Het leven op de camping

We gingen een paar nachten kamperen. Zoals ik al schreef – of eigenlijk niet schreef – gaan we deze zomer niet op vakantie. Wegens allerlei redenen; we zijn in mei al naar Italië geweest, er was werk te doen aan de tuin met bijbehorende kosten, de echtgenoot heeft op zijn werk een grote klus waarvan hij geen vrij kan nemen en tussendoor hebben we ook de nodige (on)kosten gehad.

Overigens ben ik er helemaal niet rouwig om, dat we geen vakantie in het vooruitzicht hebben. Nu hoefde ik namelijk helemaal niks voor te bereiden en niks te plannen. En vervelen hoef ik me niet, want er is genoeg te doen. Toen de echtgenoot en ik nog met z’n tweeën waren keek ik meer uit naar een vakantie, maar ik merk dat met kinderen het huishouden al genoeg vertier geeft. Voor mij in ieder geval wel. Dan is een vakantie alleen maar extra werk waar ik niet op zit te wachten.

Toch gingen we nog een paar nachtjes met de tent weg. Dat we die tent twee of drie jaar geleden kochten vind ik nog steeds een goed idee! Het maakt ons wat flexibeler in onze keuzes. De echtgenoot kon onverwacht een week vrij nemen – dat krijg je als er deadlines voor een project worden verschoven – en we pakten de boel in voor een korte rit naar camping Bensersiel aan de Noord Duitse kust. Vier nachten was het plan, maar het werden er uiteindelijk drie, vanwege het slechte weer dat voorspeld werd. En de kampeerder wil als het even kan de tent droog opbergen ;-).
Oooo zo heerlijk overzichtelijk voor mij om maar voor vier dagen in te pakken! Een stuk relaxter dan wanneer ik voor twee week moet.

Ik kocht bij de kringloop een mooie pannenset voor 3 euro. Er zat geen handgreep meer bij en geen riem, maar die kocht ik er later nieuw bij. 

Het huishouden in het klein. 

We hadden met onszelf en de kinderen afgesproken dat we niet van de camping af zouden gaan. Het doel van deze vakantie was tenslotte niet om de omgeving te verkennen, het plan was om het dagelijkse te doen en vertier te zoeken in strand, spel, dutjes en lezen. Even in een parallelle wereld van tijd stappen. Waarbij alles doorgaat, maar je toch net anders leeft dan in de ‘echte’ wereld. Bijna gingen we de mist in toen we op een avond wilden eten en het heel hard waaide en we voorzagen dat het koken nog wel eens een uitdaging zou gaan worden, en ik voorstelde om naar het dorp te gaan voor een restaurant die een P serveerde, maar ik kwam op tijd op mijn woorden terug. We aten de worstjes die de meiden hadden gekocht bij de vleeskar en grilden tosti’s in een pan, zoals het oorspronkelijke plan was. En dat was super! Daar kon geen P-restaurant tegenop.

Koken ondanks harde wind. 

Het campingleven fascineert me elke keer weer. Als je net als ik geïnteresseerd bent in hoe huishoudens werken (of hoe ze niet werken), dan is het kijken naar andere kampeerders heel leerzaam. Tenten en caravans zijn huishoudens in het klein. Ieder doet het op zijn eigen wijze. Ik heb tent-huishoudens gezien die binnen 2 uur opgebroken waren, ik heb tent-huishoudens gezien die er de hele dag voor nodig hadden, ik heb tent-huishoudens gezien waarbij de vrouw regelmatig een boekje zat te lezen, maar de voortent desondanks toch tot in de puntjes verzorgd was. Ik heb tent-huishoudens gezien met een auto kleiner dan de onze, maar waar een verrassend complete uitrusting uit tevoorschijn kwam. De vraag ‘hoe doet een ander het toch’ kwam regelmatig voorbij in mijn hoofd. En wij? De man klaagt dat wij teveel spullen meenemen op vakantie, maar neemt wel altijd de beste stoel in gebruik. Dus zo overbodig zijn die stoelen dan ook weer niet. Ik neem altijd teveel eten mee, net zoals ik altijd teveel rijst kook.

Ons meisje nam een verzwakte zeemeeuw mee. Helaas liet hij snel daarna zijn kopje zakken, maar hij stierf in ieder geval niet alleen. 

Prachtig zicht op de ondergaande zon!

Het zegt zoveel, al die verschillende huishoudens. Het zegt iets over hoe je in het leven staat. Over waar je voor staat, maar ook hoe je zaken aanpakt. Aan het huishouden herken je het type gezin. Ik zit weer middenin een minimaliseer en opruimronde en ben opnieuw verrast door de magie van het opruimen en door de kracht ervan. Weinig spullen hebben maakt je leven flexibeler. Je kunt sneller inspelen op de veranderingen die op je pad komen. Je bent weerbaarder. Je kunt je tent snel opbreken als het nodig is. Een grote mate van discipline is ook noodzakelijk. Je moet bereid zijn om klussen dagelijks te herhalen als je niet wilt dat het werk de overhand neemt. Is er één ideale methode om een opgeruimd, eenvoudiger en geolied huishouden te krijgen? Nee, dat niet. Binnen die variabelen is het zoeken naar wat bij jou als persoon en jou als gezin past. Het minimaliseren is tenslotte geen wedstrijd in wie de minste spullen heeft, het gaat er om dat de spullen die je hebt iets voor jou toevoegen, je helpen in je dagelijks werk en je niet belemmeren. Dat is – heb ik gemerkt – een oneindig boeiend en leerzaam proces.

Warme groet,
Anita