Seizoenstafel : St. Michaël

Het St. Michael feest wordt gevierd op 29 september.



Sint Michaël en de draak

Sint Michaël was de aartsengel die een draak versloeg. De draak was gemaakt door boze donkere geesten om de hemel binnen te breken. Sint Michael nam met beide handen het licht van Gods troon en doopte zijn zwaard in het licht. Uit zijn zwaard schoten bliksemflitsen waarmee hij de draak uit de hemel verjoeg.
Het verhaal is later vermengd met Sint Joris en de draak; in een dorp leefde een draak. Elk jaar werd een jonge maagd opgeofferd aan de draak om hem koest te houden. Totdat het de beurt was aan de dochter van de koning. Er was geen ridder die zich meldde om de strijd aan te gaan, waarop Joris zich aanbood als vrijwilliger. Hij versloeg de draak. Als beloning werd hij tot ridder geslagen en mocht hij met de dochter van de koning trouwen. Dat laatste sloeg hij af, want hij hield teveel van zijn vrijheid, maar alsnog leefde iedereen voort zonder zorgen, want de draak was verslagen.


Beide vertellingen zijn 'verbeeldingen' van hetzelfde verhaal, van dezelfde boodschap. Daardoor raken ze wel eens wat vermengd met elkaar.



Oogstfeest

Later kreeg het de betekenis van oogstfeest. In het jaar 813 besloten de kerkvaders op het Concilie van Mainz (Duitsland) dat 29 september voortaan de feestdag zou worden voor de heilige aartsengel Michaël. Voor die datum werd gekozen, omdat er op die dag een basiliek in Rome werd gewijd aan de aartsengel Michaël. De kerk werd gebouwd op de plaats waar Michaël enkele maanden tevoren was verschenen. Al snel werd 29 september, de Michaëlsdag, een oogstfeest: men dankte op die dag Sint Michaël voor de goede oogst, die het mogelijk maakt om de koude wintermaanden, waarin de aarde met sneeuw is bedekt, te doorstaan.


Lees hier nog een herfstige blogpost

Symboliek

Voor mij staat St Michaël symbool voor de strijd die we met onszelf aan moeten gaan in deze tijd van het jaar. In de periode waarin de dagen donker worden en iedereen meer naar binnen gekeerd is, is het heel verleidelijk om je over te geven aan het zwaardere en sombere gevoel. We gaan meer nadenken over onszelf, over al die mensen in ons kringetje die er niet meer zijn, of er binnenkort niet meer zullen zijn. Of we denken aan wat nooit is geweest, maar wel had kunnen zijn. Dat laat zien hoe vergankelijk we zelf zijn en dat kan angstig zijn of een gevoel van zinloosheid geven, alsof we tegelijk met de vallende bladeren verdorren en vergaan.

Tijdens het feest van St. Michaël worden we uitgedaagd om het gevecht aan te gaan met die donkere, zware gedachten, ze niet de overhand te laten nemen. Ze te zien als gedachten, gedachten die ook weer voorbij gaan en niet jouw identiteit zijn. Treed ze tegemoet met het zwaard van het licht. 


Het St. Michaeël's feest vraagt ons om bepaalde aspecten in ons te laten verdorren en vergaan, om daarna - in de lente - weer in knop te komen en te gaan bloeien. En dat kan voelen als een strijd.


Warme groet,
Anita




Ps: zie je het egeltje van een kastanjeomhulsel? Die maakte dochter Gemma, zo uit zichzelf. Daar had ze geen pinterest voor nodig :-).

Meer lezen?

Bronnen: beleven.org

Nieuwetijdskind.com