Over meditatie
Af en toe noem ik zijdelings wanneer ik een meditatieweekend
heb. Er een uitgebreidere blogpost over schrijven heb ik nog niet gedaan.
Enerzijds zit ik er vol van en zou ik willen dat iedereen hetzelfde kon
ervaring, en valt er veel te vertellen. Anderzijds is wat het voor mij betekent
zo persoonlijk en individueel dat er niet zoveel overblijft om te vertellen.
Maar vandaag ga ik het toch proberen. Bloglezeres Dirkje was
nieuwsgierig naar mijn meditatieweekend en vroeg er iets over te schrijven. Dat
is een mooie aanleiding voor mij om toch te proberen er iets over te vertellen.
Waarom meditatie?
Ten eerste omdat het mijn belangstelling heeft. Ik heb een
hang naar alles wat alternatief is, maar denk tegelijk over alles kritisch;
antroposofie, ayurveda, christendom, astrologie. Ik ben nieuwsgierig naar de universele
betekenis van al die gebieden. Je zou het zweverig kunnen noemen. Toch is al
dat zweverige voor mij juist heel aards. Juist het contact met – noem het –
geesten, het hogere, het aura, maakt dat ik me verbonden voel met de aarde.
|
Antelope Canyon
waar het hemelse de aarde raakt |
In 2011 kreeg ik via de antroposofische huisartsenpraktijk
waar ik bij zit een mail waarin de start van een meditatieleergang werd
aangekondigd. Achteraf is het heel opmerkelijk dat ik daar toen open voor
stond. Het jaar 2011 bestond alleen maar uit stress en de jaren daarvoor waren
niet veel anders, maar 2011 spande de kroon. We hadden net een verbouwing
achter de rug. Die had in vier weken klaar kunnen zijn, maar duurde vijf maand.
Het heeft niet alleen klauwen vol geld gekost – iets wat we nog steeds voelen-
, maar enorm veel stress opgeleverd en een gevoel van onmacht, er alleen voor
staan en teleurstelling in gerechtigheid. Ik kan er nog steeds niet over praten
zonder vlekken in mijn nek te krijgen en die boosheid weer op te voelen
borrelen.
In diezelfde periode moest ik op het werk vaarwel zeggen
tegen ‘mijn’ decaan en ‘mijn’ leidinggevende. De vertrouwde samenwerking
verdween (en ik moest de afscheidsfeestjes organiseren). J
In die tijd had ik het gevoel dat ik keihard werkte, maar al
die inzet helemaal nergens toe leidde. Ik voelde me dolend, niet in staat om me
te verbinden met mensen of om richting
te geven aan mijn leven of het belang van alles te zien. Existentiële vragen
borrelden op: wat is mijn plek binnen het geheel? Wat is mijn rol hier op
aarde? (Ik zei het al: ik hou van zweverig).
En toen zag ik die meditatieleergang voorbij komen. Dat het
zeven jaar duurde negeerde ik maar even. Dat zouden we nog wel zien, dacht ik.
Al na de eerste bijeenkomst wist ik dat ik niet meer weg zou
gaan.
Hoe ziet zo’n weekend
er uit?
Drie keer per jaar komen we een weekend bij elkaar. Het
eerste weekend waren we met drie cursisten. Die andere twee zijn na dat weekend
gestopt. Op dit moment doen er zeven mensen (allemaal vrouwen) mee. In de
eerste 2 à 3 jaar komen er nog mensen bij of vallen af. Op een gegeven moment
heeft een groep zich gesetteld. We komen altijd bij elkaar in het gebouw van de
huisartsenpraktijk.
We beginnen op vrijdagmiddag en gaan door tot ’s avonds tien
uur. De zaterdag en zondag zijn van tien tot half 5. In de week daarop komen we
op een avond nog een keer bij elkaar. De docente zorgt voor soep en broodjes.
Iedereen gaat ’s avonds gewoon naar zijn eigen huis. Het is dus geen in-house cursus.
Elk weekend heeft een thema. Afgelopen weekend had
bijvoorbeeld als thema ‘balans, centering’ .
De docente vertelt veel over het thema, wij maken
aantekeningen. Daarna doen we oefeningen. Dat kan zittend of liggend, net wat
je wilt. In het begin zat ik veel, maar nu ga ik bijna altijd liggen. Zitten
leidt me teveel af (pijntjes in mijn rug, pijntjes in de zitbotten enzo). De
docente legt van tevoren uit welke oefening we gaan doen en dan doen we in
stilte ons ding. Zo’n oefening duurt een kwartier, 20 min. of een half uur.
Vaak wordt afgesloten met muziek.
