Routines geven houvast

foto via canva.com

Hoe verschillend de redenen kunnen zijn voor elk van ons om te beginnen met opruimen…er is vaak een gemene deler te vinden. Het gevoel: 'het moet anders'.

Ik weet nog hoe ik aan het begin van mijn opruimproject - jaren geleden - zoekende was. Mijn dag en taken werden gedicteerd door het ritme van mijn kinderen, de verplichting van mijn werk, het werk van de echtgenoot en huishoudelijke en sociale bezigheden.

Ik was vooral bezig met het ritme van anderen en zocht naar manieren om meer rust voor mezelf te krijgen. 

Wat een mens nodig heeft is routines. Nieuwe gewoontes die oude gewoontes vervangen. Routines geven houvast. Handelingen die je doet zonder dat je erbij na denkt. Ik heb tal van methodes bekeken, geprobeerd, aangepast en laten verslonzen. Vaak ben ik nog steeds zoekende naar wat voor mij het beste werkt. Het systeem van FlyLady beklijft vrij goed. 

Dat een mens de kaders van een routine nodig heeft, dat is zeker. Opruimen is een ding, maar voorkomen dat je weer met dezelfde hoeveelheid spullen te maken krijgt is een tweede. Er zal altijd iets op te ruimen blijven, dat voorkom je niet en het doel moet ook niet zijn om nooit meer iets op te hoeven ruimen. Maar nieuwe gewoontes helpen je wel om niet weer op achterstand te staan.

eigen foto

Voorbeelden van dagelijkse opruimroutines:

- na gebruik op dezelfde plek terugleggen: autosleutels, leesbril, afstandsbediening, schaar

- jassen aan de kapstok, kleren over een stoel, schoenen in de kast

- vuile kleren in de wasmand

- eten en drinken terug in de koelkast

- boeken op het nachtkastje of in de kast en niet op de vloer

- gebruikt servies op het aanrecht of - nog beter - in de vaatwasser of gelijk afwassen

Aanvullend kun je jezelf ook nieuwe gewoontes aanleren.

Bijvoorbeeld:

- doe lichten uit die niet hoeven branden

- doe televisie of radio uit als je niet kijkt

- doe de wc-bril naar beneden

- doe kastdeuren dicht

- schuif stoelen aan na het eten

- maak je bed op

- neem mee wat er op de trap ligt

- doe gordijnen open of dicht

- hang natte handdoeken uit en laat ze niet op de vloer liggen

- knijp tandpasta richting de dop en draai de dop op de tube

- train jezelf om te stoppen met vloeken, mopperen of schreeuwen

- elke week je mailbox opschonen

Het veranderen van routines valt niet altijd mee. Het meeste succes voor het aanleren van een nieuwe gewoonte is om het te laten volgen op een bestaande gewoonte. Tandenpoetsen is voor de meeste mensen een ingesleten routine en daardoor een uitstekend punt om een nieuwe gewoonte op te laten volgen. Bijvoorbeeld het opmaken van je bed. Voordat een routine een beetje inslijt moet je het toch wel minimaal 10 keer doen.

Vaak haken we eerder af – er is altijd wel een reden waarom iets niet lukt. We hebben dan de neiging om een andere aanpak te bedenken, maar meestal hebben we het net niet lang genoeg volgehouden. Of de timing was verkeerd, dat kan ook. Maar er komt ook een beetje discipline bij kijken. 

Als je je omgeving volledig opruimt, verander je het uitzicht om je heen. De verandering is zo sterk dat het voelt alsof je in een heel andere wereld leeft, en dit heeft een diepgaand effect op je geest. Het zorgt ervoor dat je absoluut niet wilt terugkeren naar de oorspronkelijke staat.

~ Marie Kondo

Warme groet, 

Anita

Wil je elke maand een nieuwsbrief/inspiratiemail met gedachtes van dat moment, passend bij het seizoen ontvangen? Klik hier om je aan te melden <--> 

2

Burn-on; wanneer je uitgeput bent maar toch doorgaat

foto via canva.com

De laatste weken dacht ik veel na over de beginjaren van mijn blog. Aan mijn opruimreis naar een eenvoudiger leven. En dat terwijl alles in mijn leven volop aan stond; jonge kinderen en alles wat daarbij kwam kijken, intensieve baan, huishouden, sociaal leven. Ik dacht de laatste weken veel aan hoe onmogelijk het die eerste jaren voelde om veranderingen door te voeren. 

