Wegwerpwinkels

Zo noem ik ze tegenwoordig. Winkels als Action, SoLow, Blokker, T€D en cosorten. Wegwerpwinkels.
Vroeger kwam ik er graag. Want oooh, wat een leuke spulletjes! Ik kom er nog steeds wel hoor, maar veel minder vaak en ik winkel er heel anders dan voorheen. Nu ga ik er gericht heen omdat ik op zoek ben naar iets specifieks.
Ik hoor de mensen om mij heen in de winkel dingen zeggen die ik vroeger ook zei. 'Ooooh, kijk nou, wat leuk! Dat is toch leuk voor op die en die kast. Ja en wil ik wel een keer weer nieuwe handdoeken, want die kleur die we nu hebben daar ben ik wel een beetje zat van.' Het kost immers geen druif.

Maar uiteindelijk wordt het allemaal weer afval (Help! Alles is afval)
Het vergt oefening om je niet tot impulsaankopen te laten verleiden, ook al is het goedkoop (of eigenlijk juist omdat het goedkoop is). En het vraagt zelfkennis om je miskopen in te leren schatten.  Het liefst natuurlijk voordat je tot aankoop overgaat. Ik kan ze nu beter herkennen. Van die aanschaffen waarvan je in de winkel als zo'n voorgevoel hebt dat het niet aan je verwachtingen gaat voldoen, maar die je toch meeneemt. Omdat het goedkoop is, of omdat je nu in de winkel bent en het artikel op korte termijn nodig hebt.

Zo kocht ik grote vershouddozen bij de Action, omdat ik geen grote had en ze nodig had voor een gezinsportie nasi die naar mijn schoonzus ging. In de winkel had ik er al niet zoveel fiducie in. En in de praktijk blijkt ook dat de klepjes niet goed dichtvouwen. Er moet dus alsnog en elastiek omheen. Ook kocht ik laatst siliconen vormen voor in de koekenpan, om je spiegelei in te bakken. Ik zag ze hangen, ze kostten niet veel. Eigenlijk wilde ik metalen van de Dille en Kamille, maar ja, daar was ik nu niet. Ik was nu bij de T€d. Dus nam ik ze mee. En wist stiekem al bij aanschaf dat het een miskoop zou worden. Dat bleek ook: het ei loopt onder de siliconen randjes uit.

Gelukkig zette ik rond kersttijd de beeldjes van de stokstaartjes weer terug. 'Ja, dacht ik al' zei mijn vriendin droog. Maar ja, ik dacht: de kinderen zijn zo dol op stokstaartjes en ze kostten geen druif! Maar hé, over een paar jaar ben ik al lang weer zat van die beeldjes en moet ik de kinderen overhalen om ze naar de kringloop te brengen! Dus dat heb ik me weer bespaard.

Kringloop

Afgelopen week heb ik weer een partij spullen naar de kringloop gebracht. Ongeveer de helft van de spullen kwam ook van de kringloop. Ook heb ik op zolder vier dozen leeg gemaakt. Sommige spullen borg ik elders op, sommige dingen gingen naar de kringloop, sommige de prullenbak in. Ik heb me weer voorgenomen om strenger te zijn in het aannemen van gratis spullen, want alles wat ik weggedaan heb waren gratis dingetjes van supermarkten en allerhande spaaracties. Maar het is allemaal rommel: armbandjes, kettingen, puzzeltjes, toverstafjes, ballonnen. Mijn meiden zijn er ook niet aan gehecht, dus kan dan sla ik het liever af.

Als ik wat aflever bij de kringloop, loop ik ook altijd even een rondje om te kijken of er nog wat van mijn gading bij is. Ook hierin winkel ik anders. Vroeger keek ik naar het mooie aardewerk en verborgen antiek, maar nu kijk ik naar gebruiksspullen. Ik begin er aardig goed in te worden. Maar ook in de kringloop zet aan tot impulsaankopen. Deze tomatenplanter kon ik gelukkig voorkomen....

Wat ik wel kocht de laatste maanden: thermoskannen, vilten pannenbeschermers, koelbox die je ook aan het stroom kunt doen, campinggaz brander, kaarsenhouders. En nog een paar dingen, die me nu even ontschoten zijn.

