Het linnengoed

De linnenkast is zo'n voorbeeld van een klusje dat wacht op het goede moment om aangepakt te worden. Vandaag is dat goede moment aangebroken. Omdat mijn kantoordag (eerste werkdag na de vakantie) vandaag om half drie ophoudt en de kinderen uit logeren zijn bij opa en oma heb ik nu even een paar uurtjes die ik voor de linnenkast kan gebruiken.

Het begon ermee dat de kast veeeeel te vol is, en ook nog eens onhandig bereikbaar, want de deur kan niet goed open omdat de stoel er voor staat. Daarom propte ik het spul er vaak maar wat in.

Doordat we de kinderkamer hebben veranderd, is de commode verhuisd naar de kleedkamer. Het plan is om het courante linnengoed in de commode op te bergen. En de rest, zoals strandlakens, reserve beddengoed, fleecedekens, ledikantdekens en lakens allemaal in de linnenkast te leggen.

Op de commode ligt ook nog heel veel op te ruimen, allemaal nog overblijfsels van de opknapbeurt van de kinderkamer. Dat komt later aan de orde. Ook heb ik nog niet alle koffers leeggeruimd. Ik heb zelfs al weer een koffer moeten inpakken voor het logeren bij opa en oma. In de groene reistas zit vakantielinnengoed dat weer terug kan in de linnenkast. Dan blijft alleen nog de grote koffer over, die zal ik eerst maar eens uitpakken.

Alles uit de linnenkast gaat op ons bed. Oh jee, dit is wel heel veel. 

Over een paar oude lakens twijfel ik. Die heb ik bewaard omdat het nog wel een keer van pas kan komen dacht ik, als vulling voor een kussen. Of als poetslap hoor ik jullie zeggen. Maar hoeveel poetslappen heeft een mens nodig? Je hebt m'n huishouden gezien, zoveel wordt hier niet gepoetst. 

Nou oké dan. 

Twee minuten later ben ik al blij dat ik 'm bewaard heb, want ik knip er gelijk een stuk van af om de kast mee uit te soppen. Hoef ik niet helemaal naar beneden om een doekje te halen :-)

Het viel beslist niet mee om alles er weer in te krijgen. Ook kwam ik nog een stapel dekens tegen die op de commode lagen en ook nog een plekje moesten zien te krijgen. Een paar spullen krijgen een ander plekje, maar de bulk is weer terug gegaan. Het was wat passen en meten en schuiven en herschuiven, maar het is gelukt!

4

Moestuin Maandag: Jantje zag eens appels hangen

Twee weken terug, vlak voor mijn vakantie, plukten buurtkinderen alle appels waar ze bij konden uit mijn appelboom. Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen dat ik boos was. Zeker twintig stuks zijn geroofd.
Onder begeleiding van een paar moeders kwamen ze excuus aanbieden. Hun uitleg was dat ze appelsap wilden maken.

Zo'n treurige aanblik uit mijn keukenraam...

Bovenin zie je nog appels hangen, daar konden ze niet bij. 

Twee weken later zijn de overgebleven appels flink gegroeid en komen soms tevoorschijn vanachter blaadjes waar ze zich verscholen hielden. Gisteravond heb ik blaadjes weggeknipt en de boom uitgedund, zodat de appels volop zon kunnen genieten. Ik was zo suf om een tak weg te knippen waar een appel aan zat. Oh well...dat kan er ook nog wel bij.


Wil je zien wat anderen doen op moestuin maandag? Kijk dan bij initiatiefneemster Hollandse Klei.

4

Zelf maken: wasmiddel

Weer thuis. Ik heb genoten van het mooie weer, het comfortabele en gezellige vakantiehuisje, de dieren die om het huisje heen liepen, van het spel van de kinderen, van de tijd met elkaar, van eindeloze dagen die voorbij vlogen.
De laatste avond voelde alsof we gingen verhuizen. Niet alleen vanwege de hoeveelheid spullen die weer ingepakt moesten worden. We hadden de rem maar weer eens losgegooid wat souvenirs betreft, vooral de zomermarkten op Schier zijn een koopjesparadijs.
Het gevoel van verhuizen kwam vooral doordat het voelde alsof we een periode afsloten, vertrokken van een plek die als een thuis voelde.

