Toen ik begon met opruimen wist ik intuïtief dat opruimen over meer gaat dan alleen spullen, maar op welke manier dat in elkaar stak, dat ontdekte ik gaandeweg.
Die eerste spullen die je huis verlaten, dat gaat nog redelijk makkelijk. Maar dat ‘makkelijk’ dekt ook maar half de lading. Je blijkt aan de ene kant met gemak ongedragen schoenen weg te kunnen doen, maar die lekke regenlaarzen van je kinderen daarentegen, daar kom je maar niet los van. Het lukt je zonder moeite om een ooit duur - maar nu in ongebruik geraakt - fitnessapparaat te verkopen, maar oude poetslappen met gaten moeten zorgvuldig bewaard, gewassen en gevouwen.
Gaandeweg merk je dat het afstand kunnen doen van iets, zelden om de spullen zelf gaat. Het gaat niet om het beredeneren waarom het echt geen zin heeft om vast te houden aan hobbyspullen die al jaren ongebruikt in de kast liggen, dat de kans heel klein is dat je ooit nog in die schoolboeken van vroeger gaat kijken (die je bewaard hebt als naslagwerk), dat je kinderen echt nooit meer in hun babykleren gaan passen of met hun eerste speelgoed gaan spelen.
Frappant genoeg gaat het niet om de rede.
Het gaat om het gevoel.
Opruimen blijkt uiteindelijk zelden om de spullen zelf te gaan, maar om een dieper liggende reden.
Dieper liggende emoties bij het opruimen
Ik heb een aantal dieper liggende emoties op een rij gezet, die ik niet alleen bij mezelf ben tegengekomen, maar die ik bij vrijwel alle andere opruimers heb gezien.
Lees deze vragen hieronder als onderzoeksvragen, niet al een stok om jezelf mee te slaan. Zie ze als telkens zachte onderzoeksvragen om jezelf beter te leren kennen.
✿ Neem je veel spullen aan van een ander? Ben jij degene die zegt ‘geef maar aan mij, ik kan het wel gebruiken’? Heb je niet zoveel te besteden en stoppen mensen je daarom van alles toe? Of ben je een grote recycleraar, die het zonde vindt om grondstoffen verloren te laten gaan?
Hoe is dat in de rest van je leven? Wat neem je allemaal nog meer aan van andere mensen? Neem je ook hun meningen aan? Ben je makkelijk over te halen? Vorm je je eigen mening of neem je opvattingen over uit tijdschriften en kranten?
✿ Personifieer je je met je spullen? Voelen ze als een verlengstuk van jezelf? Vormen zij een deel van je identiteit? Je auto of je kleding of je schoenen, je knuffels van toen je kind was, je hobbyspullen, je voorraad tupperwarebakjes?
Hoe voelt het om die spullen kwijt te raken? Zou je dezelfde persoon kunnen zijn zónder die spullen? En als je leegte voelt, kun je voelen in je lijf waar het leeg voelt? Waarmee zou je die leegte willen vullen?
✿ Begin je snel aan iets nieuws? Heb je in de tuin gewerkt, ruim je op of laat je je gereedschap liggen? Heb je geschilderd en maak je je kwasten niet schoon? Heb je gekookt en laat je de afwas staan?
Welke delen van jezelf maak je niet af? Welke dromen en aspiraties heb je waar je niets mee doet? Wat ontwijk je? Op welk moment denk je ‘laat ook maar’?
✿ Vind je het moeilijk om dingen weg te gooien, omdat alles energie is? Omdat je er pas afstand van kan doen als je zeker weet dat het goed terecht komt? Bij mensen die er net zo dankbaar voor zijn als jij was in de tijd dat je het gebruikte? En als je die mensen niet kunt vinden, hou je dan de spullen liever zelf om er voor te zorgen?
Wat is er zo pijnijk? Welk deel voelt zich afgewezen? Wil je graag dat er ook voor jou gezorgd wordt?
✿ Wat laat je slingeren? Sleutels, schoenen, papieren, jas, bananenschillen, vuile was?
Wat maakt dat je je afval ontwijkt? Waar sluit je je ogen nog meer voor? Voor belangrijke beslissingen? Confrontaties? Wie moet het wél opruimen? De Gemeente? Je huisgenoten, je moeder, je partner? Herken je dit uit je emotionele leven? Welke emotionele rommel laat je opruimen door een ander?
