De grappige dingen die kinderen zeggen #5

Op ons Paasbest zitten wij met z'n allen in de auto, op weg naar een bruiloft. 

Gemma: 'mama? als jij dood bent, mag ik dan jouw jasje?'
Ellie: 'oh mama? mag ik dan die jurk met die glimpers?'
5

Moestuin Maandag ~ goudsbloem thee en ander lekkers en leuks

Er wordt gewerkt in de (moes)tuin. Niet zoveel als ik zou willen, maar af en toe steel ik een momentje. Alvast voorbereidingen treffen voor volgend jaar. Sommige planten zijn te groot geworden of voegen niet veel meer toe aan de tuin. Er hangen nog druiven te wachten totdat ik sap van ze maak. Dit jaar heb ik zelfs stekjes in potjes gedaan. Waar de aardappelen hebben gestaan, heb ik de grond helemaal omgespit en weer netjes gemaakt. Er is zowaar weer een nette border verschenen.

Er is één plant die zichzelf nog in volle glorie laat zien: de goudsbloem. Wat een uitnodigende plant! De kinderen plukken graag de bloemen om in een vaasje te zetten.
Maar je kunt er zoveel meer mee. Wanneer je de oranje blaadjes door roomboter mengt, heb je een heerlijke kruidenboter.
Ook kun je er thee mee maken. Goudsbloem wordt veel verwerkt in zalf, douchegel, olie vanwege de zachte werking voor de huid. Ook wanneer je er thee van maakt heeft het een gunstig effect op de huid, maar dan van binnenuit.



Onlangs deelde Judith Baehner van het Groenlab (voorheen Juuljools in the garden) haar recept voor goudsbloem thee met munt, naar aanleiding van een bericht van mij op haar blog.





Nu de goudsbloem nog zo nadrukkelijk bloeit wilde ik het moment niet voorbij laten gaan om die thee eens te maken. Dus dronk ik vanochtend thee met goudsbloem en munt uit eigen tuin.


Doe een takje munt in een glas of schone theepot (gebruik een theepot die je niet voor reguliere zwarte thee gebruikt vanwege het achtergebleven looizuur). Doe de goudsbloem(blaadjes) in een theezeefje. Giet hierover gekookt water. Even laten trekken.
De thee smaakt zo zacht als de bloemblaadjes voelen. Fluweelzacht.





Geïnspireerd door Judith's foto's deed ik ook aan een beetje windowdressing. :-)
Vorige week kocht ik de doek die over tafel ligt. Heel lang geleden had ik ze al een keer gezien bij een budgetwinkel en vond ze zo leuk, maar oordeelde destijds dat het niet nodig was. Vorige week had ik een onbedwingbare behoefte om ze toch te kopen. In mijn herinnering waren het vaatdoekjes, maar het bleken grotere theedoeken. Maar ik moest ze hoe dan ook hebben, in drie varianten. En ik ben er blij mee :-)
Het Murder, She Wrote boek is een vondst op een markt/braderie voor een goed doel afgelopen vrijdag. Ik heb nog een pocket uit die serie, die heb ik nog niet eens (uit)gelezen, maar zo'n vondst kon ik niet laten liggen.
De taart hebben manlief en ik gebakken ter gelegenheid van Heel Holland Bakt. Vorige week keken we naar het programma met een sober kopje thee. Dat kijkt niet echt gezellig :-(


foto gemaakt door manlief

Daarom bakten we samen deze taart. Ik deed zaterdag het voorwerk, Michel bakte 'm zondag af - ik niet vanwege mijn zondagsrust. ;-) 
Gemaakt met oerzoet en met appels en bramen. 
Het programma Heel Holland Bakt keek gelijk een stuk feestelijker.








8

Seizoenstafel : oogsttijd








seizoenstafel herfst
Het is tijd om de rijkdommen van buiten, binnen te halen. Er moet geoogst worden, voorraad aangelegd worden voor de winter. Appels, peren, vruchten, noten. 
En steek een lichtje aan om de spoken van het donker te weren. 



