Kortgeleden kreeg ik de vraag: hoe deed je dat opruimen dan, met jonge kinderen en het gewone huishouden en werken buitenshuis?
Ik kan niet nonchalant zeggen 'o, dat deed ik er even tussendoor.' Dan lijkt het veel te gemakkelijk.
Op een bepaalde manier deed ik het wel tussendoor, want het opruimen kwam bovenop al die taken. Maar het was niet makkelijk. Vaak was wanhoop en frustratie dagelijkse kost en soms dacht ik dat ik nooit 'klaar' zou zijn. Wat dat 'klaar' ook maar mocht betekenen.
Hoe en waarom ik het opruimen toch deed, kwam voort uit innerlijke drang. Een diep hartsverlangen dat ik het anders wilde dan het tot nu toe gegaan was. Dat er 'meer' moest zijn.
Die wens om te veranderen komt eigenlijk altijd voor uit een soort schokmoment. Door een levensveranderende gebeurtenis, door een stressmoment. Iets waardoor je voelt: het moet anders.
Zodra ik gehoor had gegeven aan die innerlijke drang, en de eerste stap had gezet, wist ik dat ik iets op het spoor was. Met alles wat ik deed, kwam er meer regie over mijn leven, werd ik weer meer mezelf. Er was geen weg meer naar het oude leven, er was alleen maar een weg voorwaarts.
Wat ik deed:
1. het opruimen opknippen in kleine stukjes. Opruimen terwijl je het huishouden doet. Kleding scheiden als je het opvouwt en terug legt in de kast. De garage opruimen als de kinderen buiten spelen. De badkamerkastjes opruimen als de kinderen in bad zaten. Rommelen op zolder als ik binnen gehoorafstand van de kinderen wilde blijven voordat ze in slaap vielen. De keukenkasten als ik aan het koken was. Ik knipte alles op in kleine taken. Per kastje. Per doos. Per categorie.
2. bewust de keus maken om vaker de dagelijkse huishoudelijke taken te laten liggen en me te richten op wat achterstallig was. Als je het dagelijkse blijft doen, blijft er nooit tijd over voor het achterstallige. Het is net als met geld: wanneer je probeert te sparen door het geld opzij te zetten wat aan het eind van de maand overblijft, dan blijkt er nooit iets over te blijven. Maar wanneer je aan het begin een bedrag opzij zet, dan hou je wel dat spaarbedrag over en alsnog worden alle rekeningen betaald.
3. een netwerk van gelijkgestemden zoeken. Ik vond dat netwerk online bij veel andere bloggers, die ook een kastje per dag opruimden. Het is zo fijn om te kunnen zien hoe hele gewone vrouwen net zo kunnen worstelen met hun huis als jijzelf.
Tips voor een netwerk: deze Maandagse Motivatie
Een keer deelnemen aan een van mijn Opruimtrajecten.
Facebook Groep van Cindy Jansen Een kastje per dag.
Deze week is een uitstekende week om je kledingkast aan een kritische blik te onderwerpen. Mijn dochters hebben voor het begin van het schooljaar veel van hun kleding uitgezocht. Je kunt het gaan verkopen (levert een heel leuk spaarpotje op! Stel je voor: als je 10 items voor €10 pp verkoopt, dan heb je €100 in de spaarpot). Of je kunt het naar de kringloop brengen.
Warme groet,
Anita
Wat een intrigerende gedachte om soms de dagelijkse dingen bewust te laten liggen om achterstallige dingen te doen. Daar heb je wel een punt! Ik merk dat ik dat wel een beetje een enge gedachte vind.
BeantwoordenVerwijderen