Deze zomer kwam het woord focus heel vaak voorbij. Ik las het woord vaak als er geschreven werd over de Helweek, het boek dat je uitnodigt om 7 dagen om 5 uur op te staan en om 10 uur naar bed te gaan. En om je te focussen op waar je mee bezig bent, of wat je af moet krijgen.
Ik deed niet mee aan de helweek. Het prikkelde me wel, maar om 5 uur opstaan wilde ik mezelf niet aandoen, wéér een uur minder slaap. En ik weet dat wanneer ik slaap te kort kom, mijn focus heel ver te zoeken is.
Het concept 'tijd' interesseert me heel erg. Hoe vullen we onze tijd, wanneer hebben we het gevoel dat de tijd snel gaat en wanneer hebben we het gevoel dat de tijd voorbij kruipt. De tijd waarin we nu leven is een tijd van volle agenda's en multitasken. Tijdenlang was het gebruikelijke antwoord op de vraag 'hoe gaat het?' - 'Druk druk druk'. Gelukkig hoor je dat de laatste tijd iets minder.
Volle agenda's geeft het idee dat we heel veel kunnen doen in korte tijd. Alle dagen, uren, kwartieren moeten optimaal benut worden. Toch blijkt er uit onderzoeken dat onze hersenen 10 tot 20 minuten nodig hebben om te herstellen van een simpele onderbreking. Zoveel willen doen is dus helemaal niet efficiënt gebruik van tijd.
Dat gevoel heb ik vaak genoeg ervaren. Al dat geswitch, ik werd er moe van. Al die onderbrekingen op kantoor van mensen die binnenlopen, telefoon die gaat, mails die beantwoordt moeten worden en al die tijd hangen mijn vingers boven het toetsenbord om bijvoorbeeld een brief af te maken. Als ik geluk had, dan was die brief aan het eind van de dag klaar, maar had ik voor mijn gevoel die dag niks gedaan.
Thuis ervoer ik precies hetzelfde. Dan zette ik de strijkplank neer, maar dan had een kind weer een beker omgegooid, dan kon het niet bij haar speelgoed, dan zat er een vinger tussen de deur, dan was het al weer tijd om te eten en kon ik de strijk weer aan de kant leggen.
De dagen waren aaneenschakelingen van onderbrekingen. Er was geen flow.
Afgelopen zomer had ik een minder volle agenda, want ik hoefde niet naar kantoor of de kinderen naar school te brengen. Toch heb ik een heel voldaan gevoel over de zomer, ik heb het gevoel dat ik aan meer dingen toe ben gekomen dan normaal. Ik sliep ontspannen, werd elke ochtend kwiek om 7 uur wakker, begon de dag met wat yoga in de buitenlucht, deed overdag in huis wat er gedaan moest worden en ging moe maar voldaan slapen. Het huishouden liep ook veel soepeler, ik had mijn vaste routines. Ik focuste me als eerste op het uitruimen van de vaatwasser en daarna op eten voor de kinderen en daarna op eten voor mezelf. Er ontstond een flow waardoor alles in een vloeiend ritme terechtkwam. Het voelde heel natuurlijk aan, met natuurlijke rustmomenten.
Nu is het leven weer gevuld met werk buitenshuis, activiteiten van school, activiteiten van het werk, ook die van de man. Het lukt me weliswaar steeds beter om ook in drukke tijden de focus te houden, maar de flow is er een beetje uit. In plaats van de ochtend gelijk te beginnen met het uitruimen van de vaatwasser, begin ik nu met het openen van mijn ipad. De yoga in de ochtend is er ook al weer af en ik word niet meer kwiek wakker. Al helemaal niet om 7 uur. Eerder om 6 uur.
Ik wilde me deze winter focussen op mijn manuscript van Moord in Blair House, met in mijn achterhoofd het idee van eindeloos lange winteravonden. Maar dat is een illusie, want eigenlijk zijn dit de drukste maanden van het jaar. Met de verjaardag van onze meiden, Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst en Nieuwjaar. Allemaal feestelijkheden die het ritme bepalen.
Ik hou mezelf voor om me te focussen op wat prioriteit heeft, maar ik ontdek dat het zelfs dàn moeilijk is om uit te komen met mijn tijd.
Vorige week liep ik met de gedachte rond om het bloggen maar een tijdje te pauzeren, zodat ik de tijd zou hebben voor mijn manuscript. En niet alleen aandacht voor mijn manuscript, maar ook voor mijn man en kinderen. Vooral aandacht voor man schiet er nogal eens bij in, want kinderen gaan altijd voor.
Uiteindelijk heb ik besloten om geen blogpauze in te lassen. Ik zou het bloggen teveel missen en ik heb nog heel veel schrijfmateriaal. (En ik word onrustig als ik ze niet op kan schrijven). De frequentie kan wat afnemen, want ik voel wel de noodzaak om mijn rust te nemen. Dus als je je afvraagt waar ik ben, dan ben ik me even aan het focussen!