Ik waardeer het dat je hier leest. 
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe berichten? Volg Anita's Dagboek op bloglovin'
10

Hoe ik mijn hooikoorts drastisch verminderde



Vorig jaar (2013) rond deze tijd riep ik uit: 'Ik wil geen hooikoorts meer! Ik ben er zàt van. Ik wìl het gewoon niet meer!' Het kwam uit het niets, maar het was geen loze kreet. Het moest anders, zoveel was zeker. Ik had genoeg van al die hooikoortstabletten die niet werken en genoeg van het lage energieniveau.

Echtgenoot, ook al jaren geplaagd door hooikoorts, was benieuwd hoe ik dat zou bewerkstelligen en hield zich aanbevolen voor adviezen. Enige scepsis klonk er wel in door :-).

Ik denk dat ik voor het eerst hooikoorts kreeg in de laatste of de een-na-laatste klas van de basisschool. Elk jaar voelde ik me in de zomermaanden ellendig. Niezen, jeukende ogen, verminderde energie, altijd een loopneus. Een zakdoek moest binnen bereik liggen.
Voor wie geen hooikoorts kent lijken dit vervelende klachten, klachten die men wel kent van een verkoudheid. Maar bij hooikoorts gaat het niezen niet zomaar van hatsjie, maar gaat het van HATSJIE alsof je ingewanden mee naar buiten gestuwd worden, er zijn mensen die er gekneusde ribben aan over houden! En het blijft niet bij jeukende ogen,  het hele gezicht jeukt. En zo'n loopneus is er niet eentje van het soort die je weer opsnuift, nee, het drupt er gewoon uit.
Dat is vervelend, héél vervelend, en ongemakkelijk, maar de vermoeidheid is het allerergst.

In de hooikoortsperiode is mijn energieniveau naar 75% gedaald en dat is het standaardniveau voor de hele zomer. Om het op dat peil te houden moet ik mezelf in acht nemen, zoveel mogelijk rust houden en vroeg naar bed. En dan te bedenken dat we het hebben over de tijd van het jaar waarin er veel (buiten) activiteiten georganiseerd worden. Terwijl iedereen om me heen zin krijgt in het mooie weer denk ik alleen maar aan de ongemakken.

Meestal heb ik minder klachten wanneer ik aan zee ben, maar vorig jaar trok de hooikoorts zich daar op Schiermonnikoog niets van aan.

Ik had me al een beetje verdiept in wat eten voor je gezondheid doet en ik besloot dat ik me niet meer zou laten leiden door wat de goegemeente zegt, maar dat ik nu ging luisteren naar wat mijn eigen overtuiging was.

Wanneer ik zei dat ik altijd accuut moest niezen wanneer ik iets zoets had gegeten, dan werd dat altijd afgedaan als onzin, want ik was tenslotte allergisch voor pollen en stuifmeel.
Dat ging ik niet meer geloven!




Dat ik het niet langer wilde geloven dat ik allergisch was voor pollen en stuifmeel is een proces. Het kwam niet ineens, ook al kwam mijn uitroep uit het niets.
Het is een proces van jaren aan kleine snippers informatie verzamelen. Vragen die niet werden beantwoord, eigen logica die zich niet liet overtuigen van tegenwerpingen. Ik raakte er van overtuigd dat het anders moest kunnen.
Uiteindelijk kon ik me niet voorstellen dat ik allergisch kon zijn voor iets wat de natuur geeft.
Was het niet een kwestie van onbalans tussen mij en de natuur?
Hoe zat dat vroeger dan? Liepen de jagers/verzamelaars 's zomers niezend en proestend door het bos om aardbeitjes, frambozen en bosbessen te plukken?
Ik geloof teveel in de harmonie tussen mens en natuur om te denken dat ik er allergisch voor ben.

Wat als hooikoorts niet een overgevoelige reactie is op pollen en stuifmeel, maar een overgevoeligheid omdat ik anderszins teveel afvalstoffen binnenkrijg die mijn lichaam vervuilen waardoor een pluisje in de wind het lichaam al kan laten 'ontploffen'?

