Recykleren : kindertop wordt ballettas

Soms heb ik niet helemaal een realistisch beeld bij hoeveel tijd ik eigenlijk heb. Het ene moment werk ik heel relaxt alle openstaande klussen af en plan er nog iets nieuws bij. Het andere moment sta ik verkrampt te denken 'oh, wanneer moét dat dan allemaal nog' en is er geen morgen meer om het naar over te hevelen.
Zo zei ik dinsdag nog op het werk dat ik dacht dat ik al die sollicitaties (ik schatte ze op 180) wel eind woensdag digitaal gesorteerd zou hebben en ach wel ja, ik kon er ook nog wel een exceloverzicht bij maken inclusief e-mail adressen. Want ik had toch al die emailadressen nog in een bestand nodig voor wanneer het gros aangeschreven moet worden voor een spijtige afwijzing.
Maar halverwege woensdag zag ik al dat me dat helemaal niet zou lukken. En dan dacht ik nog niet eens aan een excelbestand.
Maar dat gaf niks zei de voorzitter van de selectiecommissie, want hij zat de rest van de week toch in het buitenland. Vanmorgen dacht ik het nog snel even af te maken voor een overleg, maar om dat voor elkaar te krijgen moest ik als een bezetenen die documenten overzetten. Het bleken uiteindelijk 162 sollicitaties.
Ik realiseerde me dat ik praktisch mijn hele werkweek aan een opdracht heb besteed. Dinsdag was ik nog relaxt en vol vertrouwen, maar dat was ik vanmiddag niet meer.

Met dat recykleren heb ik me ook weer een beetje verkeken op de tijd. Ik dacht dat dat wel moest kunnen, want ik had geen heel grote naaiprojecten bedacht en het meeste had ik al af. Bovendien is de zachte dwang van zo'n 14daagse goed voor het eindelijk afronden van die dingen die altijd bijven liggen. Maar nu is het al donderdag en realiseer ik me dat ik voor de getoonde projecten nog niet eens achter de naaimachine heb gezeten!
Ik heb nog een kleine uitloop naar morgenvroeg :-)

Maar, niet getreurd: ik heb nog iets anders op de fotoplank liggen wat ik graag wil laten zien.

Een zomertopje wordt ballettas

Dat dit een tasje geworden is komt door Gemma. Ik wilde de stof gebruiken voor een knutselwerkje, maar Gemma zag er onmiddellijk een ballettasje in. (Goh, van wie zou ze dat hebben ;-))
'Kijk mama, dan naai je zo' (gebaart heen en weer) 'en dan doe je de onderkant dicht, woesj woesj' (gebaart nog een keer heen en weer) 'en dan heb je een tasje. Voor balletles' !

Dat lijkt mij een volledig heldere naai instructie :-)

Ps: de balletlessen zijn trouwens al weer afgelopen, het is al weer een tijd geleden dat ik deze tasjes maakte. Ik zou moeten opzoeken wanneer precies, want dat besef van tijd...