Keuzes keuzes

Het eerste begin van dit stukje had ik al gemaakt. Over keuzes maken, doelen stellen en bijstellen en dat dat een continue proces is.
Vervolgens ging mijn stukje alle kanten op en geen van de kanten leek te formuleren wat ik wilde zeggen.

In de voorjaarsvakantie werkte ik een paar losse blogonderwerpen weg. Bijna elke dag plaatste ik een stukje. Aan het eind van de week was ik weliswaar tevreden over wat ik allemaal gedaan had, maar voelde ik me minder tevreden over mijn blog als geheel. Welke kant wil ik er mee op? Uiteindelijk gaat mijn voorkeur het meest uit naar spirituele inspirerende verhalen, omdat ik het daar zelf het langs bij vol hou. Maar alledaagse onderwerpen blijven ook gewoon spontaan komen.
Maar als ik mijn reserves wil aanvullen en opbouwen, moet ik me beperken, dat merk ik wel. Keuzes maken. Dat zou dan ook voor mijn blogonderwerpen gelden. Wil ik dat wel, vroeg ik me af? Het voelt bijna als concessies doen.
De laatste weken heb ik minder gereageerd bij de blogs die ik volg. Puur omdat er veel tijd in gaat zitten. Het is dan een keus; of zelf schrijven of die tijd besteden om te reageren. Maar niet reageren voelt ook niet goed. Want het zijn de reacties die deze prachtige blogkring levendig houden. Het zou niet goed voelen me daar aan te onttrekken.

Keuzes keuzes

Overal voelde ik het beperkende effect van keuzes maken. Stukje schrijven, of rondje lezen en reageren. Opruimen of stukje schrijven? Huis schoonmaken of werken aan mijn manuscript? Ramen wassen of kaartjes uitzoeken  en schrijven voor dierbaren die de aandacht wel even kunnen gebruiken? Tijdschrift lezen of boek? Met de meiden een uitstapje maken naar de film of thuis blijven en geld in de portemonnee houden? Boodschappen bestellen zodat het er nog voor het weekend is of even een avond niets en bij de echtgenoot op de bank zitten? Alles is een keuze, steeds afwegen wat voor moet gaan. Boodschappen in huis is vrij essentieel en een schone vloer en wc gaat toch ook nét even vóór werken aan mijn manuscript.

Zwalken

Ik probeerde dat te verwoorden, dat kiezen voor het één direct betekende dat het andere moet wachten. En dat dat niet altijd prettig voelt. Dat ik echt heel erg verlang om iets concreets met mijn manuscript te doen. En dat ik wel een beetje moe ben van altijd maar dingen oplossen en regelen. Dat het me ook aan het twijfelen brengt. Want als mijn manuscript steeds een stukje vooruit wordt geschoven, betekent dat misschien dat ik het heimelijk niet zo belangrijk vind? Of er niet in geloof?
En dat er fases zijn dat ik het niet zo nauw neem met suiker of met geld, betekent dat dan dat ik de handdoek in de ring wil gooien?

Happinez

Ondertussen kreeg dit stukje gedurende het weekend vele gedaantes. Ik kon niet zo goed kiezen, zeg maar ;-).
Het verlossende inzicht kwam van Happinez. In het nieuwste nummer staat een artikel over twijfel. Dat twijfel een negatieve lading heeft, maar dat het een eigenschap is die je hele wijze lessen kan leren.
Toen besefte ik me opeens dat ik dit soort twijfelperiodes altijd heb in momenten van overgang. Wanneer ik van een fase naar een andere overga. Die overgang gaat altijd een beetje stroef. Toen kon ik het opeens wel plaatsen. Soms verdiep ik me een tijdje in de financiën, daarna een tijdje in voeding, daarna lees ik weer iets op spiritueel gebied waar ik me in ga verdiepen. Soms wil ik daar dan achteraf wat over schrijven, maar heb ik mijn blik al weer gericht op de volgende fase. Die overgang wringt soms wat.

Wat me in ieder geval helpt is om er over te bloggen. Het op te schrijven. Dan wordt de rode draad vanzelf duidelijk. Misschien niet in dit stukje, maar wel als ik over een tijdje terugkijk. Dan blijkt waarschijnlijk dat ik toch koers heb gehouden.

Lieve groet,
Anita