Het leven vereenvoudigen klinkt zo simpel: je doet gewoon alles wat je niet meer gebruikt weg, zegt alle abonnementen op, je gaat niet meer op vakantie, je gaat minder werken. Mijn frustratie in die beginjaren was vooral dat het allemaal zo simpel niet werkte. Het kost veel energie, die je niet over hebt. 

Als je het gevoel hebt dat je geen kant op kunt om verandering aan te brengen, als alle opties een onmogelijkheid lijken, dan heb je niet zoveel aan uitspraken van anderen ‘blijf maar rustig’, ‘morgen weer een dag’, ‘dan blijft de was maar wat langer liggen’. Of ‘dan doen we volgende maand maar weer zuinig aan’.

Want, als dat ‘morgen’ ook weer een volle werkdag is (of dat werk nu een betaalde baan is of de zorg voor jonge kinderen), en overmorgen en die dag daarna ook, dan heb je niet veel aan zo’n goedbedoelde uitspraak. 

Het gevoel vast te zitten heb ik zelf ervaren. En ik ben niet de enige, het is een veelgehoorde uitspraak van mensen die vaak aan de vooravond staan van hun zoektocht naar een leven met meer richting. Ook gevoelens van zinloosheid van het leven, hol vanbinnen, het gevoel niet echt te leven, zijn vaak gehoorde gevoelens. Vastzitten in stressvol werk, want het inkomen is nodig. Of vastzitten in stressvol werk omdat er niemand is waaraan je kunt delegeren (je bent de onderste in de hiërarchie). Wel willen opruimen, maar geen tijd of onbegonnen werk. Wel een routine willen ontwikkelen, maar er is geen tijd om ‘m te laten beklijven. Dus ga je enerzijds door en door en tegelijk werk je er hard aan om de zin van alles te hervinden. Dus dubbeldruk. 

2

Ik viel een beetje stil

Eigen foto

Na de voorjaarsopruimbingo viel ik een beetje stil. 

Maar ook daarvoor viel ik al met lange tussenpozen stil. De vele ideeën, aantekeningen en conceptblogposts haalden het niet om online te verschijnen. 

Ik ben een beetje zoekende naar wat en vooral hoe ik wil vertellen over holistisch opruimen. 

Ik schreef mijn blogposts altijd in dagboekstijl; ordenen van mijn gedachtes en daar de rode (universele) draad in vinden. Mijn opruimavontuur ging altijd zo: onderzoeken, ervaren, uitzoeken/inlezen en vervolgens begrijpen. Kortom, ik schreef intuïtief. 

Op een gegeven moment ging ik mijn blogposts informatief schrijven, met meer achtergrondinformatie. Ik wilde graag dat ze beter als losstaande artikelen te lezen zouden zijn. Dat blijkt toch een hele andere manier, eentje waarin ik me wat minder vrij lijk te voelen. 

Eigenlijk verplaatste ik mijn dagboekstijl naar de nieuwsbrieven. Die nieuwsbrief was altijd al a-typisch, want niet echt nieuws te melden in de zin van activiteiten op de agenda, meer gedachten van dat moment of probeersels om er een volledige blogpost van te maken. Vaak komt dat laatste er niet van, want alweer ingehaald door de tijd. Als ik erover geschreven had in de nieuwsbrief, dan vond ik het wel goed geweest. Dan had ik mijn creatieve ei gelegd. Ik kreeg ook steeds meer behoefte aan stilte. Mijn agenda werd steeds leger en social media steeds minder (deels doordat ik op mijn instagram geen reels meer te zien krijg en ik het maar niet voor elkaar krijg om dit op te lossen – hulp is welkom). 

Schrijven was altijd mijn creatieve uitlaatklep. Een manier om mezelf uit te drukken. Te zeggen wat ik belangrijk vond. Wat als het een kwestie van uitgeschreven zijn? Wat wordt dan mijn creatieve uitlaatklep? Wat als er ruimte is voor andere vormen van het uitdrukken van mezelf? En ook: bestáát dat, dat je van uitdrukkingsvorm kunt veranderen?

Door de opruimbingo realiseerde ik me weer – door eigen ervaring en door de ervaringen van de deelnemers – dat we ons kunnen gaan identificeren met onze spullen. En als we merken hoe het voelt om zonder bepaalde spullen te leven, dan zien we opeens in dat we helemaal niets van onszelf weggegooid hebben, maar juist een stuk van onszelf teruggevonden hebben. Wat als we ons gaan identificeren met onze manier om uitdrukking te geven aan onszelf? En kunnen we die manieren ook loslaten?

