Opruimen is als vasten voor je huis

foto via Canva. 

Het klinkt misschien een beetje gek, maar hoe meer ik me bezig hou met het opruimen en het huishouden, hoe meer ik zie hoeveel overeenkomsten er zijn tussen spullen en eten.

Ik schreef laatst al het stuk Het huis als beeld van onszelf. 

Er gingen hier weer allerlei spullen de deur uit. Naar de kringloop en voor de Koningsmarkt op school. Sommige spullen heb ik al wel 100 keer in handen gehad en werd ik gedwongen om nog een keer naar mijn relatie tot die spullen te kijken. Ik weet altijd precies waar iets bij hoort, alleen ligt dat andere deel weer ergens anders. Dus bewaren maar. Maar het zijn die kleine dingen waar ik het meeste last van heb. Die grotere spullen liggen me minder in de weg, maar hoe kom ik voorbij aan dat kleine spul? Ik gooide veel weg. En ik nam me voor om vaker nee te zeggen want alles is afval tenslotte. En ik heb teveel werk van al die gekregen spullen. 

Ook leer ik om nog nauwkeuriger te kijken naar waar de kinderen mee spelen. Heel veel spullen mag ik niet weggooien als ik ze er naar vraag, maar zij kijken er zelf niet meer naar om. Dus gooi ik toch wat ongevraagd weg. Kinderen hebben niet veel nodig, dat blijkt telkens weer. En het is nodig als ouder om het voor ze te beperken. Het is aan jou als ouder om hierin de regie te voeren, net als met eten. 

Sommige inzichten moet ik blijkbaar vaker beleven om ze me eigen te maken. Zo realiseer ik me (opnieuw) dat het niet goed is om te lang aan spullen vast te houden, aan vergane hobby's bijvoorbeeld. Of oude apparaten die je bewaarde 'voor de zekerheid'. Ooit was het je tot nut, maar is het dat nu nog steeds? Als je het te lang vasthoudt blokkeert het de doorstroming.

Ik zie spullen nu vaker als voeding. Ooit heb ik het tot mij genomen, ik heb me er mee gevoed, maar het moet niet in het darmstelsel van het huis achterblijven. Anders leidt het tot verstopping. Als het verteerd is, bijvoorbeeld kleding die versleten is, uit de mode, te klein of te groot, dan mag het weg. Het heeft zijn nut gehad. 

Net zoals een overmaat aan eten leidt tot afvalstoffen in het lijf, een beperking in je functioneren en een negatieve invloed op je vitaliteit. Zo stroomt de energie ook niet goed in je huis als je teveel spullen hebt.

Te veel eten is hetzelfde als teveel spullen in huis halen. Maar zijn die spullen voedend? 

Andermans rommel

Van nature heb ik best moeite om spullen weg te doen, maar ik merk dat je meestal geen last hebt van je eigen rommel. Wel van de rommel van een ander :-D Het zijn die kleine prullaria van de kinderen waar ik nerveus van word (want ik weet altijd precies welke onderdelen erbij horen, maar die liggen verspreid door het huis, dus kan ik niks weggooien) en laat de echtgenoot zijn tijdschriften overal slingeren (maar die mag ik vervolgens niet weggooien) en ben ik vaak gefrustreerd geraakt over zijn beleid om verpakkingsdozen van apparatuur te bewaren. 

Ik probeer er wel op te sturen, maar het is niet aan mij om te zeggen dat iemand ergens wel zonder kan. Ik ontdekte dat ieder zijn eigen beweegredenen heeft om spullen te bewaren. Zo voelt de echtgenoot zich verantwoordelijk voor de elektronische infrastructuur in huis en neemt hij die taak serieus. Voor hem hoort daar bij dat hij de dozen bewaart zolang de garantie nog loopt. 

Ik moet hem de tijd en de ruimte geven om in eigen tempo afstand van spullen te doen. Ik heb me zo vaak geërgerd aan de dozen die de echtgenoot wilde bewaren, maar nu niet meer. Het scheelt wel dat ik ze nu weg mocht gooien ;-).

Het is goed om jezelf af en toe te beperken. Even niets in huis halen, kijk naar wat je nog hebt. Wat heb je niet meer nodig in het leven dat je nu hebt? Wat heb je daarvoor juist wel nodig?

De grootste ommezwaai is dat ik de meegroeiledikanten van de meiden te koop heb gezet. Ik was er zo aan gehecht, droomde er van dat er later kleinkinderen in mogen liggen. Maar ik heb nu andere behoeftes. Ze zijn nu niet van nut voor mij. Ik wil graag ruimte op zolder, heb plannen om er healings en massages te geven. En de bedden nemen teveel ruimte in beslag. Dat is ook iets wat je beseft bij het opruimen (en vasten), dat wanneer je je onthoudt en ontdoet van spullen (en eten) je ontdekt waar je eigenlijk behoefte aan hebt. In een tuin vol onkruid kan geen mooi bloembed groeien. Vasten, je onthouden van eten, doet je beseffen waar je eigenlijk 'honger' naar hebt.

Overigens brengt de zolder me regelmatig tot wanhoop! Ik steek er enorm veel uren in, er gaan regelmatig dozen naar de kringloop, maar het lijkt steeds niet ruimer te worden. Meestal is de chaos zelfs groter. Heel frustrerend. Daar zal ook nog wel een verborgen boodschap in liggen.

'Het diepste plezier van carnaval is namelijk niet dat je je volledig leegfeest, maar dat je dit doet in het besef dat het daarna werkelijk veertig dagen afzien is: al die overdaad laat je volgen door bewuste beperking, uitbundigheid door inkeer.' 

Uit: Happinez

Warme Groet

Anita

==================================================================

In 2012 begon in mijn leven te vereenvoudigen door het opruimen van mijn huis. 

Mijn belevenissen over opruimen en minimaliseren, over eenvoudiger leven ben ik bij gaan houden op dit blog. Hier lees je mijn terugblik. Omdat ik het een enorm leerzaam proces vond - en nog steeds vind - ben ik blijven bloggen en vertellen over hoe je op een praktische manier meer richting aan je leven kunt geven en veerkrachtiger wordt en een groter gevoel van zingeving krijgt. 

Heb je behoefte aan begeleiding, dan kun je contact voor een e-mail consult. 

Wil je op de hoogte blijven, meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Elke maand deel ik mijn gedachtes, meditaties of tips die passen bij het seizoen.