Wat ik eigenlijk had willen worden...

De keus voor mijn beroepsopleiding (MEAO) is niet volgens een diep doordacht plan gegaan.
Secretaresse is een mooi beroep; je kunt in elke willekeurig bedrijfstak aan het werk, er zijn heel veel doorgroeimogelijkheden, verdiensten zijn goed en er is altijd wel werk in te vinden.
Sinds ik bij de Rijksuniversiteit Groningen werk vind ik mijn baan ook echt leuk. Vaak denk ik 'was ik hier maar eerder gaan werken'. Inmiddels ben ik er zelfs een beetje trots op dat ik secretaresse ben. Vroeger niet.

Maar of het werk is waarvan ik vroeger droomde? Nee. Ik kan zeker heel veel van mijn kwaliteiten in mijn werk gebruiken, maar heimelijk droomde ik van andere beroepen.
Vroeger speelde ik bibliotheekje. Kocht een kaartenbakje en kaarten en schreef daar de titels van mijn boeken op. Ooit ben ik nog eens naar een open dag geweest van de bibliotheekopleiding, maar ik had teveel beperkende gedachten en overtuigingen. Ook negatieve reacties en bezwaren van anderen hielden me terug.

Voordat ik de MEAO deed volgde ik een jaar de opleiding Mode en Kleding, (want ja, zo creatief hè met naald en draad en potlood en papier), maar voelde me èn niet thuis tussen de andere leerlingen èn zag mezelf niet in dat vak aan het werk gaan. Tijdens die opleiding vond ik Engels het leukste vak. Ik bedoel maar.
Op de MEAO had ik een vriendin die daarna aan de universiteit Engels is gaan studeren. Ik snap nu nog niet waarom ik dat niet ook ben gaan doen. Weer die beperkende gedachten en overtuigingen die me tegenhielden, terwijl ik bij mijn examen Engels op de MEAO het predikaat 'near native' meekreeg.

En schrijfster worden? Daar durfde ik me al helemáál geen illusies over te maken.

Misschien, als ik wel in een bibliotheek was gaan werken, had ik getwijfeld of dat mijn roeping was geweest, of ik niet liever secretaresse was geworden. Ik weet het niet.
Misschien was huisvrouw wel een beter beroep voor me geweest. Als vrouw met een (veel te) brede belangstelling had ik me daarin helemaal uit kunnen leven. Maar ja, dat was niet in de mode.

Kort geleden kwam ik op het blog van Madelief en zag haar berichten over het vak vormtekenen op de Vrije School. En ik werd helemaal warm van binnen. Dàt had ik willen worden, lerares vormtekenen. Dat was het eerste wat ik dacht en vooral voelde toen ik die tekeningen bekeek.

Gelukkig heb ik thuis twee kleuters waarmee ik naar hartelust kan oefenen.
De opdracht heet spiegelen. Je vouwt een vel papier door de helft. Wat je links tekent moet je ook rechts tekenen.

Dit is het resultaat van les 1 en 2 :-) 

Ik ben begonnen en later sprongen de kinderen in. 

Op school hadden ze die week een opdracht om een doorgesneden appel te tekenen, waarbij de pitten moesten worden uitgeprikt. 

Leuk om te zien hoe ze die opdracht hier weer bij gebruikt hebben. 

En na afloop ging Gemma een vaas met bloemen tekenen. 

Ik snap precies waarom. 

Deze heb ik voornamelijk met Ellie gemaakt. 

Krullen maken is voor 5 jarigen nog moeilijk heb ik ontdekt.

En dat figuurtje in het midden? Het ziet er uit als een eend, maar het is een hond die in het water loopt. :-)

Ik vond het prachtige werkjes. 

De meiden voerden de opdracht naar eigen inzicht in; precies zoals ik ze ken. 

Misschien is het nog niet te laat voor mij om van carriere te wisselen :-)

Herkennen jullie dat, dat je terugkijkend denkt dat een andere opleiding/beroep beter bij je had gepast? Of heb je juist heel bewust voor je opleiding en beroep gekozen?