik gaan aantrekken en ik ben het gaan dragen als kleding. Ik heb het als een lap stof over me heen gelegd en ik liep er jarenlang in rond. Alsof het van mij was. Maar ik wàs het kledingstuk niet. Toen ik eenmaal dat verschil kon ervaren, was het makkelijk om het kledingstuk van me af te gooien.

Achter die overtuigingen schuilen onze kwaliteiten. Al die kwaliteiten mogen er zijn. Er hoeven geen voorwaarden aan verbonden te worden. Soms voelt zo'n kledingstuk van overtuigingen heel vertrouwd, zou je je bloot voelen als je het uittrok. Maar als je je meer verbindt met je kwaliteiten, merk je dat het makkelijker is om het kledingstuk af te leggen.

Warme groet,
Anita

17

Afwegingen die ik maak bij de keuze voor biologisch of niet-biologisch


Laatst liep ik in de supermarkt en toen bedacht ik dat mijn lezers - als ze me nu konden zien - vast verbaasd zouden vragen 'maar jij koopt toch biologisch?'.

Het is waar dat ik grotendeels biologisch koop, ongeveer 75% van onze etenswaren zijn biologisch. Dat is met de jaren steeds meer geworden. Twintig jaar geleden alleen een paar lievelingsproducten, zoals diksap en jam. Met de jaren ben ik steeds meer op biologisch overgestapt.
Ik vind het fijn dat er geen bestrijdingsmiddelen op mijn eten zit. En ik vind het fijn dat die bestrijdingsmiddelen niet in de grond komen, zodat ze ook gewassen voor de toekomst niet kunnen schaden en de micro-organisme hun werk kunnen blijven doen. Ik vind het fijn dat bio landbouwers aan diversiteit doen, zodat landbouwgrond niet verarmt.

Wij hebben een bio-groente-en fruitabonnement. Dat is echt superhandig. Vroeger kregen we eens in de twee weken groente van mijn oom, gratis. Dat was niet biologisch. Toen mijn oom wegens zijn leeftijd er mee stopte hebben we een bio-abonnement genomen bij de Ekonoom. Eens in de twee weken wordt er aan huis een krat groente en fruit geleverd. Sinds een paar maand heb ik er een fruitabonnement bij genomen, want er gaat nogal wat fruit door met twee schoolgaande kinderen. Die krat met fruit komt ook om de andere week. Dus de ene week een krat fruit, de andere week een krat groente en fruit. Zo'n abonnement werkt voor ons erg goed.

Ook in de supermarkt kies ik vaak voor biologisch, maar niet altijd.
Ik maak elke keer afwegingen en het leek me leuk om die eens op een rij te zetten.

Wanneer heb ik het nodig?

Soms sta ik in de supermarkt met een lijstje met specifieke producten. Omdat ik een bepaald gerecht wil maken. En daarvoor heb ik bijvoorbeeld zwarte bonen nodig. Die zou ik bij de Ekonoom kunnen bestellen, maar dan heb ik het niet vandaag of morgen in huis. Ik zou het ook bij de EkoPlaza kunnen kopen, maar daar ben ik nu niet in de buurt. De jumbo heeft vaak wel bio zwarte bonen, maar ik sta nu bij de AH en hier is het schap net leeg.
Dan neem ik een andere mee. Wel controleer ik het etiket op toevoegingen.


Welk deel van het product eet ik?

Vroeger werd er aan me gevraagd waarom ik de schil van een appel niet opat. 'Mijn moeder heeft me geleerd dat daar de meeste vitaminen zitten' werd er dan belerend gezegd. Ik zei dat mijn moeder mij geleerd had dat in de schil het meeste gif zat. Maar ik at het vooral niet omdat ik schil niet lekker vind :-).
Heb ik de schil nodig van een sinaasappel of van een pompoen? Dan liever bio.

Hoe vaak eet ik het?

Vis uit blik is zelden bio of duurzaam. Maar dat eet ik niet vaak, dus daar maak ik geen halszaak van.

Worden bij dit product relatief veel bestrijdingsmiddelen gebruikt?

Bij een aantal gewassen wordt behoorlijk veel bestrijdingsmiddelen gebruikt. Bekende voorbeelden zijn druiven, komkommer, cherry tomaten. Die koop ik als het even kan biologisch.

Wat is het prijsverschil met een niet-biologisch artikel?