Maar goed, nog even terugkomen op die wegwerpwinkels. Laatst was ik in een verkoophal en werd geraakt door de treurigheid van al die spullen. Het was zeg maar de outlet van de outlet. Rijen en rijen met (meestal) rommel. Goedkoop speelgoed, goedkope knutselspullen, restpartijen schoenen, een partij spullen van Lief, gereedschap, meters aan vriezers met overtollig eten. (impopulaire smaken ijs, fabrieksvlaaien, dat soort spul. Allemaal eten wat gemaakt is, maar waar de mensheid echt niet om stond te springen). Meters en meters aan boeken. Al die rainbowpockets die er tussen lagen; de devaluatie van het boek, verworden tot oud papier. Bakken vol DVD's. Van die foto's op canvas die je bij de action en de bouwmarkten ziet. Stonden hier in rijen opgesteld. Als het al niet uitverkocht wordt bij de Action....en nu bij de outlet ligt....waar ligt het straks?
Hoeveel zouden daarvan in Nederland in de winkels gelegen hebben? Hoeveel wereldwijd?
Daar zat ik over na te denken. Eigenlijk herbergt zo'n complete winkel allemaal spullen die de wereld en de mensheid niet nodig heeft. Allemaal toekomstig afval. Dat stemde me wel treurig.
Ik kocht er een mooie lupine, waarvan ik hoop dat de slakken 'm niet op gaan eten zodra ik 'm in de volle grond zet. En ik kocht er voor 6 euro p.st. een furby boom, ging er zelfs speciaal voor terug. Die stonden op het verlanglijstje van de meiden, dus dat is alvast voor de feestdagen. Maar dat kan maar zo ook een miskoop zijn als blijkt dat ik de verkeerde heb gekocht. Dat ik dit nu denk is al een veeg teken.....
Ik denk echt dat er een omslag moet komen in de manier waarop wij onze winkels vullen. De manier waarop we met onze spullen om moeten gaan. Het is gewoon allemaal veel te veel. Helemaal als je bedenkt dat alles weer afval wordt. Daar helpt geen kringloop aan...

14

Kun je tijd inhalen?

In juni heb ik flink wat extra uren gewerkt. Het was voor een leuk project, maar er ging behoorlijk wat tijd in zitten en de werkstress was hoog vanwege de deadline. Die extra uren werkte ik op maandag en vrijdag - de dagen dat ik niet naar kantoor ben -, zodat ik er was als de kinderen vrij van school waren. Die uren mag ik uiteraard compenseren en ik mijn leidinggevende zei dat ik het wel van het verloftotaal van de zomervakantie kon aftrekken.
Maar wat gebeurt er: ik ging eens een uurtje eerder weg zodat ik nog snel een boodschap kon halen, kwam een half uurtje later omdat manlief de kinderen niet naar school kon brengen, of compenseerde het met een margedag. Ook verrekende ik het met mijn wekelijkse uurtje verlof (ik neem een uur verlof per week zodat mijn werkuren aansluiten bij de schooltijden). En nu het tijd is om het zomerverlof in te dienen, heb ik alle uren al gecompenseerd!

Hiermee waren al die overwerkuren bijna ongemerkt verdwenen. Uren die ik normaal gesproken aan mijn huishouden zou besteden en aan mijn schrijfwerk. Administratief zijn alle uren verantwoord, maar die tijd is 'verdwenen' en mijn huishouden is nog niet bijgewerkt en mijn schrijftijd komt ook niet terug. Dat zette me aan het denken of je tijd in kunt halen.

Het is mij steeds duidelijker dat je zorgvuldig moet afwegen waar je je tijd aan besteedt. Ik wil daar in ieder geval zorgvuldiger mee omgaan. Nog zorgvuldiger dan ik de laatste jaren al doe. Er waren namelijk jaren dat ik altijd bereikbaar was voor kantoor, me in onmogelijke bochten wrong om voor bezetting te zorgen, bij zieke kinderen te zijn en toch mijn werk af krijgen, of aanwezig te zijn bij gelegenheden (de universitaire gemeenschap stikt van de gelegenheden, workshops, bijeenkomsten - je kunt er een dagtaak aan hebben). Maar inmiddels bewaak ik mijn gezinstijd veel meer. Nu merk ik dat het tijd is om nog een stapje verder te gaan en nauwkeuriger te bepalen waar ik zélf behoefte aan heb. De spreuk over 'dat wat je aandacht geeft, groeit'  komt steeds bij me op. Ik help heel veel mee op school, maar wil ik meer van dat soort werk? Als ik extra hard werk op kantoor heb ik het dan daarna makkelijker of begint er dan weer gewoon iets nieuws? Dus: leveren al die inspanningen iets op voor het grotere geheel of begint het gewoon weer opnieuw?

