Minimalist met veel spullen

Soms vraag ik me af waarom ik schrijf over eenvoudig leven en minder spullen. Hoe geloofwaardig is dat als ik naar mijn huishouden kijk? Want als ik mezelf langs de minimalistische meetlat leg, dan pas ik niet in het plaatje. Ik heb teveel spullen om in een tiny house te passen. Ik heb meer bekers en pannen in de kast dan strikt noodzakelijk is. Ik heb voor verschillende soorten gerechten verschillende soorten schalen, terwijl ik met de helft minder ook toe zou kunnen. Ik bewaar in onbruik geraakte keukengereedschap in mijn la. Ik hou weliswaar meer geld over dan vroeger, maar ik zou nog meer over kunnen houden als ik nóg minimalistischer was en ook het tv abonnement weg zou doen, maar ik doe het niet. Mijn agenda is voller met verplichtingen dan me lief is. Of goed voor me is. En het feit blijft dat ik teveel hobby’s en interesses heb om een leeg huis te hebben.

Ooit las ik in een column van Lennette van Dongen dat zij van zichzelf vermoedde dat ze zo dol is op opruimen en ordenen, juist omdat ze daaraan van nature een gebrek heeft.
Ik herken dat in mezelf. Ik ben dol op opruimen en het aanbrengen van orde in de chaos, maar niet omdat mijn leven zo gestructureerd is. Ik ben te ongeorganiseerd om de boel onder controle te hebben, maar blijf desondanks op zoek naar die organisatie. 

Waar zou een minimalist aan moeten voldoen?

Waar zou een minimalist aan moeten voldoen? Op z’n minst ;-). Ik denk dat er vele soorten zijn. Het minimalisme of het simpele zit niet in spullen an sich, of het gebrek aan spullen. Het is een mindset. Ik ren niet (meer) gelijk naar de winkel om iets te vervangen wat kapot gegaan is. Onze kliko met een gezin van 4 zit nooit vol. Ik ben tevreden met wat ik heb. Voor mij is de keus om voor tweedehands te kiezen een eerstekeus geworden. Ik kan gerust een van de vele evenementen die er georganiseerd worden overslaan en niet het gevoel hebben dat ik wat gemist heb. Ik hoef niet de nieuwste trends in woonaccessoires. Ik koop niet iets omdat het ‘geen drol’ kost, maar omdat ik het item nodig heb. Ik hoef gewoon steeds minder. 

Terwijl ik dus zat te twijfelen of ik wel een geloofwaardige minimalist was, verscheen er een filmpje van een aandoenlijke Amerikaanse vrouw op mijn facebookrol. Het was haar eerste vlog en ze nam véél te veel tijd om te vertellen hoe heilzaam opruimen wel niet was. Ze zei o.a. ‘mijn man zegt, hoezo ben jij een minimalist, je hebt toch veel teveel spullen?!.’ Ondanks dat voelde zij de noodzaak om te vertellen over opruimen en minimaliseren! Ze haalde een gezegde aan, die ik vervolgens googlede en het bleek om deze quote te gaan van Richard Bach (de auteur van Jonathan Livingston Seagull – de zeemeeuw die vliegen niet meer als middel maar als levensdoel gaat beschouwen, hierdoor verstoten wordt, maar in zijn perfectionering van het vliegen uiteindelijk een "hoger zijn" weet te bereiken-bron: wikipedia). 

Minimalisme en opruimen zijn geen doel op zich, geen levensstijl op zichzelf, maar het is een manier om te kijken naar wat jij belangrijk vindt in het leven. Naar hoe jij je leven wilt inrichten en vorm wilt geven. Welke waarden voor jou essentieel zijn. Wat heb jij nodig om te floreren in het leven? Waar gedij jij het beste op. Negen van de tien keer is dat niet het vergaren van nog meer spullen. Spullen blijken vaak een afleiding van wat je werkelijk nodig hebt. Wat je er van leert telt en niet een leeg huis als resultaat. 

Warme groet van een minimalist met teveel spullen :-)
Anita

bewaar voor later op Pinterest: