Review: Hoe overleef ik mijn collega's ~ Thea Bombeek



Ik las over dit boek op de site van Management Support, op mijn werk. De titel doet denken aan de serie van Francien Oomen, maar het is compleet iets anders. Dit boek gaat over die geweldige geneugten die werk en collega’s met zich meebrengen. Ja, precies die geneugten. De ondertitel van het boek is: Tools voor zelfvertrouwen op het werk. Nou, dat hebben we allemaal wel een of meerdere keren in onze loopbaan nodig gehad.

Het artikel en het boek sprak me aan, omdat ik de invalshoek verrassend vond. De geijkte trainingen over het vergroten van zelfvertrouwen zeggen: doe iets wat je normaal niet durft, verleg je grenzen, ga op je strepen staan en ‘gewoon doen hoor!’.
Zo bezien lijkt zelfvertrouwen een kwestie van De Wil. Maar waarom werkt dat dan toch niet? Of maar voor korte duur? Tijdens mijn meditatieopleiding heb ik ontdekt dat dat gevoel van zelfvertrouwen veel subtieler is. Het huist weliswaar in jezelf, maar niet in ‘de wil’ en ook niet op één plek in je lijf. Dit boek belicht een andere kant van zelfvertrouwen: zelfvertrouwen (her)vind je wanneer je trouw aan jezelf blijft. Dat is een wel hele korte samenvatting, maar dat is wel de kern.

Het boek begint met een sage.

Het verhaal van de schorpioen en de schildpad


Er was eens een schorpioen die naar de overkant van de rivier wilde. Hij kon niet zwemmen, maar dat zou hij nooit of te nimmer toegeven. Op een ochtend vroeg hij aan een schildpad of hij op haar rug mee mocht zwemmen naar de overkant van de rivier. ‘Dat denk ik niet,’ zei de schildpad. ‘Ik ken jou, jij bent een venijnig baasje en ik heb geen zin in een steek van je giftige angel. Dat overleef ik niet.’
‘Ik zal je niet steken’, sprak de schorpioen met zoetgevooisde stem. ‘Als ik je steek verdrinken we beiden. Dat zou ik mezelf toch nooit aandoen. Nee, wees gerust, ik zal je heus niet steken.’
‘De schorpioen heeft een punt’, dacht de schildpad. Ze liet de schorpioen op haar rug klimmen. De schildpad liet zich met de schorpioen op haar rug in het water zakken en begon te zwemmen. Ze waren nog niet halverwege toen zij een scherpe steek in haar nek voelde. De schorpioen had haar gestoken. ‘Waarom doe je dat nu?’ vroeg de schildpad, die haar kracht al uit haar poten voelde wegvloeien. ‘Het is sterker dan mezelf. Ik kan niet anders.’, zei de schorpioen, terwijl ze samen langzaam onder water verdwenen.”

Dit verhaal is de sleutel voor het hele boek. En ook de sleutel voor het kantelmoment; het moment waarop je door hebt waar je jezelf bent kwijt geraakt. Hierover schrijft Bombeek in hoofdstuk 3. ‘In dit hoofdstuk leer je hoe je je bewust wordt van de processen waarmee je geconfronteerd wordt of de valkuilen waar je telkens in trapt. Je ontdekt wat echte verantwoordelijkheid is en hoe je die voor je leven op kunt nemen.

Hulpbronnen bij het (her)vinden van je zelfvertrouwen

De reden waarom ik zo verrast was door het artikel in Management Support had er mee te maken dat Bombeek’s kijk op zelfvertrouwen in de buurt komt van de zes praktische manieren om meer richting aan je leven te geven waar ik zelf op uit kwam na jarenlang mediteren, de natuur in, opruimen en duizend en een dingen zelf maken. Bombeek noemt het hulpbronnen en zij bespreekt er 12, bijvoorbeeld:

Beoefen meditatie/yoga
Zoek de natuur op
Omring je met positief ingestelde mensen
Gun jezelf professionele hulp
Lees informatieve en inspirerende boeken
Geniet van kunst
Wees dankbaar

Ervaringsdeskundige


Thea bombeek had dit boek niet kunnen schrijven als ze niet zelf ook met schorpioenen op het werk te maken had gehad. Ze spreekt uit eigen ervaring en leerde met vallen en opstaan. Dit boek is een zorgvuldig uitgewerkt stappenplan, maar verwacht niet dat je aan het eind de pot goud hebt gevonden. Het boek is een middel om op de goeie weg te komen. (zie haar tip ‘lees informatieve en inspirerende boeken). Ik denk dat je het boek vaker moet oppakken in de loop der tijd. Gaandeweg vallen dingen beter op hun plek. Bombeek houdt zelf heel erg van poëzie en heeft ontzettend veel gedichten in het boek opgenomen. Dat vind ik echt een grote meerwaarde. De gedichten geven niet alleen een bemoedigend woord, maar ook samenhang en luchtigheid aan het geheel. Het enige waar ik zelf wat moeite mee heb zijn de praktijkverhalen die erin beschreven worden. Op een of andere manier vond ik ze steeds net niet herkenbaar.

Mijn eigen schorpioenen

De ironie wil dat ik momenteel zelf op het werk de nodige uitdagingen heb met schorpioenen. Toen ik het boek kreeg toegestuurd van de uitgever was dat nog niet zo actueel. Nu lees ik het opeens met een heel andere blik. Een mens heeft soms tig lessen nodig om één ding te leren. Opmerkelijk hoe je steeds op dezelfde manier in dezelfde valkuilen stapt. De persoonlijke groei zit er denk ik in dat je anders gaat reageren op een zelfde soort situatie. Ja, de schorpioen zit fout, die doet iets kwalijks, maar de schildpad schiet er niks mee op om de schorpioen daarop te wijzen. Wat er te leren valt voor de schildpad is dat het anders kan (of moet) reageren, want die schorpioen zal nooit veranderen.

‘[…] de enige remedie is je verantwoordelijkheid nemen. Dat is NIET de ander of de situatie proberen te veranderen. Dat betekent wel zelf anders met de relatie of de situatie omgaan.’


Tot slot nog een mooie passage over zelfvertrouwen uit de roman Elisabeths’ dochter van Marianne Fredriksson, omdat ik sinds heeeeeele lange tijd weer eens een roman lees. En dat is meteen deze mooie van Marianne Fredriksson die blijkbaar ook nog eens gaat over zelfvertrouwen en verantwoordelijkheid nemen. Het universum spreekt, zullen we maar zeggen.

Katarina: 'Ik heb genoeg zelfvertrouwen'
Erika begint te lachen: 'Zelfvertrouwen is niet hetzelfde als zelfkennis'
'Wat is volgens jou dan zelfvertrouwen?'
'Dat is denk ik dat je leeft naar mooie zelfgemaakte zelfbeelden. Functioneert in je rollen.'
[...] 'Het is een kwestie van bewustzijn. Van dicht bij jezelf zijn.'



Logeerhond Myla komt even bij me kijken. <3

Warme groet,
Anita

Ik kreeg een exemplaar van de uitgever toegestuurd om het hier te bespreken. Mijn blogpost is uiteraard mijn eigen tekst en (lees)ervaring.




12 opmerkingen

  1. Alleen de titel prikkelt me al om dit boek eens op te gaan zoeken. Interessante stof... en voor iedereen met collega's wel herkenbaar denk ik, daar hoef je echt niet alleen 'schorpioenen' voor te kennen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Anita,

    Wat gaaf, dat je recensies schrijft!
    Ik zal echter dit boek niet gaan kopen of lezen, want... ik ben met pensioen en ik ben heeeeeeeeel blij dat ik van mn collega’s af ben!
    Maar voor jou een compliment!

    Groetjes van Marlou

    .

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Af en toe schrijf ik een recensie. Ik schrijf ook voor het boekenblog ogma.nu. Ken je dat al?
      Collega's kunnen heel fijn zijn, je trekt immers jarenlang met elkaar op. Maar het vraagt ook heel veel van je. Ik snap je wel dat je blij bent dat je er van af bent. Nu kun je de collega's opzoeken waar je een goed contact mee had.

      Verwijderen
  3. Wat een mooi boek! Ik heb ruim 1,5 jaar last van een hele grote schorpioen en ik vind het heel erg lastig om uit haar prikveld te blijven en ook om mezelf te blijven. In overleg met mijn manager ben ik zelfs op een andere dag gaan werken om uit haar buurt te blijven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk inderdaad als je teveel met een schorpioen in de buurt moet werken, dat je dan jezelf kwijt raakt. Zo iemand zal nooit ophouden met prikken. Het is zijn aard.

      Verwijderen
  4. Klinkt als een intrigerend boek, vooral omdat het anders is dan de meeste boeken van dit genre. Ik word altijd een beetje moe van dat gezeur dat je je angst moet overwinnen, en uit je comfort zone moet stappen tegen heug en meug. Dit spreekt me dan meer aan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. uit je comfortzone stappen.....da's ook zo eentje.
      Of wat dacht je van: in je kracht staan....

      Verwijderen
  5. Dat is een mooie manier om ernaar te kijken, als schorpioen. Waren het maar 'alleen maar' collega's die die vorm aan kunnen nemen.. En ik bedoel zeer zeker niet af te doen aan hoe dat is, ik ben van werkplek verwisseld vanwege zo'n reden. Helaas zijn niet alle schorpioenen op die manier te verwijderen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik denk inderdaad dat schorpioenen niet te verwijderen zijn. Het is in de manier waarop we er mee omgaan. Bij nadere beschouwing denk ik namelijk dat iedereen zich wel eens gedraagt als schorpioen.
      Ik hoop voor je dat je nu een veiliger werkplek hebt.

      Verwijderen
  6. Een blogbericht om op te reageren, mijn complimenten :) Ik wil eigenlijk van alles schrijven, maar dat lukt me even niet. Ik herken veel, net als een hoop andere vrouwen verwacht ik. Mooi geschreven, ik ga dit bericht zeker nog een paar keer lezen, want ik lees het steeds anders/ik haal er steeds iets anders uit. Groet Anita

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel :-) Er zitten zeker veel verschillende aspecten aan.

      Verwijderen

Wat fijn dat je meeleest. Reacties zijn welkom!