Schrijven heb ik altijd al willen doen, dat vond ik altijd het allermooiste. Maar ik begon me af te vragen of ik misschien toe was aan andere manieren. Immers in het opruimen kom je door lagen heen, misschien ben ik nu in een andere laag dan het schrijven aangekomen. 

Ik vroeg het mezelf af en ik ging het onderzoeken. Ik volgde een workshop combinatie van meditatie en intuïtief tekenen en dat vond ik heel ontspannend. Ook oefende ik met mezelf hardop uit te spreken. Ik nam een gesproken meditatie op voor de opruimbingo. Ook probeer ik in het dagelijks leven om me zorgvuldiger uit te drukken. Vaak wil ik zoveel vertellen, maar lijkt er nooit precies uit te komen wat ik het belangrijkst vind. (Waarom antwoord ik dat ik op maandag niet werk – terwijl ik eigenlijk elke dag werk (alleen niet voor baan in loondienst)?!). 

Heel de mens - 4 lagen

Iets wat ik al wel wist en ervaren had, is dat een mens meer is dan lichaam en brein. Er is ook een ziel, datgene dat onze kern is en onstoffelijk. Maar dan is er ook nog iets als het ego, het IK. Dat vond ik altijd een ongrijpbaar iets. Bij de voorjaarsopruimbingo zag ik dit deel opeens wel! Ik ervaar het IK als een soort totaalpakket van alle delen. In het IK zit iets van een toeschouwer. Die kan naar het lijf kijken, emoties observeren, die kan kritisch op het eigen denken zijn (als je afstand neemt kom je soms tot een ander inzicht en be-denk je je), die kan de zielsmissie negeren en ook weer de ruimte geven, en die IK heeft een wil. Het IK lijkt al delen aan te sturen. 

In de antroposofie wordt gesproken over het 4 lagen in de mens. 

- het fysieke lichaam – dit is je lijf, je botten, je organen, je tastbare omhulsel. 

- het etherlichaam – dit is je vitaliteit, je ritme, gevoel voor tijd 

- het astraallichaam – dit is heel sterk verbonden met je gevoelswereld, je emoties. Dit weeft zich door het fysieke en het etherlichaam heen, dit is het deel van je spieren en zorgt ervoor dat je in beweging komt. 

- Het Ik - dit is je individualiteit, hierin zit je zelfbewustzijn, hoe je uitdrukking geeft aan de wereld. Je gevoel voor zingeving. 

Je voelt of herkent misschien nu nog lang niet al die verschillende lagen, maar alleen weten dat je meer bent dan hoofd en lijf, geeft je een dieper begrip over jezelf. En het geeft je de mogelijkheid om jezelf te ondersteunen door deze verschillende lagen aandacht te geven als je merkt dat je vast zit, je overweldigd voelt, gestrest bent of het gevoel hebt tegen een burn-out aan te zitten. Dit is waar de antroposofische gezondheidszorg op gebaseerd is: het aanspreken van het zelfhelend vermogen van de mens.  

Opruimen is een heel laagdrempelige manier om de lagen in jezelf te herkennen en ook te herstellen en aandacht te geven. Andere manieren: meditatie, massage, gesprekken, healing, yoga, dans, intuïtief schilderen, wandelen. 

Daarmee ben ik een beetje terug bij de manier van aanpak zoals ik het in het begin deed: onderzoeken, ervaren, inlezen, begrijpen en dan vertalen naar een universele boodschap en heb ik opeens een blogpost oude stijl geschreven. Ik voel me er prettig bij. Ik doop deze blogpost klaar. Het gaat blijkbaar zoals het komt. 

Warme groet, 

Anita

Wil je elke maand een nieuwsbrief/inspiratiemail met gedachtes van dat moment, passend bij het seizoen ontvangen? Klik hier om je aan te melden <--> 

1

Ervaringen van deelnemers aan de opruimbingo

foto via canva.com

Op dinsdag 28 maart sloot ik met de deelnemers de voorjaarsopruimbingo af. 

Wat een prachtige bingo was deze editie! Ik vond ‘m zelf de mooiste tot nu toe. Weer heel anders dan de najaarsbingo, zoals een van de deelnemers zei die aan beide meedeed. 

Deze voorjaarsbingo stond in het teken van de Vastentijd. Wij gingen vasten met spullen. 

De bingo bestond uit 5 weken, waarin we elke week aandacht besteedden aan een bepaalde ruimte in huis. Maar zoals altijd mogen de deelnemers van de opdrachten afwijken en datgene opruimen wat voor hen actueel is. 