Interessant artikel om te lezen over timemanagement. Uit de intermediair.
14
Ik deed niet mee aan de helweek. Het prikkelde me wel, maar om 5 uur opstaan wilde ik mezelf niet aandoen, wéér een uur minder slaap. En ik weet dat wanneer ik slaap te kort kom, mijn focus heel ver te zoeken is.
Het concept 'tijd' interesseert me heel erg. Hoe vullen we onze tijd, wanneer hebben we het gevoel dat de tijd snel gaat en wanneer hebben we het gevoel dat de tijd voorbij kruipt. De tijd waarin we nu leven is een tijd van volle agenda's en multitasken. Tijdenlang was het gebruikelijke antwoord op de vraag 'hoe gaat het?' - 'Druk druk druk'. Gelukkig hoor je dat de laatste tijd iets minder.
Volle agenda's geeft het idee dat we heel veel kunnen doen in korte tijd. Alle dagen, uren, kwartieren moeten optimaal benut worden. Toch blijkt er uit onderzoeken dat onze hersenen 10 tot 20 minuten nodig hebben om te herstellen van een simpele onderbreking. Zoveel willen doen is dus helemaal niet efficiënt gebruik van tijd.
Dat gevoel heb ik vaak genoeg ervaren. Al dat geswitch, ik werd er moe van. Al die onderbrekingen op kantoor van mensen die binnenlopen, telefoon die gaat, mails die beantwoordt moeten worden en al die tijd hangen mijn vingers boven het toetsenbord om bijvoorbeeld een brief af te maken. Als ik geluk had, dan was die brief aan het eind van de dag klaar, maar had ik voor mijn gevoel die dag niks gedaan.
Thuis ervoer ik precies hetzelfde. Dan zette ik de strijkplank neer, maar dan had een kind weer een beker omgegooid, dan kon het niet bij haar speelgoed, dan zat er een vinger tussen de deur, dan was het al weer tijd om te eten en kon ik de strijk weer aan de kant leggen.
De dagen waren aaneenschakelingen van onderbrekingen. Er was geen flow.
Afgelopen zomer had ik een minder volle agenda, want ik hoefde niet naar kantoor of de kinderen naar school te brengen. Toch heb ik een heel voldaan gevoel over de zomer, ik heb het gevoel dat ik aan meer dingen toe ben gekomen dan normaal. Ik sliep ontspannen, werd elke ochtend kwiek om 7 uur wakker, begon de dag met wat yoga in de buitenlucht, deed overdag in huis wat er gedaan moest worden en ging moe maar voldaan slapen. Het huishouden liep ook veel soepeler, ik had mijn vaste routines. Ik focuste me als eerste op het uitruimen van de vaatwasser en daarna op eten voor de kinderen en daarna op eten voor mezelf. Er ontstond een flow waardoor alles in een vloeiend ritme terechtkwam. Het voelde heel natuurlijk aan, met natuurlijke rustmomenten.
Nu is het leven weer gevuld met werk buitenshuis, activiteiten van school, activiteiten van het werk, ook die van de man. Het lukt me weliswaar steeds beter om ook in drukke tijden de focus te houden, maar de flow is er een beetje uit. In plaats van de ochtend gelijk te beginnen met het uitruimen van de vaatwasser, begin ik nu met het openen van mijn ipad. De yoga in de ochtend is er ook al weer af en ik word niet meer kwiek wakker. Al helemaal niet om 7 uur. Eerder om 6 uur.
Ik wilde me deze winter focussen op mijn manuscript van Moord in Blair House, met in mijn achterhoofd het idee van eindeloos lange winteravonden. Maar dat is een illusie, want eigenlijk zijn dit de drukste maanden van het jaar. Met de verjaardag van onze meiden, Sint Maarten, Sinterklaas, Kerst en Nieuwjaar. Allemaal feestelijkheden die het ritme bepalen.
Ik hou mezelf voor om me te focussen op wat prioriteit heeft, maar ik ontdek dat het zelfs dàn moeilijk is om uit te komen met mijn tijd.
Vorige week liep ik met de gedachte rond om het bloggen maar een tijdje te pauzeren, zodat ik de tijd zou hebben voor mijn manuscript. En niet alleen aandacht voor mijn manuscript, maar ook voor mijn man en kinderen. Vooral aandacht voor man schiet er nogal eens bij in, want kinderen gaan altijd voor.
Uiteindelijk heb ik besloten om geen blogpauze in te lassen. Ik zou het bloggen teveel missen en ik heb nog heel veel schrijfmateriaal. (En ik word onrustig als ik ze niet op kan schrijven). De frequentie kan wat afnemen, want ik voel wel de noodzaak om mijn rust te nemen. Dus als je je afvraagt waar ik ben, dan ben ik me even aan het focussen!
Interessant artikel om te lezen over timemanagement. Uit de intermediair.