Bepaalde oefeningen zijn heel geschikt om bij elkaar te doen
– zogenaamd partnerwerk – soms alleen maar mogelijk om door een ander gedaan te
worden. Er is bijvoorbeeld een hele fijne oefening om mentale stress te
verwijderen. Mentale stress – het woord zegt het al – zit in/bij je hoofd. Het
kan knap lastig zijn om die met je eigen handen te verwijderen.
Ook is er een heerlijk ontspannen oefening om ‘waste energy’
(afvalenergie; energie die opgeladen wordt, maar vervolgens niet gebruikt) te
laten oplossen. Alleen dat waste energy punt zit tussen je schouderbladen. Ook
knap lastig om daar je eigen handen op te leggen. J
Bij het partnerwerk voel ik altijd een lichte weerstand.
Moet dat? is mijn eerste gedachte. Ook ben ik niet zo’n groepsmens. Na het
eerste weekend dacht ik ook ‘weet je wat, ik doe die oefeningen lekker thuis,
in mijn eigen omgeving.’ Dat deed ik weliswaar, maar het effect was lang niet
zo groot als in de groep. Dat komt doordat de energie van de hele groep
meewerkt in mijn eigen proces. Nu ik er zo over nadenk is in het algemeen mijn
weerstand voor een groep afgenomen.
Wat heeft het mij
gebracht?
Door het mediteren heb ik meer inzicht gekregen in mezelf,
in oude patronen, in kwetsuren, mijn valkuilen maar bovenal mijn kwaliteiten.
Het heeft me het richtingsgevoel gegeven waar ik naar zocht. Niet alle fases
zijn makkelijk of mooi of verlichtend. Soms is het taai, eenzaam of diep
verdrietig. Maar het is nooit meer dan ik kan verwerken. De groepsenergie zorgt
daar ook voor. Soms heb ik na een weekend het gevoel dat ik de essentie nog nèt
niet gevoeld heb, maar ook na zo’n weekend werkt het proces door. En als het
nodig is kan ik tussendoor met de docente afspreken.
Mijn binnenkant en mijn buitenkant zijn meer in harmonie. Ik
laat mijn binnenkant meer spreken en mijn buitenkant vertrouwt meer op de
binnenkant, voelt zich minder kwetsbaar.
Wat kun je er mee?
De opleiding duurt zeven jaar. Je kunt het geheel voor je
eigen ontwikkeling gebruiken, maar je kunt het ook doorgeven aan anderen. Wanneer
je de opleiding voltooid hebt, zou je een eigen praktijk kunnen beginnen. Je
vrij vestigen of je aansluiten bij een beroepsvereniging. Ik heb nog niet
besloten wat ik ga doen. Het wisselt ook per fase; meestal lijkt het me wel wat
zo’n praktijk aan huis (naast mijn vaste baan). Anderen op weg helpen, iets
doorgeven. Maar er zijn ook periodes dat ik niet zo dol ben op ‘anderen’.
Ik heb nog vier jaar om er over na te denken. J
Zeven jaar is trouwens een betekenisvol getal. Je ziet het
terug in religie, astrologie, maar ook de antroposofie gaat uit van cycli van
zeven jaar. Het schijnt dat na zeven jaar al je cellen vernieuwd zijn.
Tot slot
Als laatste een tekening van een oefening die je zelf thuis
kunt doen. We deden deze het laatste weekend. Het is de basisoefening bij het
thema balans, centering en aarding. Allen belangrijke elementen voor innerlijke
groei. Het helpt je bij het onderzoeken van je eigen waarheid, wat voor jou
klopt. Onderscheid maken tussen opvattingen van de buitenwereld en je eigen
waarheden.
- maak contact met ID punt boven je hoofd (ca. 30
cm. boven je kruin)
- trek rechts een lijn (in gedachten) naar de
grond, ca 30 cm. naast je voet
- trek een lijn naar 30 cm. naast je linkervoet
- trek een lijn terug naar ID, driehoek
- ga een paar keer rond, niet snel, maar heel
langzaam.
- Maak contact met de hele driehoek
- Trek een lijn van 30 cm punt rechtervoet naar
hartchakra – pauze
- Trek een lijn van 30 cm punt linkervoet naar
hartchakra – pauze
- Trek een lijn van ID naar hartchakra – pauze
- Plaats robijnrode kleur voor of op je
hartchakra. Kijk wat er gebeurt
- Maak contact met de woorden waarheid en
eerlijkheid
liefs Anita
Meer informatie over de opleiding:
NB: Pauli geeft niet alleen les in Groningen, maar wil ook wel
elders in het land weekenden verzorgen. Het laatste weekend was er iemand uit
Nijmegen ter kennismaking in onze groep. Zij zou wel in Nijmegen een opleiding
willen volgen. Dus wanneer je in die omgeving woont en je hebt belangstelling,
neem dan contact op met Pauli.