Laat maar waaien

Ik zit in de laatmaarwaaien-modus.

Ik vond dat ik een stapje terug moest doen, een rustiger leven hebben. Minder van alles en nog wat, zodat ik meer tijd zou hebben voor schrijven en persoonlijke ontwikkeling. En eigenlijk ook voor gezin en familie. Zeg maar, de ècht belangrijke dingen voor mij op dit moment.
Ik mis de veerkracht - zowel fysiek als mentaal - merk ik om aan alles aandacht te geven. Het lukt me gewoon niet meer. Minder van alles dus.

Als eerste dacht ik aan mijn werk, maar ik ontdekte dat daar niet veel winst meer valt te behalen. Daar heb ik de laatste jaren al heel veel geschrapt. Als tweede vond ik dat schoolactiviteiten teruggebracht moesten worden. Dat lukt best goed, ik bied me niet meer meteen aan als er hulp gevraagd wordt en voor de bibliotheekboeken had al een andere ouder zich gemeld. Dat vond ik ook wel een beetje jammer, want dat was iets wat ik graag mocht doen, maar het scheelt me wel veel tijd.

Al dat geschrap heeft een heel apart effect. Dat kalmer leven is op zich prettig, want tenslotte nauwkeuriger, maar daardoor wordt opeens alles inspanning. Is alles teveel moeite. Een soort glijdende schaal van prioriteiten stellen, naar nonchalance naar desinteresse. Het laatallemaalmaarzitten-gevoel.

Zo moet ik eigenlijk naar de kapper. Maar dan moet ik weer bellen voor een afspraak…. laat maar zitten.
Zelf iets bakken…alweer?
Voedzaam en gevarieerd en goedkoop en in balans eten? Pfff….moet ik nou al weer naar de winkel voor die vergeten groente…wat zeg je lieverd? Wil jij wel een patatje halen? Oh, vooruit dan maar, want ik kan ècht niks beters bedenken. Dan blijf ik nog even in mijn chill hut. Morgen heb ik wel weer inspiratie voor iets beters. En anders overmorgen wel.
Een seizoenstafel maken…..ik kan het niet opbrengen.
Leuke ideetjes uitwerken voor mijn blog….ach, wat er niet is kun je ook niet missen.

Ik moet aan het St. Michaelfeest denken. Aan het donker dat komt en het zoeken naar het innerlijk licht. De bomen laten de blaadjes vallen. De wind waait alles weg. Laat maar waaien. Het zal de herfst wel zijn.



18 opmerkingen

  1. Reacties
    1. Bedankt voor je reactie. Het is altijd fijn om te horen wat mijn schrijfsels en overpeinzingen doen.

      Verwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tussen elke ademhaling zit ook een pauze. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tussen elke ademhaling zit ook een pauze. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik dacht meteen de herfst! Klinkt een beetje neerslachtig. Heel herkenbaar al hou ik wel van de herfstperiode. Fijne dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heerlijk herfst! Geniet ervan en laat maar lekker waaien... Als de tijd rijp is... ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wellicht dat het de herfst is. Misschien de aanloop naar de winter, het verlangen naar de rust. Eraan toegeven is zo gek nog niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik moest vandaag ook 101 dingen en ben niet eens aan een kwartiertje lezen toegekomen.. zucht, soms doen we het onszelf aan, niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Is ook wel eens even lekker, toch? En straks komt de energie en de interesse vast weer terug...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Lekker laten waaien, morgen is er weer een dag. Ik vind dat de herfst altijd voelt als een afsluitperiode.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Soms zijn dat achteraf de beste beslissingen, die je neemt in je laatmaarwaaien-bui. Soms is patat gewoon de lekkerste oplossing. Morgen ga je vast wel weer iets bakken. Of niet. Dat mag ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Oei... dat is echt de herfst die jou te pakken heeft... komt weer goed ... als je het maar laat waaien! Dan komt de energie vanzelf weer!Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Zo lang het in vlagen gaat..... zou ik zeggen, lekker laten waaien.
    Helena

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!