Trek het je niet aan

Ik zou willen dat ik kon zeggen dat ik me niets aantrek van wat anderen vinden of zeggen, maar het tegendeel is eerder waar. Ik ben erg gevoelig voor de mening van een ander.

Het gezegde 'trek het je niet aan', klink zo simpel. Maar ik vond het nooit simpel. Als ik afging op wat er allemaal tegen mij gezegd werd, dan viel op alles aan mij wel iets aan te merken. Wat ik zei, of wat ik niet zei. Hoe mijn haar zat, welke blik ik gaf. Wat mijn interesse had - en anderen meestal niet. Alles leek aanleiding te geven tot commentaar, wat ik ook zei of wat ik ook deed. Als je iets maar vaak genoeg hoort dan ga je het vanzelf geloven. Je raakt er van overtuigd. Door meditatie leer je dat je overtuigingen kunt hebben, maar dat dat niet betekent dat je die overtuigingen ook bènt.

Een tijd geleden realiseerde ik me dat ik die overtuigingen ben gaan dragen als kledingstukken. Opeens kwam dat gezegde 'trek het je niet aan' bij me naar voren. Als verbeelding van wat er met overtuigingen gebeurt. Al die meningen, opmerkingen, reacties en kritiek van anderen ben ik gaan aantrekken en ik ben het gaan dragen als kleding. Ik heb het als een lap stof over me heen gelegd en ik liep er jarenlang in rond. Alsof het van mij was. Maar ik wàs het kledingstuk niet. Toen ik eenmaal dat verschil kon ervaren, was het makkelijk om het kledingstuk van me af te gooien.

Achter die overtuigingen schuilen onze kwaliteiten. Al die kwaliteiten mogen er zijn. Er hoeven geen voorwaarden aan verbonden te worden. Soms voelt zo'n kledingstuk van overtuigingen heel vertrouwd, zou je je bloot voelen als je het uittrok. Maar als je je meer verbindt met je kwaliteiten, merk je dat het makkelijker is om het kledingstuk af te leggen.

Warme groet,
Anita