Die denkwijze pas ik nu overal toe (een beetje gek wordt een mens er wel van ;-)).  Zo was ik begonnen in het boek Het verborgen leven van bomen. Een heel interessant thema. Hoe bomen communiceren met hun wortels en hoe bomen in natuurbossen elkaar steunen. Een bos is als een familie dat voor elkaar zorgt. Het boek is geschreven door een Duitse houtvester (zo'n mooi woord - wist niet dat dat beroep nog bestond) die gefascineerd was geraakt door het leven van bomen. Maar een houtvester is nog geen schrijver....
Hoe interessant de materie ook is, ik vond zijn schrijfklank oersaai. Nu ben ik een zeer plichtsgetrouwe lezer en lees altijd een boek uit, maar met mijn nieuwe inzichten, dacht ik 'alle uren die ik nu nog aan dit boek ga besteden, krijg ik niet terug en gaan ten koste van de tijd die ik kan besteden aan het lezen van een boek dat me wel boeit.' Toen ik me probeerde te herinneren wat ik van het boek had opgestoken, kwam ik tot de conclusie dat vrijwel niets van wat de schrijver mij had verteld, bij me was blijven hangen. Dus ging het boek terug naar de bibliotheek.

Tegelijkertijd zie ik een opvallend verband met geld. Geld kun je ook maar een keer uitgeven. Geef je het uit aan materiele zaken of uitstapjes dan is het geld weg. Maar stop je je geld in de aflossing van je hypotheek of je lening of in dubbele beglazing of in een opleiding, dan genereert dat geïnvesteerde geld meer geld.

Bij de moonchallenge leerde ik om elke maancyclus een zaadje te planten. Dit zaadje geef je een wens mee (een schrijvend bestaan) om het vervolgens kiemkracht te geven. Ik plantte een heel ambitieus zaadje (volgens mij was het een abrikozenpit, vorig jaar apart gehouden en bewaard met het plan om er een boom van te laten groeien. Een mens moet zijn dromen houden....). Er gebeurde niks. Zoals eigenlijk wel te verwachten was. En ik raakte ontmoedigd. Naast dat ambitieuze zaadje in een potje, stonden de krijgertjes van de AH. Die schoten gelijk uit de grond en had ik daar meer aandacht voor. Ik liet mijn abrikozenpit aan zijn lot over. Ik besteedde er mijn tijd niet meer aan, het groeide immers toch niet en de AH plantjes wel. Die hoefden maar weinig aandacht, die groeiden bijna vanzelf. De tijd die in aan de AH zaadjes heb besteed, had ik beter aan het abrikozenzaadje kunnen besteden. Dat is mijn wijze les van vandaag: je kunt je tijd maar een keer uitgeven. Wees erg zorgvuldig mee.

Fijn weekend alvast!
Warme groet
Anita

Over mijn fascinatie voor 'tijd' schreef ik eerder:
Tijdsbeleving van volwassenen
Tijdsbeleving van kinderen

22

Zelf muesli maken - op ayurvedische wijze

De periodes dat ik de ayurvedische reinigingsoep voor het ontbijt (en lunch) neem, wissel ik af met periodes dat ik een warme havermoutpap maak. Die pap maak ik met rijstdrank, niet met koemelk. En een gedroogde abrikoos in stukjes gesneden er door heen. Hoewel mijn spijsvertering een warm ontbijt heel aangenaam vindt, is warme havermoutpap iets wat gevoelsmatig meer bij de winter hoort.

Nu was het geval dat wij afgelopen weekend gingen kamperen, waardoor ik moest nadenken over een alternatief ontbijt. Wel voedend, maar niet eentje waarbij ik eerst 's ochtends nog pap moest staan koken op een primus. Desnoods kon ik brood eten, maar liever niet.

Toen schoot mij te binnen dat in een van mijn ayurvedische kookboeken beschreven wordt hoe je zelf muesli kunt samenstellen. Ideaal! Zowel met yoghurt te eten als met koude melk. Uiteindelijk maakte ik toch nog 's ochtends een beetje melk warm op de primus. Maar dat was zo gepiept. De muesli kookte ik immers niet mee, in tegenstelling tot de havermout, die ik wel meekook.

