Wat tuinieren je leert over jezelf

Sinds we de tuin opgeknapt hebben, ben ik weer meer aan het tuinieren. De nieuwe tuin geeft weer zin om er aan te werken. Nu het mooi is, wil ik het mooi houden. Met al dat schoffelen, poten en onkruid wieden verbaasde ik me er weer over hoe leerzaam tuinieren eigenlijk is. Ik keek er weer met heel hernieuwde blik naar. Met tuinieren graaf je je een weg naar jouw eigen diepere lagen. Alles wat in het leven speelt, komt ook aan bod bij tuinieren.

Hier kun je lezen over de helende energie van bomen. 

Met deze nieuwe tuin wilde ik er echt iets moois van maken. En het ook mooi houden.

In het afgelopen jaar had ik zakjes met bloemenzaad gespaard en dit strooide ik in mijn border. Dan had ik tenminste alvast wat bloeiends dit jaar, als ik in de tussentijd vaste planten zou gaan toevoegen. Echter, ik kreeg van mijn moeder 16 afstammelingen uit haar eigen tuin en ruilde ik heel veel spullen voor borderplanten. Ik slechts 1 seizoen had ik al een gevulde border! Ondertussen begon het bloemenzaad ook te ontkiemen.

Ik bestudeerde een beetje waar de groene sprietjes opkwamen, me afvragend of het een bloem zou worden of dat het door zou groeien tot onkruid. Uiteindelijk kwam van het zaad de prachtigste bloemen op, waarvan ik de meeste de namen niet weet. Nu het duidelijk was wat bloem was en wat onkruid, kon ik het onkruid ertussen uit halen. Wat een bloemenpracht!

Maar er gebeurde ook nog iets anders. Zo’n schone lei laat je opeens heel helder zien wat jouw ingebakken aanpak is. Hoe pak je de dingen aan? Doe je dat met ferme hand of met zachte hand. Kun je snel beslissen over waar iets komt te staan of ben je besluiteloos. Durf je in te grijpen of niet. Blijf je lang of kort proberen om een zieltogende plant te redden. Ga je te lang door met werken in de tuin of weet je wanneer je moet stoppen.

Wat komt er op?

Mijn moeder zaaide vergelijkbaar bloemenzaad bij haar in de tuin, maar ze stuurde mij al snel een appje dat zij haar spul had weggehaald, want het kwam niet op waar ze het had gestrooid en ze voorzag dat als ze het nu niet weg zou halen, dat het volgend jaar weer op zou komen. Ik keek eens naar de bloemen die bij mij waren opgekomen en realiseerde me dat ik een hele andere manier van omgaan heb met mijn planten. Ik zaai en wacht wat er opkomt. Is het blaadje groen onkruid of een bloem in wording? Ik ben benieuwd naar wat er komt. Ik volg wat er gebeurt. Ik laat de planten en de natuur haar gang gaan. Maar is dat nog steeds de goeie manier?

Het is een mooie eigenschap om dingen niet te forceren, ze te laten gebeuren. Dan ontstaan er vaak de mooiste dingen, krijg je prachtige inzichten (en bloemen). Maar de keerzijde is dat de tuin het van je over gaat nemen. Je raakt de sturing kwijt. Ze doen het prachtig goed, die planten van mij, maar vervolgens laat ik de lange stelen met bloemen maar wat over elkaar heen hangen. Of over het gazon hangen, waardoor ze gemaaid worden. Misschien is het tijd voor wat meer sturing en wellicht ook wat minder bescheidenheid over het resultaat?

Plantensoftie

Ik ben een vreselijke softie als het op planten aankomt. Alles wat groeit en bloeit trouwens. En zelfs materie, want alles heeft energie. Ik kan in de supermarkt een paprika oppakken om te voelen en te keuren. Daarna een ‘betere’ paprika zien, maar het vervolgens zielig vinden voor paprika nummer 1, want die kan er tenslotte ook niks aan doen dat ‘ie zo gegroeid is als ‘ie is. Dus ga ik vaak naar huis met meer dan 1 paprika.
Zo vind ik het vreselijk lastig om zieltogende planten weg te doen. Maar ik heb besloten dat dat moet veranderen. Ik moet niet meer zo lang vasthouden aan iets dat al afgestorven is.
Verwijder dat wat je niet meer in je leven wilt.

Als je het resultaat anders wilt, zul je je aanpak moeten veranderen.

Soms komt er iets op wat we nooit geplant hebben. Soms komt er iets op, waarvan we dachten dat het de strenge winter niet had overleefd. Soms zaaien we iets en komt er niks op. Sommige planten combineren niet met elkaar. Sommige moet je niet verpoten, andere juist wel om de zoveel jaar. Iets planten betekent er voor zorgen, als we willen dat datgene wat je gezaaid hebt, ook gaat ontkiemen. 


Tot de volgende keer!
Warme groet,
Anita

Boek ter inspiratie