Mildheid en waarom je soms dingen mag bewaren

'Ik zie het...jullie zijn spullenmensen', concludeerde de man die onze zolder kwam bekijken op mogelijkheden voor meer licht en lucht. 
Het was geen onvriendelijke man. Integendeel eigenlijk. Hij vond dat het licht op zolder al optimaal was. Bergruimte, of vooral het gebrek daar aan, was een bekend probleem met deze nieuwbouwhuizen. Of misschien wel met alle huizen van de laatste 50 jaar? In ieder geval vervaagde mijn idee dat een grondige zolderverbouwing 'het' zou zijn.

Mildheid


Ik voelde me niet geroepen om me te verontschuldigen voor al mijn spullen op zolder. Ik wist hoeveel werk ik al gestoken had in het opruimen van de zolder en ik wist dat wat er nu stond, niet weg zou gaan. Een ander zou misschien de boeken wegdoen, of de cd's of speelgoed (little People, poppenwiegjes, duplo) van de kinderen. Maar ik niet, wat er nog staat is belangrijk voor me. Of ik heb het nodig voor mijn huishouden (wasrekjes, wasvouwtafel, extra koelkast, extra vriezer) Die milde gedachten hierover zijn nieuw voor mij, maar het geeft zóveel ruimte in mezelf. 

Vorig voorjaar en zomer heb ik voor het eerst ervaren hoe mildheid voelt. Maandenlang lagen mijn leidinggevende en ik elkaar niet. Haar visie - over mij en over gebeurtenissen - stond lijnrecht tegenover mijn visie. Ik vermoedde een dubbele agenda, bijbedoelingen en had geen vertrouwen. Dat zou niet het geval zijn, zo zei zij. Het was op zijn zachtst gezegd onplezierig. Heel veel gesprekken heb ik gehad met mijn meditatiedocente, het was een warboel in mijn hoofd en in mijn lijf. Een van de dingen die mij erg is bijgebleven is het advies om al die gevoelens te accepteren voor wat ze zijn. Dus geen tegengedachten als 'misschien heb ik het verkeerd begrepen', 'misschien had ik het anders moeten zeggen', 'ik bedoelde het niet zo.' Nee...je voelt je boos, verdrietig, wantrouwend, gekwetst...en dat is prima. Opvallend hieraan is dat ik recent ontdekte dat mijn vermoedens over een dubbele agenda achteraf waar bleken.

Boodschap van een krachtdier


In die tijd droomde ik over een jong hert. Ik schreef eens over krachtdieren (klik voor de blogpost). En ik voelde meteen dat het hert een boodschap bracht. Ik kwam een mooie uitleg tegen die precies verwoordt hoe ik er in stond. Wanneer het hert verschijnt wordt je gevraagd van anderen te houden omwille van henzelf en daarmee ook hun zwakheden te respecteren.  (De heldere bron.)



Toch wist die man mij op de valreep nog te raken. Hij zag de kinderledikantjes staan en ik zag 'm denken 'wat moet je daar nog mee, kunnen die niet weg?'. 'Jullie hebben een tweeling?' vroeg hij. Ja.
Hij vroeg nog iets over of de bedjes ook uit elkaar geschroefd konden worden, maar ik wist niets meer uit te brengen. Nee, de bedjes zullen niet meer gebruikt worden voor gezinsuitbreiding. Toch zou ik er geen afstand van kunnen doen. De bedjes hebben een symbolische betekenis. Als de man wist dat het maar zo had kunnen gebeuren dat één bedje, of misschien wel allebei onbeslapen zou blijven, dan had hij wel begrepen hoe symbolisch de bedjes voor mij waren. Maar dat vertelde ik hem niet.



Spullen zijn meer dan materiële zaken. Dat we er aan vasthouden is geen teken van zwakte. Minder spullen bezitten is een trend, maar heeft als oorsprong wel een reden, het is niet een doel op zich. Spullen kunnen ballast zijn, door hun lading. Door afscheid te nemen van spullen, kan er ruimte komen voor iets nieuws. Maar het is niet erg om aan sommige spullen langer vast te houden. Voor sommige spullen geldt dat als je het wegdoet de emotie die er aan gekoppeld is, niet ook meteen verdwenen is. Het is geen teken van zwakte als het je niet lukt om op te ruimen, wil ik maar zeggen. Het is alleen een teken dat je die spullen nog steeds nodig hebt voor de verwerking. 