Ook de portemonnee bepaalt mijn keuze. Als het eind van mijn budget in zicht is, maak ik andere keuzes. Of ik koop een goedkopere variant óf ik koop het helemaal niet.
Ik redeneer overigens ook wel andersom. Bij beschuit is het prijsverschil bijvoorbeeld niet zo groot. Dan redeneer ik dat het blijkbaar niet veel duurder is om tarwe (basis van beschuit) biologisch te verbouwen. Dus als er een groot prijsverschil is, zoals bijvoorbeeld met olijven, dan is dat voor mij een teken dat het blijkbaar moeilijker is om een oogst van olijven te krijgen zonder het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Dus: de goedkope heeft relatief veel bestrijdingsmiddelen. Dan kies ik juist de duurdere. Kun je het nog volgen?
Soms laat ik mijn voorkeursproduct liggen, omdat het de niet-bio variant in de bonus is of een 35% sticker heeft. Dan wordt het prijsverschil me te groot.

Je ziet het: weloverwogen keuzes en goed doordacht. En compleet willekeurig :-).

Warme groet,
Anita

15

Samen mediteren is verrassend leuker dan alleen

Ik zou mijzelf nooit een groepsmens hebben genoemd, maar sinds ik de meditatie opleiding doe ben ik het wel veel meer geworden.

Toen ik begon met de opleiding dacht ik nog heel erg als een traditionele leerling. Ik zou de lesstof aanhoren, flink veel aantekeningen maken, maar het echte 'huiswerk', het instuderen en eigen maken, dat kon ik het beste thuis doen. Thuis zou er geen afleiding zijn, dan had mijn brein de rust om alles te begrijpen. Maar met mediteren gaat het veel meer om het voelen en het ervaren. Daarna volgt het begrip. Ik hoefde geen lesstof te stampen, ik hoefde het alleen maar op te zoeken in mezelf.

Al na het eerste meditatie weekend merkte ik dat bij mediteren hele andere krachten werken. Het ging niet om cognitief leren. Thuis in mijn eentje eervoer ik helemaal niet hetzelfde effect als in de groep. In een groep gaat de kracht van een kring aan het werk, dan raak je op elkaar afgestemd. En dat werkt enorm door op de meditaties. 

Ik realiseerde me al snel dat ik mijn denkbeeld over leren en lessen helemaal om zou moeten gooien. Ik begon ook te zien dat we elkaar allemaal nodig hebben. 

Sinds een paar maanden zijn een andere vrouw uit mijn meditatie groep en ik begonnen om samen thuis te mediteren. Zij komt bij mij thuis en we kletsen gezellig en we gaan relaxt op een matje liggen onder een dekentje. Huiswerk maken was nog nooit zo leuk! :-) 
De anderen uit onze groep die niet in de gelegenheid zijn om te komen, kunnen op afstand meedoen. Van te voren spreken we af welke oefening we gaan doen en hoe laat we beginnen. En het klinkt ongeloofwaardig, maar het is echt waar dat een meditatie of healing op afstand ook zijn werk doet. Ik heb dat ervaren toen ik naar een engelenlezing ging (later kreeg ik nog een healing op afstand) en vorige week deed ik mee met de vollemaan healing van healingcentrum Isis. De volle maan van 10 mei was de maan van het ontwaken. Die maan was heel erg krachtig en er waren heel wat thema's (of eigenlijk terugkerende thema's) die speelden. Ik had nog nooit eerder aan zoiets meegedaan, geen idee of ik deze opzet fijn zou vinden, maar het was echt heel geslaagd. Wederom voelde ik de energie van al die anderen die meededen. De meditatie oefening krijgt daardoor veel meer kracht. 

Nu bedacht ik dat er misschien onder mijn lezers wel interesse is om een keer mee te doen met de meditatie die mijn meditatie-vriendin en ik doen. Je kunt op afstand, vanuit je eigen huis, meedoen met de oefening. Als je interesse hebt, mail me dan gerust. Dan stuur ik je de tekst en uitleg voor de oefening en het tijdstip. Tot nu toe doen we het een keer per maand op de maandagochtend.


Poes hield ons de laatste keer gezelschap. Hij had een lekker kuiltje gemaakt op de benen van mijn meditatie-vriendin :-).

Ps: onze pc is weer eens naar de reparateur (zie berichten in jan. vorig jaar) daardoor is de opmaak van mijn blogposts summier, want ik tik dit op de iPad. Geen linkjes naar vorige blogartikelen, geen labels, foto's van de iPad en als ik helemaal pech heb, dan is het lettertype klein. Zucht...
5

Opruimen is als vasten voor je huis


foto via Canva. 


