Gotenburg
Het is een traditie geworden om na de zomervakantie mijn innerlijke beschouwingen op papier te zetten. Kamperen doet altijd iets met me. Meer dan in een hotel of vakantieappartement. Daar heb ik ook fijne ervaringen mee, maar als ik kampeer, dan gebeurt er meer met me. Dan voel ik me altijd het dichtstbij mijn echte natuur. Dichtstbij het Echte Leven. Dan ga ik de dingen helderder zien.
Deze zomer gingen we naar Zweden en deden een toer door het zuiden. Langs de kust, met een milde stroming en wind, prachtige kust en stranden, een bijzondere formatie stenen (Ales Stenar), mooie campings, verrassende havenstad Ystad (met een ferrylijn naar Polen). We bezochten Stockholm, en Grånna (candy cane town) en Gotenburg. Ons gezin breidt zich uit met het Zweedse vriendje van ene dochter. Hij ging met ons mee op vakantie en ik heb enorm genoten van onze party of 5.
Deze zomer gingen mijn gedachten naar 'grenzen'.
Hoe we de wereld bezien vanuit onze eigen positie. Vanuit ons eigen blikveld. Vanuit ons eigen land. Vanuit onze eigen geschiedenis. Maar als je op een andere plek op de aarde bent, dan komt jouw geschiedenis opeens in een ander licht te staan. Opeens zie je dat er in andere landen op vergelijkbare manieren de (wereld)geschiedenis herdacht wordt. Of soms net iets anders herdacht wordt, omdat het gezien wordt vanuit het gezichtspunt van dat land.
Wanneer je hierin een open blik kunt houden, zonder een oordeel te hebben, dan kun je heel aangenaam verrast worden door die andere kijk op de zaak.
Je bekijkt de historie van jouw vakantieland vanuit het perspectief van dat land. Er is zóveel wereldgeschiedenis, wat ons allemaal raakt. In de tweede wereldoorlog vielen er in alle landen slachtoffers, soldaten en burgers. VOC was niet alleen vanuit Nederland actief, maar ook vanuit Zweden. Een gezichtspunt wat ik nog niet kende.
In Stockholm bezochten we het Vasa Museum (kinderen tot en met 18 jaar gratis, vanaf 19 jaar ca. €19 pp), waar een scheepswrak ligt uit 1600 dat opgediept is uit de haven. Zonk al op de eerste reis, nog voordat het de haven uit kon varen. Een spectaculair schip en een spectaculair verhaal. Het schip werd destijds gebouwd onder leiding van een Nederlandse kapitein. In die tijd waren kapiteins in staat om zonder tekening, puur op basis van opgedane kennis en ervaring, een schip laten bouwen. Zo'n weetje vind ik al bijna niet voor te stellen. Helaas stierf deze kapitein voordat het schip af was. Met de informatie die ze hadden, is het schip afgebouwd, maar het was dus toch niet helemaal goed gelukt, want het schip zonk voordat het de haven uit was. Door die Nederlandse kapitein raakt de historie van twee landen al met elkaar verweven.
Verder was ik verrast over havenstad Ystad, waar al eeuwenlang een veerdienst is naar Polen. Vanuit Nederland gezien is Polen niet het meest logische land om te bereizen. Maar bekijk het eens vanuit een andere positie. Geografisch ligt Ystad vrijwel tegenover de kust van Polen; een ideale ligging voor handel en reizen. Je kunt je dan voorstellen dat de banden tussen Zweden en Polen ook een heel eigen historie hebben.
Iets dichter bij huis: de keien uit Zweden liggen ook in Drente. Moeder aarde trekt zich niets aan van landsgrenzen.
Ook oorlogen gaan over grenzen heen. De oorlog tussen Oekraïne en Rusland is niet alleen beperkt tot hun grenzen. De aanval van Hamas op Israel en de aanval van Israel op Gaza is niet alleen tussen hen. Al dat leed, gaat over grenzen heen.
Op 23 september start ik een kort 7 daags Najaarsopruimtraject
Dr. Thomas Hübl is een (van oorsprong) Duits spiritueel spreker en spreekt zeer liefdevol en invoelend over hoe de collectief trauma van invloed is op onze gedragingen van nu. Al dat wereldleed is collectief leed. Hoe meer we daar oog voor hebben, hoe opener en liefdevoller we kunnen praten onderling. In plaats van uit angst andere culturen of landen op afstand houden. Als we oog kunnen hebben voor het verdriet en het leed van de ander, dan is er minder ruimte voor oorlog.
Milieuschade is niet alleen 'daar', in Haiti, of in steengroeves van Duitsland (waar kattenbakvulling uitgegraven wordt), of in het regenwoud in Brazilië. Wat wij hier kopen, of als afval achterlaten, heeft effect op de leefomgeving van andere landen.
Als je holistisch gaat opruimen, zul je ook merken dat alles wat je gaat aanpakken een onderdeel van een keten wordt. Als je gaat opruimen in je huis, spullen weg gaat doen, dan ga je opeens bewuster nadenken over waar je spullen gemaakt worden. Over hoeveel geld je er aan uitgegeven hebt in het verleden. Over hoe gezond de materialen eigenlijk zijn waar ze van gemaakt worden. En als die materialen ongezond voor jou zijn, dan zijn ze ook ongezond voor de mensen die ze maken. Je komt misschien ook wel tot de verrassende ontdekking dat niet alleen jij een onverklaarbare neiging hebt om teveel flessen afwasmiddel op voorraad te hebben, maar dat het je opeens opvalt dat je moeder dat ook doet en opeens kom je er achter dat je oma dat ook deed. Kleine subtiele patronen en gedragingen die verder gaan dan de grens van alleen jouw huishouden.
Door met een milde open blik te blijven kijken, kun je groeien en ontwikkelen. Een grens heeft tenslotte twee kanten.
Meer vakantiemijmeringen lezen?
Warme groet
Anita
PS: op 23 September start ik met een 7 daags opruimtraject.
Geen opmerkingen
Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!