Wat paste ik aan?
Ik paste mijn eten aan. Ik vermeed geraffineerde suiker, e-nummers en tarwe. Op die drie richtte ik mij.
Het broodontbijt verving ik door havermout- of boekweitpap met sojamelk (met gedroogde abrikozen en moerbeibessen erdoor). Al na een week viel mij op dat ik het langer vol kon houden op zo'n ontbijt. Ik had niet om 10.00 u al weer trek. Dit at ik meestal ook met de lunch, behalve wanneer ik naar het werk ging, dan nam ik biologisch brood mee met allerlei fruit erbij zoals druiven, kiwi, mango).
Het begin ging goed, maar mijn darmen raakten er flink door in de war. Elke keer wanneer ik een reguliere maaltijd at, kon ik daarna snel rennend naar het toilet. Dat heeft lang geduurd voordat dat weer gestabiliseerd was.
Na een half jaar kreeg ik last van mijn vingers, wat ik toeschreef aan de sojamelk. Op internet vond ik inderdaad informatie dat sojamelk in verband wordt gebracht met reumatische klachten. Evenals koemelk, maar dat wist ik al wel.
Ik zocht varianten op pap en maakte ayurvedische reinigende soepen. Dit bevalt me als ontbijt en lunch het beste, maar is tegelijk het minst smakelijk en is het meeste werk. Ook wissel ik af met kwark met banaan en noten of maak ik paleo-style ontbijt. Brood heb ik wel weer toegevoegd aan mijn lunch, maar dan biologisch en/of zuurdesem. Met brood heb ik gemerkt dat wanneer de ingrediënten van goede kwaliteit zijn, ik prima brood kan verdragen. Maar wel met mate.

Niet alleen het eten paste ik aan. Ik verving ook mijn spuitdeodorant door een deoroller. Eerst kocht ik eentje met alleen natuurlijke ingrediënten, maar ik vond mezelf daarmee niet fris ruiken. Nu koop ik een deoleen roller en die bevalt prima. In dit geval gaat het me vooral om het vermijden van de verstuiver en minder om de ingrediënten.

Lees hier nog meer over hooikoorts

Wat is het resultaat?
De hamvraag is natuurlijk of het ook geholpen heeft.
Daar kan ik volmondig 'ja' op antwoorden. Het heeft enorm veel effect gehad.
Aan het begin van deze zomer stelde ik vast dat ik 75% minder hooikoorts klachten had dan enig andere zomer. Aan het eind van de zomer vind ik zelfs dat het 80% verbeterd is. Mijn rekensom is simpel: voor elke procent minder suiker heb ik 1 procent minder hooikoorts.

Een ander gevolg is dat ik 10 kilo ben afgevallen. Dit is in mijn geval eerder een nadelig effect dan een voordeel, aangezien ik geen overgewicht had. Mensen gingen zich dus zorgen maken om mijn gezondheid, terwijl ik me juist véél fitter was gaan voelen. Het stoorde me wel eens als mensen er op hinten dat ik ongezond bezig was, terwijl ik me nu beter voelde en voorheen juist ongezond wàs.

Voor echtgenoot is er ook veel veranderd. Hij begon vorig jaar (2013) in juni met hardlopen en paste zijn dieet aan. Ook hij verminderde suiker en verminderde brood. In een half jaar tijd verloor hij 30 kilo!
Deze zomer heeft ook hij bijna geen hooikoortsklachten gehad. Hij schrijft de winst daarin ook toe aan het zweten door het hardlopen; daarmee verliest hij blijkbaar veel afvalstoffen.

Een hele verandering voor ons allebei! Afgelopen weekend zeiden we nog tegen elkaar dat we fitter zijn dan ooit.

De winst voor in het kort:
- minder hooikoorts
- minder moe
- minder pms
- geen kramp meer in mijn benen 's nachts
- minder dorst (dat flesje water dat ons wordt aangepraat lijkt slechts een gevolg voor dorst die we krijgen door teveel suiker??)
- minder vlekkerig gezicht
- minder snel muggenbeten
- niet ziek geweest afgelopen winter (anders altijd keelklachten)

Wat inspireerde me?
De overtuiging dat ik met voeding wat aan mijn hooikoorts kon doen kwam uit mezelf, maar heel veel anderen hebben me van informatie, ervaring, inspiratie en de juiste woorden voorzien. Ik zie het zo dat het zaadje voor mijn overtuiging er al was, maar dat de kennis van anderen het hebben doen ontkiemen.