Dit zit er in:
200-250 gr havervlokken
40-80 gr pompoenzaden
40-80 gr zonnebloempitten
40 gr kokos
30-60 gr amandelen, gehakt
4 dadels, zonder pit, in stukjes
3 gedroogde ongezwavelde abrikozen, in stukjes
5 eetl. gedroogde gojibessen
1 koffielepel kaneel (in het boek staat 2 eetlepels, dat deed ik de eerste keer ook, maar dat vond ik véél te veel)
1 theelepel gemalen venkelzaad

Serveren met haver- of rijstmelk. Als je helemaal luxe wilt, dan kun je in je bord nog wat honing of bessen erbij doen, maar zonder is het al rijk gevuld genoeg.

De ayurveda onderscheidt drie lichaamstypes. Voor elk type werkt de spijsvertering anders:
vata - voor vata is muesli meestal niet geschikt, maar je kunt het wel eten als je zorgt dat de melk lauwwarm is. Geen dadels en abrikozen, maar verse bessen.
pitta - week de amandelen om de verwarmende eigenschappen te verminderen
kapha - vervang de havervlokken door roggevlokken en de kokos door 3-4 el lijnzaad


Mijn kinderen noemden het hamstervoer en hielden zich er verre van  :-).

7

Bewuster leven - Het sociale leven

Je eigen leven bewuster invullen kan al een uitdaging op zich zijn, maar hoe ga je er mee om in het sociale leven? Hoe kun je je eigenheid bewaren, trouw blijven aan wat je opvattingen over consumentisme, gezond eten, opvoeding en je geen spelbreker voelen of je geroepen voelen om je te verdedigen of te verantwoorden?

Dat is een lastige, waar niet alleen ikzelf, maar ook anderen mee te maken krijgen.  Zo las ik bij een blogger dat zij met een ander gezin op vakantie was en in de situatie belandde dat het andere gezin over haar budgetten ging beslissen –  weet helaas niet meer bij wie) en de kwestie van hoe je trouw kunt blijven aan je nieuwe levenswijze kwam ook naar voren in een reactie op een van mijn eigen blogposts.

Jullie herkennen denk ik wel uitspraken (al dan niet op mijzelf van toepassing) als:

Gebruik jij geen droger?!
Oh nou, ik wil geen harde handdoeken hoor, ik hou van lekker zacht.

Gaan jullie niet op vakantie?!
Oh nou, ik moet er echt even tussen uit, anders heb ik geen vakantie gevoel.

Dragen jouw kinderen tweedehands?!
Oh nou, mijn kinderen hoeven dat echt niet hoor.

Of de andere kant op geredeneerd:
Oh, heb je een nieuwe fiets voor je kind gekocht?!
Nou, die van mij krijgen gewoon een tweedehandse hoor. Als je even op tijd begint te zoeken, dan kun je heel goed slagen.


Wat er in zulke uitspraken besloten is, is oordeel. En hoewel ik het niet wil, toch merk ik dat ik in de verdediging schiet of mijn handelen ga uitleggen. Eigenlijk wil ik in een gesprek helemaal niet die kant op, want ik hou er altijd een onvoldaan gevoel aan over.

Tegelijk ben ik zelf ook niet vrij van oordeel. Als mensen tegen mij zeggen dat zij van heel eenvoudige dingen houden, dan durf ik dat in gedachten echt wel eens in twijfel te trekken. Ook niet fraai.

Wat volgens mij belangrijk is, is dat iedereen op zijn of haar manier gelijk heeft.
Maar probeer je niet te verbinden met de opvattingen van de ander. Mijn ervaring is als je jezelf gaat verklaren of uitleggen, dat het dan net voelt alsof die mening van de ander een beetje van jezelf wordt. Want de mening van de traditionele consument is behoorlijk dwingend in zijn opvattingen. Ze zijn eigenlijk de echo’s van de reclamemakers. En van die ver-markting van het leven wilde jij nu juist afstand nemen. Zelf hoorde ik nog niet zo lang geleden ook tot die categorie.

Als je je niet verbindt met de mening van de ander, maar er gewoon naar luistert, dan wordt er minder afbreuk gedaan aan jouw eigen opvattingen. Jouw opvatting blijft van jou en die van de ander blijft van de ander.

