Op

Zaterdag had ik niet zo'n goeie dag. En dan druk ik me neutraal uit. Dat begon al op donderdag met een verkoudheid die ik overgenomen had van de kinderen en met de dag erger werd.
Vrijdag ging ik naar de supermarkt voor 3 dingetjes. Ik kwam thuis met 8 dingetjes, maar was een van die 3 vergeten. Bovendien vond ik thuis een boodschappenbriefje dat ik in de loop van de week had geschreven. Allemaal items die ik nu óók niet gekocht had. Zelfs niet per toeval.
Daarmee was de toon wel gezet voor de zaterdag. Bij alles wat ik wilde pakken, ontdekte ik dat het op was. De bananen, de roomboter, de gember, de suiker, het mosterdzaad, de pasta, de shampoo. En dan noem ik nog maar even niet de ingrediënten voor een cheesecake die ik wilde maken. Na twee boodschappenrondes was ik nòg wat vergeten. Allemaal ingrediënten die ik normaal in huis heb. Tegen koffietijd verzuchtte ik dramatisch 'alles is op!'

Ik moest denken aan een stukje dat ik ooit geschreven had, maar nooit geplaatst heb (vanwege de dramatiek). Ik pakte het erbij en zag dat bijna dezelfde items voorbij kwamen. Dat werkte relativerend. Alles keert terug, zowel het positieve als het negatieve. Nu is de kast leeg, later weer gevuld.

Op

De roomboter is op, de zilvervliesrijst is op. 

De basmatirijst is op. 

De vaatwastabletten zijn op. 

De bananen zijn op. 

Het geld is op. 

Mijn geduld is op. 

De hoestdrank is op. 

Mijn energie is op. 

Ik ben op.