Hier haalde ik informatie en inspiratie:
- Ayurveda kookboek - Lies Ameeuw
- Amber Albarda - In het boek Amber Beantwoordt geeft ze handreikingen om hooikoorts te bestrijden. Ik ben erg fan van haar directheid in haar boeken, over hoe we misleid worden door fabrikanten en reclame en hoe de overheid ons daarin niet goed beschermt. Ik vind het heerlijk dat zij rechtuit spreekt, ik zou willen dat ik dat ook durfde, maar zo ben ik niet. Dit logje is mijn bijdrage :-)
- Blogs over paleo leefstijl
- De website Smakelijck (voorheen een blog) met veel inspiratie om e-nummer vrij te koken.
- Het BBC programma waarin Richard Hammond (bekend van TopGear) de geschiedenis van Engeland vertelde en vertelde dat toen suiker geïntroduceerd werd, de tanden van de mensen voor het eerst zwart werden.

Ik kan alleen maar uit ervaring spreken, ik ben geen expert op het gebied van voeding, ik probeer wel mezelf wijzer te maken. Hoe het allemaal zit met koolhydraten, snelle suikers, langzame suikers, glucose, goede vetten, slechte vetten; ik weet dat allemaal niet precies. Ik probeer het te onthouden, zodat ik het kan uitleggen tijdens de (koffie)pauze of tijdens feestjes, maar dat lukt me niet altijd. Ik kan alleen maar mijn ervaringen delen en vertellen wat het mij heeft opgeleverd. In de hoop dat een ander er wat aan heeft. Dat is voor mij het allerbelangrijkst.

Warme groet,
Anita




8

Andijvie ~ verrassend lekker recept

De andijvie komt je weer aan alle kanten tegemoet. Ik had twee kroppen in ons biologische groente- en fruitpakket.  Nu is andijvie niet mijn lievelingsgroente. Het is vaak een kwestie van 'hoe maak ik hier iets lekkers mee'. (=hoe zorg ik dat ik de smaak van andijvie niet proef ;-)).

Deze week probeerde ik een nieuw recept uit. Het was een wilde greep uit het grote aanbod op internet (bron: klik hier) en het bleek onverwacht lekker. Daarom deel ik het hier graag. Ik vermoed namelijk dat er heel wat moestuinierders zijn wiens moestuin barst van de andijvie en courgette.

Het recept: 

Andijvie uit de wok

1 krop andijvie
1 courgette (ik had geen courgette in huis; zonder courgette smaakte ook prima)
handvol walnoten
150 gr. spekjes
2 uien
2 knoflooktenen
1 theelepel kerrie
peper
(parmezaanse) geraspte kaas

Bereiding: 
1. Snij de uien in halve ringen en de knoflook in plakjes
2. Bak de uien samen met de knoflook, de spekjes, kerrie, peper zachtjes glazig in een wok.
3. Snij de andijvie in reepjes, was de andijvie goed en laat uitlekken. Snij de courgette in dunne halve plakken.
4. Voeg de courgette toe aan het uienmengsel en bak 3 minuten mee.
5. Voeg de helft van de andijvie toe en blijf roeren totdat de andijvie goed geslonken is.
6. Voeg de rest van de andijvie toe en schep goed om, maar zorg dat de andijvie nog een beetje knapperig blijft (ik liet het niet heel erg knapperig, daar hou ik niet zo van)
7. Verdeel de walnoten er over en warm nog even mee. 
8. Strooi de kaas er pas over als het op je bord ligt. 

Serveersuggestie: met rijst. 


10

Zondagsrust

De grote vakantie is bij uitstek het moment om sluimerende gedachten of ideeën de ruimte te geven.
Ik dacht na over drukte en rust en doen en laten.

