Goeie (?) redenen om toch buitenshuis te werken

In mijn artikel over wat nu Het Ideaal is: thuisblijfmoeder zijn of werkende moeder, schreef ik al dat ik er heel erg mee heb geworsteld om buitenshuis te werken. De heersende maatschappelijke opvatting dat een vrouw/moeder moet blijven werken, de reacties van ongeloof wanneer je aangeeft dat je je baan helemaal niet zo zinvol vindt, dat je het eigenlijk nogal much ado about nothing vindt, dat hele 'carriere-gebeuren'. Die druk van buitenaf, daar voelde ik verzet tegen. En dat heb ik proberen onder woorden te brengen. Het werd een van mijn meest besproken artikelen, helemaal omdat Gerlinde er op inhaakte met een eigen artikel. Haar stuk is niet meer op haar blog te lezen, maar er is nog genoeg ander interessants bij haar te lezen.

Gewoon een mooie foto van Møn's Klint, Denemarken. Omdat ik geen andere foto kon bedenken die bij dit artikel zou passen :-) 

Maar waarom ben ik dan niet gestopt met werken? 

Omdat het financieel een te grote uitdaging werd om zonder mijn salaris te leven. Het kon gewoon niet. We waren beiden minder gaan werken, totaal 20 uur per week en dat bleek al een hele aderlating. Vandaar dat ik ging bezuinigen en besparen. We waren gewoon niet goed genoeg voorbereid op wat er allemaal op ons af kwam. Twee kinderen in een keer bleek best duur. Ook als ik spaarzaam was.

Ook wilde echtgenoot het niet. Zo zie je maar dat die heersende opvatting ook heel dichtbij huis te vinden kan zijn. Hij was er van overtuigd dat ik mijn werk zou missen. Ja, na 6 jaar misschien.
Maar ik kan goed tussen de regels door lezen en voelde dat mijn man het een te grote verantwoordelijkheid vond om alleen voor het inkomen te zorgen. Dat kan ik wel begrijpen, want zijn baan is wel vast, maar dat vaste kan maar zo veranderen. Daar zit meer risico aan dan bij mijn aanstelling. Zo werd het voor ons een kwestie van risicospreiding. Lezeres Alice verwoordde het heel mooi bij mijn vorige blogpost, dat ze het fijn vindt
om ook de zorg voor het inkomen te delen, evenals de zorg voor de kinderen.

Maar ik heb ook zelf nooit de stap genomen om het door te zetten. Ik ben traag in veranderingen doorvoeren. Maar ook omdat ik het blijkbaar niet durfde.

Na mijn vorige stuk zou je denken dat ik het hebben van een baan buitenshuis geheel en al zinloos vindt, maar ik kon wel degelijk argumenten bedenken die in het voordeel uitvielen van een baan. En dan bedoel ik andere argumenten dan 'ontwikkeling', 'financieel onafhankelijk' 'betere moeder'. Want dat zijn naar mijn idee vooral redenen die je aanvoert omdat je gewoon zin hebt om je werk te doen.

Er zijn basalere redenen om toch te werken in loondienst.

1. Makkelijk verdiend

Ik kon hele rekensommen over hoeveel geld ik zou kunnen besparen als ik thuis zou zijn. In de tijd die ik op kantoor doorbracht zou ik zelf de kinderen kunnen opvangen i.p.v. naar de crèche brengen (waar ik toch al de toegevoegde waarde niet van inzag). Nóg meer zelf maken, i.p.v. kant-en-klaar kopen. Nóg meer zelf repareren. Zélf het huis gaan schilderen. Nóg meer tijd om naar dat ene adresje te fietsen waar ik gratis of goedkoop spullen kon halen. Geloof het of niet, dat levert heel veel geld op. Dat had ik al wel ontdekt. Of eigenlijk levert het geen geld op; je spaart heel veel kosten uit.
Maar ik zou nooit zoveel zelf kunnen maken, dat ik daarmee mijn salaris zou kunnen compenseren. De inzet en tijd die het me zou kosten, zou niet hetzelfde opleveren als wat ik in loondienst kreeg. Ook zou ik nooit mogen verslappen, want elke uitgave zou weer gecompenseerd moeten worden met nieuwe inzet om het gat weer te dichten. Met een baan in loondienst krijg ik elke maand hetzelfde salaris. Ongeacht mijn inspanningen. Als ik een dag minder zin heb, dan loop ik wat minder hard. Misschien moet ik dan de volgende dag wel weer harder lopen, maar dat verandert niks aan mijn inkomen. Zo beschouwd vond ik mijn baan makkelijk geld verdienen.