Het klinkt misschien een beetje gek, maar hoe meer ik me bezig hou met het opruimen en het huishouden, hoe meer ik zie hoeveel overeenkomsten er zijn tussen spullen en eten.
Ik schreef laatst al het stuk Het huis als beeld van onszelf. 

Er gingen hier weer allerlei spullen de deur uit. Naar de kringloop en voor de Koningsmarkt op school. Sommige spullen heb ik al wel 100 keer in handen gehad en werd ik gedwongen om nog een keer naar mijn relatie tot die spullen te kijken. Ik weet altijd precies waar iets bij hoort, alleen ligt dat andere deel weer ergens anders. Dus bewaren maar. Maar het zijn die kleine dingen waar ik het meeste last van heb. Die grotere spullen liggen me minder in de weg, maar hoe kom ik voorbij aan dat kleine spul? Ik gooide veel weg. En ik nam me voor om vaker nee te zeggen want alles is afval tenslotte. En ik heb teveel werk van al die gekregen spullen. 
Ook leer ik om nog nauwkeuriger te kijken naar waar de kinderen mee spelen. Heel veel spullen mag ik niet weggooien als ik ze er naar vraag, maar zij kijken er zelf niet meer naar om. Dus gooi ik toch wat ongevraagd weg. Kinderen hebben niet veel nodig, dat blijkt telkens weer. En het is nodig als ouder om het voor ze te beperken. Het is aan jou als ouder om hierin de regie te voeren, net als met eten. 

Sommige inzichten moet ik blijkbaar vaker beleven om ze me eigen te maken. Zo realiseer ik me (opnieuw) dat het niet goed is om te lang aan spullen vast te houden, aan vergane hobby's bijvoorbeeld. Of oude apparaten die je bewaarde 'voor de zekerheid'. Ooit was het je tot nut, maar is het dat nu nog steeds? Als je het te lang vasthoudt blokkeert het de doorstroming.

Ik zie spullen nu vaker als voeding. Ooit heb ik het tot mij genomen, ik heb me er mee gevoed, maar het moet niet in het darmstelsel van het huis achterblijven. Anders leidt het tot verstopping. Als het verteerd is, bijvoorbeeld kleding die versleten is, uit de mode, te klein of te groot, dan mag het weg. Het heeft zijn nut gehad. 
Net zoals een overmaat aan eten leidt tot afvalstoffen in het lijf, een beperking in je functioneren en een negatieve invloed op je vitaliteit. Zo stroomt de energie ook niet goed in je huis als je teveel spullen hebt.
Te veel eten is hetzelfde als teveel spullen in huis halen. Maar zijn die spullen voedend? 


Andermans rommel

Van nature heb ik best moeite om spullen weg te doen, maar ik merk dat je meestal geen last hebt van je eigen rommel. Wel van de rommel van een ander :-D Het zijn die kleine prullaria van de kinderen waar ik nerveus van word (want ik weet altijd precies welke onderdelen erbij horen, maar die liggen verspreid door het huis, dus kan ik niks weggooien) en laat de echtgenoot zijn tijdschriften overal slingeren (maar die mag ik vervolgens niet weggooien) en ben ik vaak gefrustreerd geraakt over zijn beleid om verpakkingsdozen van apparatuur te bewaren. 

Ik probeer er wel op te sturen, maar het is niet aan mij om te zeggen dat iemand ergens wel zonder kan. Ik ontdekte dat ieder zijn eigen beweegredenen heeft om spullen te bewaren. Zo voelt de echtgenoot zich verantwoordelijk voor de elektronische infrastructuur in huis en neemt hij die taak serieus. Voor hem hoort daar bij dat hij de dozen bewaart zolang de garantie nog loopt. 

Ik moet hem de tijd en de ruimte geven om in eigen tempo afstand van spullen te doen. Ik heb me zo vaak geërgerd aan de dozen die de echtgenoot wilde bewaren, maar nu niet meer. Het scheelt wel dat ik ze nu weg mocht gooien ;-).

Het is goed om jezelf af en toe te beperken. Even niets in huis halen, kijk naar wat je nog hebt. Wat heb je niet meer nodig in het leven dat je nu hebt? Wat heb je daarvoor juist wel nodig?

