Langs het tuinpad van mijn vader

Ik luister graag naar de verhalen over mijn familie. Zowel mijn moeder als mijn vader vertellen er graag en veel over. Van mijn moeders kant ken ik meer verhalen, deze zomer wilde ik iets meer te weten komen over mijn vaders kant.

Zo heeft mijn vader vaak verteld over zijn opa en oma. Hoe hij daar als kind met zijn broers naartoe ging op de fiets. Hoe zijn oma altijd wel een klusje voor hem had. Kolen uit het kolenhok halen bijvoorbeeld. Of de appels die op zolder bewaard werden controleren op plekjes. Rotte appels er uit en vooral geen appels tegen elkaar laten liggen. Afdekken met kranten. Toiletpapiervellen scheuren van oude kranten en dan op een priem prikken. Tip: spies het vel papier niet in het midden...zo'n gaatje in het midden van het papier is niet zo handig later op het toilet.

Ondanks dat het huis waar zijn opa en oma in die tijd woonden niet ver was van waar wij woonden, had ik geen voorstelling van de omgeving. Volgens mijn vader was het in die tijd al vervallen. Mijn overgrootouders huurden het huis van een Duitse reder. Er is een luchtfoto van het boerderijtje. De foto is waarschijnlijk gemaakt in de tijd van de ruilverkaveling die plaatsvond in het Westerkwartier van de provincie Groningen. Vrij snel daarna is het huis gesloopt. Mijn overgrootouders verhuisden naar een dorp verderop. Ik heb mijn overgrootmoeder wel een keer gezien, dat herinner ik mij nog wel, hoewel ik toen een peuter was.

Wat dit uitstapje voor mij zo bijzonder maakt is dat voor een gemiddelde passant aan het landschap niets opvallends te zien is, maar mijn vader weet precies te vertellen langs welke boerderij een pad lag, waar ze langs moesten fietsen om er te komen. Welke sloot er al lag en welke weg nog niet.
Op de plek waar de boerderij heeft gestaan is nu een maisveld. Het veld loopt een beetje bol, daaraan kun je zien dat er een huis heeft gestaan.
De wegen zijn nu geasfalteerd, maar in de jeugd van mijn vader waren het zandwegen. Sommige wegen waren er nog niet.
Enorme veranderingen in het landschap en in de levensstandaard. En dat allemaal binnen een mensenleven.

Wanneer mijn vader bij het huis van zijn opa en oma kwam met zijn broers, dan werden ze altijd hartelijk welkom geheten door hun oma. 'Ach, jongens! Zijn jullie er, wat mooi. Hoe is het thuis? Alles goed?' (in het dialect dan, dat moet je er maar even bij denken :-)) En dan ging ze naar achteren, waar ze in zichzelf mompelde 'Och, nou zijn die jongens hier weer. Daar heb ik toch helemaal geen tijd voor. Wat moet ik daar nou weer mee beginnen. Wat moeten die nou weer eten?'
De muren in het oude huis stelden niets voor, het was zo gehorig als wat, dus de jongens konden haar precies verstaan.
Vervolgens kwam ze weer in de keuken en zei weer vrolijk: 'Och, jongens, wat mooi dat jullie hier zijn. Willen jullie een biscuit?'

Schrijf dat maar op, zei mijn vader tegen mij.
Bij deze.

de luchtfoto heeft best veel details. Op de heg ligt wasgoed op de bleek.
Excuses voor de onsmakelijke pleister. Ik heb een nieuwe keukenmachine....

langs die bomen liep een pad naar een boerderij achter op het land.
Van rechts kwam ook een zandpad.