Het geluk vinden

De laatste tijd kom ik meerdere artikelen tegen over het vinden van geluk, over hoe je gelukkig kunt worden. Over hoe je je ware zelf kunt vinden, hoe je voor jezelf kunt kiezen. Programma's en trainingen over wat je moet doen (en laten) om eindelijk dat gedroomde geluk te vinden.

De strekking van zo'n programma snijdt vaak wel hout, maar op de een of andere manier klopt het voor mij niet. Het geluk wordt als doel gesteld, als iets waar je naartoe kunt werken, iets wat je kunt bereiken als je bepaalde stappen doet, een plan volgt of opdrachten doet. Bijna zoals bij een dieet of een fitnesstrainingsprogramma. Maar werkt dat wel? Is dat de weg naar geluk? En trouwens, wil ik dat wel, elk moment van de dag gelukkig zijn?

Bij geluk denk ik aan vrolijk dartelende mensen, die blij zijn en onbezorgd door het leven gaan. Als je ongelukkig bent dan is dat zeker iets waar je naar snakt, naar onbezorgdheid, naar blijheid. Het klinkt mooi, maar het klinkt ook hol en inhoudsloos. De hele tijd blij en onbezorgd. Dat klinkt voor mij helemaal niet reëel. 

Een van de grootste lessen die ik heb ervaren van het mediteren is dat we in de Westerse landen gewend zijn om geluk buiten onszelf te zoeken. We zoeken het bij andere mensen, in een getraind lichaam, in geld en bezit, in cosmetische ingrepen? Als ik zus heb....als ik zo ben ....dan....ja dan word ik gelukkig. Het is een misvatting om het buiten jezelf te zoeken. Als je je richt op wat er al in jezelf aanwezig is aan kwaliteiten en voorkeuren en je op zoek gaat in jezelf naar wat jou drijft, waar je plezier aan beleeft, wat je makkelijk afgaat, wat je als kind graag deed, dan vind je een veel groter gevoel van vervulling en zingeving dan wanneer je het buiten jezelf zoekt. 

Ik voel mezelf veel gelukkiger dan 5 of 6 jaar geleden. Ik doe meer van wat ik het liefste doe, volg meer mijn eigen natuur, leef bewuster, heb meer financiële vrijheid gekregen en ervaar dat mijn leven meer betekenis heeft gekregen. Toch loop ik niet de hele dag te dartelen en te stralen van geluk. Nog steeds heb ik zorgen, frustraties, verdriet, tegenslagen. Maar door meer te leven zoals bij mij past, merk ik dat ik ook de andere - ongelukkiger - gebeurtenissen van het leven er gewoon bij vind horen. En daar ga ik ook doorheen op een manier zoals bij mij past. Gelukkige momenten duren niet eeuwig, maar ongelukkige ook niet.

Misschien zit het ware geluk wel in het besef dat geluk en tegenslag twee zijden zijn van dezelfde medaille. Daar waar geluk is, is ook verdriet. Het een is er nooit zonder het ander. Dat maakt ons tot complete mensen.

Op mijn maankalender las ik een toepasselijke tekst, die precies verwoordde waar ik over na dacht.

'Vierentwintig uur per dag gelukkig zijn komt zelden voor. Huilen, lachen, schreeuwen, op en neer springen van boosheid en frustratie zijn eigenlijk allemaal gezonde gewoonten. Kinderen doen dat veel beter dan volwassenen. Onzuivere energie die wordt geproduceerd door een slecht humeur wordt op een gezonde wijze afgevoerd als je even flink moppert en daarna, hopelijk, om jezelf kunt lachen.'

Warme groet

Anita 

20

Dierentuin en kinderen is altijd een goede combinatie

Wij zijn wel enorme mazzelaars hoor! Mijn ouders wonnen bij een loterij toegangskaartjes voor een dagje uit. Wij kozen voor een dagje naar het Openluchtmuseum, wat nog verzilverd gaat worden.

Maar alsof dat niet genoeg mazzel was, appte de buurvrouw mij op zondagmorgen of ik 4 kaartjes wilde voor Burgers' Zoo, gratis. Ze moesten alleen wel uiterlijk maandag gebruikt worden. De volgende dag dus. Nu ben ik meer van de weloverwogen beslissingen en niet zo van het impulsieve, maar na snel nadenken besefte ik dat ik dit echt niet aan me voorbij moest laten gaan. Het was tenslotte zomervakantie! Ik had weliswaar wat bedacht om te doen op maandag, maar dat kon ook op een andere dag. Michel kon niet mee, want die moest werken. Ik doe eigenlijk nooit alleen met de kinderen zo'n uitstapje. Vroeger reed ik wel naar Arnhem, maar dat was echt al een leven lang geleden. Sinds ik moeder ben schiet mijn aandacht vaak alle kanten op, hou ik alles en iedereen en alle mogelijke gevaar in de gaten en met alles in het verkeer en kinderen die tegen me praten, zijn dat soms teveel prikkels voor mij. Gelukkig is er de navigatie :-).

Wat een leuke dag hebben wij gehad! Ik was nog nooit eerder in Burgers' Zoo geweest, dus ik kon me heerlijk over alles verbazen en verwonderen. Da's fijn als je iets nieuws ziet. De kinderen zijn ook dol op dierentuinen. Ik kan er als kritische wereldburger van alles van vinden, van dierentuinen. Over de leefbaarheid voor de dieren, over dat er veel te veel dierentuinen in Nederland zijn, over de enorme milieubelasting (want die beesten vreten gigantische hoeveelheden!), maar hé uiteindelijk zijn dierentuinen gewoon Leuk!

De Mangrove van Burgers' Zoo was nieuw, die wilde ik echt heel graag zien. Erg mooi met al die vlinders. En ik kon mijn fascinatie voor zeekoeien ook weer opladen. We hebben het hele park bekeken, wat best een prestatie is, want het is een groot park. We kwamen rond 11 u aan wat volgens mij zo ongeveer het drukste moment aan de kassa is (wij hoefden dus niet langs de kassa, maar konden gelijk in de rij bij de ingang). Vanaf ongeveer half 4 kon je al merken dat het park leeg liep. Wij zijn helemaal tot 6 uur gebleven en toen was het parkeerterrein al weer vrijwel leeg. Je maakt heel veel kilometers in dit park, doe comfortabele schoenen aan. In het begin is het wel even zoeken naar de dieren, hadden we al een heel stuk gelopen, maar nog amper een dier gezien. Maar uiteindelijk kwam dat ruimschoots goed.

Hier wat foto's, want dat is het mooiste.

Zo schattig, bijna synchroon. Als moeder van tweeling heb ik voor zoiets een zwak.

In de mangrove. Een vlinder op mijn rug. Deze vlinders leven ongeveer 3 weken. 

Even relaxen met een ijsje en een hangmat.

De boomhut van Paul van Loon. 

Toevallig hadden we het boek De leeuwenkuil net de week daarvoor uitgelezen. 

Olifant die zichzelf een zandbad gaf. Deed 'ie volgens mij speciaal voor zijn publiek :-).

In het aquarium. De roggen zwemmen over je heen. Hun witte onderkant geeft ze een spookachtig uiterlijk. 

De mangrove. 

Zeekoeien in de mangrove.

Vlinder in een zoet bakje. 

We hebben het super gehad met zijn drietjes. De meiden waren heel lief voor me en hielpen me goed mee met opletten bij het parkeren (was overigens door het park ook heel goed geregeld) en bij het lezen van de parkplattegrond. Aan het eind van de middag sloot Michel nog bij ons aan vanuit Amsterdam en hebben we gezamenlijk het aquarium gezien. Na afloop een hele reis door de regio om een locatie te vinden waar we konden eten, we waren met twee auto's - immers Michel had zich later aangesloten - en dan is overleggen niet zo makkelijk. In ieder geval belandden we in Velp en aten heel gezellig bij een kleine pizzeria.

Het was echt een vakantieuitje waar we allemaal ontzettend van genoten hebben!

10

Dagboek van een provincievrouw en andere lezenswaardige boeken

Van lezen hou ik. Van schrijven hou ik. Momenteel schrijf ik meer dan ik lees.
Ken je het superleuke vintage boekenblog Ogma?
Voor Ogma schrijf ik over lezen. Het beste van beide werelden.