De grootste ommezwaai is dat ik de meegroeiledikanten van de meiden te koop heb gezet. Ik was er zo aan gehecht, droomde er van dat er later kleinkinderen in mogen liggen. Maar ik heb nu andere behoeftes. Ze zijn nu niet van nut voor mij. Ik wil graag ruimte op zolder, heb plannen om er healings en massages te geven. En de bedden nemen teveel ruimte in beslag. Dat is ook iets wat je beseft bij het opruimen (en vasten), dat wanneer je je onthoudt en ontdoet van spullen (en eten) je ontdekt waar je eigenlijk behoefte aan hebt. In een tuin vol onkruid kan geen mooi bloembed groeien. Vasten, je onthouden van eten, doet je beseffen waar je eigenlijk 'honger' naar hebt.

Overigens brengt de zolder me regelmatig tot wanhoop! Ik steek er enorm veel uren in, er gaan regelmatig dozen naar de kringloop, maar het lijkt steeds niet ruimer te worden. Meestal is de chaos zelfs groter. Heel frustrerend. Daar zal ook nog wel een verborgen boodschap in liggen.

'Het diepste plezier van carnaval is namelijk niet dat je je volledig leegfeest, maar dat je dit doet in het besef dat het daarna werkelijk veertig dagen afzien is: al die overdaad laat je volgen door bewuste beperking, uitbundigheid door inkeer.' 

Uit: Happinez

Warme Groet
Anita





==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 


Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen. 



13

Een vision board maken voor je spaardoelen

Ik zit in de bespaargroep van meergeldminderstress en ik deed mee met de 15 daagse challenge om je financiën op orde te krijgen. Ik leer er toch elke keer weer iets nieuws van, ook al word besparen na zoveel jaar toch vooral een herhaling van zetten.

Maar zoals gezegd, ik leerde weer iets nieuws. Zo maakte ik weliswaar vroeger ook spaardoelen, maakte ook een goeie schatting van hoeveel ik daarvoor nodig zou hebben. Maar wat ik altijd verzuimde was uitrekenen hoeveel ik er dan voor opzij moest zetten per maand. Wat natuurlijk een vrij essentieel onderdeel is van het proces.

Dus nu deed ik het  anders.
Ik worstelde me weer eens door een excelletje heen (ben nog niet helemaal uitgeworsteld) en maakte een lijstje met spaardoelen en doelbedragen. Deze keer rekende ik uit hoeveel ik daarvoor per maand opzij zou moeten zetten.

Omdat ik deze spaardoelen echt graag wil bereiken leek het me goed om dat op een of andere manier levend te maken. Zodat ook de rest van het gezin er aan mee gaat werken. Ik besloot er een ouderwetse collage van te maken.
Eerlijk gezegd dacht ik trouwens dat het een opdracht was in de challenge van meergeldminderstress, maar toen ik de foto deelde op de facebook groep bleek dat ik het toch echt helemaal zelf verzonnen had. In ieder geval was iedereen zo enthousiast over mijn collage dat er al snel meer volgden.



De plaatjes zijn associatief gekozen, niet letterlijk. Zo vroegen de meiden mij verbaasd: ‘Mama, waarom wil jij nòg een tent?!’ Vorig jaar kochten we een tent namelijk en nee, ik wil niet nog een tent, maar ik wil wel geld sparen voor de vakantie.
En het gaat me ook niet per se om die kleur gordijnen, maar het doel is nieuwe verduisterende gordijnen bij Ellie op de kamer.

1. Zonnepanelen

Dit is echt doel nummer 1. Dit jaar wil ik zonnepanelen op het dak. Punt. Het is een grote investering, maar de maandelijkse lasten gaan omlaag en dat geeft ons vervolgens weer wat meer financiële ruimte.

2. Verduisterende gordijnen

Dochter Ellie heeft, toen ze een eigen kamer kreeg, gordijnen er voor gekregen die ik nog had liggen. Hele mooie gordijnen van De Ploeg. Die hadden we in ons vorige huis. Maar deze gordijnen zijn licht van kleur en als zij gaat slapen is het in het voorjaar en zomer nog niet donker en dan valt ze niet zo makkelijk in slaap. Ook wordt ze weer vroeg wakker omdat haar kamer ochtendzon heeft. Niet de meest ideale situatie, zoals je zult snappen. Het is al twee (drie?)  jaar behelpen geweest met een losse lap stof voor het raam, maar nu moet het echt anders vind ik.