De dagelijkse opdrachten per mail die ik stuur hebben vaak een spirituele inslag. 

De opdrachten zijn bedoeld om aan te zetten tot dieper graven naar je innerlijke beweegredenen. Je komt weer wat dichter bij dat wat voor jou zinvol is in je leven. 

Het overkoepelende thema voor deze bingo was: Vertrouwen hebben in de dag van morgen. 

Je kunt héél veel tegenkomen tijdens zo’n proces van opruimen. Door te oefenen leren we dat er zich altijd iets aandient waardoor we vertrouwen kunnen houden. 

Hieronder een paar ervaringen die mij heel erg blij maakten of ontroerden. 

“Ik riep bij het opruimen regelmatig: “Ik ben mezelf aan het opruimen!” en dat voelde best eng. Want wat zou er van mij en mijn plannen overblijven als ik alle oude agenda’s, kalenders, vol gekliederde notitieblokken, restjes breigaren, incomplete knutseldozen en wat dies meer zij rücksichtslos zou wegdoen? Ineens viel echter het kwartje: wie ik ben zit al in mij, daar heb ik al die spullen niet bij nodig. Juist zonder alle ballast is er ruimte en daardoor ook vrijheid ontstaan om gewoon weer te zijn en te doen waar ik zin in heb.”

“Ik dank jou en alle leden van de opruimbingo. Ik heb vele schatten gevonden, dierbare schatten die mij herinneren aan betere tijden van een verscheurde familie van herkomst. En dan is mij dit dierbaar omdat je eigen herinneringen donkerder gekleurd kunnen zijn dan de feitelijke tijd weer geeft... Het is de aandacht, de aandacht die het onderscheid maakt. De aandacht, de tijd, de rust...”

“Een beetje weemoedig word ik, maar ook leeg en hoopvol...30 dagen geleden was mijn huis goed gevuld. Nu nog steeds, maar anders.. de spullen die door mijn handen en ogen zijn gegaan, hebben mijn hart geraakt en een plek gekregen. Sommige spullen hebben voor mij een ongekende emotionele waarde en die blijven, ook al is het niets waard. Er is dus ruimte gekomen, ruimte die ook gewoon leeg mag blijven.”

 

“Dankjewel iedereen voor de lieve woorden hier en daar en vooral Anita, dank je voor deze prachtige opruimbingo! Het gaf me iedere keer weer zin en energie om aan de slag te gaan, en het opruimen werd er letterlijk en figuurlijk lichter door. Alle opgedane inzichten gaan me zeker ook later nog van pas komen, als er toch weer ergens een hoekje, kastje of laatje opgeruimd moet worden. Dat geeft niet, opruimen hoort bij het leven, en ook die wijsheid koester ik voortaan.” 

“Het opruimen speelt al jaren door mijn hoofd, vorig jaar ben ik door Anita echt begonnen.” 

“Voordat ik de opruimstap gezet had, heb ik er wel 10 jaar over nagedacht en gevoeld: ik kan er niet meer omheen. Ik heb heel lang uitstelgedrag gehad.”

“Ik wil je enorm bedanken voor de reis die ik mocht maken door je opruim bingo.

Geheel op mijn eigen manier heb ik het vorm gegeven. In een tijd dat ik mijn schaduwstukken aan mocht kijken door wat er in de relatie speelt. […]

Het praktisch opruimen gaf ook licht en maakte lichter.

Dank voor je wijze woorden, inzichten en structuur die je gaf met deze dagen.”

“Veel had ik bewaard omdat ik dacht ‘wie weet of ik het weer nodig ga hebben in de toekomst?’ […] Het was een heftig en lang proces, maar het voelt goed. Volgens mij was dit de onderliggende reden om deel te nemen aan deze opruimbingo.”

“Je lijkt me een bescheiden iemand, maar toch verdien je heel veel credits en mijn respect hiervoor! Je hebt er ontzettend veel werk van gemaakt.”

“Dit proces gaat niet alleen over fysiek opruimen, het ontspullen. Dit proces gaat ook over relaties, wat zeggen ze mij nog? Ben ik blij, word ik gelukkig of is het een last?”

“Ik wist niet wat er allemaal innerlijk zou gebeuren. Ik heb me verzet, weerstand gevoeld maar ook vreugde, ontroering, verwondering...

Alles mag er echt zijn! Een wereldse reis in 30 dagen. Als dat geen bingo is!”

Wat is het heerlijk om dit werk te kunnen doen!

Warme groet en een fijn Paasweekend. 

Anita

2