Wat zit er in mijn kleding?

Wat er in ons eten zit en wat er in huidverzorgingsproducten zit, daar worden we steeds alerter op. Maar wat zit er eigenlijk in onze kleding? Je stopt het weliswaar niet in je mond, maar het is minstens zo belangrijk om te weten welke stoffen er in je kleding zitten.

Ik was er eerder niet zo mee bezig. Het is niet zo dat ik nog nooit van misstanden in de kledingindustrie had gehoord, maar ik had me er niet in verdiept. Weliswaar heb ik een voorkeur voor natuurlijke materialen, maar ik ben aan de andere kant wel heel erg blij met mijn fleecevest. En softshell jassen vind ik een briljante uitvinding. 

Ik koop over het algemeen weinig kleding en als ik wel wat koop draag ik het heel lang. Als het lukt dan koop ik tweedehands, vooral voor de kinderen, want die kleding wordt vaak maar kort gedragen – vooral als kinderen heel jong zijn – en is dus nog heel goed voor een tweede (en derde) ronde. Dat scheelt behoorlijk in mijn portemonnee, ik breng geen nieuwe kleding in omloop en de kleding is al vaak gewassen, dus de fabrieksrommel is er al grotendeels uit. 

Best goed bezig. Maar ik merk dat ik nog een stapje verder moet gaan en nog kritischer moet zijn over welke kleding ik draag, want er is meer aan de hand met kleding.

Alleen nog maar tweedehandsspijkerbroeken. Dat betekent meestal dat er na ons niet nog een tweede ronde komt :-)

Jeuk van een spijkerbroek

Toen Gemma en Ellie in groep 3 zaten kocht ik een keer een nieuwe spijkerbroek voor Ellie bij de H&M, want tweedehands broeken zonder kapotte knieën in die maten zijn schaars. Broek stond haar hartstikke leuk, ze was er blij mee. ’s Avonds zei ze dat haar benen jeukten. Zaten onder de rode bultjes! Ik wist meteen dat het door die spijkerbroek kwam. Spijkerstof wordt behandeld met agressieve stoffen die die speciale verwassen spijkerbroeklook moet geven. Ook is H&M niet perse het toonbeeld van verantwoord ondernemerschap. Ik waste de broek nog een paar keer met azijn, maar het hielp niet. Exit spijkerbroek.

Dat Ellie erg gevoelig is voor de fabrieksstoffen die in kleding zitten viel niet eerder op, omdat het gros van haar (en van Gemma’s) kleding tweedehands was en al vele malen gewassen. Dat is dus iets waar ik rekening mee hou. Spijkerbroek koop ik niet meer nieuw voor haar, meestal draagt ze toch liever soepele broeken. Zolang zij nog tweedehands wil dragen noem ik dat ‘mooi meegenomen’. Gemma wil liever geen tweedehands meer.

De echt uitdaging kwam toen ik vaker nieuw ondergoed voor ze moest kopen! Tot hun vierde of vijfde jaar was hun ondergoed meestal tweedehands (en nee, dat vond ik niet vies). Ik nam het over van een andere tweelingmoeder. Zij stuurde me een doos kleding en deed daar allerhande andere bruikbare spullen bij. O.a. ondergoed. Van een tweedehands kinderhemd ben ik niet vies. 

Maar met die dozen was ik gestopt vanwege veel te veel. Dus ook geen ondergoed meer. Zelf kopen dus. Ik heb al heel wat soorten geprobeerd, maar heb de ideale nog niet gevonden. Afgezien van de uitdaging van pasvorm, prijs en beschikbaarheid van de goeie maat, blijkt Ellie ook nog eens helemaal onder de uitslag te komen van nieuw ondergoed. Haar hele bovenlijf zit onder de jeukende bultjes als zij een nieuw hemd heeft gedragen. Ook als ik het van te voren was in azijn.

Na een flink aantal keer wassen kan dit ondergoed en deze pyjama gedragen worden, maar ideaal vind ik het niet. 

Organic cotton?

De laatste keer kocht ik organic cotton ondergoed van C&A, want model oogt goed, meiden vonden het uiterlijk aantrekkelijk en ik vond het aantrekkelijk dat het biologisch katoen was en ik vond de prijs aantrekkelijk. Maar dus ondanks biologisch katoen bleek Ellie er niet tegen te kunnen. Want de katoen is misschien wel biologisch geteeld (wat al een hele verbetering is), maar hoe biologisch is de productie verderop in de keten? De verf die gebruikt is? Ook van die leuke pyjama van organic cotton van C&A met die geinige luiaard zat ze helemaal onder de uitslag. 