3. Tuinhuis/atelier en een nieuwe tuinaanleg

Wat ik heul graag wil is dat onze tuin opnieuw aangelegd wordt en dat we een groot, geïsoleerd tuinhuis achterop de tuin krijgen. De tuin hebben we altijd zelf een beetje aangepast naar onze behoeftes, maar de sfeer is er inmiddels helemaal uit. Uitgeleefd zoals een huis uitgeleefd kan zijn. Het huidige tuinhuis is verrot en de tuin in het algemeen voldoet ook niet meer aan de wensen van het gezin nu.
Ik heb een nog niet geconcretiseerde wens om thuis healings en massages te geven en ik zou het ideaal vinden als ik dat in een tuinhuis zou kunnen doen. Eentje waar elektra, water en riolering in zit. Zodat eventueel een van onze ouders er ook kan wonen, mocht de situatie zich zo voordoen. Of dat de kinderen er kunnen logeren met vriendinnetjes. Dit vergt nogal een investering en is nu nog een droom. Concreet kan het niet eerder dan volgend jaar aan de orde zijn, hoe graag ik het ook anders zou willen. Staat dus wel in de lijst, maar heb ik in het budget niet meegenomen.

4. Wandelschoenen

De echtgenoot en ik hebben allebei nieuwe wandelschoenen nodig. Ik schreef er al eerder over dat het nodig is (onze zijn zeker 10 jaar oud en de zolen versleten). Twee paar goeie wandelschoenen is een flinke uitgave en staat daarom ook op het doelenlijstje.

5. Zomervakantie

Deze zomer gaat de reis naar Denemarken. Wel een ander deel als vorig jaar.
En vakanties kosten geld. Meestal meer dan je denkt.

6. Bestekcassettes

Schreef ik laatst nog dat ik bedacht had om een stalen snelkookpan voor ons stalen huwelijk te kiezen. Inmiddels ben ik van gedachten veranderd. Ik vermoed dat zo’n pan te weinig gebruikt gaat worden hier in huis en de verhalen van mijn moeder over haar ervaring met snelkookpannen van oma ‘de spinazie zat tegen het plafond’ waren weliswaar vermakelijk, maar niet erg in het voordeel van de snelkookpan. En aangezien ik net zo kook als mijn oma – namelijk snel afgeleid door iets anders, vermoed ik dat snelkookpan-en-ik niet zo’n goeie match is. Mijn oma zette de aardappels op het vuur (al dan niet in de snelkookpan), liep vervolgens naar het achterhuis en bedacht dat ze nog wat planten moest verpotten en vergat vervolgens de aardappelen. Ik ben niet veel anders.
In ieder geval, een collega deed me de suggestie aan de hand voor een bestekcassette en dat was een briljant idee, want ons bestek is eigenlijk aan vervanging toe. Sommige messen krijgen vlekken en die heb ik al uit de roulatie.

7. Slaapkamer

Onze slaapkamer heeft een make-over nodig. Maar het meest belangrijk is een nieuw topmatras en een nieuw dekbed en hoofdkussen. Wat we nu hebben is echt niet fris meer. En als het dan kan graag iets nieuws voor de ramen en een nieuw kleurtje op de muren. Een nieuw dekbedovertrek klinkt mij ook als muziek in de oren. Zo eentje als dit vind ik geweldig.


8. Nieuwe fiets

Deze had ik er liever niet op gehad, maar ik voorzie dat het wel een kostenpost wordt. Vorig jaar ging mijn elektrische fiets stuk. De motor hield er mee op. Dat was toen al balen, want dat was precies aan het begin van de zomervakantie. Niet de meest gunstige timing voor zo’n kostenpost. Ik kon toen voor een heel gunstige prijs een nieuwe elektrische fiets kopen, eentje uit een vorig seizoen. Niet mijn eerste keus, maar wel de beste koop op dat moment. Ik fiets heel veel en sinds de operatie aan mijn been wil ik niet meer terug naar een gewone fiets. Een gewone fiets is me te zwaar. Ik heb mijn energie voor andere dingen nodig. Het leek zo gunstig die fiets, maar er is aldoor gedoe mee. Om de haverklap hapert de fiets en houdt er vervolgens mee op. Ik word er knap sjagerijnig van en heb de neiging om deze maar weer in te ruilen voor een andere. Het wordt weliswaar steeds gratis – want garantie – gerepareerd, maar het euvel lijkt steeds terug te keren. Het gedoe wat ik er van heb is echt vervelend. Ik hou dus de mogelijkheid open dat ik deze fiets weer inruil voor een andere. Maar dan moet er wel weer geld bijgelegd worden.

Ik hou jullie op de hoogte!

groeten Anita


9