De basis van een simpeler leven

Toen ik begon met een simpeler leven had ik niet heel duidelijk voor ogen hoe ik dat ging aanpakken of hoe mijn leven er vervolgens uit moest zien.

Wel had ik een onbestemd gevoel dat er meer in het leven moest zijn. Dat het hollen van het een naar het ander en alleen maar bezig zijn met bezig zijn, niet de voldoening gaf waarvan ik toch ergens diep van binnen dacht dat die er wel moest zijn in het leven.

Op het eerste gezicht lijkt het vlugge leven heel makkelijk en relaxt, want het klinkt allemaal wel lekker makkelijk: was in de droger, kant en klaar maaltijden, online winkelen, uit eten, reizen, voor sommigen misschien zelfs hulp in de huishouding. Al het ‘werk’ besteed je uit. Alles wat samenhang geeft aan het leven, laat je doen door anderen. 

Maar als je uitrekent hoeveel tijd het kost om een bestelling te plaatsen bij de pizzeria of bij de snackbar en de tijd die het kost om het op te halen (of de tijd waarop je er op zit te wachten)....hoe makkelijk is het dan nog? In een half uur kun je ook een andersoortige maaltijd klaar maken. Eentje die gezonder is en minder afval geeft. En meer voldoening. En het enige dat je hoeft te doen is je daarin te bekwamen.

Een weekendje weg omdat je het zo druk hebt gehad op het werk, klinkt wel heel aanlokkelijk. Maar waar wil je aan ontsnappen als je steeds de behoefte hebt om er tussenuit te gaan? Als je minder werkt heb je ook minder de behoefte om er tussenuit te gaan. Dan is thuis de rustige basis.

Eerst had ik dus geen idee waar ik op terug moest vallen. Er was namelijk niks. Geen idee had ik. Behalve iets vaags als meer rust, meer tijd om te schrijven en te lezen, meer echte aandacht voor het gezin, meer een thuisbasis maken.

Gaandeweg kreeg dat vorm. Door mijn kastjes op te ruimen, meer zelf eten te maken, meer biologisch te gaan eten, budgetteren om grip te krijgen op de financiën. Door aan yoga en mediteren te doen. Ik ontdekte dat er veel meer te leren valt over de taken rond het huishouden dan je op het eerste gezicht denkt. Het is de ideale manier om je leven vorm te geven. Sterker nog, het huishouden is het leven zelf.

Afgelopen herfstvakantie was weer razend druk, dat het leek alsof ik weer in oude tijden leefde. Het geld vloog er uit, we deden een uitstapje naar de Apenheul waarin we ons uiteindelijk niet hielden aan mijn tips om uitstapjes te besparen. Het was namelijk koud en het regende; buiten je bammetjes opeten was net even wat beter te doen met warme chocomel en een broodje warme kroket.
Die vakantie begon zo gemoedelijk met de rust van spelende en knutselende kinderen. Hun verjaardag aan het eind van de vakantie, die had ik wel onder controle. Dacht ik. Cadeaus had ik al vroegtijdig uitgezocht en verdeeld over de gevers. Ik had al nagedacht over schooltraktaties en er waren al gesprekken geweest over hoe ze hun kinderfeestje wilden vieren (elk hun eigen wordt het dit jaar). Bezoek aan een familielid hadden we maar overgeslagen om tijd uit te sparen. Klinkt allemaal best verstandig.

Maar ik was even vergeten hoe aanstaande jarige kinderen daaaaagen van te voren beginnen te stuiteren van spanning. En man o man, het lijkt misschien wel heel efficient, zo’n verjaardag van een tweeling – dan ben je in een keer klaar – maar het is gewoon plannen voor twee! Alsof ik de organisator was van een feestlocatie en een dubbele boeking had! Ze zijn tenslotte ook allebei jarig. En beleven hun verjaardag op hun eigen manier en verdienen het om elk de aandacht te krijgen. Met de cadeaus leek het wel Sinterklaas: overal moest ik de naam op zetten (ik had ook de cadeaus namens de opa’s en oma’s geregeld, dat kies ik uit naar draagkracht).

Terwijl ik zaterdag voor de zoveelste dag in de keuken stond – deze keer om Gemma te helpen met taart bakken - dacht ik aan ontsnappen. Ik had er wel even genoeg van. De kinderen lijken momenteel helemaal niks te moeten hebben van mijn suikervrije en e-nummer en afvalvrije levensvisie. Zij willen snoep! En het liefst in uitdeelzakjes. En veel fondant op de taart! In alle kleuren van de regenboog. En chips, ook graag in uitdeelzakjes. En dat spul belandde natuurlijk ook wel in mijn mond, want ik was inmiddels ook gestresst en moe…

Alle plastic en suiker die in normaal gesproken buiten de deur hou, kwam in een week tijd in zulke grote getale op me af dan ik in lange tijd gezien heb. 

Ik hou heel erg van zelfgemaakt enzo, maar na de zoveelste dag in de keuken (Gemma wilde een feestelijke taart met een gekleurde laag botercreme – ze had helemaal in haar hoofd hoe het moest. Ik niet, dus was het verstandig om eerst een keer die botercreme op proef te maken. Ik kijk tenslotte HHB en daar zie ik dat dat moeilijk is) had ik het zaterdag echt wel even gehad.

Hier wilde ik wel graag aan ontsnappen, aan al die drukte en het gevoel geleefd te worden. Ik claimde alvast de maand november als de maand waarin ik niks plan, koop of snoep. Gaat ‘m niet helemaal worden denk ik, want in ieder geval twee kinderfeestjes en een kraamvisite.

Maar wat ik me vooral realiseerde – en nu kom ik bij het punt wat ik wil maken – was dat ik nu weet waar ik op terug wil vallen. Op een yoga oefening in de ochtend. Een meditatie in de avond. Op een schoon huis dat aan kant is. Op een strak budget. Op tijd om te lezen en te schrijven en die muts voor Ellie af te breien. Op balans en ook een beetje regelmaat. Op gevarieerde gezonde maaltijden. En het mooiste is dat ik weet dat het me niet veel moeite meer kost om er naar terug te keren. De basis is er.



Manieren die ik gebruikt heb om meer richting aan mijn leven te geven:
* mijn huis opruimen, een kastje per dag
* leren te koken, echt koken.
* moestuinieren
* leren mediteren
* budgetteren, bezuinigen, consuminderen, besparen
* leren om iets zelf te maken (breien, haken, schilderen, tekenen, houtbewerken)
* de natuur in