Ik kwam een mooie wijsheid tegen van Boeddha die ik hier heel erg bij vindt passen.

Op een dag liep Boeddha door een dorp.
Een zeer boos en onbeschofte jonge man kwam hem tegemoet 
en begon hem te beledigen.

"Je hebt niet het recht anderen te onderwijzen. Je bent zo dom als iedereen. Je bent niets anders dan nep.", schreeuwde hij.
Boeddha werd niet verstoord door deze beledigingen. In plaats daarvan vroeg hij de jonge man : "Als je een cadeau voor iemand koopt en die persoon neemt dat cadeau niet aan. Aan wie behoort het cadeau?"

De man was verbaasd dat zo'n vreemde vraag die gesteld werd en beantwoordde de vraag met : "Het zou van mij zijn, omdat ik het cadeau gekocht heb."
De Boeddha glimlachte en zei: "Dat is juist. En dat is precies hetzelfde met je boosheid. Als je boos op me wordt en ik niet daardoor beledigd ben, dan is het de boosheid die op jezelf terugvalt. Je bent dan de enige die er ongelukkig door wordt. 

[de anekdote gaat nog verder, maar tot aan hier vind ik ‘m het meest krachtig]

Consequent

Lang niet altijd ben ik consequent. Soms kies ik voor mijn portemonnee, soms kies ik voor duurzaam. Voor mijn gezin koop ik nog zelden frisdrank, maar voor visite wel. Als ik op visite ga probeer ik me te beperken tot hapjes die geschikt voor mij zijn, maar ik sla niet alles af. Ik denk dan maar aan het advies van Tara Stiles dat je vooral moet waarderen wat je gastheer/gastvrouw voor je geregeld heeft. Soms kan ik een dagje met vrienden of familie wel beïnvloeden (door af te spreken dat we zelf de lunch meenemen bijvoorbeeld), maar soms zal dat niet lukken. Dan moet ik mijn verlies nemen.

Nou ja, eigenlijk kan ik er nog veel meer over zeggen, maar ik laat het hier maar bij. Dan heb ik een volgende keer ook nog weer wat.

20

De energieën van juli

De laatste dagen voelde ik een grote behoefte om weer wat op te ruimen in huis. Zin om afstand te doen van oude spullen en gewoonten. Geen tijd meer besteden aan werk waar ik ooit aan begonnen was, wat al achterhaald is, maar waar ik aan verder wilde werken uit een gevoel van ‘waar je aan begonnen bent moet je ook afmaken’. Zin om van al die oude patronen afstand te doen en ruimte te maken voor iets nieuws. Iets ‘groters’.
Dat gevoel kwam bij me opborrelen zoals bij een geiser. Tegelijk voelde ik me wiebelig en kon ik me intens verdrietig voelen. Tranen borrelden ook naar het oppervlak.

plaatje van het web

Het zal de maan wel zijn, dacht ik.

Ik kreeg zin om al die (half) opgekweekte AH moestuintjes maar gewoon weg te gooien. Want laten we eerlijk zijn, wortels verbouwen was al die 80.000 vorige keren ook niet gelukt, dus waarom zou het nu wel lukken? En bovendien zouden de slakken het opeten zodra ik mijn hielen had gelicht.
Ik kreeg zin om de tuin helemaal kaal te strippen en opnieuw te laten (vooral dat!) aanleggen, inclusief dat mooie atelier slash tuinhuis achter op de tuin. Ik ben niet meer gehecht aan de tuin zoals die nu is. Dan maar geld lenen, want sparen voor zo’n groot project is een gebed zonder end.

De Kerstkaarten die ik bewaarde om mee te knutselen heb ik bij het oud papier gedaan, want de kinderen talen er niet naar en het blijkt nooit nodig om een last minute kaart zelf te maken. Bovendien: ik krijg elk jaar nieuwe.