Steeds meer raak ik geïnteresseerd in het ritme van de dag. Van de week, het jaar, de seizoenen. Sinds de komst van de kinderen is die interesse alleen maar groter geworden. Het ritme dat al in zo'n baby zit is verbazingwekkend. De dag van een pasgeborene bestaat voor het grootste deel uit slapen, veel variatie is er niet in de dagindeling en tòch voelt een baby dat de nachten voor de langste slaapuren zijn. Daar heb ik me over verwonderd.

We hebben een 24-uurs economie, op elk moment van de dag kun je via e-mail een vraag stellen aan instanties, met inlogcodes kun je wanneer je wilt je belastingaangifte doen, je kunt online - buiten kantoortijden - een vraag stellen aan een (huis)arts, op elk uur van de dag kun je iets kopen dat je morgen nodig hebt en anders is er altijd nog koopzondag.
En toch voelt het niet alsof elk moment van de dag geschikt is voor alle soorten activiteiten.

Ik krijg meer waardering voor het ouderwetse ritme van de dag. De ochtend - wanner de spijsvertering het lichaam op gang brengt - gebruiken voor inspannende activiteiten, het koffie/thee moment, de middagpauze om weer te eten, de namiddag voor napraten en voorbereiden op de avond. De avond langzaam uit laten doven.

Een gebalanceerd leven is een zoektocht voor mij. Een balans waarbij inspanningen opleveren wat ik wil dat het me oplevert en er ook tijd is om alles op zijn beloop te laten. Even terug te kunnen blikken. Ik ben druk bezig geweest met inspanningen die meer opleveren (het kastjeperdag is daar een voorbeeld van), maar dat laatste deel? Dingen op z'n beloop laten en een moment om terug te blikken? Welnee, te veel te doen!

In de vakantie drongen deze gedachtengangen zich nogal bij me op. Wat als die ouderwetse gedachten over dag- en weekindelingen helemaal niet achterhaald zijn? Wat als de mensen die zeggen dat zij wel op een andere dag van de week hun rustdag houden, in plaats van de traditionele zondag, uiteindelijk helemaal geen rustdag hebben? Is het niet de kracht van het collectieve die zorgt voor rust?

Het weekend - en de zondag - gebruikte ik vaak om allerlei dingen te doen. Mooi een extra dag om wassen de draaien, op te vouwen, iets hoogstaands te bakken of te koken in de keuken, een naaiproject beginnen. Maar dat bleek in de praktijk vaak een teleurstelling. De kinderen vragen hun aandacht, iets wat ook moet mogen. Een dag in de week waarop we aandacht voor elkaar kunnen hebben, waarbij ik niet een klus heb die perse af moet, maar waarbij ik vrij beschikbaar ben.
Dus heb ik de zondagsrust weer ingevoerd.

Dat klonk heel makkelijk, maar dat was het niet! De eerste zondag viel me dat nog best tegen. 's Ochtends in bed dacht ik aan alles wat ik zou kunnen doen, maar moest het allemaal afserveren, want het mochten geen nieuwe activiteiten zijn. Dus geen patroon tekenen voor een naaiproject, geen appels schillen voor de appelmoes.
De eerste zondag dacht ik ook nog 'ach, dat ene wasje...', maar toen ik het vervolgens weer vergeten was, had ik opeens haast met het ophangen. Nee, dat bewaar ik voor de andere dagen van de week.

Ik hou het voornamelijk bij lezen, schrijven, ipadden. Ook gaan we er wel op uit, maar ik wil proberen om die uitstapjes zo kleinschalig mogelijk te houden.

Ook zorg ik er voor dat ik zaterdag al weet wat ik zondag ga koken (of wat Michel gaat koken). Voor zover het gerecht het toelaat bereid ik het voor. Of we eten restjes van de afgelopen week.
Ik vind het zálig om daar zo weinig mogelijk werk aan te besteden op zondag!

Zo gaat het nu een week of drie en de zondag is nu opeens een dag om me op te verheugen, in plaats van gewoon een dag van de velen.

17