Het enige ondergoed waar dochter tot nu toe tegen kan is het wolzijden hemd van Little Shop Around the corner (super sympathieke online winkel met allemaal heerlijke wolletjes). Maar da’s een hele prijs voor ondergoed waar ze niet zo lang in zitten. De zoektocht naar geschikt ondergoed is dus nog niet afgelopen.

[Edit 2020-2021 het enige bio ondergoed dat inmiddels goed bevalt wat betreft irritatie (geen irritatie), kwaliteit, pasvorm en bio katoen is van het merk Sanetta. ]

Wolzijden hemd van Little Shop Around the Corner. Geen uitslag, maar wel prijzig en dochter draagt 'm alleen in de winter. Dus ze zal er snel uitgroeien. 

Maar ik heb nergens last van!

Afgelopen weekend las ik in een moedergroep op fb over een terugroep actie van de Zeeman. In de productie van een sweater waren verfstoffen gebruikt die niet toegestaan waren.

‘Uit het onderzoek is gebleken dat er verfstoffen zijn gebruikt tijdens de productie van het vest welke verboden zijn. In Europa is het de norm dat deze stoffen niet boven een bepaalde hoeveelheid aanwezig mogen zijn in kleding en textiel. Deze verfstoffen zijn verboden omdat ze schadelijk zijn voor het milieu en de mensen die in de productie aan het artikel werken. Echter is er pas sprake van een mogelijk gezondheidsrisico bij zeer langdurige en directe blootstelling aan de stof.’

De moeder in de fb groep was bezorgd. Wat moest ze doen? Het waren de lievelingsvesten van haar kinderen en ze waren al heel veel gewassen. Kon het nog kwaad of zou ze ze toch terugbrengen (die vesten he, niet de kinderen ;-))? Iemand reageerde dat het probleem toch vooral in de productieketen zat. M.a.w. als het risico maar ver genoeg weg is, dan bestaat het niet.

Het geeft toch te denken? Als ik het niet zie, bestaat het niet?
Dat ik geen allergische reactie krijg op nieuwe kleding en dat Ellie’s eeneiige tweelingzus Gemma ook geen allergische reactie krijgt is het dan minder schadelijk? Dat Ellie wel uitslag krijgt van spijkerbroeken maar niet van sweatbroeken, wil dat niet zeggen dat er in de sweatstof geen chemicaliën zitten. Als ik het niet ruik, niet zie, of niet merk, betekent dat dan dat het er niet is? De huid is ons grootste orgaan tenslotte. Onze huid neemt alles op waarmee het in contact komt. Als ik er als eindgebruiker geen (merkbare of herleidbare) schade van ondervind, betekent dat dan dat anderen er ook geen schade van hebben ondervonden?

Goed bezig! Toch?!

Tweedehands is een goed alternatief voor nieuw. Het was mooi voor mij dat die andere tweelingmoeder de kinderkleren al vaker had gewassen, maar het spoelwater was allemaal in ons gezamenlijk riool terecht gekomen. Ik vind het soms knap lastig om een keus te maken die ik voor mezelf kan verantwoorden. Een tweedehands Wibra shirt betekent dat ik geen nieuwe heb gekocht, maar het is al wel geproduceerd en belandt na mij op de afvalberg. Met plastic opdruk en al. Ik schreef al eerder het stuk Help, alles is afval. Aan de andere kant is het voor mij te duur om uitsluitend fair fashion te kopen. Sterker nog, alles nieuw kopen in reguliere kleding is ook te duur. Wie zei ook al weer dat duurzaam eenvoudig was? O ja, niemand.

Soms kan ik het echt niet aanzien, hoe nonchalant er nog altijd wordt gedaan en gedacht over zaken die onze leefwereld aangaan, maar daar wordt de wereld niet beter van en voel ik me alleen maar moedelozer van. Ik doe mijn best en ik probeer het beter te doen dan hoe ik het eerst deed. En dat is al winst. 

Warme groet,
Anita

Nog een linkje als je nog niet uitgelezen bent: do your jeans contain hazardous chemicals