Ik kreeg zin om de dozen met klein kinderspeelgoed (stuiterballen, magneten, gevonden voorwerpen, trapspiralen, popjes, armbandjes) integraal, ongezien en rücksichtslos weg te gooien. Van dat spul dat je vergeet dat je het hebt, je zoekt er nooit naar, maar als je het in je handen hebt dan weet je het weer precies en kun je er geen afstand van doen (oh ja, dat popje kreeg ik van de kapper/tante/buurmeisje, oh ja, dat kasteeltje kocht ik van mijn zakgeld, jammer dat het deurtje stuk is). Toen ik bij deze spullen een aarzeling merkte, voelde ik wel aan dat hier nog een les voor mij is om te leren. Door alles weg te gooien zou ik het risico nemen dat ik ook playmobil of lego of andere wel waardevolle spullen ook in een keer weg zou gooien….dat durfde ik niet aan. Die tweestrijd voelde ik heel duidelijk en ik heb dat gevoel een paar dagen van alle kanten bekeken, terwijl ik door de inhoud rommelde. Waar mijn kinderen niet meer aan vast houden, hou ik er nog wel aan vast. Een interessante gewaarwording.

Dit weekend zette ik overtollige spullen op de oprit, om gratis te worden afgehaald. Wat er over is, gaat naar de kringloop. Met een beetje mazzel is het geslonken tot een hoeveelheid die ik op de fiets kan vervoeren.


Hoe verrassend was het om mijn gevoel verwoord te zien in een interessant artikel.  (Hele tekst te lezen bij Nieuwetijdskind). Het is inderdaad de maan die zijn krachten laat zien. Ik doe altijd een innerlijk vreugdedansje als ik een artikel tegenkom dat precies aansluit bij de vraagstukken die ik op dat moment heb. Dan staat mijn gevoel niet meer op zichzelf, maar krijgt het meer betekenis voor mij.

Van Nieuwetijdskind:

‘De energieën van juli 2016

Als ik denk aan de energieën van juli word ik herinnerd aan wat er gebeurt als een projectontwikkelaar probeert een parkeergarage te bouwen en dan per ongeluk een oude stad blootlegt. Het hele bouwproject stopt, terwijl archeologen worden ingevlogen om voorzichtig de voorwerpen van een lang vergeten cultuur te verwijderen. Het proces van opgraving, die we deze maand zullen tegenkomen, zal veel verschillende facetten van onze emotionele geschiedenis blootleggen, als we een maand binnengaan waarvan het thema van emotionele schoonmaak ons naar diepten brengt die we nog nooit eerder hebben ervaren, zodat we vervolgens kunnen stijgen tot hoogten waarvan we nooit hadden gedacht dat ze mogelijk zouden zijn. Het zal een energetisch zeer drukke maand worden. We zullen dit zien aan de hoeveelheid aan emotionele energie die we verwerken. Het is niets dan goeds, want we zijn nu in de tweede helft van 2016 en bereiden ons voor op een nieuw begin in 2017. We kunnen geen hogere dimensies binnentreden met bagage uit ons verleden en onze grootste bagage zit geworteld in onze emoties. Laat het schoonmaken beginnen!’

7

Is dat wat je drijft hetzelfde als dat wat je gaande houdt - art quote door Atelier Eem

Bijzondere ontmoetingen

Toen ik in 2012 begon te bloggen, kon ik niet vermoeden wat dat teweeg zou brengen. Zoveel mensen met dezelfde soort (levens)vragen, zoveel mensen met dezelfde interesses. Je leert elkaar kennen, ook al is dat soms niet meer dan weten welke naam bij welk blog hoort. Toch klinkt ieders stem door in haar (soms zijn) blog en in de reacties. Af en toe volgt er contact in het echt.

Emilie van Atelier Eem (klik) leerde ik kennen in de Eenkastjeperdag-periode. Wij stapten ongeveer op hetzelfde moment in met onze kastjes en onze blogs. Dat schepte al een band. We lieten regelmatig reacties bij elkaar achter. Na verloop van tijd spraken we een keer af bij Connie - ook al creatief en kastjes aan het opruimen - voor een creatieve middag en later nog een keer met z'n drieën bij mij. Al snel werd duidelijk dat Emilie, net als ik, kunstzinnige aspiraties had. Aspiraties die ergens verstopt lagen in onze rommelige kastjes en die we tevoorschijn wilden halen.

Voor mij is dat schrijven, voor Emilie is dat tekenen. En hoe! Ze maakt de prachtigste tekeningen. Zentangles, Round Robins, snail mail, pocket letters. Allemaal vingeroefeningen waarin haar persoonlijke stijl steeds meer zijn vorm krijgt. Ze heeft aan heel veel mensen een eigen gemaakte kaart gestuurd, waarvan ik haar wel eens vroeg of ze dat niet jammer vond dat ze dat allemaal zomaar weggaf. Dat vond ze toen nog niet, het ging haar puur om het plezier van het tekenen. Gaandeweg is dat veranderd, ze wilde haar illustraties wel blijven delen, maar niet meer zomaar weggeven. Dus startte ze een eigen etsy winkel en verkoopt daar ansichten, illustraties en quotes. (Ik kan het pakje ansichten Spring is in the air aanraden!).

