Vergeetachtigheid

Op mijn vorige bericht kwamen heel veel lieve en lovende reacties. Heel erg bedankt dat jullie wat van je hebben laten horen. Het is geweldig om te lezen dat een - persoonlijk - blog zoveel herkenning oplevert. Dan ben ik ook niet zo alleen.
Wel kreeg ik meteen last van prestatiedruk en vertoonde BOG. (Blog Ontwijkend Gedrag). Deze aandoening is vrij nieuw en er is nog niet veel over gepubliceerd, maar ik denk dat jullie de symptomen wel herkennen. Je blog uit de weg gaan is het meest in het oog springende kenmerk. Een gevoel van twijfel, faalangst, maar ook een jubelstemming hoort er bij.

Nieuwe volgers: welkom.

Maar nu even serieus.
December is een vreemde maand. Het seizoen en het weer vragen er om om je terug te trekken in je eigen huis, met je kasten vol proviand, een rijtje dvd's en boeken, maar in werkelijkheid zit december vol met sociale activiteiten van werk of school en einde-van-het-jaar deadlines. Al dan niet door jezelf opgelegd.
De dagen rijgen zich aaneen met ontelbare activiteiten. Elke dag heeft weer zijn eigen dynamiek. Maandag was de dag waarop er dingen mis gingen en uiteindelijk toch alles weer goed kwam.
Het ging maar om iets kleins hoor. Een verloren sleuteltje van een fietsslot en een clipje van een fietshelm. Niks wereldschokkends, en allemaal heel erg goed overheen te komen. Maar in de drukke decembermaand waarin er veel van je energie gevraagd wordt kan zoiets kleins wel je hele denken in beslag nemen. En ik ben altijd heel fanatiek als het om terugvinden van verloren spullen gaat. Bovendien was die fietshelm nog maar twee maanden oud en het fietsslot pas een keer in gebruik sinds 5 december.
Ik had een hele verhandeling geschreven over hoe dat allemaal verliep, want het was op zich best grappig allemaal. Een soort klucht  met veel rolverwisselingen en verwarring. Maar dat werd zo'n enorm lang verhaal dat ik dat maar voor mezelf bewaar en hier vertel dat zowel het fietssleuteltje als het clipje (overigens geen gewoon clipje, maar natuurlijk weer een speciaal clipje) weer terug zijn.

Dinsdag? Geen idee meer.

Vandaag: de dag van de vergeetachtigheid. Oh ja, dat was dinsdag eigenlijk ook. Ik had vergeten een lunch te regelen op het werk. Gelukkig waren er anderen die wel een helder moment hadden, waardoor ik alles op het laatste moment toch nog weer kon regelen en alles weer goed kwam.
Verder vergat ik vandaag dat de echtgenoot naar de kapper moest en ik beloofd had op tijd thuis te zijn. Oeps. En ik vergat lampjes te kopen voor op de fietsen van de meiden. Ach, allemaal geen halszaak. Maar toch,  het punt was dat ik van plan was om het te doen, maar het gewoon vergat.

Gelukkig maak ik af en toe foto's zodat ik terug kan halen wat ik ook al weer gedaan heb. En zo kan ik tenminste laten zien hoe het met lopende projecten staat.

Hoeveel kilo was het ook al weer? Ook al weer vergeten. 

In ieder geval hebben we nu 16 potjes stoofperen. Ik probeer steeds vaker om mijn zelfgemaakte spullen in te maken, anders wordt mijn vriezer echt te vol. 

Bij de appelmoes waren er een paar potjes niet vacuüm, maar nu ging het al weer beter. 

Gezellige theedoek erbij voor de foto :-). 

Onze collectie glazen was gereduceerd tot een paar dof geworden exemplaren. 

Mijn moeder had nog genoeg over. Nu zijn we weer rijkelijk voorzien. En de glazen zijn nog zo heerlijk glad, want ze zijn nog nooit in de vaatwasser geweest. 

Dat ziet er weer beter uit (sorry, geen voor-foto). Heb gelijk het plankje schoongemaakt. 

Ik wilde al heel lang een nieuw tafelzeil. Deze had ik van de zomer al gezien, nu eindelijk gekocht. 

De adventkalender is klaar. Hij is heel mooi geworden, maar zoals altijd had de afwerking nogal wat voeten in de aarde. 

Ik naaide de groene stof voor de achterkant zo, dat er bovenin een tunnel kwam voor een roede. 

Die roede was te lang en moest op maat gezaagd worden. Helaas kon ik de grote ijzerzaag niet zo snel vinden en moest het met een kleintje doen. 

Dan nog even de zaagranden schuren. Schuurpapier is op. Dan maar een schuurspons. Werkt ook.

En toen had ik mooi rood lint erbij gezocht en klaar gelegd. 

Maar waar ook al weer??

Geen idee. 

Toen maar wit lint gepakt. 

Het rode heb ik nog steeds niet teruggevonden. 

Het is niet zo goed zichtbaar op de foto, maar de vakjes die ik er op genaaid heb zitten bijvoorbeeld op de wagonnetjes.

De meiden en ik wonnen het boek Blij als ik brei. 

Om onszelf extra te profileren stuurde ik een foto mee van Gemma's eerste breisel. En dat hielp!

Zelf heb ik momenteel niets op de breipennen staan. Ik heb wol in huis voor het vest op de foto, maar ik ben er nog niet aan begonnen. 

Een van de dingen die in deze periode op de planning staan is het schrijven van kerstkaarten. 

Ik had me stellig voorgenomen om er dit jaar vroeg aan te beginnen, maar ik ben al weer laat. 

Wel heb ik kerstkaarten gekocht. Andere jaren kocht ik 4 dozen van 10 kaarten voor 5 euro bij de plaatselijke boekhandel, maar die winkel is gestopt. 

Hoe moest dat nou, dacht ik. Maar ik kwam in een andere winkel 4 dozen van 10 kaarten tegen voor 3,50 Wat een mazzel. En het zijn mooie kaarten. 

Ook wil ik dit jaar eindelijk mijn adresboek gaan vullen. 

Vroeger was ik heel attent. Dan stuurde ik iedere vriend of vriendin of familielid een kaartje voor lief en leed, maar zo attent ben ik al jaren niet meer. 

Ik wil daar weer verandering in brengen. 

Te beginnen met een actueel adresboek. 

Terwijl ik dit bericht maakte kwam ik er achter dat de - zelfgemaakte - ontbijtkoek op was. 

Oh ja, dat was ook zo; vanmorgen had ik de laatste plakjes afgesneden voor het pauzekwartier van de meiden. Ook al weer vergeten.

Dat betekende dat ik nog even een nieuwe moest bakken als we morgen weer wat in de broodtrommel wilden.  

Ping!

Hé, dat komt goed uit! De oven is klaar, en de koek ook. 

Warme groet, 
Anita

==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen.