Structuren herkennen

De afgelopen weken verkeerde ik regelmatig in een staat van vertwijfeling. Doe ik nou eigenlijk wel wat ik zeg dat ik het liefste wil doen? (Recent herontdekte ik mijn Over mij pagina). Zijn al die kleine stapjes niet gewoon aarzelende stapjes van iemand die nooit de moed zal hebben om door te zetten? Had het allemaal wel zin, al die dingen die ik deed? Had ik nou nóg niet bereikt wat ik voor ogen had? Ben ik nou echt nog steeds bang om uitgelachen te worden?! Waarom beland ik altijd in dezelfde situaties waarbij ik het harde werk doe en er nooit de waardering voor krijg. Misschien zit het er gewoon allemaal niet in voor mij. Niet in dit leven. Ik had zin om het op te geven. Laat allemaal maar.

In mijn vertwijfeling sprak ik met mijn meditatiedocente (anderen gaan naar de psycholoog of naar maatschappelijk werk ;-)) en ze vroeg me of het inderdaad waar was dat mijn leven nog helemaal niks veranderd was. Daar hoefde ik niet lang op te reflecteren, ik wist meteen dat mijn leven al veel meer in harmonie is dan 7 jaar geleden. Toch had ik het gevoel dat ik van het padje af was geraakt. In situaties was beland waarin ik me ongelukkig voelde.

Dat gaf deze burger weer moed. 


Van de week snoeide ik mijn appelboom. Daar was ik al best laat mee, maar ja, van het padje af hè ;-). Ik deed het werk ook nog eens in twee keren, omdat ik het de eerste keer niet af kreeg, want van het padje afgebracht.... Daardoor had ik wel de gelegenheid om eens langer bij dat snoeiwerk stil te staan. De natuur is vaak heel verhelderend. Ik herinnerde mij dat ik eens had gelezen dat een appelboom nieuwe takken zet op de grotere takken die horizontaal groeien. In het vroege voorjaar moet je de appelboom snoeien, niet te laat, want dan is de sapstroom al weer op gang gekomen. Vanuit het keukenraam heb ik zicht op die appelboom en ik keek eens goed naar die structuur. De stevige stam, de dikkere takken horizontaal. Op die dikkere takken de kleinere takken die vruchten gaan dragen. Maar er moet wel gesnoeid worden in de uitlopers, anders is er wildgroei. De uitlopers die te hoog de lucht in gaan moeten ook gesnoeid worden, want daar komen geen vruchten aan en onttrekken kracht aan de rest.

Er zit een hele duidelijke structuur in zo'n appelboom. Precies wat ik nodig had om naar de structuur van mijn eigen leven en bezigheden te kijken. Even weer herbezien welke structuur ik in mijn leven heb, wat de basis is waarop activiteiten mogen groeien. Welke 'uitlopers' geen energie mogen krijgen en gesnoeid moeten worden. De natuur is zo leerzaam heb ik ervaren. Als je oog krijgt voor de groeiprocessen in de natuur, dan krijg je ook meer oog voor de groeiprocessen in jezelf. Daarvoor hoef je trouwens niet dichtbij een mooi natuurgebied te wonen (hoewel dat wel erg helpt natuurlijk ;-)), maar rondom huis is er ook heel veel te zien en te ervaren.

Het voorjaar is een uitgelezen moment om te herbezien wat jouw basis is. Welke uitlopers laat je tot bloei komen en welke moeten gesnoeid worden? Vanuit welke structuur ga je verder bouwen aan jezelf?

Warme groet,
Anita