Een paar uitgelicht:

Dagboek van een provincievrouw

 

Het kaft en de titel trokken mijn aandacht bij de bibliotheek. Met onderkoelde humor schrijft ze over het leven van een (redelijk welgestelde) vrouw in de jaren 30 van Engeland. De stijl deed mij denken aan Sylvia Witteman. Dit boek is nog nooit eerder vertaald in het Nederlands! Hopelijk komen van de daaropvolgende boeken ook vertalingen, want ik vond deze enorm leuk om te lezen. [lees meer op ogma]


Bekijk het boek bij Bol

Judajaagster

Debuut faction thriller van mede Groningse Janneke Heimweg. Een spannend boek met veel feiten verwerkt over de Joodse geschiedenis in Groningen. Met name rond de Folkingestraat. Na dit boek adviseer ik om een bezoek te brengen aan de prachtige Groninger synagoge en een rondwandeling te doen. Dan zie je als het ware hoofdrolspeelster Juul door de Folkingestraat fietsen. [lees meer op ogma]








Bekijk het boek bij Bol.

Lena

Lena is het hartverwarmende debuut van Monique Bronkhorst. Ze vertelt het verhaal van haar grootmoeder Lena en diens markante man Henk ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Henk dacht groot, groter en grootst. De Tweede Wereldoorlog was in veel opzichten een belemmering voor zijn groei. Lena hield van het eenvoudige leven en hield de boel bij elkaar. Geen gemakkelijk huwelijk, des te interessanter om over te lezen. [lees meer op ogma]




Bekijk het boek bij Bol.

Charismatisch defect

Dit prachtige werk van Eva Kelder beschrijft heel raak het opgroeien van een jong meisje wiens leven geknot werd en hoe ze zich daaruit probeert te bevrijden. [lees meer op ogma]









Bekijk het boek bij Bol.

Anne van het groene huis

Ik moet bekennen dat ik Anne nog niet kende. Alleen van naam. Ooooh, maar wat een gemis voor mij, want wat is ze geweldig! Dit weesmeisje met het rode haar en haar rijke verbeeldingskracht en haar wijsheid en haar liefde voor de natuur en haar gave om dingen te zien en te benoemen zoals ze zijn.

'Waarom moet je knielen om te bidden? Als ik echt zou willen bidden, weet u wat ik dan zou doen? Ik zou naar buiten gaan, helemaal in mijn eentje, naar een geweldig grote akker of heel diep het bos in. En dan zou ik omhoogkijken naar de hemel, omhoog-omhoog-omhoog naar die prachtige blauwe hemel, die blauwheid waar geen einde aan lijkt te komen. En dan zou ik gewoon een gebed vóélen.'

Op Netflix kijk ik de serie en na 1 aflevering was ik al verkocht. Van uitgeverij Karmijn kreeg ik dit mooie recensie exemplaar. Is de kaft alleen al niet iets om verliefd op te worden? Later verschijnt er op Ogma een recensie over Anne.



Bekijk het boek bij Bol.

12

Zelf maken: Super simpele tomatensoep

Als je wilt dat je kinderen eens een keer iets anders eten dan brood, laat ze dan een klasgenootje uitnodigen die ouders heeft uit andere continenten!

Gemma en Ellie hadden op een vrijdagmiddag hun vriendinnetje uitgenodigd. Het vriendinnetje heeft Mexicaanse en Franse ouders. Het vriendinnetje vertrouwde me toe dat ze niet gewend is om brood te eten tussen de middag. Yeah! Ik zag mijn kans schoon om aan mijn kinderen te laten zien dat je echt wel wat anders kunt eten dan brood. Ik had verwacht dat ze dan gewend was om iets met bijvoorbeeld couscous of rijst te eten, maar ze zei dat ze bijvoorbeeld tomatensoep at.

Daar stond ik dan, en ik had geen idee waar ik zo snel tomatensoep vandaan moest halen. Totdat ik bedacht om een pakje tomato frito te verdunnen met water. Wat een succes was dat! Bij iedereen. Inmiddels is het echt een favoriet van ons. Soms op zondagavond bijvoorbeeld met Turks brood en wat olijven erbij. Maar ook deze week is een vakantielunch er mee opgefleurd. Het wordt altijd met gejuich ontvangen.

Ik hanteer de volgende verhoudingen:
1 pakje Heinz tomato frito (350 gr)
0,5 l water
beetje gedroogde basilicum of Italiaanse kruiden
Soepballetjes erbij zou helemaal het summum zijn, maar dat is er nog niet van gekomen.

Tomato frito vind ik een mooie basis, omdat het van zichzelf al een dikke egale saus is. Door de bereiding - gebakken met ui en knoflook - heeft de saus van zichzelf al heel veel smaak. Ik voeg dan ook geen zout of peper of bouillonblokje meer toe.

Eet smakelijk!

Warme groet
Anita

Kijk voor meer Zelf Maak ideeën bij het label 'Zelf Maken'.

8

Mentale stress

We leven in een tijd waarin we veel in ons hoofd zitten. We werken veel meer met ons hoofd dan met onze handen. Meer nadenken, uitzoeken, regelen, organiseren, er komen veel prikkels op ons af en zorgen kunnen ons hele dagen bezig houden. In deze tijd wordt vaker een beroep gedaan op ons denken dan op ons doen. Dat we ons overbelast voelen is geen wonder. Iets doen in het huishouden, fysiek bezig zijn, vind ik vaak een plezierige tegenhanger voor mentale stress, maar soms snak ik ook naar absolute rust en stilte. De natuur in, waar je hoofd leeg waait, is ook een aanrader. Daar zou ik wel meer van willen, maar het lijkt er maar steeds niet van te komen.

Mijn moeder vroeg me laatst of ik een oefening wist die helpt bij hoge bloeddruk. Ik vroeg mijn meditatiedocente en ze stelde o.a. voor om de healing bij mentale stress te doen. Enthousiast gaf ik dat door aan mijn moeder en terwijl ik dat deed, dacht ik ‘dat zou ik zelf ook wel kunnen gebruiken.’ Soms heb je dat, dan geef je een ander een tip, die je zelf ook wel kunt gebruiken.

Het is een hele fijne ontspannende oefening, die er voor zorgt dat al die brij aan gedachtes, al die activiteit die bovenin je lichaam zit en je hoofd zo zwaar maakt, wat kan zakken en losser komt. De rest van je lichaam neemt alles wat vrij komt op en voert spanning af via je voeten. Vaak merk je dat je daarna de zaken weer helderder kunt zien en je niet zo blijft hangen in je gedachtepatronen. Het hoofd hoeft niet meer helemaal alleen te doen, maar de rest van het lichaam helpt nu mee.

Het is een oefening die ik graag doe bij familie of bekenden en geeft altijd meteen ontspanning.
Het is het fijnst als iemand anders ‘m bij je doet, omdat de energie van de ander zijn werk doet, maar je kunt ‘m ook bij jezelf doen, dan ga je als het ware in gedachten de punten langs. Je kunt met je vingers de onderkant van je schedel masseren. Daar hoopt zich vaak veel spanning op.

Verwijderen mentale stress

Als ik de healing doe, maak ik eerst contact met de ander door mijn handen op de schouders te leggen. Diegene zit op een stoel. Ik sta er achter.
Mijn handen laat ik net zo lang liggen totdat ik voel dat het genoeg is.
Met mijn handen ga ik over het voorhoofd, langs de nek, over de ruggenwervel naar beneden. Dit herhaal ik een paar keer.
Vervolgens laat ik mijn handen langs de zijkant van het gezicht gaan, zijkant van de hals, sleutelbeen en de bovenarmen.
Met mijn vingers ga ik over het midden van het hoofd.
Dan leg ik mijn ene hand op het achterhoofd en mijn andere hand op het voorhoofd. De hand op het achterhoofd een beetje als een kommetje over de bolling. Zo laat ik mijn handen een tijdje liggen. Dit geeft heel veel ontspanning.

Ik laat de hand op het voorhoofd liggen en ga met de andere hand langs de rand van de schedel. Hele kleine cirkels masseren de spanning los.
Mijn handen leg ik weer op het voorhoofd en strijk langs de wangen, kin, hals, sleutelbenen en de ruggenwervel.
Ik sluit af door mijn handen op de voeten te leggen. Dat voorkomt dat iemand zich heel zweverig en licht in het hoofd gaat voelen. Weer even aarden, ook om de energie af te laten vloeien.

(Onzuivere) energie wordt elke dag geproduceerd. Het is veel makkelijker om het weg te nemen dan om de productie van onzuivere energie te voorkomen. 

11