2. De goedkoopste verzekering

Er is volgens mij geen goedkopere inkomstenverzekering tegen arbeidsongeschiktheid of werkloosheid dan een baan in loondienst. Je kunt geld sparen en opzij zetten om hierin te voorzien, maar daarvoor heb je wel eerst een inkomen nodig om van te sparen. Je kunt je verzekeren tegen arbeidsongeschiktheid, maar elke zzp-er zal als eerste zeggen dat dat een kostbare zaak is. Met een baan in loondienst is dat allemaal voor je geregeld. En met een beetje mazzel is er ook nog wat voor jou op je ouwe dag. Als ik als thuisblijfmoeder (of als zzp-er bijvoorbeeld) een week ziek ben, dan kost dat alshetware direct geld. Maar als ik in loondienst een week ziek ben, krijg ik gewoon doorbetaald. Als ik geopereerd moet worden of voor een ziekte behandeld moet worden, dan heb ik in loondienst de verzekering dat mijn loon doorbetaald gaat worden. Dat is een hele zorg minder.

3. Structuur

Een baan in loondienst geeft structuur aan je leven. Structuur die je niet zelf hoeft op te bouwen. Het kan je ook een gevoel van verplichting geven. Dat de wekker weer gaat, dat je weer op tijd staat. Dat je niet te laat moet komen, dat een ander bepaalt welke taken je moet doen die dag. Of juist dat een ander jouw planning omgooit. Ik kon er diep naar verlangen om van al die verplichtingen verlost te zijn, maar ik vroeg me ook wel serieus af of ik in staat zou zijn om zelf structuur aan mijn leven te geven als ik thuis zou zijn. Kinderen geven weliswaar heel veel structuur, maar daaromheen? Zou ik dat kunnen heb ik me wel afgevraagd. Want als je thuis bent, dan moet je zelf structuur geven aan je leven. Niemand die zegt dat je perse vandaag de boekhouding bij moet werken. Niemand die zegt dat het echt noodzakelijk is om deze ochtend boodschappen te halen. Niemand die zegt dat je moet gaan nadenken over het herindelen van de kasten. Zou ik lethargisch worden als ik geen structuur had?
De opgelegde structuur van een baan kan ook heel veel rust brengen. Je hoeft alleen die structuur maar te volgen. Hoeft er niet perse over na te denken. Je kunt er lekker over klagen en mopperen, maar je hoeft het ook niet zelf uit te vinden. Dat kan ook een relaxt gevoel geven.

4. Sociaal leven

Een van de dingen die thuisblijfmoeders aangeven wat ze moeilijk vinden, is het onderhouden van een sociale kring. Die moet je bewust opzoeken en onderhouden. Het vinden van gelijkgestemden is moeilijker en met elkaar afspreken vergt actie. Je moet actief iets ondernemen, want een ander zoekt jou zelden op.
Met een baan is het sociale leven stukken makkelijker. Serieus! Je hoeft alleen maar te verschijnen op je werk en daar tref je al andere mensen! Mensen die jij kent en die jou kennen. Sterker nog, deze mensen rékenen zelfs op jouw komst! Je babbelt wat met deze of gene. Vraagt naar iemands gezondheid, of naar de gezondheid van diens familieleden. Je overlegt over vakanties, wie wanneer weggaat. Je komt weer eens een oude bekende tegen en haalt herinneringen op. Je hoeft niet van tevoren een groepsapp te maken of mails te sturen of iedereen op een bepaalde dag of een bepaalde tijd kan komen, nee, er is een plek waar jij verwacht wordt, waar er op je gerekend wordt. En daar hoef je alleen maar naartoe te gaan. Hoe langer je bij dezelfde werkgever werkt, hoe groter je kring wordt.


Dit is voor mij de andere kant van de weegschaal van het combineren van zorg met werk. Alles valt of staat met of het voor jou zin heeft of niet. Daarover heeft overheid of maatschappij feitelijk geen zeggenschap. Overheid en maatschappij zou ondersteunend moeten zijn, bij elke keuze.

Lieve groet
Anita