Opgeven is ook een optie

[foto via Canva]

Een pleidooi voor overgave

Ik zag op facebook een filmpje waarin een jonge Amerikaanse vrouw geïnterviewd werd en de kijker aanspoorde om niet op te geven. Ze vertelde hoe ze soms als kind van turnen af wilde, het helemaal niet leuk vond en het op wilde geven. En dan zei haar moeder: je mag opgeven, maar niet vandaag.
Van haar moeder moest ze gewoon doorgaan, net zolang tot er een dag kwam dat ze niet het gevoel had dat ze op wilde geven. Als die dag kwam, dan mocht je opgeven, zei haar moeder.
Uiteraard kwam zo'n dag (volgens de jonge vrouw kon dat weken, maanden of jaren duren) en dan zei haar moeder: mooi, je had een goeie dag. Nu mag je opgeven.
Waarop het meisje dat natuurlijk helemaal niet meer wilde.

Zo ging de peptalk nog even verder.

Wat is er mis met opgeven?

Eerlijk gezegd had ik erg veel moeite om hier een wijze les uit te halen, behalve dat het ontwikkelen van discipline een goeie eigenschap is. Natuurlijk is het goed om je grenzen te verkennen en je hoeft er niet bij de eerste de beste tegenslag het bijltje bij neer te gooien, maar maandenlang of jarenlang doen wat je tegenstaat alleen maar om die ene goeie dag er uit te halen of omdat je aan het eind erkenning krijgt (op gebied van sport of werk), is dat het ideaal? Is dat de zin van het leven?

Wat is er eigenlijk mis met opgeven?! Dat is wat ik dacht.
Daarom wil ik bij deze een lans breken voor Ik geef het op!

Door iets op te geven, ontstaat er ruimte voor iets wat wezenlijker is. Dat je iets wilt opgeven gaat meestal niet om datgene zelf wat je wilt opgeven; iets in jou geeft het op. Je geeft bijvoorbeeld niet een opleiding (en daarmee carrière) op, maar wat je opgeeft is het idee dat je daar goed in zou moeten zijn.

Opgeven is geen zwaktebod

De handdoek in de ring gooien is niet een zwaktebod. Geen falen. Geen kwestie van er voor weglopen. Opgeven, de strijd niet meer aan gaan, je overgeven, dat kan heel bevrijdend zijn. Soms zitten we zo vast in ons denken - we zijn ergens aan begonnen - we hebben er al veel geld in geïnvesteerd bijvoorbeeld, dat we alleen maar bezig zijn met het volbrengen van die taak, het halen van het doel. Denk maar aan al die spullen die je huis zijn binnengekomen waar je grootse plannen mee had, maar die nooit van de grond kwamen of om wat voor reden dan ook niet tot een eind hebt gebracht. Al die on-affe projecten staren ons aan en we vergeten dat opgeven ook een optie is. Een hele goeie optie soms ook nog.


Ik heb een paar voorbeelden bedacht waarvan ik denk dat het een prima optie is om op te geven.

Ik geef het op om...

- te voldoen aan wat anderen willen
- te hopen dat mijn partner ooit zal veranderen (NB: het opgeven van de hoop is wat anders dan het opgeven van de partner zelf)
- te vechten (de andere kant van vechten is overgave)
- me aan mijn belofte te houden dat ik voor altijd zal zorgen voor het servies van grootmoeder
- me de wet voor te laten schrijven door marketing en populaire tijdschriften
- spullen te kopen omdat mijn vrienden ze ook hebben
- 'ja' te beloven, terwijl ik 'nee' bedoel

- te doen wat een ander wil- mijn best te doen om aardig gevonden te worden
- me in te zetten voor een zogenaamd gezamenlijk doel, maar waarbij ik de enige lijk te zijn die het belangrijk vindt
- te hopen op erkenning van mijn moeder/baas/partner
- geld uit te lenen aan mijn broer/nicht/vriend/vriendin/schoonmoeder in de hoop dat hij/zij er ooit verstandig mee om zal gaan
- overuren te maken voor de baas, want ik krijg er toch nooit voor betaald en het werk neemt niet af

Warme groet,
Anita

==========================================================================

Ongeveer een keer per maand verstuur ik een nieuwsbrief met inspiratie en bemoediging voor iedereen die op zoek is naar een opgeruimder, eenvoudiger en zinvoller leven. Spreekt dit je aan, dan ben je van harte welkom om je via deze link in te schrijven.