Ik hou van het simpele, bijna ouderwetse, dagritme van Schiermonnikoog. De dag is heel duidelijk in ochtend middag en avond ingedeeld. Alles is op fietsafstand en als er iets niet voorhanden is leg je je daarbij neer en kies je iets anders of je wacht tot het met een volgende boot weer geleverd wordt. Als de mogelijkheid wegvalt, lijkt opeens ook de noodzaak weg te vallen. Vooral als iedereen in hetzelfde schuitje zit.
Het is in de laatste jaren toeristischer geworden en de horeca hebben zich wat aangepast aan de grootsteedse gewoontes. Maar ik weet nog dat ik zo'n twintig jaar geleden met een vriendin voor het eerst naar Schier ging en wij wat wilden eten voordat we de boot terug namen. Wij dachten als stadse meisjes (nou ja, mijn vriendin was stads, ik deed vooral alsof) dat we maar niet te vroeg het restaurant binnen moesten stappen, want dan was de keuken vast nog niet open. Wij dachten compleet mis. Iedereen zat daar om vijf uur aan de dis en na zeven uur was de boel uitgestorven.
Die tijden zijn wat veranderd en dat vind ik stiekem wel een beetje jammer.

Nu zijn we weer in ons eigen huis en genieten nog een beetje na van het vakantieritme. Volgende week  begint de werkweek weer. Mijn dagen zijn nu al zo gevuld met al mijn bezigheden. Eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe ik het werk 'erbij' moet doen. Ik heb er ook niet bijster veel zin in, maar dat terzijde.

Voor de vakantie kreeg ik weer zin om eens reeks kastjes te doen in het project een-kastje-per-dag. Voor de vakantie was ik druk bezig met de voorbereidingen voor de vakantie, dus was er geen tijd over voor kastjes, maar nu na de vakantie is de zin er nog steeds en heb ik het bedacht om het in een periode van 30 dagen te doen.

De eerste klus is nieuw wasmiddel maken. Het was vlak voor de vakantie opgegaan en nu met al die vakantiewas wilde ik weer nieuwe hebben. Een paar maand geleden heb ik het voor het eerst gemaakt, naar voorbeeld van vele anderen. Het was een kwestie van testen en uitproberen, maar ik heb nu mijn ideale vorm gevonden.

Ik doe 5 liter water in een grote soeppan.
Doe hier 80 gram geraspte marseillezeep bij. Breng dit aan de kook. Vervolgens laat ik het wat afkoelen totdat de temperatuur ver genoeg gezakt is om het over te gieten in flessen. Deze flessen laat ik staan, zeker 48 uur. Tussendoor schud ik de flessen. Uiteindelijk wordt de zeepsoep lobbig.

Eerst gebruikte ik met wassen alleen de zeepsoep, maar na een paar keer wassen had ik toch wat twijfels over de frisheid, zowel qua geur als kleur. Dus heb ik een compromis gekozen: een bolletje zeepsoep in de trommel en een halve dosering reguliere zeep in het waslaatje.
Zelfs op deze manier merk ik hoeveel langer ik met de zeeppoeder toe kan.
Toen ik alleen de zeepsoep gebruikte viel mij op dat mijn wasgoed heel snel droog was.
Wel heb ik soms mijn twijfels of het de was valer maakt. Helemaal goed kan ik het niet beoordelen omdat ik voor de kinderen veel tweede of derdehands kleren heb en die verwassen natuurlijk sowieso eerder. En mijn eigen kleren hebben soms ook al de staat van tweede- en derdehands bereikt. Maar vooralsnog ben ik zo heel blij met mijn eigengemaakte wasmiddel.




Nu alleen nog mijn wasbolletje weer terug vinden....

1

Vakantiestress

Vakantie is eigenlijk maar een vreemd fenomeen. Iedereen heeft vakantie nodig en iedereen leeft er naartoe, maar ook iedereen steunt en kreunt onder de stress wat op-vakantie-gaan met zich meebrengt.
Er zijn mensen die zeggen 'dat zien we dan wel' of 'dat koop ik daar wel' of 'het komt allemaal wel goed'. Tot die mensen behoor ik niet. En mijn ervaring is dat de mensen die dit soort dingen wel zeggen, meestal een partner hebben die alles op de achtergrond alsnog regelen ;-).
Wanneer je budgetbewust op vakantie wilt gaan, vraagt dat de nodige voorbereiding en planning.

Vakantie is voor mij dé tijd om aan allerlei verplichtingen te ontsnappen. Even niet volgens de klok leven.
En tijd voor reflectie. Even stil staan bij alle ongewenste gewoontes die er weer in zijn geslopen, mijn koers weer even zoeken en proberen het 'moeten' uit de weg te gaan.