Met het maken van quotes begon ze een tijdje geleden. Op bestelling maakt Emilie voor jou een quote. Een bestaande quote of een eigen quote. Dat leek mij wel wat voor een quote die ik al heel lang bij me draag. De quote gebruik ik ook bij mijn profiel op Inspirerendleven.nl. Dus vroeg ik Emilie of ze die voor mij wilde tekenen.

Is dat wat je drijft hetzelfde als dat wat je gaande houdt

Emilie ging aan de slag en kwam al snel met een schets. Van de schets mocht ik zeggen wat ik er van vond. Dit is het definitieve ontwerp geworden, niet veel anders dan de schets. Emilie koos voor regenboogkleuren, wat heel grappig was omdat er altijd wel ergens hier in huis een regenboog te zien is. Gemma is een groot liefhebber van regenbogen, die houten regenboog kocht ik een keer voor haar. Op bijna al haar tekeningen is een regenboog te vinden. Dank je wel Emilie, voor deze mooie quote! 

Wil je ook een quote van Emilie, dan kun je contact met haar opnemen via haar website: ateliereem.nl

Via haar etsy winkel. Of via facebook. 

Het verhaal achter de quote

Er zit ook een verhaal bij deze quote. 

Ongeveer 15 jaar geleden besloten Michel en ik samen te gaan wonen. We gingen in het huis wonen waar ik al woonde en hadden bedacht dat we dat wilden verbouwen. Bij de verbouwing kwamen heel veel onderdelen vrij. Ook heel veel meubels en huisraad, want die hadden we ook allemaal dubbel. Al die spullen verkocht ik via Marktplaats. Een van de items was de geiser, want we kregen centrale verwarming. 

Er reageerde een man op de advertentie. Zijn mailtjes over de prijs en de specificaties van de geiser (het was een badgeiser) en het tijdstip waarop hij het op kon halen waren een beetje eigenaardig. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. Het ene moment vroeg ik me af of hij misschien de lokale dorpsgek was, het andere moment vroeg ik me af of hij een oplichter was en dan dacht ik weer dat hij met me aan het flirten was. Ik had niet het idee dat hij gevaarlijk was, maar voor de zekerheid vroeg ik toch of Michel erbij kon zijn op de dag dat die man de geiser kwam halen. 

Nee, gevaarlijk was hij niet. Dat zag ik meteen aan zijn ogen. Hij bleek kunstenaar. Aha, dat verklaart alles :-). De geiser wilde hij in zijn atelier gebruiken, waar hij ook een douche had. 

Later mailde hij mij nog om me te bedanken voor de geiser, dat hij er heel blij mee was met en dat hij met 'warme gedachten' aan mij dacht. Zie je; eigenaardig, maar niet gevaarlijk. 

Maar hoe komt die quote nou in het verhaal? 

Dat komt omdat ik later ging googelen op zijn naam. Wie is die kunstenaar dan, dacht ik? Zou ik hem ergens van moeten kennen? Hij bleek aanzienlijke werken te hebben gemaakt. Ik zag een foto van een torenhoog metalen mensfiguur. Daarmee heeft hij op de Grote Markt van Groningen gestaan. 

Maar het meest is mij deze quote bijgebleven. Ik weet niet meer precies hoe deze oorspronkelijk was, volgens mij in het Fries. Hij had de quote verwerkt in een bronsen (dacht ik) beeld. Dat beeld moet ergens in Friesland staan, dat meen ik mij tenminste te herinneren. (Wie het weet mag het zeggen). Helaas weet ik zijn naam niet meer. Maar dat geeft ook niet, de quote gaat met mij mee op reis. 

Die quote heeft zich in deze vorm in mijn gedachten gehaakt. Ik zie het als het eerste vonkje van mijn zoektocht naar mijn drijfveren. Jarenlang zocht ik ze buiten mezelf, maar nu zoek ik ze in mezelf. En die innerlijke bron - heb ik ontdekt - is onuitputtelijk. 

8