Iedereen heeft recht op zijn eigen crisis (uit: Huis en ziel)

18 opmerkingen

  1. Wat mooi geschreven.
    En een schattige foto van je dochters.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel.
      Ik weet nog precies hoeveel pret ze die dag in hun bedje hadden. Alle lakentjes net fris, zijzelf net fris uit bad. Dochter links zat bellen te pruttelen en dochter rechts vond dat stiekem wel een beetje gek.

      Verwijderen
  2. Fijn om dit eens te lezen, want ik kom alleen minimaliseerblogs tegen en ik ben iemand die moeilijk dingen kan wegdoen. Hoe fantastisch zou het trouwens niet zijn om later je kleinkindjes in die bedjes te kunnen leggen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar fantaseer ik heimelijk van, dat later onze kleinkind(eren) er in mogen liggen.

      Verwijderen
  3. Wat een mooi logje. Idd, het is heel makkelijk om je eigen ideeen op die van een ander te leggen. * steekt hand in eigen boezem* Zeker als je over het algemeen veel met gelijkgestemden omgaat. Dan is het weer even wennen als je iemand tegenkomt wiens keuzes niet met die van jou overeenkomen. Een heerlijke foto van de 2 dames! XXX

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zelfs onder gelijkgestemden steekt oordelen snel de kop op. Dat de ene gelijkgestemde vindt dat jij net iets minder gelijkgestemd ben als zij. Of andersom.

      Verwijderen
  4. Helemaal mee eens! Dat minimalizeren en de vele blogs erover vind ik ronduit irritant worden zeker als wordt beweerd dat je daar gelukkiger van wordt. Geluk is een state of mind en een mens leeft zoals hij is en waar hij zich prettig bij voelt. Ik kan vrij gemakkelijk afscheid nemen van spullen omdat ik er niet veel om geef én omdat ik klein behuisd ben. Ik heb dan ook niet veel. Maar zolang het bewaren geen excessive vormen aanneemt, zou ik niet weten waarom je geen dingen mag houden ondanks dat je ze misschien niet meer gebruikt.

    Super schattige foto van de tweeling!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Minimaliseren lijkt in sommige tijdschriften niet verder te komen dan tips en trucs. Die zijn overigens ook heel handig, maar gaan vaak voorbij aan het hoe en waarom mensen teveel spullen hebben. En dat het belangrijk is om hier oog voor te houden. En dat als je ondanks al die tips en trucs het je niet lukt om de boel op orde te houden, dat dat geen falen is, maar een teken dat je die spullen blijkbaar nog nodig hebt.

      Verwijderen
  5. Wat een verademing dit stuk, na alle ontrommelblogs en boeken die je tegen komt.
    Ik ben het helemaal met je eens en voel me gelijk een stuk beter als ik boven kom en de oude foto albums van mijn vader zie liggen. Ik kan er gewoon nog geen afscheid van nemen.
    Leuke foto van de tweeling overigens!
    Fijn weekend Manon

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel.
      Op tv zie ik wel eens opruimprogramma's, maar wordt altijd kwaad als de presentators en begeleiders hun afspraken willen doordrukken. 'We hadden toch afgesproken dat je nog maar twee zakken kleding zou overhouden?' Het proces van opruimen en verwerken laat zich niet dwingen in tips en trucs.

      Verwijderen
  6. Nou inderdaad, wat een verademing!
    Ik word bijna knots van al dat opruimen! ;-)
    Goed dat je niet in de verdediging bent gegaan- het is jullie huis en jullie leven.



    BeantwoordenVerwijderen
  7. Prachtig geschreven, Anita! Van spullen weg doen wordt je alleen gelukkiger als ze niet (meer) bij je passen, in de weg staan of anderszins een belasting vormen... Ik heb jarenlang spullen bewaard waarvan ik een rotgevoel kreeg, ik was blij en echt opgelucht toen ik ze eindelijk had weggedaan. Uit deze bedjes put je kracht, je realiseert je hoe anders het leven had kunnen lopen en ze geven je een goed en blij gevoel; houden dus! Of je ze ooit wegdoet zal de tijd leren... Maar houden is ook prima! Wat een schattige foto van Elly en Gemma! ♥ ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik denk dat je gewoon een beetje een middenweg moet vinden dus bewaren en weggooien. Alles weggooien lijkt me niet ideaal maar alles bewaren nog minder.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een wijsheid.
    Ik ben onder de indruk.
    Fijn hoe ik hier steeds een stukje wijsheid mag meenemen.
    Dank je wel!
    En...een prachtige veelzeggende foto, die van je dochters.
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Je raakt me met wat je zegt.
    Sinds een half jaar beoefen ik mindfulness (speciaal voor autisten) en de mildheid, waar jij ook over schrijft, doet mij zo goed.
    En weggooien of opruimen is wel heel definitief.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!