Wij blijven in eigen land en kunnen onze spullen kwijt in eigen auto en aanhanger. Dat vind ik heerlijk, want dan hoef ik niet met alles een selectie te maken en kan er altijd nog wel ergens een tasje bij. Bijvoorbeeld een tas met breiwol :-) Of een extra boek om op vakantie de keuze te kunnen hebben.

De laatste maanden waren stressvol, met name op het werk. Er werd danig aan mijn wortelchakra gemorreld. En die stress heb ik nog niet helemaal achter me kunnen laten, ook al is de lucht weer geklaard.

Ik heb een paar dingen ontdekt die ik de komende tijd eens lekker op me in ga laten werken.
Dat is geen voornemen, dat gaat geheel vanzelf.
Stress, bijvoorbeeld, is geen vriend van mij. Het maakt me star. Deadlines bezorgen me stress en deadlines komen nóóit gespreid, maar altijd tegelijk en langdurig achter elkaar. Deadlines trekken deadlines aan. Net zoals rommel, rommel aantrekt. En als er zo'n stapeltje deadlines zich nadrukkelijk opdringt en om mijn aandacht vecht dan wordt opeens álles een deadline. Ook het uitlezen van een bibliotheekboek.
Tegenstrijdig genoeg is het in tijden van deadline-overvloed juist moeilijker om werk uit handen te geven of iets los te laten.

En waarom blijven negatieve opmerkingen zoveel langer hangen dan positieve? Kritiek resoneert veel langer dan positiviteit of complimenten.

Ook heb ik ontdekt dat mijn dienstbare rol, zowel thuis maar met name op het werk, zijn grens wel heeft bereikt. Dienstbaarheid is zeker een onderdeel van mijn natuur, maar de laatste tijd vond ik het teveel doorslaan. Mijn blogs zijn mijn balans hier in, maar als het werk overloopt in mijn thuisuren, dan gaat dat ten koste van mijn blogtijd en mijn huishouden. Tijd om weer terrein terug te winnen en wat meer diversiteit aan te brengen.

Vrijheid in tijd, dat is voor mij vakantie.

Wat is vakantie voor jullie?

12

Moestuin Maandag: how does your garden grow?

Het blijft leuk om bij andere moestuinierders te kijken. Wat groeit er 'bij de buren'? Kijken hoe het elders gaat met groente en fruit. 

How does your garden grow?

Dat is een verhaal van Agatha Christie, waarin Poirot een vrouw op een tuinshow tegenkomt. 

En het is een kinderversje, wat dan weer terugkomt in het verhaal van Agatha Christie. 

Er is een moord en schelpen in de tuin. 

Geen van al heb ik in mijn tuin. Wees gerust.

Wat ik wel heb is sla die niet groeit omdat de grond arm is. 

Tot die conclusie ben ik gekomen. 

Het grootste deel van de slaplantjes had ik in plantenbakken gepoot in (niet eens verse) potgrond. 

Toen ik geen ruimte meer over had pootte ik de rest in de volle grond. 

Zoals je hierboven kunt zien, blijven dat ukkies. 

Het onkruid ben ik daar nog steeds niet de baas. Eerlijk gezegd denk ik dat 'm dat ook niet meer gaat worden dit jaar. 

Volgend jaar gaat er een nieuwe laag potgrond overheen. 

Hieronder staat de sla in plantenbakken. 

Dat gaat uitstekend. 

In de rucola komen bloemen. Dan heb ik zeker te lang gewacht met oogsten?

Ik las dat je er pesto van kunt maken. Misschien waag ik me daar nog aan. 

In de tomatenplanten heb ik de eerste tomaatjes gezien. Ik ben heel benieuwd of dat gaat lukken. 

De Groninger Kroon komt lekker op gang. Helaas zit er ongedierte op. Ik heb opzocht wat het is en het aangetaste blad kan eenvoudig weggeknipt worden. Dat zou ik eigenlijk nog moeten doen, maar ja, er moet wel meer. Ik heb ontdekt dat ik niet zo'n actieve moestuinierder ben :-)

8

Seizoenstafel: zomer

Het is zomer op de seizoenstafel. 

De vensterbank is gevuld met souvenirs van vorige vakanties. 

Rust, natuur, strand, zee...allemaal ingrediënten die de laatste jaren bij onze zomervakantie horen.

De zeemeeuw heb ik van papier gevouwen. 

Dit is de laatste week werk en school. En dan eindelijk vakantie.

Ik kijk er erg naar uit, meer dan voorgaande jaren. 

Tijd voor reflectie en ontspanning zal me goed doen. 

6