Thuis dacht ik: heb je wel goed gekeken bij mij in huis? Heb je die weervlekken in de rolgordijnen gezien, de knopen aan de trekkoorden omdat ze allemaal geknapt zijn. Weet je dat ik nog maar 1 bh heb, en dat dat al twee jaar zo is? Weet je dat ons matras wel eens vervangen mag worden na tien jaar, dat onze messen vlekken beginnen te krijgen en ik me afvraag of dat nog wel gezond is, dat we nog maar 1 goed ontbijtbordje hebben en dat de rest niet eens meer kringloopwaardig is. Heb je gezien dat mijn boodschappenrugzak met veiligheidsspelden bij elkaar wordt gehouden, en mijn wasrekje met ducktape?
Mijn hoofd zegt heel snel: ja, maar je hèbt in ieder geval een bh en je hèbt in ieder geval iets voor de ramen. Je hèbt tenminste een bord om je eten op te leggen. Oké, het is niet wat ik wil, maar denk eens aan de mensen die helemaal niks hebben (het fenomeen: een ander heeft het altijd erger). Over dit gevoel heb ik al eens eerder geschreven (tools en toys).
Het leven is duur
Als er iets is dat ik door het consuminderen geleerd heb, dan is het dat het leven duur is. Hoeveel voordeeltjes je ook kunt behalen, hoe duur je het ook wilt maken, hoe zuinig je ook kunt leven, het leven blijft duur. Het verlengen van je paspoort, rijbewijs of ID kaart is duur, het onderhoud van je huis en tuin is duur, ook al shop je voor de voordeligste offerte en steek je er zelf doe-het-zelf –tijd in. Die bril en die beugel en die schoenen en die jassen voor je kinderen: duur. Medische zorg: duur. Onderwijs: duur. Duur voor iemand die in een tiny house woont zonder hypotheek, maar ook voor iemand die in de bijstand zit en voor iemand met 3 x modaal inkomen.Dankbaar
Door consuminderen en minimaliseren ben ik dankbaarder geworden. Niet alleen dankbaarder voor wat ik zelf heb, maar ook voor de kennis die het me gegeven heeft. Dat er gezinnen zijn die geen enkele buffer hebben. Die niet kunnen switchen tussen budgetten. Die nooit iets extra’s in het vooruitzicht hebben. Dat het voor sommige gezinnen geen kwestie is van kiezen voor een tweedehands fiets i.p.v. nieuw, maar voor het kiezen van uberhaupt een fiets of meegaan op schoolreis of de aanschaf van een beugel. En die gezinnen zijn niet ver uit mijn periferie. Dat ik daar nu meer oog voor heb, daar ben ik dankbaar voor.Zit luxe in spullen?
Zit het gevoel van luxe dan in de spullen zelf of niet, vroeg ik me af. Ik begon te vermoeden dat er meer is. Ik kon het verlangen naar een nieuw wasrek of nieuwe rolgordijnen of een nieuw matras namelijk in mijn lichaam voelen. In mijn onderbuik voelde ik dat het iets was als een behoefte, als een honger, naar iets wat mijn lichaam, ziel en geest nodig heeft. Het is een persoonlijke behoefte, niet een maatschappelijke behoefte of iets van prestige. En dat je daar gehoor aan mag geven.Precies in die periode kreeg ik een boek in handen over chakra’s (alleen nog tweedehands te krijgen, prijzen bij Bol wisselen). En tot mijn verrassing werd in het boek genoemd dat het geslachtschakra (het bekken) financiële behoeftes herbergt. In het bekken bevinden zich de basisbehoeftes voor jouw leven.
‘Geld is een symbool van overvloed en welvaart in ons leven. Als we het geslachtschakra genezen, weten we dat we genoeg hebben en dat onze bekers half vol zijn, in plaats van half leeg.’
‘Dit chakra belichaamt de totaliteit van onze lichamelijke gezondheid en ons emotionele welzijn. […] Als het goed werkt, zijn we zeker van een beschermende levenskracht zodat we creatief en spiritueel kunnen zijn.’
Mooi toch?!
Fijn weekend
warme groet
Anita
De link naar het Chakra boek is een affiliate link bij Bol. Stel dat je daar iets koopt (hoeft niet dit boek te zijn, kan elk willekeurig ander product zijn), dan krijg ik er een kleine commissie voor. Dan kan ik weer andere boeken kopen en daar over peinzen en over schrijven :-).
Geen opmerkingen
Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!