✿ Is in jouw ogen alles bruikbaar, zonde om weg te gooien, zielig voor die zieltogende plant, verlepte krop sla?
Moet álles door jou gered worden? Wie vindt dat? Ben jij de wereldverbeteraar? Ben jij de enige op aarde die dit kan?
Je kunt bij het opruimen door heel veel lagen van emoties heen gaan. Telkens ontdek je een ander aspect. Misschien dacht je twee jaar geleden nog dat je een bepaald item bewaard had omdat het zo duur was toen je het kocht. Om nu te merken dat je het bewaarde omdat het je herinnerde aan een verloren tijd. Het doorleven van al die lagen is eindeloos leerzaam.
“The more you know yourself, the more clarity there is.
Self-knowledge has no end - you don’t come to an achievement, you don’t come to a conclusion.
It is an endless river.”
~ Jiddu Krishnamurti
In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis.
Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt.
Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult.
Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen.
Ik merk dat ik de laatste weken weer met mijn gedachten bezig ben met de overtollige spullen in mijn huis.
BeantwoordenVerwijderenEen valkuil is: Dat rokje is nog zo mooi, zonde om weg te doen! Ik werd me bewust van zowel kleine als grote items, die ik iedere keer weer in mijn handen heb en weer inpas in een lade of kast. Speelgoed waar van ik denk dat het makkelijk is om te houden , voor als er kinderen op bezoek komen. Ik heb 2 kleinkinderen en eigenlijk zijn die vooral bezig met tekenen en buitenspelen. Gisteren kwam ik 3 dezelfde centimeterbanden tegen. Grappig om te merken dat zelf zoiets om een keuze vraagt. Een hele grote tas uit de garage gepakt en ik probeer iedere keer er iets in te doen voor de kringloop. De kringloop niet zien als het verlengde van een prullenbak. De items moeten ook aantrekkelijk voor een ander zijn. Het rokje stop ik er straks in en hoop dat iemand anders er nog plezier aan mag beleven. Groeten Astrid P.s leuk om je blog te lezen.
Herkenbare punten die je noemt: dat zelfs 3 centimeterbanden om een keus vraagt. En de kringloop niet zien als het verlengde van een prullenbak.
VerwijderenBij mij is het een combinatie van niet teveel te besteden te hebben en dus zuinig zijn met wat je hebt, maar mensen komen ook regelmatig aan met dingen en de vraag heb jij er iets aan? Als ik dan weet dat ze het anders weggooien dan pak ik het weer aan, want dat vind ik dan zonde. Bovendien word er op mijn werk heel vaak iets weggegooid wat duur was en eigenlijk meestal niet eens gebruikt is , dat neem ik dan ook weer mee. Maar nu ik mijn huisje aan het opknappen ben, gaat de knop om. Er mag alleen iets nieuws komen als er eerst iets weggaat. En dingen die mensen mij aanbieden of wat op mijn werk weggegooid word gaat rechtstreeks naar de kringloop of de kledingcontainer en minibieb in de buurt als ik er zelf niets mee kan. Dat scheelt al heel veel aan spullen in huis.
BeantwoordenVerwijderenHet scheelt al enorm als je de keus voor spullen al buitenshuis kunt maken.
VerwijderenBij het lezen van de titel van deze post dacht ik meteen: 'Nee opruimen gaat over loslaten.' Dat vind ik zelf ook niet altijd makkelijk.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik vind het wel belangrijk. Ik wil geen onnodige ballast meesjouwen door het leven.
Ken je het boekje 'opruimen voor je doodgaat?'
VerwijderenVan een Zweedse dame die haar huis gaat opruimen met de gedachte 'wat laat ik na?'
nou ik doe alleen afstand als ik daar een goed gevoel bij heb. Er verdwijnt best wel aardig wat naar de kringloop. Maar dingen met emotionele waarde koester ik b.v. een mok van mijn moeder. Zij gebruikte hem bijna nooit , ik drink er alle dagen koffie uit :)))
BeantwoordenVerwijderenSommige dingen komen beter tot hun recht als ze gebruikt worden, ipv in de pronkkast staan.
VerwijderenEn als hij stuuk valt.... dan is het jammer maar ik heb hem fijn vaak gebruikt
BeantwoordenVerwijderen